Διαβάζουμε στην Βραδυνή του 1981 πριν τις εκλογές (βλέπε φωτογραφίες):
- Εξυμνούσαν την "Εθνοσωτήριο" σε συγκεντρώσεις
- Αρθρογραφούσαν υπέρ του χουντικού συντάγματος
- Αξίωναν συμβιβασμό των φοιτητών με την καθεστηκυία τάξι
- Έστελναν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Παπαδόπουλο
Διαβάζουμε για τον κ. Ρέππα:
Εξ΄άλλου ο νυν αναπληρωτής γραμματέας ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος στον νομό Αρκαδίας κ. Δημ. Ρέππας σαν τριτοετής φοιτητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Νοέμβριον 1972, δηλ, την εποχή που το φοιτητικό κίνημα είχε απλωθεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα έγραφε σε επιστολή του σε αθηναική εφημερίδα:
"Εν όψει των αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους, οι δια ζώσης αντεγκλήσεις μεταξύ των σπουδαστών και οι μέσω των εφημερίδων οξείαι ερωταπαντήσεις, δημιουργούν ατμόσφαιραν απτομένην της καταστάσεως απώλειας της φοιτητικής αξιοπρέπειας και κλίμα ασύμφορορον δια την φοιτητικήν υπόθεσιν. Αι διορισμέναι διοικήσεις, βαλλόμεναι πανταχόθεν, αντιδρούν δι' ανακοινώσεων - καυχησιολογιών και όχι δια της αποστοματικής πράγματι απαντήσεως των συνετών πράξεων, τας οποίας τους υποδεικνύει η λογική του δικαίου και το αίσθημα συνεπείας εις την εκτέλεσιν του έργου. Οι αντιδικούντες πρέπει ν' αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά την καθεστηκυίαν τάξιν εις τας φοιτικάς διοικήσεις όχι ανεχόμενοι συμβιβασμού αλλά προς γενικόν όφελος προσαρμοζόμενοι. Η ιδεολογία ενός εκάστου να παύση να δηλητηριάζη την συμπεριφορά του στον σπουδαστικόν χώρον, την στιγμήνπου καυτά αναμένουν την λύσιν των πλείστα φοιτητικά αιτήματα. Ας σταματήσει ο θόρυβος απ' όπου κι άν προέρχεται, ώστε οι δημιουργοί του να μη χαρακτηρισθούν αξίες που σαν τους ποταμούς κάνουν μεγάλον θόρυβον, επειδή ακριβώς στερούνται βάθου.
Οι φοιτηταί μόνον ηνωμένοι θα επιτύχουν τους σκοπούς των. Η διχόνοια που κρυφολαχταρά να κατοιήση στις κάλπες της .... Συνάδελφοι, αν τώρα διχασθούμε ποτέ πια δεν θα είμαστε ισχυροί. Η φοιτητική μας ιδιότης ας μη εξυπηρετήσει σκοπούς που απέχουν, των φοιτητικών συμφερόντων και μεταβάλουν το σπουδαστικόν χώρον εις πολιτικήν κονίστρον...."
Έτσι, λοιπόν ο σημερινός "αρχινεολαίος" του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της δικτατορίας ήταν απολογιτής των διορισμένων διοικήσεων και υπέρμαχος του συμβιβασμού...
Να τι τονίζουν στην σχετική επιστολή τους οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, την οποίαν απηύθυναν στην Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας όταν εγίνοντο τα μαγειρέματα για την επιλογή των υποψηφίων του κόμματος.
"Το κείμενο αφιερώνεται εξαιρετικά σ΄όλους εκείνους που πέρασαν από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ, βασανίστηκαν, αγωνίστηκαν για να δούν μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσοαλιστική.... Το κέιμενον το υπογράφει ο Δ. Ρέππας τότε φοιτητής Οδοντιατρικής, σήμερα αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος Αρκαδίας. Τί λένε άραγε για τα γραφόμενά του οι συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος και η ηγεσία του Κινήματος;
Το κείμενο που ακολουθεί παρετίθετο στην επιστολή, μην νομίσετε ότι το έγραψε κανένας φασίστας, χουντοβασιλικός χουντίσας, ακροδεξιός ή κανένας απολίτικος ακροδεξιός. Το έγραψε ο σημερινός αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 11 Νοέμβρη 1972 - όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν τα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας ήταν γεμάτα από αγωνιστές φοιτητές, όταν πλέον οι φοιτητές είχον στρατευθή για την αντιδικτατορική τους δράση και πολλοί άλλοι καταλάμβαναν την Νομική διαδηλώνοντας έμπρακτα την αντίθεσή τους στο φασιστικό καθεστώς.
(Ακολουθεί το κείμενο που παραθέσαμε)
Βέβαια τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει. ¨Ετσι δεν είναι απίθανο ο πρώην οπαδός του πλατωνικού αριστοκρατισμού να έχη μεταβληθή σε τωρινό υπέρμαχο του μαρξιστικού σοσιαλισμού. Τούτο όμως δεν είναι προσωπικό του ζήτημα και δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ ούτε το λαικό κίνημα. Άλλωστε ίδιο της Δημοκρατίας είναι το συγχωρείν όχι όμως το λησμονείν. Το ζήτημα Δ. Ρέππα είναι θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί από το ΠΑΣΟΚ με κριτήριο πιθανόν τη συγγνώμην αλλά ποτέ τη λήθη εκτός κι άν το κίνημα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του. Φίλοι του ΠΑΣΟΚ"
Ολόκληρο το φύλλο μπορείτε να το διαβάσετε στις φωτογραφίες αφού πατήσετε με το ποντίκι πάνω στην φωτογραφία και την μεγαλώσετε από το ειδικό εικονίδιο (μεγάλου σχήματος Χ).
ΠΗΓΗ: thermopilai.org
Στην Ελλάδα ήταν ο Κώστας Καραμανλής που στέκονταν εμπόδιο στα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ) του USRAEL και γι’ αυτό έπρεπε με κάθε τρόπο να „αποκαθηλωθεί“: Με την άρνηση του Geoffrey Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ του να συναινέσει έστω και σε ένα απο τα μέτρα που θεωρούσε αναγκαία για την επανίδρυση του κράτους, δηλαδή την ριζική αναδιοργάνωση και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, με την συνάδουσα καταστροφολογική και σκανδαλοθηρική ειδησεογραφία των μεγάλων ΜΜΕ, με τα καθημερινά συλλαλητήρια και την κοινωνική αναστάτωση, με τις απάτες των δημοσκοπήσεων ή με τις καταστροφικές πυρκαγιές, ιδίως εκείνες του 2007. Και αφού ο Καραμανλής τελικά „αποκαθηλώθηκε“ και ενθρονίστηκε ο Geoffrey σαν κυβερνήτης της Ελλάδος, έγινε αυτό που επιδιώκετο: Ο εγκλεισμός της χώρας στα μπουντρούμια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), απο τα οποία, κατα τα φαινόμενα, δεν θα απελευθερωθεί σύντομα και ο - μέσω Ελλάδος και ΔΝΤ - έλεγχος της Ευρωπαικής Ένωσης (ΕΕ) απο τους διεθνείς τοκογλύφους της Wall Street και της City of London. Που είναι η άλλη, για τους περισσότερους αθέατη πλευρά των ηγετών της ΝΤΠ και του USRAEL. 
Ειναι προφανές, ότι οι κατηγορίες αυτές έχουν σκοπό να δημιοργήσουν ένα κλίμα δυσαρέσκειας, να αναστατώσουν και να ξεσηκώσουν τον πληθυσμό, που ούτως ή άλλως δεν είναι ευχαριστημένος απο την επικρατούσα ανεργία και την αυξανόμενη διευρυνση της ψαλλίδας ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Με τελικό σκοπό την αποσταθεροποίηση του συστήματος. Καί μόνο η αποπνικτική και ομιχλώδης ατμόσφαιρα που επικρατεί στη Μόσχα, τα καμμένα χωριά και τα λαμπαδιασμένα δάση που μεταδίδουν οι τηλεοράσεις, είναι ότι χρειάζεται για να περάσει το σύνθημα, ότι υπάρχουν υπεύθυνοι και αυτοί βρίσκονται στην κυβέρνηση. Οι καταστροφές είναι όμως φοβερές: Μέχρι τίς 04.08.2010 είχαν απανθρακωθεί 48 άνθρωποι και είχαν καταμετρηθεί 800 πυρκαγιές που κατέστρεψαν 188 000 εκτάρια δάσους και καλλιεργημένων εκτάσεων. Μια φωτιά κατέστρεψε την ναυτική βάση της Κολόμνα, άλλη μια εκδηλωθηκε στο εθνικό πάρκο Λοσίνι Οστρόβ. Το αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο εκλεισε λόγω μή ορατότητας, ενώ εσπευσμενα απομακρύνθηκαν τα ραδιενεργά υλικά απο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Σαρόβ, όπου κατασκευάζονται και ατομικές βόμβες. Και όλα αυτά σε μια σχετικά μικρή απόσταση περιμετρικά της Μόσχας, όπου και διαπιστώθηκαν και περί τις 200 εστίες φωτιάς. 
Η τελετή ξεκίνησε στις 8:15 με το χτύπημα της καμπάνας της ειρήνης, καθώς στις 8:15 τοπική ώρα εξερράγη η ατομική βόμβα.
Η πόλη είχε επιλεγεί από τους Αμερικάνους μιας και ήταν σημαντικό πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό και στρατιωτικό κέντρο. Η 6η Αυγούστου επελέγη λόγω καιρού. Η πτώση της βόμβας "Little Boy" από ύψος 580 μέτρων από το αεροπλάνο Enola Gay διήρκεσε 57 δευτερόλεπτα. Πέρα από τη τεράστια ποσότητα ραδιενέργειας που απαελευθερώθηκε, το ωστικό κύμα από την έκρηξη ταξίδευψε με 440 μέτρα το δευτερόλεπτο, ενώ η φωτιά σε ακτίνα 200 μέτρων από το σημείο της έκρηξης ανέπτυξε θερμοκρασία 8.000° C. Από τα 64 κιλά ουρανίου που είχε η πρώτη ατομική βόμβα μόνο 0,64 γραμμάρια μετατράπηκαν σε ενέργεια η οποία ισοπέδωσε τα πάντα σε ακτίνα 4 χλμ. και σκότωσε αμέσως 80.000 ανθρώπους.
