Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα από μικρός. Την θυμάμαι να κάνει στενή παρέα με τους γονείς μου, στο Παρίσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και, έπειτα, στην Αθήνα. Εκπέμποντας πάντα ευγένεια, διακριτικότητα και κομψότητα.
Διαβάζοντας, αργότερα, τα βιβλία της, ταξίδεψα στη γνώση και στην ευαισθησία της. Και διδάχτηκα την ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Πώς γίνεται μία προσωπικότητα να πρωταγωνιστεί, επιλέγοντας ταυτόχρονα να μην βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες.