Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, η Όλγα Δάλλα ανοίγει τα χαρτιά της και μιλά χωρίς περιστροφές για όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν την εντυπωσιακή της εκλογική επίδοση με την Πλεύση Ελευθερίας.
Μια γυναίκα που αναδείχθηκε πρώτη σε σταυρούς στον Νότιο Τομέα, αλλά βρέθηκε έξω από τα ψηφοδέλτια και, όπως καταγγέλλει, έξω από ένα κόμμα που διαφημίζει τη δημοκρατία, αλλά λειτουργεί με αρχές συγκεντρωτισμού και προσωπολατρίας.
Η ίδια αποδομεί την εικόνα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αποκαλύπτει το παρασκήνιο αποκλεισμών, τις προσωπικές εξαρτήσεις και τις «εσωτερικές ιεραρχίες» που, κατά την ίδια, καθόρισαν την κοινοβουλευτική σύνθεση της Πλεύσης. Δεν διστάζει να μιλήσει για ευνοιοκρατία, πολιτική υποκρισία και εξαπάτηση όσων πραγματικά πίστεψαν σε ένα διαφορετικό ήθος.
Η Όλγα Δάλλα σηκώνει το πέπλο της σιωπής και απευθύνεται όχι μόνο στους ψηφοφόρους που την τίμησαν, αλλά και σε κάθε πολίτη που νιώθει ότι η πολιτική ηθική έχει γίνει θυσία στον βωμό της εικόνας.
Κυρία Δάλλα, εσείς ήρθατε πρώτη σε σταυρούς στον Νότιο Τομέα, αλλά τελικά βρεθήκατε εκτός ψηφοδελτίων. Θεωρείτε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου φοβήθηκε την παρουσία σας στη Βουλή; Αν ναι, γιατί;
Η κ. Κωνσταντοπούλου φοβήθηκε ότι θα έμπαινε στη Βουλή μία γυναίκα που ήξερε να μάχεται, να παλεύει κάτω από κάθε αντιξοότητα και που μπορούσε να ασχοληθεί με ένα ζήτημα, το οποίο εκείνη αγνοεί επί της ουσίας. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Η Πλεύση Ελευθερίας οργάνωσε την παρουσίαση των υποψήφιων ευρωβουλευτών της σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι. Δεν υπήρχε δυνατότητα για πρόσβαση των ΑμεΑ στους ορόφους του μαγαζιού.
Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε εάν βρισκόμουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος κι έκανε τέτοια επιλογή; Για του λόγου το αληθές, μπορείτε να ρωτήσετε την κ. Λίνα Αλεξίου. Εκείνη ανέβηκε στον χώρο της εκδήλωσης ή έμεινε στον υπαίθριο χώρο; Πώς, λοιπόν, θα δεχόταν η κ. Κωνσταντοπούλου μία γυναίκα με προσωπικότητα και πραγματική διάθεση για ουσιαστική εργασία σε όλους τους τομείς;
Δεν μπορούσε να με δεχθεί, δεν ήθελε τέτοιους συνεργάτες, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων.
Η απομάκρυνσή σας έγινε με την πρόφαση ότι δεν είχατε «προετοιμαστεί» για κοινοβουλευτικό έργο. Μήπως, τελικά, η μόνη «προετοιμασία» που μετρούσε ήταν η προσωπική σχέση με την αρχηγό;
Αποδείχθηκε ότι εκείνο που ένοιαζε την κ. Κωνσταντοπούλου ήταν να έχει στη Βουλή ανθρώπους του περιβάλλοντός της ή από τον κύκλο του συντρόφου της, του κ. Καραναστάση.
Ετσι, αντικατέστησε εμένα με τον Σπύρο Μπιμπίλα, ο οποίος «φυτεύτηκε» στην κορυφή του ψηφοδελτίου, αν και προερχόταν από άλλη εκλογική περιφέρεια και είχε πάρει μόλις 2.500 ψήφους. Ο Μπιμπίλας ήταν πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και είχε καλή σχέση με τον συνάδελφό του, τον Διαμαντή Καραναστάση. Αρα, οι επιλογές έγιναν ακριβώς με το κριτήριο που αναφέρετε στην ερώτησή σας.
Όταν σας είπε «... γλυκούλα μου, δεν φανταζόμουν ότι θα ήθελες να είσαι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα», θεωρήσατε ότι σας υποτίμησε ως γυναίκα, ως ακτιβίστρια, ως πολιτική προσωπικότητα;
Εσάς δεν θα σας υποτιμούσε αυτή η φράση; Η κ. Κωνσταντοπούλου με γνώρισε το 2017, ως ενεργό μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω» και ήξερε τις ακτιβιστικές δράσεις μου.
Ερχόταν, άλλωστε, ως θεατής. Το αναφέρω διότι δεν υπήρξε ούτε μία δράση που οργάνωσε ή πρότεινε εκείνη. Απλά εμφανιζόταν και δήλωνε με τη φυσική παρουσία σας ότι στήριζε τις προσπάθειές μας, αλλά επί της ουσίας εκείνη αποζητούσε στηρίγματα μέσα στα κινήματα για να μπορέσει να σταθεί πολιτικά στα πόδια σας.
Όταν, λοιπόν, χρησιμοποιεί αυτήν τη φράση απέναντι σε μία γυναίκα, σε μία μητέρα, σε μία ακτιβίστρια, όχι απλά την υποτιμά, αλλά επιχειρεί να την απαξιώσει πλήρως. Χρησιμοποιώ τρίτο πρόσωπο, διότι δεν φέρθηκε μόνο σε μένα με αυτόν τον τρόπο. Απλά δεν γνωρίζω εάν αποκάλεσε «γλυκούλες» και τις ακτιβίστριες και τις υποψήφιες που μας πέταξε για να βολέψει την παρέα της.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει παρουσιάσει το κόμμα ως όχημα ήθους και δημοκρατίας. Από την εμπειρία σας, πρόκειται για ειλικρινή πολιτική στάση ή για επικοινωνιακή βιτρίνα;
Πάνω απ’ όλα, η δημοκρατία υποδηλώνει τον σεβασμό στη λαϊκή βούληση. Η κ. Κωνσταντοπούλου, όμως, βίασε πολιτικά την προτίμηση των πολιτών. Αρα, δολοφόνησε πολιτικά τη δημοκρατία μας. Και με ποια δικαιολογία; Ότι οι ψήφοι ανήκουν στην Πλεύση Ελευθερίας.
Λες και τις κληρονόμησε. Από πού; Με ποιων τους αγώνες και τις προσπάθειες πήρε η Πλεύση Ελευθερίας το ποσοστό που την έβαλε στη Βουλή, όταν τον Μάρτη του 2023 το ποσοστό της ήταν 1,5%; Με τους δικούς μας αγώνες έγινε γνωστή η Πλεύση Ελευθερίας στον κόσμο. Με τις δικές μας πρωτοβουλίες και ενέργειες.
Αν δεν είχαμε μοχθήσει εμείς, η κ. Κωνσταντοπούλου θα είχε καταφέρει μια τρύπα στο νερό, όπως το 2019. Είναι ποτέ δυνατόν να έχει ήθος και σεβασμό στη δημοκρατία και στους θεσμούς ένα κόμμα που η επικεφαλής του λέει ότι της ανήκουν οι ψήφοι των πολιτών;
Ή μήπως υποδηλώνει σεβασμό η υποχρεωτική υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης ότι σε περίπτωση εκλογής θα παραδοθεί η έδρα; Φαντάζομαι ότι κι εσείς έχετε δει τη σχετική δήλωση, που υποχρεώθηκε να υπογράψει η κ. Παπαϊωάννου και δεν ξέρω μήπως το ίδιο συνέβη και με τον κ. Χουρδάκη. Αφήνω εσάς και τους αναγνώστες σας, λοιπόν, να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.
Πολλοί λένε ότι η Πλεύση μετατράπηκε τελικά σε «οικογενειακή υπόθεση» ή «μηχανισμό προβολής». Υπάρχουν ενδείξεις κομματικής πελατείας, εξυπηρετήσεων ή προσωπικών ανταλλαγών;
Όταν ο ένας βουλευτής είναι ο σύντροφος της προέδρου και, μάλιστα, πήρε την έδρα με «διορισμό», όταν ο άλλος βουλευτής μπήκε στο Κοινοβούλιο, επίσης με «προεδρικό διάταγμα», δεν δημιουργείται αυτόματα ένα είδος εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων;
Όταν διαβάζουμε για ένα κόμμα που χρηματοδοτείται από τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, δηλαδή από εσάς και από εμένα, αλλά στερείται καταστατικού, δεν έχει όργανα και γενικά λειτουργεί με την αρχή του ενός ή καλύτερα με την αρχή της μίας, δεν διαπιστώνετε την οικογενειακή υπόθεση και την προσωπική προβολή;
Αλλά εγώ θα σας βάλω ένα κουίζ, για να σας βοηθήσω να κάνετε τη δημοσιογραφική έρευνά σας. Τον Αλεξάντερ Βίνικ τον ξέρετε; Αν ναι, ας ψάξετε να βρείτε πόσοι απομακρύνθηκαν από την Πλεύση Ελευθερίας εξαιτίας του Βίνικ και για ποιον λόγο συνέβη αυτό!
Τέτοιες ενέργειες τι μήνυμα στέλνουν σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά;
Ξέρω ανθρώπους που έχουν αφιερώσει αμέτρητες ώρες για τη στήριξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Πλεύσης Ελευθερίας, ενώ έχουν διαθέσει και αρκετά χρήματα για προωθητικό υλικό στις εκλογές, ακόμα και με ενοικίαση κομματικών περιπτέρων.
Ξέρω άλλους που διαθέτουν διαμερίσματα για να λειτουργούν άτυπα γραφεία της Πλεύσης σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ολοι αυτοί για μήνες ζητούσαν τη διεξαγωγή συνεδρίου. Απογοητεύθηκαν και κάποιοι τα παράτησαν. Αλλους τους θυμήθηκε με τη δημοσκοπική άνοδο και τους υποσχέθηκε ότι θα τους επισκεφτεί και, μάλιστα, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Ακόμα την περιμένουν. Ο κόσμος που δεν τα ξέρει, απλά ακούει τα μεγάλα λόγια στα διάφορα βίντεο. Οσοι, όμως, έχουν βιώσει τις συμπεριφορές της απομακρύνονται. Απογοητεύονται. Διότι, όπως σας προανέφερα, δεν είναι αυτό δημοκρατία. Ετσι, δεν είναι;
Θεωρείτε ότι η στάση της κ. Κωνσταντοπούλου για το δυστύχημα των Τεμπών υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα ή είναι αυθεντική;
Θα σας απαντήσω με δύο φωτογραφικά στιγμιότυπα που μπορείτε να τα βρείτε κι εσείς. Το ένα τραβήχτηκε στις 2 Μαρτίου 2023, μόλις δύο μέρες μετά από την τραγωδία στα Τέμπη. Από το έγκλημα, μιας και, όπως γνωρίζετε, όταν σχηματίζεται μία δικογραφία, έχουμε να κάνουμε με έγκλημα.
Στην πρώτη φωτογραφία εμφανίζεται ο στενός φίλος και συνεργάτης της κ. Κωνσταντοπούλου, ο Κωνσταντίνος Ζευγαράς, υποψήφιος βουλευτής στην Καρδίτσα, που έγραψε στη λεζάντα ότι χαλαρώνουν με καφεδάκι, έπειτα από μία δίκη στον Αρειο Πάγο κατά των πλειστηριασμών. Τότε, προφανώς δεν είχε αντιληφθεί το πανελλαδικό ενδιαφέρον για τα Τέμπη και χαμογελούσε. Το δεύτερο φωτογραφικό στιγμιότυπο τραβήχτηκε στις 26 Ιανουαρίου 2025. Ηταν η μέρα της πρώτης μεγάλης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, ενώ ανάλογα συλλαλητήρια διοργανώθηκαν σε όλες τις πόλεις της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Ξέρετε ότι στο τέλος του μήνα πολλές οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Αλλά η κ. Κωνσταντοπούλου, εκείνη την ημέρα, επέλεξε να δειπνήσει σε πολυτελές εστιατόριο και αυτό δεν είναι μεμπτό. Το χαμόγελό της, όμως, έδειχνε τη χαρά της για όσα προεξοφλούσε ότι θα συμβούν, αφού βρέθηκε στο Σύνταγμα, πήγε δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων και γενικά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τη δουν. Εσείς πόσες φορές την έχετε δει να επισκέπτεται το σημείο της τραγωδίας; Εκεί που υπάρχουν οι φωτογραφίες όλων των θυμάτων. Δεν θα έπρεπε να περνάει τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο;
Πόσες λέτε ότι πήγε; Αν βρείτε την απάντηση, θα αντιληφθείτε αν τελικά χτίζονται καριέρες πάνω στον ανθρώπινο πόνο…
Αλέξανδρος Διαμάντης
https://tomanifesto.gr/olgha-dalla-sto-manifesto-h-konstantopouloy-viase-politika-tin-protimisi-ton-politwn-202083