Γιάννης Σιδέρης
Η συναισθηματική λαϊκή φόρτιση των Τεμπών μάλλον υποτιμήθηκε από τη Ν.Δ. Την αξιοποίησε επάκρως ο ΣΥΡΙΖΑ, εργαλειοποιώντας μια τραγική μάνα που έχει επικοινωνιακό χάρισμα. Μετέφερε το θέμα στην Ευρώπη, η οποία ουδεμία δικαιοδοσία έχει επί της δίκης, παρά μόνον επί της τύχης και των περιπετειών της περίφημης σύμβασης 717.
Εξ αντανακλάσεως το θέμα επανήλθε από το ευρωκοινοβούλιο στην εγχώρια ατμόσφαιρα, μιντιακή και πολιτική, και μεγεθυσμένο ως προς τις κυβερνητικές ευθύνες. Μην κοροϊδευόμαστε, το θανατερό γεγονός έτυχε να γίνει στη «βάρδια» της ΝΔ όπως θα μπορούσε να τύχει και στη «βάρδια» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι διαχρονικές παθογένειες του βαθέως κράτους, που δεν επιδέχονται αυτόματη διόρθωση.
Στην παρούσα φάση η ΝΔ βρίσκεται σε δυσχερή θέση, αλλά είναι κατά τι ευτυχής γιατί φροντίζουν οι αντίπαλοί της με τη φραστική αμετροέπειά τους, να ελαφρύνουν τη θέση της. Γιατί τι άλλο είναι η πολακική φράση του Νίκου Ανδρουλάκη, ότι πρόκειται περί μιας «αδίστακτης αγέλης εξουσίας» για εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση, που δεν έχει κλείσει εννέα μήνες;
Ακόμα χειρότερα ηχεί η φράση του ανοικονόμητου, για να μην πούμε ανεκδιήγητου, Κασσελάκη, ο οποίος δεν έχει ακόμη κατανοήσει τον ρόλο του. Μετά τη λαμπρή ιδέα για έκκληση διεθνών παρατηρητών στις ευρωεκλογές, χαρακτήρισε την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, μια θεσμική διαδικασία δηλαδή, ως «σόου» και «κοκορομαχία».
Η… σοβαρότητά του αποτυπώνεται στο γεγονός ότι το κόμμα του αποδέχτηκε, συνυπέγραψε, και θα παλέψει κοινοβουλευτικά, σε μια διαδικασία που τη χαρακτήρισε σόου και κοκορομαχία!
Αυτό υποβοηθά κάπως το κυβερνών κόμμα, χωρίς να το απαλλάσσει από τη λαθεμένη συνωμοσιολογική προσέγγιση που επιχείρησε για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο Ανδρουλάκης. Βεβαίως, στη Βουλή αυτό το τριήμερο θα ακουστούν αρκετές μεγαλόστομες γελοιότητες. Αλλά δεν χρειαζόταν η κυβερνητική επίθεση να περιλαμβάνει την κατηγορία προς τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ότι είναι εντολοδόχος συγκεκριμένων εκδοτικών και μιντιακών συμφερόντων.
Κατ' αρχάς ο Ανδρουλάκης παλεύει απεγνωσμένα για την επιβίωσή του. Έκανε ένα απελπισμένο θεσμικό «σλάλομ», με τον βλέμμα στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βλέπει ότι ο σόουμαν Κασσελάκης άρχισε να παίρνει κεφαλή στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Εκεί που είχε υψηλές βλέψεις να έρθει δεύτερο κόμμα και να αρχίσει να γίνεται πόλος έλξης και συσπείρωσης των κεντροαριστερών δυνάμεων όπως φαντασιωνόταν, ξαφνικά βρίσκεται στην τρίτη θέση, και κινδυνεύει μετά τις ευρωεκλογές να αμφισβητηθεί η ηγεμονία του από επίδοξους δελφίνους.
Επίσης, τι σημαίνει οικονομικά και μιντιακά συμφέροντα; Η πολιτική εξουσία είναι πάντα υπεράνω των οικονομικών συμφερόντων, με την έννοια της δύναμης. Έχει τη λαϊκή έγκριση, και αν τα οικονομικά συμφέροντα επιχειρήσουν να πάρουν το πάνω χέρι, έχει τη δυνατότητα να τους το κόψει.
Όσο για τα μιντιακά συμφέροντα, στην εποχή των πολλών ΜΜΕ και του διαδικτύου, στην εποχή της απομυθοποίησης της πολιτικής, τα μιντιακά συμφέροντα δεν έχουν την επιδραστικότητα παλαιότερων εποχών. Το είδαμε το 2014 με την ομοβροντία των ΜΜΕ υπέρ του «ναι» και στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015.
Εκείνο που υποτίμησε η κυβέρνηση ήταν ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ικανός να πατήσει επί πτωμάτων. Εξ αυτού δεν είχε τα ανακλαστικά ώστε να αντιδράσει έγκαιρα στην εκμετάλλευση της συγκινησιακής ατμόσφαιρας που είχε κυριαρχήσει στην κοινή γνώμη.
Βέβαια, θέλει ψήσιμο στο πολιτικό πεζοδρόμιο κάτι τέτοιο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει, γι' αυτό και κατόρθωσε το φρικτό δυστύχημα να μεταφραστεί ως «έγκλημα» και να περάσει έτσι στη συνείδηση της πλειοψηφίας.
Σε αυτό το επικοινωνιακό πεδίο η κυβέρνηση υστέρησε και ηττήθηκε, παρότι τα αντικειμενικά στοιχεία είναι υπέρ της. Αρκεί και μόνο να συγκρίνει κανείς τη σύντομη έναρξη της δίκης για τα Τέμπη, με την χυδαίας σκοπιμότητας καθυστέρηση της αντίστοιχης για το Μάτι.
Ίσως επαναπαυόμενη στην αντιπολιτευτική ανυπαρξία, δεν κατανόησε ότι τα Τέμπη δεν ήταν… αυτόνομα. Εκφράστηκε δι’ αυτών η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για την παρατεταμένη ακρίβεια σε είδη και υπηρεσίες, την επισφαλή ασφάλεια, την Παιδεία (μεγάλη ήττα της η απόσυρση της πανεπιστημιακής αστυνομίας που επιδοκίμαζε η κοινωνική πλειοψηφία).
Βέβαια, πληρώνει και τα θετικά της όπως ο γάμος για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, που καλώς μεν έγινε καθότι είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ήταν έξω από το αξιακό πλαίσιο του παραδοσιακού ψηφοφόρου του κόμματος.
Το κυβερνών κόμμα βρίσκεται στην ανάγκη νέου αφηγήματος λίαν συντόμως, ενόψει εκλογών. Ως τώρα ανταποκρίθηκε επαρκώς στις έκτακτες καταστάσεις που αντιμετώπισε η χώρα. Αρκεί όμως να δει και να αντιμετωπίσει πλέον και την καθημερινότητα ως έκτακτη κατάσταση, και όχι ως μακρόσυρτη βαρετή και αυτονόητη άσκηση διοίκησης.
Και αυτό σημαίνει, παρέμβαση του πρωθυπουργού σε κάθε πτυχή της κυβερνητικής λειτουργίας.