Το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ δικαιώνει την Εύα Καϊλή, ακυρώνοντας την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να της στερήσει πρόσβαση σε έγγραφα για επιδόματα βοηθών
Δικαστική δικαίωση πέτυχε η Εύα Καϊλή από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ακύρωσε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να της αρνηθεί την πρόσβαση σε έγγραφα που σχετίζονται με πιθανή κατάχρηση επιδομάτων βοηθών ευρωβουλευτών.
Η Καϊλή, πρώην Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και βασικό πρόσωπο στην υπόθεση Qatargate, είχε υποβάλει αίτημα για πρόσβαση στα έγγραφα, επικαλούμενη τον κανονισμό διαφάνειας της ΕΕ. Το Κοινοβούλιο αρνήθηκε την πρόσβαση το καλοκαίρι του 2023, υποστηρίζοντας ότι η δημοσιοποίησή τους θα μπορούσε να επηρεάσει τη δικαστική έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εφάρμοσε εσφαλμένα τον κανονισμό διαφάνειας, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς ότι η αποκάλυψη των εγγράφων θα έθετε σε κίνδυνο την εκκρεμή υπόθεση ή θα παραβίαζε τη δικαστική ισοτιμία.
Δεν σχετίζονται τα έγγραφα με την υπόθεση Qatargate
«Τα αιτηθέντα έγγραφα δεν συντάχθηκαν για τις ανάγκες της δικαστικής διαδικασίας και δεν περιλαμβάνουν εσωτερικές θέσεις του Κοινοβουλίου για την υπόθεση», αναφέρεται στη σχετική απόφαση του δικαστηρίου.
Το δικαστήριο διευκρίνισε επίσης ότι το αντικείμενο των εγγράφων που ζήτησε η Καϊλή δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο της ποινικής υπόθεσης που εκκρεμεί εις βάρος της. Συνεπώς, η πρόσβαση σε αυτά δεν μπορεί να απορριφθεί για λόγους προστασίας της δικαστικής διαδικασίας.
Το χρονικό της υπόθεσης Qatargate
Η 46χρονη Εύα Καϊλή διετέλεσε ευρωβουλευτής με την Ελλάδα από το 2014 και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του 2022, όταν και συνελήφθη με προκαταρκτικές κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Οι κατηγορίες αυτές σχετίζονται με το σκάνδαλο Qatargate που αφορά υποτιθέμενες επιχειρήσεις επιρροής ξένων κρατών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Λίγες ημέρες μετά τη σύλληψή της, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) ζήτησε την άρση της ευρωβουλευτικής της ασυλίας, βασιζόμενη σε έκθεση της Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης της ΕΕ (OLAF), η οποία έκανε λόγο για υποψίες απάτης σε βάρος του προϋπολογισμού της Ένωσης, κυρίως όσον αφορά ατασθαλίες σε μισθοδοσίες βοηθών.