Η συνάντηση των προέδρων ΗΠΑ-Γαλλίας πέρα από κρίσιμη και μακρά φαίνεται πως αποτέλεσε την πρώτη φορά που η Ευρώπη κατάφερε να υψώσει ανάστημα και μάλιστα όχι δια της τεθλασμένης
Ο Ντόναλντ Τραμπ στην δεύτερη εκδοχή του ως πρόεδρος των ΗΠΑ έχει δείξει ένα
προφίλ σαρωτικό σε κάθε επίπεδο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Δεδομένα ο
πρώτος μήνας της προεδρίας του είναι με διαφορά ο πιο «πυκνός» στον 21ο αιώνα
και αυτό σε κάθε περίπτωση πρέπει να του πιστωθεί.
Η συνάντηση Τραμπ-Μακρόν πέρα από κρίσιμη και μακρά φαίνεται πως ήταν μία
συνάντηση στην οποία για πρώτη φορά η Ευρώπη κατάφερε να υψώσει ανάστημα και
μάλιστα όχι δια της τεθλασμένης…
Ο Μακρόν και ο Τραμπ καθισμένοι στην γνωστή θέση υποδοχής των ξένων ηγετών
στον Λευκό Οίκο απαντούσαν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ο Ντόναλντ Τραμπ
επανάφερε την ρητορική για τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη έχει στηρίξει
οικονομικά την Ουκρανία υποστηρίζοντας πως όσα χρήματα έχουν δοθεί από την
Ένωση είναι εγγυημένα… Ο Εμανουέλ Μακρόν διέκοψε ακουμπώντας μάλιστα στον ώμο
τον Αμερικανό Πρόεδρο διορθώνοντας σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση τον άνθρωπο
που από τις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου πολλοί έχουν αμφισβητήσει αλλά
κανένας δεν έχει τολμήσει ανοιχτά και επίσημα να διαψεύσει.
Notable moment in the Oval Office where Trump says “Europe is loaning the money to Ukraine” and “they’re getting their money back” when Macron interrupted to say, “No, in fact, to be frank, we paid. We paid 60% of the total effort.” pic.twitter.com/QFzv9WhsIz
— Kaitlan Collins (@kaitlancollins) February 24, 2025
Το μειδίαμα Τραμπ ως απάντηση δείχνει πως ο Γάλλος πρόεδρος έφερε μαζί του
πίσω από κλειστές πόρτες ακλόνητα στοιχεία οικονομικής φύσης για να στηρίξει
την δική του – όχι μόνο Γαλλική αλλά και Ευρωπαϊκή - πλευρά.
Πίσω από τις λέξεις
Ο Μακρόν μπορεί να είναι για το εσωτερικό της χώρας του ένα από τα πλέον
«μισητά» πρόσωπα με τις κινήσεις και τις πολιτικές του να βγάζουν αρκετές
φορές μαζικά τους Γάλλους στους δρόμους. Στα τέλη Ιανουαρίου, η τελευταία
μέτρηση, τον έφερε σε ιστορικό χαμηλό για την Γαλλική Προεδρία με μόλις 21%
ποσοστό αποδοχής από την κοινωνία της Γαλλίας. Ο Εμανουέλ Μακρόν, όμως, εκτός
έδρας – αρέσει δεν αρέσει ως πολιτικός, ως ηγέτης ή ως προσανατολισμός – είναι
διαφορετικός.
Ο Μακρόν είναι ο πρώτος ευρωπαίος πολιτικός που από το 2020 ανοιχτά εντός του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει προτάξει το δικό του σχέδιο για την Ευρώπη. Είναι
ο Γάλλος Πρόεδρος που αρχικά μόνος επιμένει εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια
πως η Ευρώπη πρέπει να πάει σε δομικές αλλαγές. Είναι δική του επιλογή να
στηρίξει το επί δεκαετίες σε ύπνωση σχέδιο για ευρωσύνταγμα και ευρωστρατό και
είναι ο άνθρωπος που μαζί με τις ΗΠΑ του Μπάιντεν μιλούσε καθημερινά με το
Κρεμλίνο προκειμένου να αποφευχθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ο Μακρόν μετά τη Μέρκελ είναι με διαφορά ό,τι πιο ρεαλιστικό έχει σήμερα η
Ευρώπη για να μπορέσει από τη μία να σταθεί ως ισότιμη των έτερων μεγάλων του
πλανήτη και από την άλλη να αναδιαρθρώσει τα του οίκου της αποκτώντας και απτή
υπόσταση στην ενηλικίωσή» της.
Η κίνηση του Γάλλου Προέδρου στο οβάλ γραφείο σε συνδυασμό με την αμηχανία του
Τραμπ είναι μία κίνηση που οφείλουμε να του πιστώσουμε και ως ευρωπαίοι να την
στηρίξουμε. Τον Μακρόν θα τον κρίνουν οι Γάλλοι πολίτες αλλά και οι Ευρωπαίοι
στο τέλος και της τρέχουσας έσχατης θητείας του. Αν την χθεσινή κίνησή του,
μπορέσουμε να την μετατρέψουμε σε έναυσμα όχι εκδίκησης αλλά ανασύνταξης τότε
πιθανότατα θα τον αναφέρει και για καλούς λόγους ο ιστορικός του μέλλοντος.
Ένας Μακρόν δεν φέρνει την Ειρήνη
Παρά την στάση του Γάλλου προέδρου όμως αυτό που έγινε εχθές είναι μόνο το ένα
βήμα. Μπορεί ο Μακρόν να χαρακτήρισε ξανά – καθαρά και χωρίς καμία περιστροφή
- την Ρωσία «εισβολέα» με τις ΗΠΑ του Τραμπ να ψηφίζουν λεπτά νωρίτερα «κατά»
για πρώτη φορά μετά από χρόνια στο σχετικό κείμενο του ΟΗΕ αλλά μόνος του θα
είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνει πολλά περισσότερα.
Το ζήτημα με τις πολύτιμες γαίες και τις διασφαλίσεις που ζητά ο Τραμπ θα
προχωρήσει και η Ευρώπη θα πρέπει να βάλει τους δικούς της αστερίσκους σε
αυτό. Η Γερμανία του Μερτς θα πρέπει να τρέξει και παράλληλα η Ένωση θα πρέπει
να κινητοποιηθεί επίσης προκειμένου φωνές όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία να
μείνουν σε χαμηλά «ντεσιμπέλ». Εάν και πάλι η Γαλλία μείνει μόνη στην
συγκεκριμένη μάχη κι αν τα σχέδια που δοθούν στην Ουκρανία δεν έχουν την
απόλυτη στήριξη της Ένωσης τότε δεδομένα η Μόσχα θα είναι η κερδισμένη. Ο
τρόπος με τον οποίο κινήθηκε ο Γάλλος Πρόεδρος θα πρέπει να γίνει «μπούσουλας»
και τα επί προσωπικού για μία φορά μετά από δεκαετίες να μείνουν για αργότερα.