"Τα τελευταία καταφύγια φτιάχτηκαν το ’56", επισήμανε ο συγγραφέας-ερευνητής Κωνσταντίνος Κυρίμης, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1
«Το μεγαλύτερο καταφύγιο στην Αττική βρίσκεται στον λόφο Αρδηττού και χωράει πάνω από 1.300 άτομα», είπε ο συγγραφέας-ερευνητής Κωνσταντίνος Κυρίμης, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή «Γιατί με ξύπνησες πρωί», με τους δημοσιογράφους Σωτήρη Ξενάκη και Βασίλη Σκουρή. Με αφορμή την εφαρμογή του gov.gr για τα σημεία συγκέντρωσης που έχουν υποδειχθεί από τους κατά τόπους δήμους, ο συγγραφέας του βιβλίου «Τα καταφύγια της Ελλάδας», σημεώσε: «Αυτά δεν είναι καταφύγια, όταν χρησιμοποίησα κι εγώ την εφαρμογή μου έβγαλε μια πλατεία που είναι πολύ κοντά στη γειτονιά μου, δηλαδή νομίζω ότι είναι ο πλέον ακατάλληλος χώρος, μάλλον θα δώσει μεγαλύτερο στόχο».
«Όλα τα καταφύγια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή τα οφείλουμε στο καθεστώς Μεταξά. Ο πόλεμος του ’40 είχε βρει τη φτωχή Ελλάδα μόνο στην Αθήνα με 12.000 καταφύγια», πρόσθεσε.
Αναφορικά με τα καταφύγια μέσα στις πολυκατοικίες του ’30, ο κ. Κυρίμης είπε: «Σε πολλές περιπτώσεις που έχω επισκεφτεί καταφύγια, γνωρίζουν αόριστα οι ένοικοι ότι υπάρχει ένα καταφύγιο, αλλά πολλοί δεν έχουν μπει και ποτέ ή έχει μπει μόνο ο διαχειριστής». «Είναι πολυκατοικίες στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν στη συγκεκριμένη ζώνη που έπρεπε να έχει καταφύγιο, όσο πιο κοντά ήμασταν το κέντρο και σε πιο σημαντικά κτίρια», συμπλήρωσε.
Κωνσταντίνος Κυρίμης: Τα τελευταία καταφύγια φτιάχτηκαν το ’56
«Τα τελευταία καταφύγια φτιάχτηκαν το ’56, τα οποία οφείλονται και αυτά σε Μεταξικό νόμο, γιατί ο Μεταξάς είχε έναν νόμο που έλεγε ότι απαγορεύεται να φτιαχτεί νέο κτίριο στην Αθήνα, αν δεν έχει καταφύγιο, αυτόν το νόμο τον καταργήσαμε το ’56», σημείωσε.
«Ο πολεμικός σχεδιασμός δεν βασίζεται μόνο στα καταφύγια, το πρώτο μέρος είναι η αραίωση, δηλαδή δεν πάνε όλοι στα καταφύγια φεύγουμε όσοι μπορούμε και μένουν μόνο οι απολύτως απαραίτητοι. Επίσης μια δυσχέρεια είναι ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει που βρίσκονται τα καταφύγια. Εκείνη την εποχή προ του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ο κάθε πολίτης έπρεπε υποχρεωτικά να γνωρίζει που είναι το καταφύγιο εκεί που μένει, εκεί που εργάζεται, εκεί που συχνάζει ενώ εδώ πέρα δεν γνωρίζουμε την πληροφορία αυτή», υπογράμμισε.
«Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, η διεύθυνση πολιτικού σχεδιασμού εκτάκτου ανάγκης ασχολείται με τα καταφύγια. Καταλαβαίνω ότι η φιλοσοφία είναι ότι όταν ξεκινήσει ο πόλεμος, θα μας πουν εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι είναι το πιο λειτουργικό», υπογράμμισε.
«Τα καταφύγια ξεκινάνε από πολύ μικρά ιδιωτικά για παράδειγμα σε ένα υπόγειο μιας πολυκατοικίας στο οποίο μπορεί να χωράνε 10-20 άτομα και μπορεί να φτάσουν μέχρι πάρα πολύ μεγάλα καταφύγια. Το μεγαλύτερο που έχω επισκεφτεί είναι στο λόφο Αρδηττού που έχει ονομαστική χωρητικότητα περισσότερο από 1300 άτομα», εξήγησε.
Για το μετρό
«Όποιος έχει δοκιμάσει να πάρει το μετρό να πάει στη δουλειά του εν ώρα ειρήνης καταλαβαίνει γιατί δεν πρέπει να μπει στο μετρό εν ώρα πολέμου. Μια μεγάλη παρανόησης που κάνει ο κόσμος είναι ότι θεωρεί τα καταφύγια ένα κομμάτι απλά κατασκευαστικό δηλαδή αν είχαμε 10 χιλιάδες καταφύγια τέλεια θα είχαμε λύσει το πρόβλημά μας. Μετά βεβαιότητας σας λέω ότι δεν ισχύει αυτό το κατασκευαστικό κομμάτι είναι 50% του προβλήματος το άλλο 50% είναι η εκπαίδευση του πληθυσμού», κατέληξε.