[Δεδικαίωται ο αποθανών; Ας πούμε ναι το πρώτο διάστημα που τα
συναισθήματα είναι έντονα αλλά με το πέρασμα του χρόνου πρέπει να
βλέπουμε και λίγο την πραγματικότητα!!! Ποιον να πρωτοβοηθήσει αυτό το
μπο@ρδέλο κράτος που όλοι βρίζουμε και προσπαθούμε να κλέψουμε. Μόλις
μας μπεί το αγγούρι στον κ@λο το θυμόμαστε όλοι και ζητάμε να μας
βοηθήσει... και ΟΚ να αποζημιωθεί το παιδάκι που πήγε σχολείο και του
ήρθε ουρανοκατέβατη η σφαίρα αλλά να έχουμε και μια επαφή με
την πραγματικότητα:
Εγκληματίες, κλέφτες βιαστές θα υπάρχουν πάντα στην κοινωνία, γιαυτό
ζητάμε απ' τα παιδιά μας να προσέχουν με ποιους πορεύονται και ποιους να
προσπερνάνε. Δεν μας ακούνε συνήθως αλλά να έχουμε και υπόψη μας ότι οι
επιλογές των ενηλίκων «παιδιών» μπορεί κάποιες φορές να έχουν τραγικές
συνέπειες και το κράτος δηλ. εγώ ο φορολογούμενος πολίτης δεν είμαι
υποχρεωμένος να καλύπτω τις τραγικές επιλογές του καθενός...
Δηλ. ο άλλος τρέχει με 100 και καρφώνεται στην κολώνα ενώ ξέρει ότι ο
δρόμος είναι σε τραγική κατάσταση, είναι δυνατόν να βγαίνουμε μετά και
να λέμε μου το έφαγαν το παλικάρι να με αποζημιώσει το κράτος; Γιατί
κανείς δε λέει "έκανε μαλ@κία που έτρεχε με 100 και το φαγε το κεφαλάκι
του"; Προφανώς για να χαιδεύουμε μεταξύ μας τα αυτιά μας... γιαυτό δεν
τολμάει και κανείς να πει "μήπως και η κοπέλα έκανε μαλακία φεύγοντας
από το σπίτι της στις 1 τη νύχτα να πάει να βρει τους αλήτες"
Και γιατί να στηρίζουμε μόνο την Τοπαλούδη και όχι την γυναίκα και τα
παιδιά του άλλου που μαστόρευε το αμάξι και έσπασε ο γρύλος και
σκοτώθηκε; Επειδή η μία κάνει φασαρία κι η άλλη είναι ήσυχη ή επειδή τη
μία τη σκότωσε η παρέα που επέλεξε και τον άλλο ένα αντικείμενο;
Κάπου ωπα με το κράτος! Εγκληματα τέτοιου είδους δεν πρέπει να
λειτουργούν σαν αφορμή για έξτρα παροχές του κράτους αλλά σαν
παραδείγματα στα «παιδιά» να διαλέγουν καλύτερες παρέες και όχι σφίχτες
και Αλβανούς αλήτες
Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε οπότε δίκιο έχει όποιος φωνάξει πιο πολύ...]
Εξοργισμένη η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη αποχώρησε από τον αέρα της εκπομπής «Καλύτερα δε γίνεται». Η Κούλα Αρμουτίδου και ο Γιάννης Τοπαλούδης, οι γονείς της αδικοχαμένης φοιτήτριας, ζητούν την σύσταση ενός ταμείου αλληλοβοηθείας ώστε να μπορούν οι οικογένειες των θυμάτων να ανταπεξέλθουν οικονομικά στους δύσκολους δικαστικούς αγώνες που έχουν.
Η υφυπουργός εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων Μαρία Συρεγγέλα είχε έρθει σε
επικοινωνία με τους γονείς της Ελένης Τοπαλούδη για το συγκεκριμένο θέμα και
σήμερα βγήκε και η ίδια στον αέρα της εκπομπής. Τα όσα είπε, όμως, εξόργισαν
την Κούλα Αρμουτίδου, η οποία εκνευρίστηκε και έφυγε.
Αρχικά, η Κούλα Αρμουτίδου έκανε λόγο για «ανάλγητο κράτος» που δεν είναι
κοντά στις οικογένειες των θυμάτων και «δεν πονάει, δεν ενδιαφέρεται». «Καλό
είναι, με αφορμή την δολοφονία του παιδιού μου να βάλουμε ένα λιθαράκι και να
φτιάξουμε κάτι καλό», είπε αναφερόμενη στο ταμείο αλληλοβοήθειας.
Ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη σημείωσε από την πλευρά του ότι «εμείς έχουμε
την οικονομική δυσχέρεια μιας και πριν από μερικούς μήνες τελείωσε το Εφετείο
και τώρα είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε παράσταση δικηγόρων και στον Άρειο
Πάγο. Όμως εμείς, ως γονείς της Ελένης, θα είμαστε εκεί παρόντες». Στην ίδια
δυσάρεστη θέση είναι κι άλλες οικογένειες, είπε και συμπλήρωσε: «αναρωτήθηκε
κανείς με τι χρήματα θα καλύψουν αυτές τις δικαστικές δαπάνες;».
Η υφυπουργός εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων Μαρία Συρεγγέλα, είπε, μεταξύ
άλλων, στην ίδια εκπομπή ότι «μιλάμε πλέον για αληθινή νομική στήριξη, που δεν
έχει εισοδηματικά κριτήρια. Θα το περάσουμε άμεσα… Σε κάθε περίπτωση θα
υπάρξει άμεσα λύση».
«Για τις 13 του μηνός που έχουμε τον Άρειο Πάγο, τι θα γίνει; Τίποτε; Θα
αναμένουμε; Θα δοθεί μια λύση; Εγώ περιμένω. Δεν θέλω να επαιτήσω, θέλω να μου
δώσετε την χαμένη μου αξιοπρέπεια… Δεν ζητάω, θέλω εσείς σαν Πολιτεία να
δώσετε μια λύση. Να μου πείτε, οκ έχει γίνει», είπε η Κούλα Αρμουτίδου.
Η υφυπουργός εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων απάντησε: «Μόλις υπάρξει
εξέλιξη, η οποία όμως να ισχύσει, εγώ δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι το οποίο δεν
θα ισχύσει την επόμενη μέρα…».
Τότε, η Κούλα Αρμουτίδου αποχώρησε εκνευρισμένη λέγοντας: «Εντάξει,
ευχαριστούμε πολύ. Δεν ακούω τίποτα, μας δουλεύουν ρε… Και θα γίνει, θα γίνει,
θα γίνει και άντε από ‘δω».