Το «έλα μωρέ τώρα, τι θα μου κάνουν;» δεν είναι προϊόν ιδιοσυγκρασίας. Είναι και προϊόν της επιείκειας με την οποία το «οργανωμένο» κράτος και ο «σοφός» νομοθέτης αντιμετωπίζουν τους μεθυσμένους οδηγούς
Το να οδηγείς μεθυσμένος δεν είναι μια στιγμιαία αβλεψία, δεν είναι μια αφηρημάδα με οδυνηρές συνέπειες. Είναι ένας συνειδητός τρόπος ζωής σκοτώνει
Την περασμένη Δευτέρα έγραφα για μια πιωμένη 22 ετών που σκότωσε έναν οδηγό ταξί. Την Παρασκευή ένα παιδί έμεινε ορφανό από μητέρα κι ένας συμπολίτης έμεινε χήρος επειδή ένας άλλος συμπολίτης σκέφτηκε ότι δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να οδηγεί μεθυσμένος. Και μεταξύ μας, γιατί να μην το σκεφτεί; Ένας 60χρονος που αποφασίζει να πιει και να πιάσει το τιμόνι είναι ένα αντικοινωνικό πλάσμα (δεν έχει ούτε καν το ελαφρυντικό της ανοησίας της νεαρής ηλικίας) κι από τη στιγμή που δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές των γύρω του δεν υπάρχει τίποτα απολύτως να τον εμποδίζει να τις βάλει σε κίνδυνο.
Ο συγκεκριμένος συμπολίτης είχε ξανασυλληφθεί να οδηγεί μεθυσμένος. Δεν είχε δίπλωμα. Αλλά μια τόσο ελαφριά τιμωρία προφανώς δεν τον φόβισε. Αντιθέτως, του έδωσε εκείνη την (τόσο γνώριμη στην Ελλάδα) σιγουριά του «έλα μωρέ τώρα… και τι θα μου κάνουν;». Αυτή τη δολοφονική σιγουριά με την οποία κινούνται όλοι αυτοί οι αντικοινωνικοί παλιάνθρωποι που αν δεν γίνουν δολοφόνοι θα είναι από καθαρή τύχη. Κι η συγκεκριμένη δολοφονική σιγουριά δεν είναι προϊόν της ιδιοσυγκρασίας τους (ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτής). Είναι και προϊόν της επιείκειας με την οποία το «οργανωμένο» κράτος και ο «σοφός» νομοθέτης αντιμετωπίζουν τους μεθυσμένους οδηγούς.
Ένας άνθρωπος που πίνει και πιάνει το τιμόνι δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από κάποιον που παίρνει ένα όπλο και, για να διασκεδάσει, αρχίζει να πυροβολεί στον αέρα σε μια πλατεία γεμάτη κόσμο. Μπορεί να μην θέλει να σκοτώσει αλλά η πράξη του εύκολα μπορεί να κοστίσει ζωές. Ενώ λοιπόν ο δεύτερος θα αντιμετωπιστεί (δικαίως) ως τρομοκράτης, ο πρώτος θα έχει μια πολύ πιο επιεική μεταχείριση η οποία συνήθως θα είναι ένα πρόστιμο και μια στέρηση διπλώματος για λίγο καιρό. Τίποτα που να τρομάζει στ’ αλήθεια. Η 22χρονη που σκότωσε τον ταξιτζή δεν προφυλακίστηκε παρότι δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από αυτό που θα έκανε κάποιος που πυροβολεί από το μπαλκόνι του για χαβαλέ και κατά λάθος σκοτώνει έναν περαστικό.
«Και τι να κάνουμε, ρε Βουλαρίνε; Να τους ρίχνουμε ισόβια;» θα αναρωτηθεί κάποιος αφελής συμπολίτης και θα του απαντήσω ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι (αν και πιστεύω ακράδαντα ότι άνθρωπος ο οποίος πιάνεται π.χ. για τρίτη φορά να οδηγεί μεθυσμένος, είναι τόσο επικίνδυνος για την κοινωνία που, ναι, πρέπει να μπαίνει μέσα για πάντα): για αρχή, κάποιος που οδηγεί μεθυσμένος πρέπει οπωσδήποτε να φυλακίζεται ακόμα κι αν είναι η πρώτη του φορά. Όχι απαραίτητα για πολύ. Αλλά ένας μήνας φυλακή μπορεί να είναι αρκετά οδυνηρός ώστε να φοβάται στην ιδέα να ξαναμπερδέψει τιμόνι και αλκοόλ. Ταυτοχρόνως, μαζί με το δίπλωμα που θα το χάνει για μήνες πρέπει να κατάσχεται και το όχημά του. Σε μια χώρα που οι έλεγχοι είναι λίγοι και η κοινωνική απέχθεια στην παραβατικότητα ασήμαντη, χωρίς δίπλωμα δεν αλλάζουν και πολλά. Χωρίς αυτοκίνητο όμως; Κι όλα αυτά την πρώτη φορά που σε πιάνουν μεθυσμένο. Τη δεύτερη η φυλάκιση γίνεται μεγαλύτερης διάρκειας και δίπλωμα και αυτοκίνητο χάνονται για πάντα.
Το να οδηγείς μεθυσμένος δεν είναι μια στιγμιαία αβλεψία. Δεν είναι μια αφηρημάδα με οδυνηρές συνέπειες. Είναι ένας συνειδητός τρόπος ζωής που, εκτός από αυτόν που τον έχει (ο οποίος ας πρόσεχε), δυστυχώς σκοτώνει και άλλους που από ατυχία βρίσκονται στον δρόμο του. Κι ο μόνος τρόπος να περιοριστεί είναι να φοβηθούν αυτοί που τους γοητεύει. Αν θέλουμε να περιοριστεί. Αν δεν θεωρούμε και τόσο φοβερό να σκοτώνονται συμπολίτες επειδή κάποιοι θέλουν να πίνουν και να οδηγούν, πάω πάσο. Ας συνεχίσουμε να χαϊδεύουμε τους μεθυσμένους που πιάνουν τιμόνι. Και μπράβο μας.
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/koinonia/896013/timoni-kai-poto-prepei-na-odigoun-sti-fulaki/