Γιάννης Σιδέρης«Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές» διακήρυσσε το σύνθημα που συνόδευε το κάλεσμα διαφόρων συλλογικοτήτων, για συγκέντρωση στις πλατείες. Οι συγκεντρωθέντες ήταν πατείς με πατώ σε, ενώ ο κορoνοϊός φωλιάζει ακόμη στην κοινωνία. Δεν ήταν μόνο η αυθόρμητη συγκέντρωση των νεαρών που βγήκαν για μπύρες γιατί πλάνταξαν από την καραντίνα.
Υπήρχαν και αυτοί εν αφθονία, αλλά δεν μπορείς να τους προσάψεις κοινωνική αδιαφορία και ατομικιστική διάθεση ευζωίας εις βάρος των ηλικιωμένων και ευάλωτων. Τα ίδια έκαναν σε όλες τις πλατείες της πρωτεύουσας όλοι: Ηλικιωμένοι και νεαροί, παππούδες με εγγόνια, γονείς με παιδιά, ζευγαράκια, φιλικές παρέες, ένα αδιαχώρητο μείγμα όπου η έννοια της κοινωνικής αποστασιοποίησης και η χρήση μάσκας ήταν είδος εν ανυπαρξία.
Σε δήμο της Αθήνας μάλιστα έγινε συναυλία στην κεντρική πλατεία (αλλά δεν ακούστηκε τσιμουδιά από όσους επιτέθηκαν στην Πρωτοψάλτη). Ο κόσμος μαζεύτηκε λεφούσι, συνωστίστηκε και συγχρωτίστηκε σαν σε σαρδελοκούτι. Ωστόσο αυτό θα καταλαγιάσει συν τω χρόνω με το άνοιγμα των καφέ και την επιστροφή σε μια - κάποια κανονικότητα. Εκείνο που δεν θα καταλαγιάσει, παρά μόνο τον καιρό των διακοπών, και θα επανέλθει από Φθινόπωρο, είναι η πολιτική βία.
Οι έννοιες στην Ελλάδα έχουν έντονη υποκειμενικότητα και ξεχειλώνουν κατά βούληση. Έτσι ένας εγκλεισμός για υγειονομικούς λόγους διανθίζεται με πολιτικές προεκτάσεις, υποψίες και μυθεύματα, και οι πόλεις εκλαμβάνονται ως «μοντέρνες φυλακές» - και για καταργήσουμε τις φυλακές σπάμε και βιτρίνες μικρεμπόρων στην Κυψέλη που έχουν δυο μήνες να δουλέψουν και έχουν θα θρέψουν οικογένειες. Τους ίδιους που θεατρικά αύριο θα υπερασπιστούμε, καθώς η οικονομική κρίση θα δημιουργήσει ρήγματα - τα οποία ελπίζεται να μην γίνουν άβυσσος που θα ρουφήξει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Οι συγκεκριμένες ομάδες ούτως ή άλλως είναι σε διαρκή εγρήγορση, δεν χρειάζονταν τη κρίση του κορονοϊού για να ενεργοποιηθούν. Δηλώνουν υπερασπιστές του δημόσιου χώρου όταν αποκεφαλίζουν αγάλματα, βρωμίζουν τους τοίχους με συνθήματα, κλείνουν τους δρόμους για πλάκα, θρυμματίζουν βιτρίνες καταστηματαρχών, καίνε αυτοκίνητα μισθοσυντήρητων, αλλά ταυτόχρονα αυτοορίζονται ως ανυποχώρητοι υπερασπιστές του δημόσιου χώρου!
Παράλληλα επιδίδονται σε αντάρτικο πόλης χαμηλής εντάσεως, όπως στην Αγία Παρασκευή που πριν πάνε τα ΜΑΤ πήγαν δύο περιπολικά να τους ζητήσουν να διαλυθούν και αντιμετώπισαν μολότοφ (ε, αν πίνεις κοκτέιλ στην πλατεία πάει ασορτί με την κοκτέιλ μολότοφ στο σακκίδιο). Προχθές στην Κυψέλη είχαν στήσει παγίδα με δόλωμα ένα άτομο που τηλεφώνησε ότι δήθεν κινδυνεύει η ζωή του, και όταν η αστυνομία έφτασε δέχτηκε επίθεση με πέτρες, μολότοφ, στυλιάρια. Αλλά ο Καμίνης είδε κάποιες «υπερβολικές αστυνομικές αντιδράσεις» και ο Κυρίτσης του ΣΥΡΙΖΑ ανήρτησε: «καλόμαθαν οι χωροφυλακαίοι της ΝΔ με τον κόσμο μέσα να φοβάται, και τώρα δέρνουν τις πλατείες. Μπάτσοι στη ψυχή».
Παρενθετικά να θυμίσουμε ότι όταν οι χωροφυλακαίοι του ΣΥΡΙΖΑ έπνιγαν με χημικά το Πισοδέρι, σάπιζαν στο ξύλο γέρους και παιδιά που διαμαρτύρονταν για τη Μακεδονία, όταν έκαναν προληπτικές συλλήψεις για τον ίδιο λόγο, όταν έδερναν συνταξιούχους έξω από το Μαξίμου, ο - και δημοσιογράφος - πρώην βουλευτής, μυρουδιά δεν είχε πάρει. Όπως δεν έμαθε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ τον σύντροφό του Λαφαζάνη τον κάλεσε «δι’ υπόθεσίν του» το τμήμα προστασίας του πολιτεύματος (!), απλώς γιατί αντιδρούσε στον πλειστηριασμό κατοικιών!
Η αποιδεολογικοποιημένη αριστερά, αφού δεν μπορεί να έχει αντίκρισμα στον κόσμο της εργασίας, αποδέχεται, όταν δεν ταυτίζεται, τις αντικοινωνικές συμπεριφορές θεωρώντας ότι αποτελούν μητροπολιτική βία - βία που αναπτύσσεται στις καπιταλιστικές μητροπόλεις της Δύσης από απελπισμένα και περιθωριοποιημένα κοινωνικά στρώματα. Σε αυτές τις συμπεριφορές βλέπει το πρόπλασμα δημιουργίας κοινωνικών κινημάτων που θα σαρώσουν το σύστημα. Το κατάφερε εν μέρει το 2015, αλλά πήρε μόνο την κυβέρνηση. Το σύστημα τους σάρωσε μυώντας τους στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας.
Πέραν αυτών, είχαμε και κάλεσμα από αριστερίστικες ομάδες. Και αυτές θα τις ξαναδούμε στο άμεσο μέλλον. Είναι άλλωστε διαχρονικές, συνήθως εν υπνώσει. Η επερχόμενη κρίση, μπορεί να έχει υγειονομικές αιτίες αλλά δεν παύει να είναι μια κρίση καπιταλισμού, που θεωρούν ότι δημιουργεί ρωγμές στο σύστημα, και εκεί θα παρέμβουν δυναμικά προσπαθώντας να πάρουν πόντους στην κοινωνική αντιστοίχιση που τους έχει στα αζήτητα.
Το Φθινόπωρο προβλέπεται θερμό.
liberal.gr