Σε διαδικτυακό εμφύλιο εξελίσσεται η εσωκομματική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και ενώ μια εβδομάδα απέχει από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, όπου αναμένεται να αναμετρηθούν μετωπικά όλα τα «στρατόπεδα».
Το κλίμα, ωστόσο, είναι κάτι περισσότερο από βαρύ, καθώς απαντώντας σε ανάρτηση της Ζανέτ Τσίπρα, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής και αδελφής του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα, ο γνωστός στιχουργός, Νίκος Μωραΐτης τόνισε πως «αχ, Ζαννέτ, να ‘ξερες για τον αδερφό σου και αυτό το «μόρφωμα» τι σκ@τό φάγαμε που δεν το χωράει μια σηπτική δεξαμενή, τι στοχοποίηση δεχτήκαμε, τι δουλειές χάσαμε, τι ελπίδες ψαλιδίσαμε, τι συμβιβασμούς κατάπιαμε, τι αβαρίες κάναμε…», με τη σύγκρουση να λαμβάνει χώρα για τα καλά στο διαδίκτυο.
Στην ίδια κατεύθυνση, «το «πρώτη φορά Αριστερά», ανατρίχιασε τόσα δέρματα, άγγιξε τόσες καρδιές, ξύπνησε τόσους αδικημένους από την Ιστορία, «σχεδόν 50 χρόνια βάσανα και διωγμοί», πατεράδες, θείους, παππούδες, αδέρφια και ξαδέρφια μας, αντήχησε τόσα «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» ανέφερε ο κ. Μωραΐτης, πριν καταλήξει :«Είμαστε κάθε καρέκλα από τα έδρανα αυτής της Βουλής», όπως είπε, κάνοντας ακόμη λόγο για «παραμύθι».
Αναλυτικά, η ανάρτηση:
Αχ, Ζαννέτ, να ‘ξερες για τον αδερφό σου και αυτό το «μόρφωμα» τι σκ@τό φάγαμε που δεν το χωράει μια σηπτική δεξαμενή, τι στοχοποίηση δεχτήκαμε, τι δουλειές χάσαμε, τι ελπίδες ψαλιδίσαμε, τι συμβιβασμούς κατάπιαμε, τι αβαρίες κάναμε…
Και ξέρεις κάτι, Ζαννέτ; Κάποιοι δεν το μετανιώνουμε.
Γιατί ήταν τόσο ωραίο το «πρώτη φορά Αριστερά», ανατρίχιασε τόσα δέρματα, άγγιξε τόσες καρδιές, ξύπνησε τόσους αδικημένους από την Ιστορία, «σχεδόν 50 χρόνια βάσανα και διωγμοί», πατεράδες, θείους, παππούδες, αδέρφια και ξαδέρφια μας, αντήχησε τόσα «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» πριν καταλήξει «είμαστε κάθε καρέκλα από τα έδρανα αυτής της Βουλής».
Όμως το όνειρο πάντα αξίζει τον κόπο, ακόμα κι όταν ξυπνάς μετά με πικρό το στόμα.
«Η δύναμη είναι στο παραμύθι», το είχε πει ο Αλέξης. Και είχε δίκιο, Ζαννέτ. Το παραμύθι ήταν διάφανο, τρεχούμενο νερό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αλήθεια είχε μέσα της τους δράκους