Σάκης Μουμτζής
Πανηγύρισαν κυρίως οι ρωσόφιλοι «πατριώτες» διότι ο ανυπόληπτος Κούλης βρίσκεται στη φωτογραφία με τους αρχηγούς κρατών—μελών του ΝΑΤΟ πίσω δεξιά, ενώ ο Ερντογάν πρώτο—τραπέζι πίστα, δίπλα στον πλανητάρχη. Είναι γνωστόν πως αυτοί οι «πατριώτες» είναι μεν επαγγελματίες τουρκοφάγοι, αλλά συγχρόνως, ενδομύχως, θαυμάζουν τον Ερντογάν. Γιατί; Διότι σε κάθε του κίνηση βλέπουν με το μυαλό τους την ανεπάρκεια του δικού μας πρωθυπουργού. Ο Ερντογάν πάντα νικά και ο δικός παντού και πάντα ηττάται. Ακόμα και στις φωτογραφίες.
Είναι είτε εμπαθείς είτε άσχετοι. Οι αναμνηστικές φωτογραφίες έχουν ένα πρωτόκολλο. Δεν «τρουπώνει» ο καθένας όπου θέλει. Άλλοι αυτό δεν το γνωρίζουν και άλλοι, ενώ το γνωρίζουν, το προσπερνούν αφού δεν τους βολεύει. Διότι, κάποιοι εξ αυτών υπηρετούν—με τον έναν ή τον άλλον τρόπο-- συγκεκριμένες πολιτικές ατζέντες και πρέπει να βγάζουν άχρηστο τον Κούλη, καθώς αν αποδομήσουν το ισχυρό χαρτί της Νέας Δημοκρατίας, τότε πιστεύουν ότι ανοίγουν την πόρτα σε άλλες λύσεις.
Το ερώτημα είναι τι προτείνουν αυτοί οι άνθρωποι; Εντάξει, να διώξουμε τον Κούλη. Το πώς είναι ένα καλό ερώτημα, αλλά χάριν της συζητήσεως βρίσκουμε έναν τρόπο και τον διώχνουμε. Ποιον θα φέρουμε; Παρακαλώ ονόματα.
Και από εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τους νταβραντισμένους «πατριώτες». Άλλοι εξ αυτών λένε «ας φύγει και μετά βλέπουμε», άλλοι κοιτιούνται μεταξύ τους με απορία, αλλά με όσους τέτοιους τύπους συζήτησα ουδείς τόλμησε να μου αναφέρει ένα όνομα. Διότι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ή ντρέπονται να το πουν.
Τουλάχιστον οι αριστεροί σε αυτό το θέμα είναι πιο έντιμοι. Λένε ο Τσίπρας. Μη γελάτε, σας παρακαλώ. Λένε τουλάχιστον ένα όνομα. Δε σε κοιτάνε σαν χάνοι με το στόμα ανοικτό. Κάτι προτείνουν οι άνθρωποι. Το καλύτερο που έχουν. Πάντως έχουν. Οι «πατριώτες»;
Επειδή υποψιάζομαι πού το πάνε, διερωτώμαι γιατί δεν το λένε. Ντρέπονται; Ή φοβούνται τους γέλωτες του ακροατηρίου; Ή μήπως αναμένουν την έλευση του Μεσσία πολιτικού που μέχρι στιγμής είναι άφαντος; Ξέρετε, το μυαλό του ανθρώπου είναι μυστήριο πράγμα. Άμα κολλήσει κάπου δεν ξεκολλά.
Έτσι, εδώ και πέντε χρόνια όλοι αυτοί βλέπουν συνεχώς εθνικές υποχωρήσεις και ήττες. Παντού, σε όλα τα μέτωπα, η Τουρκία θριαμβεύει και η Ελλάδα του Κούλη υποχωρεί. Ωραία! Όταν τους ρωτάς ποιες είναι οι προτάσεις τους, συγκεκριμένες και σαφείς, σου αραδιάζουν μια έκθεση ιδεών γυμνασιακού επιπέδου. Εκτός από λόγο καταγγελτικό δε διαθέτουν τίποτα άλλο. Ενέταξαν στην ατζέντα τους ακόμα και την καθυστέρηση της έλευσης της πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Και εδώ βλέπουν εθνική αποτυχία.
Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο που έφτασαν στο σημείο να ασκήσουν αντιπολίτευση της φωτογραφίας.
liberal.gr