Ο ηθοποιός και σεναριογράφος μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και έθεσε μια
σειρά καίριων ερωτημάτων απευθυνόμενος στην πολιτεία αλλά και στον ίδιο τον
πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. «Από την ηλικία των 8 - 9 κατάλαβα ότι κάτι
δεν είναι τόσο ευχάριστο για κάποιους. Δεν μου εξήγησαν ποτέ γιατί πειράζει να
παίζω για παράδειγμα με τις κούκλες της αδερφής μου. Ξεκίνησα να βλέπω ότι οι
άνθρωποι παρατηρούσαν σ' εμένα κάτι που τους έκανε να με χλευάζουν, δεν μου
εξήγησαν ποτέ τι ήταν αυτό, δεν μου εξήγησαν ποτέ τι ενοχλούσε και τελικά
κατέληξα από μόνος μου ό,τι τους ενοχλούσε που ήμουν αυτός που είμαι. Μπαίνεις
σε μια διαδικασία 24ωρης καταπίεσης, όπου προσπαθείς να κρύβεις τον εαυτό σου,
να είσαι κάτι άλλο» είπε, αρχικά, ο ίδιος.
Και συνέχισε: «Δε θέλω να μου απαντήσετε γιατί είναι κακό η φωνή μου να είναι
πιο λεπτή ή γιατί είναι κακό να παίζω με κούκλες ή γιατί είναι κακό να είμαι ο
εαυτός μου. Μην μου το απαντήσετε, σας συγχωρώ, δεν πειράζει. Καλά τα πήγα και
έτσι. Θέλω, όμως, πραγματικά να κάνω μια ερώτηση στον Πρωθυπουργό αυτής της
χώρας και δεν έχει να κάνει με παρατάξεις. Για ποιο λόγο είμαι ο άνθρωπος με
τα λιγότερα δικαιώματα σ΄αυτή την αίθουσα, στη γειτονιά μου, στην πόλη μου.
Αυτό δεν το έχω καταλάβει. Αν μπορεί να μου το απαντήσει έχει καλώς, αν δεν
έχει απάντηση, πάει να πει ότι έχει κάνει κάτι λάθος και αυτός και ο
προκάτοχός του και οι προκάτοχοι των προκατόχων και η κοινωνία και η πολιτεία.
Και αυτό το λάθος οφείλουμε να το αλλάξουμε τώρα, σήμερα».
Εκτός από τον Γιώργο Καπουτζίδη, στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης ο Γενικός
Γραμματέας Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Πάνος Αλεξανδρής, ο
υφυπουργός Πολιτισμού κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης, ο επικεφαλής οικονομικός
σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Αλέξης Πατέλης και ο εφέτης Αθηνών, κ. Δημήτρης
Κουλαξίζης.
«Αν θελήσω παιδί θα το καταφέρω, κι αν χρειαστεί θα φύγω από τη χώρα»
Ο Γιώργος Καπουτζίδης, μιλώντας παλιότερα στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» με τον
Νίκο Χατζηνικολάου, είχε πει: «Ήμουν ένα παιδί που έπαιζε πολύ στη γειτονιά
μέχρι και την πέμπτη, έκτη δημοτικού, κάπου εκεί. Μετά έγινα ένα πολύ κλειστό
παιδί που πέρασε τα χρόνια της εφηβείας κλεισμένο μέσα στο σπίτι. Η ανακάλυψη
της σεξουαλικότητάς μου, η οποία ήταν διαφορετική από αυτή των υπόλοιπων
παιδιών ήταν κάτι το οποίο με φόβισε, δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω, δεν
ήξερα τι είμαι, γιατί είμαι. Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία και ό,τι λέω
και ό,τι αγώνα κάνω τώρα πια είναι όχι για μένα, γιατί εγώ αυτό το οποίο ήθελα
να κάνω στη ζωή μου, το έχω. Έχω τη ζωή που θέλω, έχω την αποδοχή από τους
ανθρώπους που θέλω, είμαι εντάξει. Δεν δέχθηκα bullying, προστάτεψα τον εαυτό
μου, αλλά είχα και δυνατή προσωπικότητα. Σαν διαδικασία είναι πολύ αγχωτική
για ένα παιδί, για έναν έφηβο. Και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να στρώσω
το έδαφος για τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα».