Του Γιάννη ΣιδέρηΕπιβεβαιώθηκε η εκπεφρασμένη παλαιότερα άποψή μας. Ο Αλέξης Τσίπρας λάμπει ως πολιτικό πρόσωπο, μόνο όταν μπορεί να καταγγέλλει. Όταν ορίζει τους αντιπάλους του ως εχθρούς. Χθες στην ομιλία του στη Βουλή ήταν μουντός, προσπαθώντας να είναι συγκρατημένος. Ένας αρχηγός που προσπαθεί να παρουσιάσει το νέο προσωπείο, της λελογισμένης Κεντροαριστεράς, αλλά προς το παρόν, τουλάχιστον, δεν του βγαίνει.
Αναμενόμενο. Όπως είπε ο ίδιος, αναφέροντας την αγγλική παροιμία που του έμαθε ο Τσακαλώτος, δεν μπορείς να διδάξεις σε γέρικο σκυλί νέα κόλπα. Προς θεού, δεν εννοούμε ότι ηλικιακά είναι… γέρος. Απλώς μετέχοντας στην πολιτική ζωή επί 40 χρόνια (και στο δεκαπενταμελές και στην ΚΝΕ, πολιτική ασκούσε), είναι πλέον καρατερίστας της πολιτικής. Υπάρχει ως αμφισβητίας. Η σοσιαλδημοκρατία είναι δύσκολο να τον χωρέσει και να την εκπροσωπήσει. Και αν το κάνει, δεν θα είναι ο Αλέξης που ενθουσίαζε.
Όπως όλους μας, η πόλις τον ακολουθεί. Είναι μη πειστικός όταν καταγγέλλει τη ΝΔ ότι ήρθε στην εξουσία «αγκαλιάζοντας τον ακραίο λαϊκισμό». Το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», το «εμείς ή αυτοί», είναι μεν πολυκαιρισμένα και πολυχρησιμοποιημένα από τους αντιπάλους, αλλά είναι παρόντα όταν ο κ. Τσίπρας καταγγέλλει τους άλλους για λαϊκισμό. Και υπονομεύουν κάθε προσπάθειά του να επιδείξει ορθολογικό προσωπείο.
Η αμηχανία του κ. Τσίπρα είναι η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθαν με αδικαιολόγητη αίσθηση παντοδυναμίας, παρότι ο λαός δεν τους είχε δώσει καν αυτοδύναμη πλειοψηφία και στηρίχτηκαν στον Πάνο.
Τώρα, μετά το πρώτο δυσάρεστο ξάφνιασμα και τις γενναίες διαβεβαιώσεις ότι θα ξαναβγούν στο δρόμο, στον ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν ότι αποχαιρέτησαν την Αλεξάνδρεια για πολύ καιρό. Η δε κριτική τους είναι αμήχανη και δισυπόστατη. Οι πρώην υπουργοί και οι βουλευτές προσπαθούν να αρθρώσουν έναν «τεκμηριωμένο» λόγο, αφενός γιατί - πρέπει να- αντιπολιτευτούν, αφετέρου για να υπερασπιστούν την δική τους θητεία.
Την ίδια στιγμή, φίλια δημοσιογραφικά Μέσα, υιοθετούν τη γλώσσα των troll του διαδικτύου, για να κάνουν ολική και κατεδαφιστική, αλλά και ανεχέγγυα, αντιπολίτευση (είναι π.χ. διαπλεκόμενος ο Άδωνις που μεσολάβησε επιτυχώς για την Creta Farm προκειμένου να διασωθεί η εργασία 800 ανθρώπων, αλλά φιλολαϊκός ο Φλαμπουράρης που μεσολάβησε για τον Μαρινόπουλο, με τον ίδιο σκοπό).
Η αμηχανία τους μεγαλώνει και από την συνειδητοποίηση ότι βρίσκονται στον «αέρα». Ένα κόμμα που προσήλκυσε ικανό αριθμό ψήφων, αλλά με μηδαμινή εκπροσώπηση στις κοινωνικές διασυνδέσεις και εκπροσωπήσεις , όπως εργασιακές ενώσεις, σωματεία, ή Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Απέναντί τους ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται πανίσχυρος. Δεν χρειάζεται η δημοσιογραφική γνώμη περί αυτού. Την αποτύπωσε χθες στην ομιλία του ο Χρ. Σπίρτζης, όταν απευθυνόμενος στην κυβέρνηση είπε: Έχετε την κυβέρνηση, έχετε συντριπτική πλειοψηφία στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Περιμένουμε να δούμε το έργο σας.
Δεν συμπλήρωσε, γιατί δεν τον αφορούσε, ότι ο Μητσοτάκης έχει και το κόμμα του, σε σημείο που να υπερκερνά τον βαθύ κομματικό μηχανισμό, όπως φάνηκε και από την «σωρεία» των τεχνοκρατών Γενικών Γραμματέων. Εκεί που άλλοτε τη θέση έπαιρναν κομματικά στελέχη με κύριο προσόν την κομματικότητά τους, ή αποτυχόντες πολιτευτές εις ανταπόδοσιν των ψήφων που έφερναν στις εκλογές, βρέθηκαν τεχνοκράτες με βιογραφικά υψηλών προδιαγραφών.
Παράλληλα η θέση του ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται περαιτέρω δεινή, καθώς απέκτησε αριστερά του το κόμμα του Γιάνη που θα τον πλαγιοκοπεί συνεχώς. Όπως έδειξαν οι εκπρόσωποί του στη Βουλή, θα υπερακοντίζουν το κόμμα του Αλέξη σε λεκτική αριστεροσύνη, ενώ ήδη παρουσιάστηκαν και ως προστάτες και εκφραστές των παντός είδους «Κινημάτων». Το γεγονός προόρισται να στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα προνομιακό του ακροατήριο. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη καλό (και για τη χώρα), αλλά ο λαός αποφάσισε.
Σε κάθε περίπτωση για τον Αλέξη και τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει αυτό που είχε πει η Ντόρα Μπακογιάννη κάποτε που η ΝΔ έχασε την εξουσία: Υπάρχει έρημος μπροστά μας.
https://www.liberal.gr/politics/o-isonmountossin-alexis/260632