Ενοχος και σε δεύτερο βαθμό κρίθηκε ο πρώην αρχηγός της Πυροσβεστικής όταν κάηκαν 102 άνθρωποι στο Μάτι, Β. Ματθαιόπουλος. Καταδικάστηκε από το Εφετείο σε 30 μήνες φυλακή με τριετή αναστολή, χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά.
Ο Β. Ματθαιόπουλος ήταν αυτός που ακουγόταν στα ηχητικά ντοκουμέντα που δημοσίευσε η «Καθημερινή» πριν από 5 χρόνια, να λέει -μεταξύ άλλων- στον αξιωματικό της Πυροσβεστικής, Δημ. Λιότσιο, που είχε αναλάβει την έρευνα για τις πράξεις και τις παραλείψεις που οδήγησαν στην τραγωδία στο Μάτι, «θάψε τα έγγραφα γιατί θα σε σκίσουμε». Ο τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής όχι μόνο δεν προστάτευσε τον Δημ. Λιότσιο, που διενεργούσε με φιλότιμο και ευσυνειδησία την έρευνά του, αλλά τον απειλούσε απροκάλυπτα και τον πίεζε να «κουκουλώσει» την υπόθεση. Εκτός από το «σκίσιμο», του είπε, χωρίς καμία συστολή, ότι «έχει δώσει εντολή για συγκάλυψη», εννοώντας τότε αρμόδιο υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και τον παρότρυνε (για το… καλό του) να γράψει «πέντε αράδες» στο πόρισμά του, αποδίδοντας τις ευθύνες στην κλιματική αλλαγή, στην άναρχη δόμηση και επ’ ουδενί να αναφερθεί σε προσωποποιημένες ευθύνες.
Ο Δημ. Λιότσιος, όμως, «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». Παράκουσε τις εντολές του «αρχηγού» και συνέταξε μία έκθεση-«φωτιά» που αναδείκνυε τις ευθύνες των αρμοδίων και ταυτοχρόνως κατέθεσε στις Αρχές ότι δέχεται πιέσεις. Ο ευσυνείδητος αξιωματικός της Πυροσβεστικής, μέσα σε καταφανώς δύσκολες και επικίνδυνες για τον ίδιο συνθήκες, έριξε φως στα όσα έγιναν, αλλά και στα όσα δεν έγιναν τη μοιραία μέρα της 23ης Ιουλίου 2018. Μεταξύ των όσων του συνέβησαν ήταν και μια διαπιστωμένη δολιοφθορά στη μηχανή του, η οποία θα μπορούσε να του στοιχίσει και την ίδια τη ζωή του. Τον Σεπτέμβριο του 2019 και ενόσω συνέχιζε την έρευνά του για την τραγωδία στο Μάτι κατήγγειλε δολιοφθορά στη μηχανή με την οποία μετακινούνταν. Οι τεχνικοί που ήλεγξαν τη μηχανή έγραψαν στην έκθεσή τους ότι η χαλάρωση της αλυσίδας της μηχανής, που θα μπορούσε να είχε προκαλέσει σοβαρό τροχαίο, «οφείλεται σε ανθρώπινο χέρι». Ο Δημ. Λιότσιος κατέθεσε μήνυση κατ’ αγνώστων, αλλά έως σήμερα δεν έχει εξακριβωθεί ποιος ή ποιοι είχε/είχαν κάνει τη δολιοφθορά…
Προχθές η καταδικαστική απόφαση του Εφετείου για τον Β. Ματθαιόπουλο μπορεί να μην έδωσε απάντηση στο ερώτημα ποιοι ήθελαν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του «ανυπάκουου» αξιωματικού-ερευνητή της τραγωδίας στο Μάτι. Αποκάλυψε, όμως, σε όλο της το «μεγαλείο» τη «συγκάλυψη» και το «κουκούλωμα» που έγιναν στη μεγαλύτερη σύγχρονη τραγωδία. Ωμή, στυγνή και αδίστακτη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ.
Το άκρως προκλητικό είναι ότι αυτοί που συμμετείχαν τότε στη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, μαζί με άλλους που τότε σιώπησαν ή «κατήγγειλαν» τους αδικοχαμένους στο Μάτι και τους συγγενείς τους, για παραβίαση των… πολεοδομικών κανόνων, άρα τους θεώρησαν… υπεύθυνους για ό,τι τους συνέβη, σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για «συγκάλυψη» στην τραγωδία των Τεμπών κι ας έχουν καταρρεύσει όλα τα «στοιχεία» τους κι ας έχουν αποδομηθεί όλα τα «επιχειρήματά» τους.
Τότε, με «δεμένη» τη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ και με τη «βούλα» της Δικαιοσύνης, δεν επιχειρήθηκε καμία πολιτική κερδοσκοπία από κόμματα. Δεν οργανώθηκαν ογκώδεις διαδηλώσεις με την ενεργό συμμετοχή κομμάτων και αλά καρτ «ευαίσθητων» συλλογικοτήτων. Δεν οργανώθηκε καμία απεργία πείνας στον Αγνωστο Στρατιώτη. Και δεν υπήρξαν συλλήβδην κατάρες κατά της τότε κυβέρνησης για «δολοφόνους» και «εγκληματίες». Και ας είχε παιχτεί το άθλιο θέατρο που παίχτηκε. Και ας ήταν καραμπινάτη η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. Κι ας πέθαναν και απανθρακώθηκαν πολλοί άνθρωποι, γιατί δεν είχαν οξυγόνο για να έχουν τη δύναμη να τρέξουν και ίσως να σωθούν…
ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ;
Η γνωστή επιπολαιότητα και τοξικότητα οδήγησε, δυστυχώς, κόμματα και ΜΜΕ να προλάβουν να δουν τανκς με ερπύστριες και κομάντος του Στρατού με πλήρη εξοπλισμό στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και να το «καθαρίζουν» από απεργούς πείνας και διαδηλωτές. Θα ήταν, άλλωστε, και το κερασάκι στην τούρτα της «χούντας» που φτιάχνουν εδώ και χρόνια, αλλά έχει γίνει σαν το γεφύρι της Αρτας, το πρωί να τη φτιάχνουν, το βράδυ να λιώνει και να χαλάει. Η προφανής φαιδρότητα των όσων ακούστηκαν, στα λίγα λεπτά που μεσολάβησαν, μέχρι να διευκρινιστεί ότι η επιχειρησιακή αρμοδιότητα παραμένει ως έχει στην ΕΛ.ΑΣ. και όχι στους καταδρομείς, ουσιαστικά οδήγησαν στην απόσυρσή τους.
Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την καθυστερημένη απόφαση της κυβέρνησης να βάλει ένα τέλος στην άναρχη και παραλυτική διάχυση αρμοδιοτήτων, η οποία ουσιαστικά έχει αφήσει απροστάτευτο το εθνικό μνημείο.
Μία απορία έχω. Η οποία προκύπτει από μια απλή αντιστροφή του κυρίαρχου ερωτήματος της μειοψηφίας των διαμαρτυρομένων: Γιατί να μη γίνονται στον Αγνωστο Στρατιώτη διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας; Και ρωτάω: Γιατί να γίνονται εκεί; Γιατί να γίνονται στο εθνικό μνημείο, που συμβολίζει τον αγώνα και τις θυσίες των ζωών όσων μας επέτρεψαν να είμαστε σήμερα ένα ελεύθερο κράτος; Γιατί εκεί;
Τριάντα μέτρα μακρύτερα και απέναντι στην πλατεία Συντάγματος δεν πιάνει ο θρήνος; Χάνουν το δίκιο τους όποιοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν; Αποδυναμώνεται το μήνυμα και η ισχύς του θρήνου ή της απαίτησης για δικαίωση;
Καθαρές κουβέντες: Τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν υπάρχει επιδίωξη πολιτικοποίησης γεγονότων και χώρων. Απολύτως τίποτα. Και επειδή ακριβώς υπάρχει η επιδίωξη της πολιτικοποίησης υπήρξε και «θέμα». Το τηλεοπτικό πλάνο με φόντο τη Βουλή πουλάει περισσότερο. Δημιουργεί περισσότερους συνειρμούς για το πολίτευμα. Και θυμίζει «αγανακτισμένους αγώνες».
Η άγαρμπη προσπάθεια πολιτικοποίησης της προσπάθειας να «ιεροποιηθεί» ο χώρος του μνημείου προδίδει και την πρόθεση-επιδίωξη πολιτικοποίησης και εκμετάλλευσης των πάντων. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της «έκρηξης» δημοκρατικότητας απέδειξαν, για μία ακόμα φορά, ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, αλλά ούτε την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι «αλλού» από κει που είναι «αυτοί». Για αυτό και «αυτοί» δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και να γίνουν σοβαροί αντίπαλοι της κυβέρνησης, η οποία, όταν δεν παραλύει, εκφράζει την κοινή λογική συσπειρώνοντας ευρύτατες πλειοψηφίες.
Το αφήγημα για τις «καλύτερες μέρες» του 2015-2019…
Κάθε λέξη και κάθε συμβολισμός που συνοδεύει το χτίσιμο του «κόμματος Τσίπρα» είναι σαν ρυάκια που χύνονται στο ποτάμι του «μεγάλου αφηγήματος» που έχει αποφασίσει ο «μεγάλος τιμονιέρης»: Το 2015-2019 οι περισσότεροι Ελληνες ζούσαν καλύτερα απ’ ό,τι ζουν σήμερα.
Ετσι απλά. Γιατί έτσι αποφάσισε ο βαριεστημένος πρώην βουλευτής, που είπε να γίνει ξανά πρωθυπουργός. Τα όσα λέει, διαγράφοντας από το λεξιλόγιό του τη λέξη «Αριστερά» και καθιερώνοντας τους κενούς περιεχομένου όρους «δημοκρατικός καπιταλισμός» και «νέος πατριωτισμός», κατατείνουν στη δημιουργία ενός νέου αφηγήματος. Ελάτε να ξαναπεράσετε καλύτερα μαζί μου, όπως περνούσατε όταν κυβερνούσα εγώ…
…Και το κρύο ντους των αριθμών
…Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα όσα λέγεται ότι γράφονται στο υπό κυκλοφορία βιβλίο του. Στις πολλές σελίδες του βιβλίου, εκτός της ανάδειξης των επιτευγμάτων, υπάρχουν και μερικές «Ιφιγένειες», πρώην στενοί συνεργάτες του, οι οποίες θα φταίνε για τα κρίσιμα. Θα πάνε στο ανάθεμα, για να μπορεί να στηθεί πάλι ο θρόνος του χαρισματικού, τον οποίο πλέον έχει αγκαλιάσει σχεδόν όλη η διαπλοκή.
«Ονειρο είναι, μη με ξυπνάτε» και ας χτυπούν ήδη οι καμπάνες των δημοσκοπήσεων. Αυξάνεται λίγο το ποσοστό όσων φέρονται σίγουροι ότι θα ψηφίσουν το κόμμα Τσίπρα από 6,5% στο 8,5%, αλλά μειώνεται ο αριθμός των δυνητικών ψηφοφόρων του, από 25,3% στο 17,5%. Τι σημαίνει αυτό; Οτι μπορεί να κερδίσει τη «μάχη» στον μικρόκοσμο της Κεντροαριστεράς, αλλά δεν μπορεί να κάνει «πόλεμο» με τη Ν.Δ. Ειδικά με αυτό το αφήγημα. Το οποίο, όπως μαθαίνω, το Μ. Μαξίμου το έχει βάλει σε τροχιά διαρκούς αποδόμησης με αριθμούς και στοιχεία (ΕΚΑΣ, συντάξεις, κατώτατος μισθός, ΕΝΦΙΑ, χρηματιστήριο ενέργειας, ανεργία, brain drain, κατάσταση ΕΣΥ, πλήρης ανυπαρξία ψηφιακού κράτους, συγκοινωνίες, εθνική άμυνα χωρίς όπλα, διπλωματικός απομονωτισμός, καθεστωτισμός-Novartis κ.λπ.).
Κάθε μέρα και σκηνές από τις… «καλύτερες μέρες» επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Και με δεδομένο ότι πάνω από το 75% δε θέλει να σκεφτεί ξανά τη χώρα με Α. Τσίπρα…
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/927551/mia-apogoiteutiki-zoi/