Και σε άλλες περιοχές της Κρήτης κυριάρχησε για ακόμα μία φορά η οπλοχρησία την ώρα τού «Χριστός Ανέστη»
Το βράδυ της Ανάστασης δημιούργησε για άλλη μία φορά πολεμικό σκηνικό σε αρκετές περιοχές της Κρήτης. Παράλληλα, το επικίνδυνο έθιμο της φουνάρας καλά κρατεί στο Ηράκλειο, με τις φωτιές για το κάψιμο του Ιούδα να «πνίγουν» ολόκληρες γειτονιές.
Στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, στην περιοχή των Καμινίων Ηρακλείου στοίβαξαν παλέτες και περίμεναν την Ανάσταση για να τις «λαμπαδιάσουν». Η φετινή φουνάρα μάλιστα ήταν, ενισχυμένη, αφού -όπως φαίνεται στις εικόνες του Creta24– διέθετε και… μολότοφ που νεαροί πετούσαν μέσα στην φωτιά, ενώ κάποιοι κρατούσαν και δοχεία με βενζίνη.
Ήταν τέτοια η έκταση της φωτιάς που αρκετοί έφυγαν άρον-άρον, και άλλοι κάτοικοι που διαμένουν μόλις 20 μέτρα από την εκκλησία κλείστηκαν στα σπίτια τους τρομοκρατημένοι. Η Ανάσταση στην Αγία Βαρβάρα έγινε με μια μεγάλη φωτιά, αλλά με λιγότερο κόσμο από ποτέ.
Κρήτη: Η επόμενη μέρα της Ανάστασης στο Ηράκλειο -Βομβαρδισμένο τοπίο οι
δρόμοι και οι πλατείες
Βομβαρδισμένο τοπίο θύμιζαν οι δρόμοι και οι πλατείες του Ηρακλείου Κρήτης το
πρωί της Κυριακής του Πάσχα, μετά τις φωτιές το βράδυ της Ανάστασης.
Από τις 06:00 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, τα συνεργεία της Υπηρεσίας
Καθαριότητας του Ηρακλείου προχώρησαν με μηχανήματα έργου σε εκτεταμένες
επιχειρήσεις καθαρισμού, απομακρύνοντας υπολείμματα από φωτιές που άναψαν το
βράδυ της Ανάστασης.
Όπως αναφέρει το cretapost.gr, το έθιμο της καύσης του Ιούδα μέσα στον αστικό
ιστό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ζημιές.
Περισσότερο πεδίο μάχης παρά θρησκευτική τελετή θύμιζε η Ανάσταση στα Ζωνιανά:
Βίντεο που κυκλοφόρησαν ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις τελευταίες
ώρες, αποτυπώνουν με ωμό ρεαλισμό πώς το «Χριστός Ανέστη» συνυπάρχει εδώ και
δεκαετίες με
ριπές Καλάσνικοφ και
εκρήξεις δυναμίτη.
Στα Ζωνιανά του Μυλοποτάμου, η κάμερα εστιάζει στην πλατεία του χωριού. Ο ιερέας, στη μέση του πλήθους, ψάλλει το “Χριστός Ανέστη” – μόνο που αντί για καμπάνες, οι στίχοι πλαισιώνονται από πυροβολισμούς. Ξεκινά με σποραδικούς ήχους από καραμπίνες και περίστροφα, για να κορυφωθεί σε ριπές από Καλάσνικοφ που σκίζουν τον αέρα της νύχτας. Το σκηνικό φαντάζει εξωπραγματικό. Κάθε κραυγή του ιερέα, κάθε «Αληθώς Ανέστη», διακόπτεται από τον απόηχο των πυρών, που εκπυρσοκροτούν μεθοδικά, σαν μέρος ενός εφιαλτικού τελετουργικού.
Στην περιοχή Πατέλες στο Ηράκλειο η παράδοση πήρε ακόμη πιο επικίνδυνη τροπή. Σε βίντεο καταγράφονται ισχυρότατες εκρήξεις – όχι απλώς βαρελότα ή κροτίδες, αλλά δυναμίτες – να σείουν την περιοχή, ανάμεσα σε σπίτια και αυτοκίνητα. Οι φλόγες και ο κρότος προκαλούν πανικό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι εκρήξεις σημειώνονται λίγα μόλις μέτρα από συγκεντρωμένο κόσμο.
«Μόνο από τύχη δεν είχαμε τραγωδία», λέει κάτοικος της περιοχής που παρακολούθησε έντρομος τη σκηνή από το μπαλκόνι του. Άλλοι κάνουν λόγο για παιδιά που βρίσκονταν δίπλα σε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χωρίς καμία απολύτως προστασία.
Η Αστυνομία – όπως κάθε χρόνο – ήταν απούσα. Στα μέρη αυτά, όπως και στα Ζωνιανά, δεν φτάνει ο νόμος. Όχι επειδή δεν γνωρίζει, αλλά γιατί απλώς δεν μπορεί ή δεν θέλει να παρέμβει. Το «έθιμο» είναι ισχυρότερο από τον κρατικό μηχανισμό και όσοι το αμφισβητούν, το κάνουν σιωπηλά και από απόσταση.
Το φαινόμενο της οπλοχρησίας στο Πάσχα της Κρήτης δεν είναι καινούριο. Καταγράφεται ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν στις ορεινές περιοχές του νησιού οι κάτοικοι έριχναν τουφεκιές στον αέρα, είτε για να τιμήσουν τη Λαμπρή, είτε ως επίδειξη ισχύος και τιμής. Με το πέρασμα των δεκαετιών, το έθιμο αυτό όχι μόνο δεν ατόνησε, αλλά «εκσυγχρονίστηκε» επικίνδυνα – με τη χρήση πολεμικών τυφεκίων, αυτοσχέδιων βομβών και πλέον την προβολή του στα κοινωνικά δίκτυα, σχεδόν ως υπερηφάνεια. Στις παλιές φωτογραφίες, οι Κρητικοί ποζάρουν με καραμπίνες – σήμερα, στα viral βίντεο, πυροβολούν με Καλάσνικοφ.
Στα Ζωνιανά του Μυλοποτάμου, η κάμερα εστιάζει στην πλατεία του χωριού. Ο ιερέας, στη μέση του πλήθους, ψάλλει το “Χριστός Ανέστη” – μόνο που αντί για καμπάνες, οι στίχοι πλαισιώνονται από πυροβολισμούς. Ξεκινά με σποραδικούς ήχους από καραμπίνες και περίστροφα, για να κορυφωθεί σε ριπές από Καλάσνικοφ που σκίζουν τον αέρα της νύχτας. Το σκηνικό φαντάζει εξωπραγματικό. Κάθε κραυγή του ιερέα, κάθε «Αληθώς Ανέστη», διακόπτεται από τον απόηχο των πυρών, που εκπυρσοκροτούν μεθοδικά, σαν μέρος ενός εφιαλτικού τελετουργικού.
Στην περιοχή Πατέλες στο Ηράκλειο η παράδοση πήρε ακόμη πιο επικίνδυνη τροπή. Σε βίντεο καταγράφονται ισχυρότατες εκρήξεις – όχι απλώς βαρελότα ή κροτίδες, αλλά δυναμίτες – να σείουν την περιοχή, ανάμεσα σε σπίτια και αυτοκίνητα. Οι φλόγες και ο κρότος προκαλούν πανικό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι εκρήξεις σημειώνονται λίγα μόλις μέτρα από συγκεντρωμένο κόσμο.
«Μόνο από τύχη δεν είχαμε τραγωδία», λέει κάτοικος της περιοχής που παρακολούθησε έντρομος τη σκηνή από το μπαλκόνι του. Άλλοι κάνουν λόγο για παιδιά που βρίσκονταν δίπλα σε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χωρίς καμία απολύτως προστασία.
Η Αστυνομία – όπως κάθε χρόνο – ήταν απούσα. Στα μέρη αυτά, όπως και στα Ζωνιανά, δεν φτάνει ο νόμος. Όχι επειδή δεν γνωρίζει, αλλά γιατί απλώς δεν μπορεί ή δεν θέλει να παρέμβει. Το «έθιμο» είναι ισχυρότερο από τον κρατικό μηχανισμό και όσοι το αμφισβητούν, το κάνουν σιωπηλά και από απόσταση.
Το φαινόμενο της οπλοχρησίας στο Πάσχα της Κρήτης δεν είναι καινούριο. Καταγράφεται ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν στις ορεινές περιοχές του νησιού οι κάτοικοι έριχναν τουφεκιές στον αέρα, είτε για να τιμήσουν τη Λαμπρή, είτε ως επίδειξη ισχύος και τιμής. Με το πέρασμα των δεκαετιών, το έθιμο αυτό όχι μόνο δεν ατόνησε, αλλά «εκσυγχρονίστηκε» επικίνδυνα – με τη χρήση πολεμικών τυφεκίων, αυτοσχέδιων βομβών και πλέον την προβολή του στα κοινωνικά δίκτυα, σχεδόν ως υπερηφάνεια. Στις παλιές φωτογραφίες, οι Κρητικοί ποζάρουν με καραμπίνες – σήμερα, στα viral βίντεο, πυροβολούν με Καλάσνικοφ.