Η μπαταρία «φονικό σάντουιτς» και ο ρόλος της εταιρείας από την Ταϊβάν - Ένα από τα πλέον θεαματικά σε σχεδιασμό και εκτέλεση χτυπήματα ενάντια στη Χεζμπολάχ που ενεργοποίησε το Ισραήλ
Τριάντα σχεδόν ημέρες μετά το χτύπημα με τους βομβητές στην καρδιά της Βηρυτού το οποίο «ακρωτηρίασε» τη Χεζμπολάχ, οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αυξάνουν τον «μύθο» γύρω από τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάστηκε το συγκεκριμένο εγχείρημα, που είναι με διαφορά το εντυπωσιακότερο σχέδιο στα χρονικά των μυστικών υπηρεσιών στη Μέση Ανατολή.
Το πρακτορείο Reuters το οποίο από τις 18 Σεπτεμβρίου, όταν και υλοποιήθηκε το χτύπημα στην καρδιά της Βηρυτού, ερευνά τα «πως και τα γιατί» της συγκεκριμένης ιστορίας αναφέρει, επικαλούμενο πηγές από το περιβάλλον της Χεζμπολάχ, ότι το όπλο του Ισραήλ δεν ήταν οι βομβητές.
Επιπλέον το Ισραήλ όπως φαίνεται και στο παρακάτω γράφημα τοποθέτησε ως επιταχυντή μία εξαιρετικά εύφλεκτη πλαστική ύλη ανάμεσα στα εκρηκτικά και τους δύο πόλους της μπαταρίας.
Επί της ουσίας οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ δημιούργησαν ένα «φονικό σάντουιτς» το οποίο είχε και μία πρόσθετη «φονική» και κομβικής σημασίας καινοτομία: δεν περιείχε μεταλλικά στοιχεία. Η συγκεκριμένη λεπτομέρεια έκανε όπως αποδεικνύεται την διαφορά καθώς κατά τον έλεγχο με ανιχνευτές μετάλλων από την Χεζμπολάχ όταν οι βομβητές – φονικά όπλα έφτασαν στη Βηρυτό δεν υπήρξε καμία ανησυχητική ένδειξη. Τα πακέτα στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε ασφαλείς τοποθεσίες της Χεζμπολάχ και διανεμήθηκαν στα μέλη της σιιτικής με τη συνέχεια να είναι γνωστή και κυρίως εκρηκτική…
Ακόμη ένα στοιχείο που ήρθε στο φως και δείχνει πως οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ σχεδίασαν με μεθοδικότητα κάθε τους βήμα προκειμένου να πλήξουν την καρδιά της Χεζμπολάχ, είναι και η εμπλοκή – συνεργασία με την εταιρεία από την Ταϊβάν που έχει την αποκλειστική διάθεση των βομβητών στην παγκόσμια αγορά.
Είναι ήδη γνωστό πως η Μοσάντ δημιούργησε μία εταιρεία κέλυφος με έδρα την Βουδαπέστη αλλά αυτό συνέβη μόνο για να καταφέρουν οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ να προσεγγίσουν την εταιρεία στην Ταϊπέι. Συγκεκριμένα πράκτορες της Μοσάντ υποδυόμενοι ανθρώπους από εταιρεία που είχε κατασκευάσει μία νέα μπαταρία πολύ μεγάλης διάρκειας έκαναν ραντεβού με τον ιδιοκτήτη της Apollo Systems προκειμένου να του ζητήσουν συνεργασία.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας αν και δεν εντυπωσιάστηκε από τον σχεδιασμό της μπαταρίας δέχθηκε να βάλει τον συγκεκριμένο τύπο μπαταριών στον κατάλογο με τα πρόσθετα προϊόντα που οι πελάτες του θα μπορούσαν κατόπιν παραγγελίας να λάβουν. Ο ίδιος δεν έλαβε ποτέ και δεν έστειλε ποτέ φορτίο με φονικές μπαταρίες σε πελάτες ή στην Χεζμπολάχ, όπως άλλωστε είχε πει στα διεθνή μέσα που τον προσέγγισαν μερικές ώρες μετά τις αλυσιδωτές εκρήξεις στην Βηρυτό.
Οι Ισραηλινοί δημιούργησαν και κατοχύρωσαν και κωδικό για τις δικές τους μπαταρίες ο οποίος είναι ο LI-BT783. Για να εξασφαλίσουν μάλιστα πως θα είναι αυτή η μπαταρία που τελικά θα έφτανε μαζί με τους βομβητές στα χέρια της Χεζμπολάχ εξαπέλυσαν μία «ηλεκτρονική εκστρατεία» διαφήμισης των δυνατοτήτων του προϊόντος τους. Χιλιάδες κριτικές και δημοσιεύσεις σε σελίδες πώλησης βομβητών διαφήμιζαν ως «must have» τις συγκεκριμένες μπαταρίες οι οποίες τελικά αποτέλεσαν και την επιλογή της Χεζμπολάχ…
Στο τέλος της διαδρομής το «μακρύ χέρι» του Ιράν πλήρωσε ένα σημαντικό ποσό για την αγορά των συγκεκριμένων βομβητών και των μπαταριών που ήταν η αρχή του τέλους της οργάνωσης τουλάχιστον με την μορφή και την δομή που την ξέρουμε.