Προσδοκίες που δεν επαληθεύτηκαν ούτε στο ελάχιστο
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την αντίδραση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο άκουσμα της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα
Ποτέ δεν έκρυψα τη χαρά μου για την αντεπίθεση (και όχι επιστροφή) του Αλέκση μας. Η χαρά μπορεί να είναι κυρίως επαγγελματικής φύσεως, αλλά αυτό σε τίποτα δεν τη μειώνει. Αντιθέτως, αυτό που τη μειώνει είναι η αντίδραση της Ζωής της Κωνσταντοπούλου στην ανακοίνωση της παραίτησής του.
Κι εγώ, όπως φαντάζομαι κι εσείς, θυμόμουν τις πρόσφατες δηλώσεις της κόρης του Νίκου του Κωνσταντόπουλου για τον παλιό της αρχηγό. «Όσο είμαι εγώ εδώ, ούτε που το σκέφτεται (να κάνει επάνοδο)», «Ο κύριος Τσίπρας είναι σε ένα λαγούμι και καλά θα κάνει να μείνει εκεί, και πιστεύω ότι, όσο είμαι εγώ εδώ, πράγματι στο λαγούμι θα μείνει», «Όταν λέει ένας εν ενεργεία βουλευτής "μου λείπει η ενεργός πολιτική", στ’ αλήθεια καταλαβαίνετε τι λέει: "μου λείπουν τα φράγκα που είχα στην εξουσία", και προφανώς όλη αυτή η κουβέντα για κόμμα είναι κουβέντα για το πώς θα μαζέψει φράγκα ο Τσίπρας, που τόσο πολύ τα αγάπησε», «Τα φράγκα έχουν την έννοια της συνδιαλλαγής, της συναλλαγής και της διαπλοκής στην οποία επιδόθηκε ο κύριος Τσίπρας και από θέση πρωθυπουργού», αυτές είναι μόνο κάποιες από τις δηλώσεις της εναντίον του παλιού ηγέτη της Τζάκρη, ΠΡΙΝ παραιτηθεί και ξεκινήσει την πορεία του για ένα νέο κόμμα. Συνεπώς, και νομίζω απολύτως δικαιολογημένα, περίμενα η ανακοίνωση της παραίτησης να γίνει η αφορμή ώστε να απασφαλίσει εντελώς η Ζωή, για να απολαύσουμε έναν άνευ προηγουμένου συντροφικό καυγά. Αν προηγούνται τα (σε ελεύθερη αλλά ακριβή απόδοση) «Μην τολμήσεις να ξετσουμίσεις από το λαγούμι σου, διαπλεκόμενε παραδόπιστε, γιατί θα σου δείξω εγώ», οι προσδοκίες γι’ αυτά που ακολουθούν είναι όσο να 'ναι μεγάλες.
Φευ, οι προσδοκίες δεν επαληθεύτηκαν ούτε στο ελάχιστο. Μέχρι στιγμής η αντίδραση της αρχηγού του Μπιμπίλα είναι πιο χλιαρή κι από μπάνιο μωρού. «Παγκόσμια πρωτοτυπία ένας εν ενεργεία βουλευτής να παραιτείται και να μας λέει ότι παραιτείται για να ενεργοποιηθεί πολιτικά», αυτό είναι το πιο βαρύ που άκουσα, και μάλιστα από έναν στόμα που δεν μας έχει συνηθίσει σε όρια. Πάνε τα λαγούμια, πάνε τα «Όσο είμαι εγώ εδώ δεν θα τολμήσει», πάει η συνδιαλλαγή, πάει και η διαπλοκή. Μείναμε με κάτι νερόβραστα θεσμικά κι αυτά διατυπωμένα με ψυχραιμία και χαλαρότητα.
Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτή η απογοητευτική στάση της συντρόφισσας Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά είναι απολύτως απαραίτητο να αλλάξει. Καταλαβαίνω ότι έχει πολλές δουλειές, αλλά πρέπει να σκεφτεί και το φιλοθέαμον κοινό, το οποίο εν πάση περιπτώσει είχε επενδύσει σε μια κατά μέτωπο και χωρίς κανόνες σύγκρουση και ξαφνικά βλέπει απαλά σπρωξιματάκια.
Η μόνη δικαιολογία που μπορεί να γίνει αποδεκτή είναι η περίπτωση να έχει πέσει θύμα μπούλινγκ και απειλών. Στην περίπτωση αυτή, ας κάνει ένα σινιάλο την επόμενη φορά που θα μιλήσει σε εκπομπή, ας κάνει το σήμα της νίκης ή μια καρδούλα που την έχει και πρόχειρη, κι εμείς θα καταλάβουμε. Διαφορετικά ας ανταποκριθεί επιτέλους στις προσδοκίες που η ίδια δημιούργησε. Και μπράβο της.
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/927551/mia-apogoiteutiki-zoi/