Οι «τουρκοφάγοι του καναπέ» είναι εντελώς προβλέψιμοι και διάφανοι: Πουλάνε «πατριωτισμό» εκ του ασφαλούς και τρίβουν τα χέρια τους, προσβλέποντας με «κρυφή» χαρά να συμβεί κάτι αρνητικό στη χώρα, ώστε να πάρουν καμία ψήφο παραπάνω. Παλιά μου τέχνη κόσκινο και η «πελατεία» πάνω-κάτω η ίδια.
Ακόμα πιο εντυπωσιακοί είναι κάποιοι «διεθνιστές», που είναι «με τον άνθρωπο» κι όλως περιέργως, κάθε φορά που η Τουρκία κάνει μια προκλητική κίνηση ή δίνει μια αυθαίρετη ερμηνεία σε ένα έστω διφορούμενο θέμα, σπεύδουν να συμφωνήσουν με τον Τ. Ερντογάν και βιαστικά να μιλήσουν για «νέα ήττα» της Ελλάδας.
Τίθεται και για τις δύο κατηγορίες εξ αντικειμένου το ερώτημα: Θέλουν πραγματικά κάποια ήττα της Ελλάδας, έστω κι αν σημάνει απώλεια κυριαρχίας; Ή λόγω των εμμονών τους και της κυνικής ψηφοθηρίας δεν καταλαβαίνουν τι λένε και τι βοηθούν να γίνει; Θα πει κανείς ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο και θα έχει δίκιο. Και δεν είναι η πρώτη -κι από ό,τι φαίνεται ούτε η τελευταία- φορά που συμπίπτουν τα άκρα. Και στη λογική και κυρίως στην πράξη.
Οι πρώιμοι πανηγυρισμοί για τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για τα 4 οικόπεδα που οριοθέτησαν για τη διεξαγωγή ερευνών για υδατάνθρακες τους εξέθεσαν ανεπανόρθωτα. Οχι μόνο κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο ψεύτικους χάρτες, αλλά έσπευσαν επιπόλαια και χαιρέκακα (εναντίον ποιου; Του Μητσοτάκη ή της χώρας;) να μιλήσουν για «νέα μεγάλη ήττα» και «ερασιτεχνισμό». Οταν λίγο αργότερα κατάλαβαν ότι η οριοθέτηση των οικοπέδων ήταν νοτίως της μέσης γραμμής, άρα μόνο εντός των χωρικών υδάτων της Λιβύης, πάγωσαν. Δεν αφήσαμε να παραχωρηθούν ελληνικά κυριαρχικά συμφέροντα. Η παγωμάρα έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν ανακοινώθηκε ότι τις έρευνες δεν θα τις κάνει κάποιος αμερικανικός κολοσσός, όπως η Chevron στα ελληνικά οικόπεδα νοτίως της Κρήτης ή κάποια μεγάλη νορβηγική εταιρία, αλλά θα τις κάνουν η… τουρκική πετρελαϊκή εταιρία, μαζί με την… παγκοσμίου εμβέλειας λιβυκή εταιρία, αν και κατάλαβαν ότι πρόκειται για ανέκδοτο, δεν ένιωσαν την ανάγκη αν πουν κάτι. Ετσι, έστω για τα μάτια του κόσμου…
Οι εκτελεστές της εθνικά απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών, αγκαλιά με τους σαν έτοιμους από καιρό εκπορθητές της Πόλης, είναι απολύτως λογικό να μη καταλάβουν ότι αυτή σπασμωδική κίνηση της Τουρκίας, είναι μια κατ’ εξοχήν αμυντική κίνηση, στον απόηχο της ήττας του Ιράν και αντικειμενικά της νίκης του Ισραήλ με την Αμερική και την Ε.Ε. στο πλάι του. Ηττα του Ιράν σημαίνει και ήττα του Τ. Ερντογάν. Κάτι έπρεπε να κάνει κι έκανε μια τρύπα στο νερό.
Προς επίρρωση των παραπάνω ήρθε χθες και η Σύνοδος Κορυφής, η οποία συμπεριέλαβε στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δύο πολύ κρίσιμα στοιχεία. 1. Επαναλαμβάνεται η απόφαση του 2019 ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο, ανυπόστατο και δεν παράγει έννομα συμφέροντα 2. Γίνεται αποδεκτή η ελληνική πρόταση (όσον αφορά τη συμμετοχή τρίτων χωρών, όπως η Τουρκία, στα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα) να συμμετέχουν τρίτες χώρες «ομονοούσες» και που «συμμερίζονται τους στόχους μας στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας». Οροι οι οποίοι ουσιαστικά αποκλείουν την Τουρκία μόνο και μόνο για την Κατοχή στην Κύπρο και για τη στάση της στους πολέμους της Ουκρανίας και της Μ. Ανατολής. Η Τουρκία δεν βρίσκεται στην ίδια πλευρά με την Ευρώπη, όσο κουτοπόνηρα κι αν συμπεριφέρεται.
Για τα εθνικά θέματα και το πραγματικό νόημα του πατριωτισμού, ο καθένας μπορεί και λέει, ό,τι θέλει. Επεα πτερόεντα. Δηλαδή «λόγια φτερωτά» ή λόγια που πετούν σαν τα πουλιά. Λόγια του αέρα. Τα παίρνει ο αέρας και φεύγουν. Σε αντίθεση με τα γεγονότα τα οποία είναι αμετακίνητα, έως ότου τα διαδεχθούν κάποια άλλα γεγονότα.
Κι όταν κάποιος κουβαλάει τα Ιμια και το γκριζάρισμα σε τμήμα του Αιγαίου ή έχει δηλώσει «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία» ή «και τι έγινε αν χάσουμε 6-7 νησάκια», οφείλει να είναι πιο φειδωλός.
ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΤΕΥΤΙΚΟΥ
Στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου, όπως και στο Μ. Μαξίμου δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για τη νέα εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού από την Τουρκία, με «μπροστινή» αυτή τη φορά τη Λιβύη και μάλιστα την Ανατολική Λιβύη του στρατάρχη Χαφτάρ.
Στόχος τώρα είναι η Κρήτη και η Γαύδος, που βρίσκονται και κοντά στο Λιβυκό Πέλαγος, όπου επιχειρείται η αξιοποίηση του παράνομου τουρκολυβικού μνημονίου. Η βεβαιότητα είναι τόσο μεγάλη, ώστε να είναι ante portas η αναστολή χορήγησης ασύλου. Το οποίο πρακτικά σημαίνει πως όσοι παράνομοι μετανάστες διασώζονται θα συλλαμβάνονται και θα πηγαίνουν σε κλειστές δομές κράτησης μέχρι να επιστρέψουν στη χώρα από όπου ήρθαν, χωρίς τη δυνατότητα να υποβάλουν καν αίτηση για χορήγηση ασύλου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόθεση της κυβέρνησης έχει βρει ευήκοα ώτα στις Βρυξέλλες, εξ ου και υπήρξε δήλωση εκπροσώπου την Κομισιόν, που υπαινίσσεται ευθέως την εργαλειοποίηση. Οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι και οι ειδικές συζητήσεις που έγιναν χθες στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή της Ολλανδίας, της Ιταλίας, της Δανίας και της Ελλάδας κατέληξαν στην ανάγκη σκλήρυνσης της αντιμετώπισης των αυξανόμενων ροών παράνομων μεταναστών από τη Λιβύη.
Ενώ και η κίνηση της Ελλάδας να στείλει πλοία του Πολεμικού Ναυτικού έξω από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης για λόγους αποτροπής, έχει τη σύμφωνη γνώμη της Ε.Ε., δεδομένου ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά.
Εικόνα καρμπόν και από τη MRB
Ανοδος της Ν.Δ., δεύτερο το ΠΑΣΟΚ «τσιμπώντας» κάτι, ξεφούσκωμα της Ζ. Κωνσταντοπούλου, πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και 4 κόμματα να παλεύουν να μπουν στη Βουλή. Η συνολική εικόνα που δίνουν οι «Τάσεις» της MRB παραπέμπει σε σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού σε ό,τι αφορά στην «κορυφή» και μάχες επιβίωσης στη «ζώνη του υποβιβασμού».
Σε σχέση με τις προηγούμενες «Τάσεις», η Ν.Δ. με άνοδο 2 μονάδων πατάει πάλι πάνω από το 30% (30,2%) κι έχει διαφορά από το οριακά δεύτερο ΠΑΣΟΚ άνω του 15%, με την Πλεύση Ελευθερίας να χάνει μέσα σε ένα μήνα 2%. Η «Βουλή» που προκύπτει από τη μέτρηση είναι επτακομματική και 4 κόμματα (ΜέΡΑ25, Νίκη, Κίνημα Δημοκρατίας και Φωνή Λογικής) κινούνται στην περιοχή του 3%.
Το ενδιαφέρον είναι ότι, εφόσον επιβεβαιωθούν αυτές οι τάσεις, είναι πολύ πιθανόν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής να συγκεντρώνουν συνολικά μεγάλο ποσοστό, γεγονός που κατεβάζει τον πήχη της αυτοδυναμίας.
Μελέτη και προβληματισμός για τον ΟΠΕΚΕΠΕ
Το επιτελείο του Μ. Μαξίμου μελετά σε κάθε λεπτομέρεια τη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Το ερώτημα που απασχολεί κυρίως είναι αν τα στοιχεία της δικογραφίας οδηγούν σε Εξεταστική ή σε Προανακριτική Επιτροπή. Ο Μ. Βορίδης εμμέσως χθες κατέστησε σαφές πως δεν είναι αρνητικός σε μια Εξεταστική Επιτροπή, ενώ θεωρεί «κόκκινη γραμμή» την Προανακριτική.
Το θέμα είναι ποια στάση θα επιλέξει η Ν.Δ., δεδομένων των εξής: 1. Εξεταστική μπορούν να συγκροτήσουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού διαθέτουν τις αναγκαίες 120 ψήφους 2. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κλείνουν προς την εκδοχή της Προανακριτικής. 3. Η Προανακριτική μπορεί να ακολουθήσει το «μοντέλο Τριαντόπουλου», σε αντίθεση με την Εξεταστική, η οποία θα διαρκέσει μήνες, καθώς ουσιαστικά θα διερευνά πολιτικές ευθύνες. 4. Στην περίπτωση της Εξεταστικής δεν προκύπτει ανάγκη παραίτησης του Μ. Βορίδη, σε αντίθεση με την Προανακριτική που την «επιβάλλει».
Δύσκολη η λύση του γρίφου, αφού η Ν.Δ. υποχρεωτικά -είναι δεσμευμένη- θα κάνει δική της πρόταση.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/tzifos-oi-ethnikes-ittes