Ο Νίκος Παππάς σημάδεψε διαχρονικά την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Υπήρξε διαχρονικός υποστηρικτής και συνοδοιπόρος όλων των προέδρων του κόμματος την τελευταία δεκαπενταετία, όχι όμως πάντα για το δικό τους καλό.
Αναμφίβολα η αγαπημένη ταινία του πάλαι ποτέ ισχυρού άνδρα της Κουμουνδούρου είναι με διαφορά το αμερικανικό πολιτικό θρίλερ του 1976 σε σκηνοθεσία Άλαν Τζέι Πάκουλα βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο των δημοσιογράφων Καρλ Μπέρνσταϊν και Μπομπ Γούντγουορντ « Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» (αγγλ. All the President's Men). Όχι γιατί η ταινία πραγματεύεται τις έρευνες πάνω σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα του πλανήτη, αλλά γιατί κυρίως η πολιτική του παρακαταθήκη έχει προσδιοριστεί από το γεγονός πως υπήρξε πάντα ο άνθρωπος του εκάστοτε προέδρου μέχρι βέβαια να τον αδειάσει ή να τον οδηγήσει στον πολιτικό όλεθρο.
Η ιστορία του Νίκου Παππά ξεκίνησε από την περίοδο της «πρώτης φορά αριστεράς», κατά την διάρκεια της οποίας υπήρξε για μεγάλο διάστημα το alter ego του ιστορικού ηγέτη του κόμματος Αλέξη Τσίπρα. Πρώτα ως διευθυντής του πολιτικού του γραφείου το 2012 όταν ο Τσίπρας ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν αναμονή Πρωθυπουργός και αργότερα ως πανίσχυρος υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι γνωστό ο Παππάς χειρίστηκε όλα τα καυτά θέματα για ένα μεγάλο διάστημα της διακυβέρνησης Τσίπρα με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το 13-0 του Ειδικού Δικαστηρίου, η υπόθεση με τις ηχογραφήσεις Μιωνή, οι αποκαλύψεις για τα κρυφά ταξίδια στη Βενεζουέλα και τη φερόμενη σχέση με τον δικηγόρο των offshore Αρτέμη Αρτεμίου, για τα οποία δεν δόθηκαν ποτέ δημόσια εξηγήσεις και οι παραιτήσεις με καταγγελίες στην ΕΡΤ και άλλους οργανισμούς των στελεχών που είχε επιλέξει ο ίδιος μεταξύ άλλων, μετέτρεψαν σταδιακά τον πρώην πανίσχυρο υπουργό σε βαρίδι για το κόμμα του, χωρίς όμως να στραφεί ποτέ εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, τον άνθρωπο που τον ανέδειξε στην πολιτική.
Επειδή όμως για όλα υπάρχει η πρώτη φορά, από τον γενικό αυτό κανόνα δεν ξέφυγε ούτε ο ίδιος Αλέξης Τσίπρας, καθώς το πλήρωμα του χρόνου έφερε τους δύο άνδρες στο αντίθετο στρατόπεδο κατά την διάρκεια του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώην Πρωθυπουργός, τότε είχε προειδοποιήσει για τη πορεία εκφυλισμού που είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη λίγο πριν το συνέδριο, με τον Νίκο Παππά, όμως, να τον αδειάζει για τα μάτια του Στέφανου και την θέση, φυσικά,του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Δεν είχε υπολογίσει φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι πολιτικές «κωλοτούμπες» του Νίκου Παππά, θα έλεγε κανείς, πως συμβαδίζουν απόλυτα με την πολιτική του καριέρα. Διότι, μπορεί ο Γκαίτε να είχε πει ότι ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη, ο ηλίθιος ποτέ, ωστόσο στην περίπτωση του άλλοτε ισχυρού -αποκλειστικά και μόνο λόγω της φιλίας του με τον Αλέξη Τσίπρα- άνδρα της Κουμουνδούρου, οι απόψεις του διαφοροποιούνται ανάλογα με την συγκυρία.
Υπενθυμίζεται πως μετά τον Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς είχε γίνει ο άνθρωπος του νέου προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, προσφέροντας απλόχερα την στήριξή του στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του κόμματος το Σεπτέμβριο του 2019. Βέβαια, το modus operandi του Νίκου Παππά με τους εν ενεργεία προέδρους του κόμματος συνεχίστηκε και στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, με τον ίδιο τον κ. Παππά ένα χρόνο αργότερα από την αποθεωτική στήριξη στο πρόσωπο του, να τον χαρακτηρίζει στο τελευταίο συνέδριο κόμματος ως «πηγή των αναταραχών» και υπεύθυνο για καταστάσεις «οργανωμένου τραμπουκισμού και αθλιότητας».
Το χρονικό της στήριξης και του αδειάσματος Κασσελάκη
Τον Αύγουστο του '23 και πριν τον β’ γύρο των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Παππάς απαρνήθηκε την παλιά του συντρόφισσα Έφη Αχτσιόγλου και εξέφρασε την υποστήριξή του στον ουρανοκατέβατο, για πολλούς, Στέφανο Κασσελάκη. «Θεωρώ ότι μπορεί να δώσει την πνοή και τον βηματισμό για να πάμε γρήγορα στην προοπτική της νίκης», είχε δηλώσει τότε έξω από το περιστύλιο της Βουλής, λέγοντας παράλληλα πως μαζί με τον υποψήφιο Πρόεδρο (σ.σ Κασσελάκη) «συστρατεύονται για τη νίκη απέναντι στη Νέα Δημοκρατία… Οικοδομούμε το κόμμα των μελών, με ουσιαστική συμμετοχή και απόφαση σε όλα τα επίπεδα, με περιφερειακή οργάνωση και αξιοποίηση όλων των στελεχών. Ενεργοποιούμε τα δίκτυα της παράταξης. Δημιουργούμε την πατριωτική, σύγχρονη, κυβερνώσα παράταξη» δήλωνε τότε.
Από τότε βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Σταδιακά, τους τελευταίους μήνες ο Νίκος Παππάς άρχισε να είναι πιο συγκρατημένος στις δηλώσεις του, βλέποντας την … καταστροφή να έρχεται και περιμένοντας να δει πού θα «κάτσει η μπίλια». Τελικώς, απασφάλισε στο συνέδριο του κόμματος, αρχές Νοέμβρη, όταν κατήγγειλε «οργανωμένο τραμπουκισμό» και «οργανωμένη αθλιότητα απέναντι στην ιστορία».
Μετά την εκλογή Φάμελλου, ο Νίκος Παππάς δήλωσε στον Realfm 97,8 ότι «η πηγή των αναταραχών ήταν ο Κασσελάκης», ο ίδιος Κασσελάκης που κάποτε ήταν η ελπίδα της χώρας για να νικηθεί η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης. Είπε μάλιστα ότι «δεν είναι τα κόμματα μπάτε σκύλοι αλέστε», αυτός που όπως και οι υπόλοιποι σύντροφοι του, όχι μόνο δεν φρόντισαν ποτέ να προστατεύσουν καταστατικά το κόμμα από το να μην μπορεί να διεκδικήσει την προεδρία του ακόμη και όποιος… περνάει απ’ έξω αλλά ακόμη περισσότερο υποστήριξε σθεναρά την υποψηφιότητα κάποιου που πραγματικά μόλις είχε περάσει απέξω από το κόμμα, όπως ο Στέφανος Κασσελάκης.
Και τώρα σειρά έχει ο Φάμελλος
Πάντως, οι κακές γλώσσες και κάποια δημοσιεύματα λένε ότι ο κ. Παππάς βρίσκεται σε δύσκολη θέση μετά την εκλογή Φάμελλου. Όπως ψιθυρίζεται, ο ίδιος προσπάθησε να ανακόψει την πορεία Φάμελλου προς τη νίκη, υποκινώντας την υποψηφιότητα Φαραντούρη, με στόχο να «κλέψει» ψήφους από τον νέο πρόεδρο. Η μεγαλύτερη έγνοια του Παππά ήταν να μην εκλεγεί ο Φάμελλος, ώστε να συνεχίσει να είναι ο ίδιος πρόεδρος της ΚΟ του κόμματος. Βέβαια, μετά την επικράτηση Φάμελλου, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας στον Realfm ότι «ο εκλεγμένος πρόεδρος είναι αυτόματα και πρόεδρος της ΚΟ… Ο πρώτος λόγος είναι στον νέο πρόεδρο».
Η πικρή αλήθεια όμως είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση, το πολιτικό αισθητήριο του Νίκου Παππά έπεσε και πάλι έξω, αναγκάζοντας τον να σπεύσει στην Κουμουνδούρου το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και να σταθεί στο πλευρό του νεοεκλεγέντα Προέδρου. Το ποια θα είναι η συνέχεια παραμένει μυστήριο, εάν δηλαδή ο νέος πρόεδρος θα επιλέξει όπως και οι προηγούμενοι να συνεργαστεί με τον άοκνο και παντοτινό «άνθρωπο του προέδρου» και κάπως έτσι να τριτώσει το κακό και για τον ίδιο...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
iefimerida.gr