Στις 25 Ιανουαρίου 2015 διεξήχθησαν πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγαγε μιαν αναμενόμενη νίκη, με 36,34%. Είχε προηγηθεί τον Μάιο του 2014 η νίκη του στις ευρωεκλογές που προδίκαζε και το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών. Η Νέα Δημοκρατία διατήρησε ένα συμπαγές 27,81%, ενώ τρίτο κόμμα αναδείχθηκε η Χρυσή Αυγή με 6,28%.
Η πτώση της συγκυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου συνέβη την στιγμή που είχε αρχίσει να δείχνει τα θετικά βήματά της. Το 2015 προβλεπόταν να υπάρξει θετικός ρυθμός ανάπτυξης, έστω μικρός. Τεκμαίρεται πως αν η συγκυβέρνηση είχε τον χρόνο να ολοκληρώσει την θητεία και το έργο της, τον Ιούνιο του 2016 όταν και θα διεξαγόταν οι επόμενες εκλογές, θα είχαμε μιαν άλλη Ελλάδα. Ο αντίλογος επ΄ αυτού είναι πως τίποτα δεν μπορούσε να ανακόψει τον καλπασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2016 θα κέρδιζε πανηγυρικά τις εκλογές, ανεξαρτήτως των επιδόσεων της συγκυβέρνησης. Έτσι θα ασκούσε την τυχοδιωκτική πολιτική του με γεμάτα ταμεία και θετικούς τους δείκτες ανάπτυξης, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την παραπέρα πολιτική κυριαρχία του. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως για μια μεγάλη μάζα πολιτών μια κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν ένα ιστορικό απωθημένο, που επέστη η στιγμή να πραγματωθεί.
Αυτά που ζήσαμε όχι μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά συνολικά τους 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχουν δύο όψεις. Η πρώτη όψη, η φανερή, είναι η ανάδειξη στην εξουσία ανθρώπων ημιμαθών ή και αμαθών, ανθρώπων που αγνοούσαν παντελώς θεσμούς και διαδικασίες, ανθρώπων που δεν είχαν αίσθηση της ανεπάρκειας τους, αγγίζοντας έτσι την γελοιότητα. Ανθρώπων που σε τελική ανάλυση, επεδίωκαν να καταστρέψουν και όχι να ανορθώσουν. Η πρόταση τους ήταν η κατεδάφιση.
Αυτή ήταν η φανερή, η κραυγαλέα όψη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μια όψη εφιαλτική, με έντονα τα σημάδια μιας πολιτισμικής Αποκάλυψης.
Όμως υπήρχε και μια αθέατη όψη που την συγκροτούσε η αντίδραση σε όλα αυτά που γινόταν στην φανερή όψη. Άρχισαν σταδιακά, στις συνειδήσεις των πολιτών, να αναθεωρούνται και να αποδομούνται αρχές και αξίες που ηγεμόνευαν για σαράντα χρόνια στην Ελληνική κοινωνία. Τα ιδεολογήματα της Αριστεράς ξέφτιζαν. Άρχισαν να ακούγονται φωνές που στο παρελθόν είχαν σιγήσει, γιατί είχαν παραιτηθεί από την μάχη των ιδεών. Τελική κατάληξη αυτής της πορείας ήταν η συγκρότηση ενός αρραγούς αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που έφερε την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2019. Ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί.
Φαίνεται πως η 25η Ιανουαρίου 2015 ήταν η γενέθλια ημέρα μιας δημιουργικής καταστροφής. Μέσα από μια βασανιστική πορεία, που τότε, σε πρώτο χρόνο, ουδείς γνώριζε την κατάληξη της, η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς πρώτα αμφισβητήθηκε και στην συνέχεια τσακίστηκε. Σήμερα, με την προοπτική επανόδου στην εξουσία να φαίνεται αδύνατη, ο ΣΥΡΙΖΑ, απομονωμένος, έχει περιπέσει σε μια εσωστρέφεια με τάσεις αποσύνθεσης. Ένα κόμμα που γεύτηκε την εξουσία δεν μπορεί να αντέξει στην ιδέα πως σταθερά με ένα ποσοστό γύρω στο 25%--στην καλύτερη περίπτωση-- θα είναι μόνιμα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η ζημία που υπέστη η Αριστερά από τους 54 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν συντριπτική, ώστε σήμερα, καταφεύγοντας για μιαν ακόμα φορά στην σοφία των αρχαίων ημών προγόνων να πούμε: «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
liberal.gr