ΠΟΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ;
06 Σεπτεμβρίου 2010
05 Σεπτεμβρίου 2010
Έξι λόγοι που οι Μακεδόνες πρέπει να ψηφίσουν μαζικά την υποψηφιότητα του Παναγιώτη Ψωμιάδη
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης πρέπει να υπερψηφιστεί από τους Μακεδόνες επειδή αποτελεί τη ΔΕΟΥΣΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
- στην πολιτική Γιωργάκη στο Μακεδονικ
ό
- στο μεταναστευτικό νομοσχέδιο
- στη Θεοδώρα Τζάκρη που απάντησε στον επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα του συμβουλίου της Ευρώπης ότι έχει συνταχθεί ήδη νομοσχέδιο για την επαναχορήγηση της Ελληνικής Ιθαγένειας σε 50 χιλιάδες πρόσφυγες του Εμφυλίου που κατοικούν στη ΠΓΔΜ
- στην κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης
- στον διορισμό από την κυβέρνηση του Ελληνόφωνου κατά δηλώση του Προέδρου της ΔΕΘ Γιάννη Κωνσταντίνου
- Καθώς επίσης και στην ηγεσία του ΛΑΟΣ που πρόδωσε τους ψηφοφόρους της παρέχοντας στήριξη στη κυβέρνηση του Μνημονίου και της μειοδοσίας
ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΩΝ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ!
ΒΓΑΛΤΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΣΤΗ ΚΑΛΠΗ!
citizengr.wordpress.com
citizengr.wordpress.com
ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΦΤΑΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ....
Όπως βλέπετε και από την παρακάτω φωτογραφία, αμείωτο ήταν το ενδιαφέρον του κοινού στην ομιλία του πρωθυπουργού, στο εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.
Μετά το βοδινό κρέας... όπως γράψαμε και στο άρθρο ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΒΟΔΙΝΟ ΚΡΕΑΣ !!!. σειρά πήραν η τηλεόραση και τα Μ.Μ.Ε.Τόσο καιρό ήταν "καλά" τα μέσα τώρα δεν είναι, τι άλλαξε;
Όταν παρουσιάζουν ψέγματα της αλήθειας και κάποιες δυστυχώς ελάχιστες φωνές, προσπαθούν να ασκήσουν κριτική... κατά τον πρωθυπουργό:
"Υπάρχει σχεδόν κάθε βράδυ στις οθόνες, μια εικόνα τρομοκρατίας και φόβου. Καταλαβαίνω τα ΜΜΕ, που και αυτά, στο κυνήγι της τηλεθέασης, χρειάζεται να αγγίξουν τα πιο βασικά μας ένστικτα, αυτά του φόβου και της αυτοσυντήρησης"...
Συνεχίζει δε και λέει: "Δεν σας ζητώ, φίλες και φίλοι, να σπάσετε τις τηλεοράσεις. Ζητώ όμως από όλους σας να σπάσετε την εικόνα της μιζέριας. Να σπάσουμε την εικόνα της μαυρίλας"..
Την "Τρομοκρατία" δεν την παράγουν, την αναπαράγουν τα κανάλια κ. Πρωθυπουργέ..
Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και του φόβου, της μιζέριας και της μαυρίλας, εσείς μας το φέρατε, με την επιβολή του ΔΝΤ και της τρόικα.
Ναι κ. πρωθυπουργέ, μαυρίλα, φόβος και ανασφάλεια, γιατί με την πολιτική σας δεν υπάρχει προοπτική και ελπίδα.
Όταν παρουσιάζουν ψέγματα της αλήθειας και κάποιες δυστυχώς ελάχιστες φωνές, προσπαθούν να ασκήσουν κριτική... κατά τον πρωθυπουργό:
"Υπάρχει σχεδόν κάθε βράδυ στις οθόνες, μια εικόνα τρομοκρατίας και φόβου. Καταλαβαίνω τα ΜΜΕ, που και αυτά, στο κυνήγι της τηλεθέασης, χρειάζεται να αγγίξουν τα πιο βασικά μας ένστικτα, αυτά του φόβου και της αυτοσυντήρησης"...
Συνεχίζει δε και λέει: "Δεν σας ζητώ, φίλες και φίλοι, να σπάσετε τις τηλεοράσεις. Ζητώ όμως από όλους σας να σπάσετε την εικόνα της μιζέριας. Να σπάσουμε την εικόνα της μαυρίλας"..
Την "Τρομοκρατία" δεν την παράγουν, την αναπαράγουν τα κανάλια κ. Πρωθυπουργέ..
Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και του φόβου, της μιζέριας και της μαυρίλας, εσείς μας το φέρατε, με την επιβολή του ΔΝΤ και της τρόικα.
Ναι κ. πρωθυπουργέ, μαυρίλα, φόβος και ανασφάλεια, γιατί με την πολιτική σας δεν υπάρχει προοπτική και ελπίδα.
Δείτε το σχετικό Video
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2010/09/blog-post_6149.html
Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος:Η Κυβέρνηση τέθηκε σε κηδεμονία, προσημείωσε την εθνική ανεξαρτησία
ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥΣΤΟ ΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Συντρόφισσες και σύντροφοι, αν στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974 η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτούσε την έναρξη ενός διαρκούς αγώνα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα. Αν η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 σηματοδοτούσε τη δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος, που στόχο έθετε την απεμπλοκή της χώρας μας από τους μηχανισμούς εξάρτησης, την εθνική αναγέννηση και την αδέσμευτη πορεία της.
Αν η 3 Σεπτέμβρη του 1974 μιλούσε καθαρά για τη λαϊκή εξουσία, τη δημοκρατική διαδικασία, σαν απάντηση στα δημοκρατικά δεδομένα της εξουσίας, το γραφειοκρατικό παλαιοκομματικό κράτος που ήταν εχθρικό προς τον πολίτη.
Αν η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 καλούσε σε συστράτευση κάθε δημοκράτη πολίτη της χώρας που ήθελε να προσφέρει και όχι να πάρει στον αγώνα για τη μεγάλη αλλαγή, μέσα από ένα Κίνημα στηριγμένο στο λαό και όχι σε ολιγομελή και αποκομμένα από την κοινωνία ηγετικά σχήματα.
Αν η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 δημιούργησε χαμόγελα αισιοδοξίας, διάθεση για αγώνα και ελπίδες για ένα καλύτερο, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό αύριο.
Η 3 του Σεπτέμβρη του 2010, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ημέρα προβληματισμού και έντονης ανησυχίας για την πορεία της χώρας, για τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος, για την προοπτική του Κινήματός μας.
Είναι μέρα που κυριαρχούν βασανιστικά ερωτήματα, ατελείωτα γιατί. Είναι μέρα χωρίς χαμόγελα, με διάχυτη την απογοήτευση, από τις επιλογές της Κυβέρνησης με καταγεγραμμένη την απαισιοδοξία στον κόσμο, στο λαό, με προβληματισμό για την πορεία του ΠΑΣΟΚ και την αβεβαιότητα για την προοπτική του.
Σήμερα όμως χρειάζονται και απαντήσεις, καθαρές, χωρίς υπεκφυγές. Χρειάζονται πολιτικές απαντήσεις που να οδηγούν σε λύσεις και διεξόδους από τα αδιέξοδα της σημερινής πολιτικής.
Τι είμαστε; Τι εκφράζει το ΠΑΣΟΚ; Τι εξυπηρετεί ταξικά η κυβερνητική πολιτική; Ποια είναι η στρατηγική μας για την έξοδο από την κρίση; Με ποιους κοινωνικούς συμμάχους πορευόμαστε; Τι θέλουμε για τη χώρα;
Είναι πολλά τα 36 χρόνια ζωής και δράσης ενός κόμματος. Και είναι ευθύνη δική μας, κάτω από αυτές τις συνθήκες, όχι να κάνουμε φιέστες και γιορτές, αλλά με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε όλους όσοι στρατεύτηκαν οικειοθελώς σε αυτό τον αγώνα, να κάνουμε τον απολογισμό και να τους πούμε καθαρά, πού πηγαίνουμε, πού βαδίζουμε.
Τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, με το ΠΑΣΟΚ του τότε. Τι σχέση έχουν οι πολιτικές που υποσχεθήκαμε με τις πολιτικές που ασκούνται; Συμβαδίζει ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία με την παρουσία της Τρόικα στην Ελλάδα;
Οι διακηρύξεις για κοινωνική δικαιοσύνη, μπορούν να συνυπάρχουν με νεοφιλελεύθερες επιλογές Η λαϊκή κυριαρχία είναι εφικτή κάτω από συνθήκες αντιπαλλότητας με τα συνδικάτα, τις μη προνομιούχες τάξεις, τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους συνταξιούχους;
Η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την αποκρατικοποίηση του κράτους;
Προφανώς οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Γιατί όσο και αν θελήσει κανείς να ωραιοποιήσει την κατάσταση, όσο και αν θελήσει κάποιος να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δε θα μπορέσει να αποφύγει τη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα ζοφερή, γκρίζα και φοβική για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική είναι σε σύγκρουση με τα πιστεύω μας, είναι σε σύγκρουση με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις. Είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με τα οράματά μας, είναι κάτι άλλο. Δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Η Κυβέρνηση, δυστυχώς, παραδόθηκε αμαχητί στις άγριες διαθέσεις των πιο σκληρών μονιτεραστικών κύκλων της Ευρώπης, με τη βοήθεια των δούρειων ίππων που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό της.
Η Κυβέρνηση τέθηκε σε κηδεμονία, προσημείωσε την εθνική ανεξαρτησία και ανακάλυψε με καθυστέρηση τον αδιέξοδο δρόμο που επέλεξε αποθεώνοντας τις αγορές και αναγορεύοντας σε μονόδρομους τις πεπατημένες των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ο δρόμος για το σοσιαλισμό, μετατράπηκε σε επικίνδυνο μονοπάτι, με μόνιμα θύματα αυτούς που ποτέ δεν έφταιξαν, αυτούς που πάντοτε μας στήριξαν, αυτούς που εναπόθεσαν τις τελευταίες τους ελπίδες για μια αξιοπρεπή ζωή σε μας.
Το σοσιαλιστικό όραμα, μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατική προοπτική, μεταλλάχθηκε σε εκσυγχρονιστική νεοφιλελεύθερη πολιτική και χάνεται στη λεωφόρο του μνημονίου της Τρόικας, των πιο κοινωνικά άδικα πολιτικών επιλογών.
Το τρένο της αλλαγής δεν εκτροχιάστηκε από μόνο του. Το οδήγησαν σε λάθος κατευθύνσεις και πολιτικές που καμία σχέση δεν είχαν με τα οράματα, τις αξίες, τα πιστεύω και την ιδεολογία του Κινήματός μας.
Γι' αυτό ιδρύθηκε άραγε το ΠΑΣΟΚ; Γι' αυτό στρατευτήκαμε; Γι' αυτό παλέψαμε; Ζούμε έναν παραλογισμό που όμοιό του στην πολιτική δεν έχω βρει πουθενά.
Ζούμε στην Ελλάδα της λεκτικής αναμόρφωσης και της πολιτικής σύγχυσης. Διακηρύσσουμε τις προθέσεις και τα οράματά μας για μια νέα Ελλάδα και ταυτόχρονα διαλύουμε ό,τι έχει μείνει από τις δομές του κοινωνικού κράτους και τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.
Είμαστε δημοκρατικοί στο λόγο και αυταρχικοί στην πράξη. Με άλλα λόγια γυρεύουμε νομιμοποίηση στη σοσιαλιστική ιδεολογία και φρασεολογία και εκφράζουμε σκληρή συντηρητική νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία χαρακτηρίζουμε αναγκαίο κακό για να βγούμε από την κρίση.
Θέλουμε να φτιάξουμε μια Ελλάδα της ευημερίας και της δημιουργίας και ωθούμε τους πολίτες στη φτώχεια, στην αναξιοπρέπεια και στο μαρασμό.
Ζητούμε κατανόηση και υπομονή από όλους, αλλά απαιτούμε θυσίες και συνεισφορές, μόνο από τους εργαζόμενους, για να καλυφθούν τα ελλείμματα του δημοσίου που διαπιστώνει σε καθημερινή βάση ο Υπουργός Οικονομικών.
Προτείνουμε να παντρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό με το σοσιαλισμό για να βρούμε τον τέταρτο δρόμο. Και λησμονούμε ότι τον ακολούθησε ο κ. Μπλερ και οι οπαδοί του σε όλη την Ευρώπη, με τα γνωστά απαξιωτικά αποτελέσματα για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, όπως δεν ανακατεύεται η ήρα με το στάρι, έτσι δε γίνεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι τραπεζίτες να εγγυηθούν την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους, να σεβαστούν και την απόλαυση των αναγκαίων αγαθών για όλους.
Η σοσιαλιστική πρόταση δεν έχει πολλούς δρόμους, αλλά μόνο έναν, κυρίως να μην υποκύπτει στις σαγηνευτικές υποσχέσεις της άκριτης κυριαρχίας της οικονομίας στην αγορά.
Το ζήτημα για το δημοκρατικό σοσιαλισμό, είναι ποιος χαράσσεις τις βασικές κατευθύνσεις τις πολιτικές, για ποιους και με ποια μέσα. Το ζήτημα είναι πώς οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, θα συνδέσουν τη δυναμική τους και όχι πώς η μία θα κυριαρχήσει της άλλης.
Το ζήτημα είναι πως οι άνθρωποι του μόχθου θα διατηρήσουν τα προβλήματά τους και δε θα μετατραπούν σε απλά αναλώσιμα εξαρτήματα μιας μηχανής που παράγει για λίγους. Το ζήτημα είναι ποιός θα κυβερνά, η πολιτική ή τα οργανωμένα συμφέροντα; Και τελικά ένα σοσιαλιστικό κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού ή του διεθνούς τραπεζικού συστήματος;
Το ζήτημα είναι αν θα διευρύνει και πλατύνει τους δημοκρατικούς θεσμούς, ή μετατρέπεται σε κόμμα των ειδημόνων και των αρίστων;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, πώς θα δικαιολογήσεις στο συνταξιούχο των 524 ευρώ ότι όντως έπρεπε να υποστεί τη μείωση του ισχνού εισοδήματός τους σε 294 όταν ακόμη και σήμερα ζητούνται οι έχοντες που φοροδιαφεύγουν συστηματικά; Και για του λόγους το αληθές, εδώ έχω τη σύνταξη της μάνας μου. Και θέλω να ρωτήσω τους συντρόφους που παίρνουν τις αποφάσεις, αν οι μανάδες τους ζουν με 294 ευρώ. Θα το καταθέσω στο Προεδρείο.
Πώς εξηγείς στον εργαζόμενο ότι η μείωση εισοδήματός του ήταν ο καλύτερος τρόπος για ν' αντιμετωπίσεις την τραγική οικονομική κατάσταση; Μα εσείς, σου λέει, αφήσατε 9 μήνες ακέφαλα τα δημόσια νοσοκομεία, τους δημόσιους Οργανισμούς παρατείνοντας τη ζωή σε αυτούς που πρωταγωνίστησαν στο πάρτι της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας.
Τι θα πεις στον δημόσιο υπάλληλο, ότι «σου κόψαμε 3 περίπου μισθούς αδιαφορώντας για τις ανάγκες σου, τις υποχρεώσεις σου, τις δυσκολίες της καθημερινότητας γιατί μας διέταξαν οι ξένοι οικονομικοί επιτηρητές», όταν για τα έσοδα χρειάστηκαν τουλάχιστον 11 μήνες για να γίνουν οι στοιχειώδεις αλλαγές που δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί στις Διευθύνσεις των ΔΟΥ; Που ακόμα ψάχνουν για να βρουν τι θα εισπράξουν;
Τι θα πεις στον επιχειρηματία, στον έμπορο, στο βιοτέχνη, στο μικρομεσαίο που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα; Ότι η αύξηση του ΦΠΑ που δε θα την κάναμε συρρικνώνει την κίνηση, ότι οι αυξήσεις περιορίζουν την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών και ότι η αδυναμία του κράτους να τους στηρίξει ουσιαστικά τους οδηγεί σε σίγουρα λουκέτα;
Τι θα ψιθυρίσεις στους νέους και στις νέες όταν τα ποσοστά ανεργίας και ανασφάλειας εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη και νιώθουμε περήφανοι όταν στους νέους κυριαρχεί η εντύπωση ότι η χώρα μας δε μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον τους, που τους οδηγεί σε μια νέα μορφή μετανάστευσης;
Και σε όλους αυτούς, θα πούμε αύριο ότι αυξάνουμε και το ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης από 11% στο 23% για να τους δώσουμε και τη χαριστική βολή;
Τι μπορούμε να πούμε στους ψηφοφόρους μας που προεκλογικά τους υποσχεθήκαμε τα τρία «δεν» για το Ασφαλιστικό και σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με την αύξηση των ορίων ηλικίας, τη μείωση των συντάξεων, με την κατάργηση των βασικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων;
Η πολιτική του μνημονίου πρέπει ν' αλλάξει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και οι νεοφιλελεύθεροι μαθητευόμενοι μάγοι του οικονομικού επιτελείου ν' απομακρυνθούν. Είναι αναποτελεσματική η πολιτική τους αφού μας οδήγησε στο στασιμοπληθωρισμό που σκοτώνει κάθε μέρα την πραγματική οικονομία και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταπεινωτική πτώχευση ή σ' επαναδιαπραγμάτευση με τους δυσμενείς όρους υποτέλειας που θα επιβληθούν από τους δανειστές μας.
Είναι καταδικασμένη στη συνείδηση των πολιτών γιατί τους οδηγεί μέσα από έναν φαύλο κύκλο νέων μέτρων, σε περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματός τους, που τους απέμεινε στην εργασιακή κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια και απόγνωση. Την ώρα που εκατομμύρια Έλληνες ζουν στο όριο της φτώχιας και ασφυκτιούν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επιβάλλουν τα κυβερνητικά ασφαλιστικά και οικονομικά μέτρα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει ανένδοτη στον ανάλγητο δρόμο του μνημονίου.
Όλα δείχνουν ότι οι νεοφιλελεύθεροι αρμόδιοι για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης δεν προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα. Προσπαθούν ν' αλλάξουν την Ελλάδα επαναφέροντάς την σε μια σκοτεινή περίοδο με μόνιμη φτώχια, ανύπαρκτη κοινωνική προστασία και ανάπτυξη μόνο για λίγους και εκλεκτούς των διεθνών τραπεζιτών.
Αυτά δεν είναι μόνο έξω από την ιδεολογία μας. Είναι και αντίθετα με το εθνικό συμφέρον.
Απαξιώνουν τα πιστεύω μας, την ιδεολογία μας, απαξιώνουν την ιστορία μας και φυλακιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε λάθος επιλογές μας. Ο δρόμος που ακολουθείται, ο μονόδρομος για κάποιους, η πεπατημένη για πολλούς περισσότερους, κινδυνεύει να οδηγήσει σε αδιέξοδο με σοβαρούς κινδύνους και αποτελέσματα την πολιτική απαξίωση και ανυποληψία του ΠΑΣΟΚ, την κοινωνική έκρηξη και αγανάκτηση, τη διάρρηξη των κοινωνικών μας συμμαχιών, το πολιτικό τέλος ενός Κινήματος που τάχθηκε να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών.
Η 3η Σεπτέμβρη επαναφέρει με δραματικό τρόπο το δίλημμα που τέθηκε προεκλογικά: «Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε». Τώρα όμως, πριν είναι αργά. Όσοι αποδείχθηκαν λίγοι, να φύγουν από τις κυβερνητικές θέσεις. Δεν υπογράψαμε άλλωστε συμβάσεις αορίστου χρόνου με κανέναν. Πολιτικές που πληγώνουν και οδηγούν σε αδιέξοδα, ν' αναθεωρηθούν άμεσα. Δεν υπάρχουν μονόδρομοι στην πολιτική.
Να ζητήσουμε τώρα πολιτικές ανακούφισης των μη προνομιούχων συμπολιτών μας. Να στρέψουμε το κέντρο βάρους της πολιτικής μας στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των μισθωτών, των αγροτών, των συνταξιούχων και να φύγουμε από τη μαθηματική θεώρηση της πολιτικής που οδηγεί πάντοτε σε καταστροφικά κοινωνικά αποτελέσματα.
Να υπερασπιστούμε το δημόσιο πλούτο της χώρας. Να ξαναδιαβάσουμε, γιατί κάποιοι τις ξέχασαν, τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Αυτή να είναι η πυξίδα της πολιτικής μας και όχι οι κατευθύνσεις και οι εντολές της τρόικας.
Τέλος, να θυμηθούμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Να δώσουμε ζωντάνια και ελπίδα στην Οργάνωση, στα μέλη, αλλά και στους φίλους. Στους ανθρώπους που χωρίς καμία φιλοδοξία μας οδήγησαν στην εξουσία. Να ξανασυζητήσουμε τις πολιτικές μας, να ανοίξουμε τον πολιτικό διάλογο στις Οργανώσεις. Να έρθουμε και πάλι μπροστά στις εξελίξεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε εισέλθει ήδη σε προεκλογική περίοδο για τις εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το προτεινόμενο θεσμικό πλαίσιο που ψηφίσαμε ως κόμμα είναι πρόχειρο, βιαστικό και με πολλές ελλείψεις, εν τούτοις το αντιμετωπίζουμε ως αναγκαίο κακό χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική και αφήνουμε τις τοπικές κοινωνίες και τα μέλη μας ν' αναλώνονται σε ανούσιες συζητήσεις και διευθετήσεις προσωπικών φιλοδοξιών.
Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, είναι ανύπαρκτο και ενώ ευαγγελιζόταν λαϊκές συνάξεις και πρωτοβουλίες, μετέφερε την αρμοδιότητα επιλογών αυτοδιοικητικών προσώπων σε μια ολιγομελή Επιτροπή που εκ των πραγμάτων δε μπορούσε ν' ανταποκριθεί στα καθήκοντά της.
Προτείναμε σχέδιο οικοδόμησης του νέου και της Ελλάδας του αύριο, αλλά η υλοποίηση αφέθηκε σε παλιές πρακτικές Επιτροπών. Απαιτούσαμε το νέο και ανοιχτό να το ορίσει μια κλειστή Επιτροπή ολίγων. Θελήσαμε να κάνουμε την πολιτική συμμετοχή πραγματικότητα και καταλήξαμε να διευρύνουμε δημοσκοπικά ποια πρόσωπα είναι κατάλληλα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ζούμε στη δημοκρατία των δημοσκοπήσεων και των γκάλοπ. Και το βασικό πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι το καταστατικό του κόμματος γίνεται κουρελού για να βολευτούν οι επιλογές της κομματικής ηγεσίας, όσο ότι το φρούτο των δημοσκοπήσεων μετατρέπει τις κομματικές δημοκρατικές λειτουργίες σε σχέσεις δημοσίων σχέσεων.
Η πολιτική συμπεριφορά και δράση αναπροσαρμόζεται στο όνομα της αναγνωρισιμότητας, οι αξίες εδώ ελαστικοποιούνται. Η ανειλικρίνεια και το ψεύτικο χαμόγελο, γίνονται εφαλτήριο για κατοχή και άσκηση εξουσίας. Ζούμε στη δημοκρατία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και όχι της διαβούλευσης.
Το κόμμα βρίσκεται στο περιθώριο. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ πρέπει ν' αλλάξει.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης, τη δράσης και του οράματος, είναι αντίπαλο με το ΠΑΣΟΚ της διαχείρισης των πολιτικών επιλογών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το ΠΑΣΟΚ που θέλουμε είναι δημοκρατικό, με στέρεους εσωκομματικούς θεσμούς και δομή. Άρα αντιγραφειοκρατικό.
Είναι λειτουργικό, άρα συντεταγμένο και συνεκτικό. Δεν είναι κόμμα μελών μιας χρήσης που εξυπηρετούν ιδιοτελείς στόχους, διαιώνιση νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Δεν είναι κόμμα αξιωματούχων και επαγγελματιών της πολιτικής που ανήκον σε αυλές, σε ομάδες συμφερόντων. Είναι περιφερειακό, άρα μη συγκεντρωτικό. Είναι ανοιχτό, όχι όμως στο όνομα, αλλά στην κριτική, στο διάλογο, στη διαφορετικότητα.
Είναι συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο με δημόσια δράση, προσανατολισμό και μορφοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας με διαδικασίες αλληλοτροφοδότησης με τα Κινήματα.
Το «πρέπει» με τη σημερινή πραγματικότητα, απέχει έτη φωτός. Και γι' αυτή την κατάσταση υπάρχουν ευθύνες. Αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν πηγαίνεις σε λάθος δρόμο, οφείλεις να διορθώσεις την πορεία σου. Όταν η κοινωνία βράζει, οφείλεις πρώτα να την καταλάβεις και μετά ν' αντιδράς. Όταν το κόμμα υποχωρεί ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, δεν περιμένεις το τέλος του, αλλά αντίθετα παίρνεις όλες τις απαραίτητες αποφάσεις για να τις αποφύγεις.
Ζήτησα εδώ και καιρό Συνέδριο. Νομίζω ότι κακώς το φοβήθηκαν όσοι απέφυγαν να συζητήσουν σοβαρά την πρόταση. Και μόνο η ανάγνωση των πολιτικών αποφάσεων του προηγουμένου συνεδρίου, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε εκτός αποφάσεων συνεδρίου.
Η δρομολόγηση του συνεδρίου είναι άμεσα επιτακτική. Συνέδριο ΠΑΣΟΚ με στόχο να συστήσουμε το Κίνημά μας ως σοσιαλιστικό Κίνημα της σύγχρονης εποχής, της θεσμικής λειτουργίας, της αποτελεσματικής διακυβέρνησης της χώρας, μακριά και έξω από τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ είναι σε δημόσια σύγκρουση με το μνημόνιο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της καταπάτησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την ανοχή και στις πολιτικές που διαμορφώνουν τις διεθνείς σχέσεις, τη φτώχια, τη μιζέρια, την απογοήτευση.
Σε αυτή τη διαδικασία σύγκρουσης, ή θα επιβιώσει το ΠΑΣΟΚ ή θα επιβιώσουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πρακτικές. Όσοι θεωρούν ότι στη σύγχρονη κοινωνία μπορούν να παντρέψουν τη σοσιαλιστική προοπτική με το νεοφιλελευθερισμό και το μονεταρισμό, δεν είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου, αλλά είναι επικίνδυνοι και για το λαό και για τη χώρα.
Αν η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 καλούσε σε συστράτευση κάθε δημοκράτη πολίτη της χώρας που ήθελε να προσφέρει και όχι να πάρει στον αγώνα για τη μεγάλη αλλαγή, μέσα από ένα Κίνημα στηριγμένο στο λαό και όχι σε ολιγομελή και αποκομμένα από την κοινωνία ηγετικά σχήματα.
Αν η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 δημιούργησε χαμόγελα αισιοδοξίας, διάθεση για αγώνα και ελπίδες για ένα καλύτερο, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό αύριο.
Η 3 του Σεπτέμβρη του 2010, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ημέρα προβληματισμού και έντονης ανησυχίας για την πορεία της χώρας, για τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος, για την προοπτική του Κινήματός μας.
Είναι μέρα που κυριαρχούν βασανιστικά ερωτήματα, ατελείωτα γιατί. Είναι μέρα χωρίς χαμόγελα, με διάχυτη την απογοήτευση, από τις επιλογές της Κυβέρνησης με καταγεγραμμένη την απαισιοδοξία στον κόσμο, στο λαό, με προβληματισμό για την πορεία του ΠΑΣΟΚ και την αβεβαιότητα για την προοπτική του.
Σήμερα όμως χρειάζονται και απαντήσεις, καθαρές, χωρίς υπεκφυγές. Χρειάζονται πολιτικές απαντήσεις που να οδηγούν σε λύσεις και διεξόδους από τα αδιέξοδα της σημερινής πολιτικής.
Τι είμαστε; Τι εκφράζει το ΠΑΣΟΚ; Τι εξυπηρετεί ταξικά η κυβερνητική πολιτική; Ποια είναι η στρατηγική μας για την έξοδο από την κρίση; Με ποιους κοινωνικούς συμμάχους πορευόμαστε; Τι θέλουμε για τη χώρα;
Είναι πολλά τα 36 χρόνια ζωής και δράσης ενός κόμματος. Και είναι ευθύνη δική μας, κάτω από αυτές τις συνθήκες, όχι να κάνουμε φιέστες και γιορτές, αλλά με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε όλους όσοι στρατεύτηκαν οικειοθελώς σε αυτό τον αγώνα, να κάνουμε τον απολογισμό και να τους πούμε καθαρά, πού πηγαίνουμε, πού βαδίζουμε.
Τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, με το ΠΑΣΟΚ του τότε. Τι σχέση έχουν οι πολιτικές που υποσχεθήκαμε με τις πολιτικές που ασκούνται; Συμβαδίζει ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία με την παρουσία της Τρόικα στην Ελλάδα;
Οι διακηρύξεις για κοινωνική δικαιοσύνη, μπορούν να συνυπάρχουν με νεοφιλελεύθερες επιλογές Η λαϊκή κυριαρχία είναι εφικτή κάτω από συνθήκες αντιπαλλότητας με τα συνδικάτα, τις μη προνομιούχες τάξεις, τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους συνταξιούχους;
Η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την αποκρατικοποίηση του κράτους;
Προφανώς οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Γιατί όσο και αν θελήσει κανείς να ωραιοποιήσει την κατάσταση, όσο και αν θελήσει κάποιος να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δε θα μπορέσει να αποφύγει τη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα ζοφερή, γκρίζα και φοβική για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική είναι σε σύγκρουση με τα πιστεύω μας, είναι σε σύγκρουση με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις. Είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με τα οράματά μας, είναι κάτι άλλο. Δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Η Κυβέρνηση, δυστυχώς, παραδόθηκε αμαχητί στις άγριες διαθέσεις των πιο σκληρών μονιτεραστικών κύκλων της Ευρώπης, με τη βοήθεια των δούρειων ίππων που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό της.
Η Κυβέρνηση τέθηκε σε κηδεμονία, προσημείωσε την εθνική ανεξαρτησία και ανακάλυψε με καθυστέρηση τον αδιέξοδο δρόμο που επέλεξε αποθεώνοντας τις αγορές και αναγορεύοντας σε μονόδρομους τις πεπατημένες των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ο δρόμος για το σοσιαλισμό, μετατράπηκε σε επικίνδυνο μονοπάτι, με μόνιμα θύματα αυτούς που ποτέ δεν έφταιξαν, αυτούς που πάντοτε μας στήριξαν, αυτούς που εναπόθεσαν τις τελευταίες τους ελπίδες για μια αξιοπρεπή ζωή σε μας.
Το σοσιαλιστικό όραμα, μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατική προοπτική, μεταλλάχθηκε σε εκσυγχρονιστική νεοφιλελεύθερη πολιτική και χάνεται στη λεωφόρο του μνημονίου της Τρόικας, των πιο κοινωνικά άδικα πολιτικών επιλογών.
Το τρένο της αλλαγής δεν εκτροχιάστηκε από μόνο του. Το οδήγησαν σε λάθος κατευθύνσεις και πολιτικές που καμία σχέση δεν είχαν με τα οράματα, τις αξίες, τα πιστεύω και την ιδεολογία του Κινήματός μας.
Γι' αυτό ιδρύθηκε άραγε το ΠΑΣΟΚ; Γι' αυτό στρατευτήκαμε; Γι' αυτό παλέψαμε; Ζούμε έναν παραλογισμό που όμοιό του στην πολιτική δεν έχω βρει πουθενά.
Ζούμε στην Ελλάδα της λεκτικής αναμόρφωσης και της πολιτικής σύγχυσης. Διακηρύσσουμε τις προθέσεις και τα οράματά μας για μια νέα Ελλάδα και ταυτόχρονα διαλύουμε ό,τι έχει μείνει από τις δομές του κοινωνικού κράτους και τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.
Είμαστε δημοκρατικοί στο λόγο και αυταρχικοί στην πράξη. Με άλλα λόγια γυρεύουμε νομιμοποίηση στη σοσιαλιστική ιδεολογία και φρασεολογία και εκφράζουμε σκληρή συντηρητική νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία χαρακτηρίζουμε αναγκαίο κακό για να βγούμε από την κρίση.
Θέλουμε να φτιάξουμε μια Ελλάδα της ευημερίας και της δημιουργίας και ωθούμε τους πολίτες στη φτώχεια, στην αναξιοπρέπεια και στο μαρασμό.
Ζητούμε κατανόηση και υπομονή από όλους, αλλά απαιτούμε θυσίες και συνεισφορές, μόνο από τους εργαζόμενους, για να καλυφθούν τα ελλείμματα του δημοσίου που διαπιστώνει σε καθημερινή βάση ο Υπουργός Οικονομικών.
Προτείνουμε να παντρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό με το σοσιαλισμό για να βρούμε τον τέταρτο δρόμο. Και λησμονούμε ότι τον ακολούθησε ο κ. Μπλερ και οι οπαδοί του σε όλη την Ευρώπη, με τα γνωστά απαξιωτικά αποτελέσματα για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, όπως δεν ανακατεύεται η ήρα με το στάρι, έτσι δε γίνεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι τραπεζίτες να εγγυηθούν την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους, να σεβαστούν και την απόλαυση των αναγκαίων αγαθών για όλους.
Η σοσιαλιστική πρόταση δεν έχει πολλούς δρόμους, αλλά μόνο έναν, κυρίως να μην υποκύπτει στις σαγηνευτικές υποσχέσεις της άκριτης κυριαρχίας της οικονομίας στην αγορά.
Το ζήτημα για το δημοκρατικό σοσιαλισμό, είναι ποιος χαράσσεις τις βασικές κατευθύνσεις τις πολιτικές, για ποιους και με ποια μέσα. Το ζήτημα είναι πώς οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, θα συνδέσουν τη δυναμική τους και όχι πώς η μία θα κυριαρχήσει της άλλης.
Το ζήτημα είναι πως οι άνθρωποι του μόχθου θα διατηρήσουν τα προβλήματά τους και δε θα μετατραπούν σε απλά αναλώσιμα εξαρτήματα μιας μηχανής που παράγει για λίγους. Το ζήτημα είναι ποιός θα κυβερνά, η πολιτική ή τα οργανωμένα συμφέροντα; Και τελικά ένα σοσιαλιστικό κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού ή του διεθνούς τραπεζικού συστήματος;
Το ζήτημα είναι αν θα διευρύνει και πλατύνει τους δημοκρατικούς θεσμούς, ή μετατρέπεται σε κόμμα των ειδημόνων και των αρίστων;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, πώς θα δικαιολογήσεις στο συνταξιούχο των 524 ευρώ ότι όντως έπρεπε να υποστεί τη μείωση του ισχνού εισοδήματός τους σε 294 όταν ακόμη και σήμερα ζητούνται οι έχοντες που φοροδιαφεύγουν συστηματικά; Και για του λόγους το αληθές, εδώ έχω τη σύνταξη της μάνας μου. Και θέλω να ρωτήσω τους συντρόφους που παίρνουν τις αποφάσεις, αν οι μανάδες τους ζουν με 294 ευρώ. Θα το καταθέσω στο Προεδρείο.
Πώς εξηγείς στον εργαζόμενο ότι η μείωση εισοδήματός του ήταν ο καλύτερος τρόπος για ν' αντιμετωπίσεις την τραγική οικονομική κατάσταση; Μα εσείς, σου λέει, αφήσατε 9 μήνες ακέφαλα τα δημόσια νοσοκομεία, τους δημόσιους Οργανισμούς παρατείνοντας τη ζωή σε αυτούς που πρωταγωνίστησαν στο πάρτι της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας.
Τι θα πεις στον δημόσιο υπάλληλο, ότι «σου κόψαμε 3 περίπου μισθούς αδιαφορώντας για τις ανάγκες σου, τις υποχρεώσεις σου, τις δυσκολίες της καθημερινότητας γιατί μας διέταξαν οι ξένοι οικονομικοί επιτηρητές», όταν για τα έσοδα χρειάστηκαν τουλάχιστον 11 μήνες για να γίνουν οι στοιχειώδεις αλλαγές που δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί στις Διευθύνσεις των ΔΟΥ; Που ακόμα ψάχνουν για να βρουν τι θα εισπράξουν;
Τι θα πεις στον επιχειρηματία, στον έμπορο, στο βιοτέχνη, στο μικρομεσαίο που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα; Ότι η αύξηση του ΦΠΑ που δε θα την κάναμε συρρικνώνει την κίνηση, ότι οι αυξήσεις περιορίζουν την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών και ότι η αδυναμία του κράτους να τους στηρίξει ουσιαστικά τους οδηγεί σε σίγουρα λουκέτα;
Τι θα ψιθυρίσεις στους νέους και στις νέες όταν τα ποσοστά ανεργίας και ανασφάλειας εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη και νιώθουμε περήφανοι όταν στους νέους κυριαρχεί η εντύπωση ότι η χώρα μας δε μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον τους, που τους οδηγεί σε μια νέα μορφή μετανάστευσης;
Και σε όλους αυτούς, θα πούμε αύριο ότι αυξάνουμε και το ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης από 11% στο 23% για να τους δώσουμε και τη χαριστική βολή;
Τι μπορούμε να πούμε στους ψηφοφόρους μας που προεκλογικά τους υποσχεθήκαμε τα τρία «δεν» για το Ασφαλιστικό και σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με την αύξηση των ορίων ηλικίας, τη μείωση των συντάξεων, με την κατάργηση των βασικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων;
Η πολιτική του μνημονίου πρέπει ν' αλλάξει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και οι νεοφιλελεύθεροι μαθητευόμενοι μάγοι του οικονομικού επιτελείου ν' απομακρυνθούν. Είναι αναποτελεσματική η πολιτική τους αφού μας οδήγησε στο στασιμοπληθωρισμό που σκοτώνει κάθε μέρα την πραγματική οικονομία και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταπεινωτική πτώχευση ή σ' επαναδιαπραγμάτευση με τους δυσμενείς όρους υποτέλειας που θα επιβληθούν από τους δανειστές μας.
Είναι καταδικασμένη στη συνείδηση των πολιτών γιατί τους οδηγεί μέσα από έναν φαύλο κύκλο νέων μέτρων, σε περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματός τους, που τους απέμεινε στην εργασιακή κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια και απόγνωση. Την ώρα που εκατομμύρια Έλληνες ζουν στο όριο της φτώχιας και ασφυκτιούν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επιβάλλουν τα κυβερνητικά ασφαλιστικά και οικονομικά μέτρα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει ανένδοτη στον ανάλγητο δρόμο του μνημονίου.
Όλα δείχνουν ότι οι νεοφιλελεύθεροι αρμόδιοι για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης δεν προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα. Προσπαθούν ν' αλλάξουν την Ελλάδα επαναφέροντάς την σε μια σκοτεινή περίοδο με μόνιμη φτώχια, ανύπαρκτη κοινωνική προστασία και ανάπτυξη μόνο για λίγους και εκλεκτούς των διεθνών τραπεζιτών.
Αυτά δεν είναι μόνο έξω από την ιδεολογία μας. Είναι και αντίθετα με το εθνικό συμφέρον.
Απαξιώνουν τα πιστεύω μας, την ιδεολογία μας, απαξιώνουν την ιστορία μας και φυλακιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε λάθος επιλογές μας. Ο δρόμος που ακολουθείται, ο μονόδρομος για κάποιους, η πεπατημένη για πολλούς περισσότερους, κινδυνεύει να οδηγήσει σε αδιέξοδο με σοβαρούς κινδύνους και αποτελέσματα την πολιτική απαξίωση και ανυποληψία του ΠΑΣΟΚ, την κοινωνική έκρηξη και αγανάκτηση, τη διάρρηξη των κοινωνικών μας συμμαχιών, το πολιτικό τέλος ενός Κινήματος που τάχθηκε να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών.
Η 3η Σεπτέμβρη επαναφέρει με δραματικό τρόπο το δίλημμα που τέθηκε προεκλογικά: «Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε». Τώρα όμως, πριν είναι αργά. Όσοι αποδείχθηκαν λίγοι, να φύγουν από τις κυβερνητικές θέσεις. Δεν υπογράψαμε άλλωστε συμβάσεις αορίστου χρόνου με κανέναν. Πολιτικές που πληγώνουν και οδηγούν σε αδιέξοδα, ν' αναθεωρηθούν άμεσα. Δεν υπάρχουν μονόδρομοι στην πολιτική.
Να ζητήσουμε τώρα πολιτικές ανακούφισης των μη προνομιούχων συμπολιτών μας. Να στρέψουμε το κέντρο βάρους της πολιτικής μας στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των μισθωτών, των αγροτών, των συνταξιούχων και να φύγουμε από τη μαθηματική θεώρηση της πολιτικής που οδηγεί πάντοτε σε καταστροφικά κοινωνικά αποτελέσματα.
Να υπερασπιστούμε το δημόσιο πλούτο της χώρας. Να ξαναδιαβάσουμε, γιατί κάποιοι τις ξέχασαν, τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Αυτή να είναι η πυξίδα της πολιτικής μας και όχι οι κατευθύνσεις και οι εντολές της τρόικας.
Τέλος, να θυμηθούμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Να δώσουμε ζωντάνια και ελπίδα στην Οργάνωση, στα μέλη, αλλά και στους φίλους. Στους ανθρώπους που χωρίς καμία φιλοδοξία μας οδήγησαν στην εξουσία. Να ξανασυζητήσουμε τις πολιτικές μας, να ανοίξουμε τον πολιτικό διάλογο στις Οργανώσεις. Να έρθουμε και πάλι μπροστά στις εξελίξεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε εισέλθει ήδη σε προεκλογική περίοδο για τις εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το προτεινόμενο θεσμικό πλαίσιο που ψηφίσαμε ως κόμμα είναι πρόχειρο, βιαστικό και με πολλές ελλείψεις, εν τούτοις το αντιμετωπίζουμε ως αναγκαίο κακό χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική και αφήνουμε τις τοπικές κοινωνίες και τα μέλη μας ν' αναλώνονται σε ανούσιες συζητήσεις και διευθετήσεις προσωπικών φιλοδοξιών.
Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, είναι ανύπαρκτο και ενώ ευαγγελιζόταν λαϊκές συνάξεις και πρωτοβουλίες, μετέφερε την αρμοδιότητα επιλογών αυτοδιοικητικών προσώπων σε μια ολιγομελή Επιτροπή που εκ των πραγμάτων δε μπορούσε ν' ανταποκριθεί στα καθήκοντά της.
Προτείναμε σχέδιο οικοδόμησης του νέου και της Ελλάδας του αύριο, αλλά η υλοποίηση αφέθηκε σε παλιές πρακτικές Επιτροπών. Απαιτούσαμε το νέο και ανοιχτό να το ορίσει μια κλειστή Επιτροπή ολίγων. Θελήσαμε να κάνουμε την πολιτική συμμετοχή πραγματικότητα και καταλήξαμε να διευρύνουμε δημοσκοπικά ποια πρόσωπα είναι κατάλληλα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ζούμε στη δημοκρατία των δημοσκοπήσεων και των γκάλοπ. Και το βασικό πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι το καταστατικό του κόμματος γίνεται κουρελού για να βολευτούν οι επιλογές της κομματικής ηγεσίας, όσο ότι το φρούτο των δημοσκοπήσεων μετατρέπει τις κομματικές δημοκρατικές λειτουργίες σε σχέσεις δημοσίων σχέσεων.
Η πολιτική συμπεριφορά και δράση αναπροσαρμόζεται στο όνομα της αναγνωρισιμότητας, οι αξίες εδώ ελαστικοποιούνται. Η ανειλικρίνεια και το ψεύτικο χαμόγελο, γίνονται εφαλτήριο για κατοχή και άσκηση εξουσίας. Ζούμε στη δημοκρατία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και όχι της διαβούλευσης.
Το κόμμα βρίσκεται στο περιθώριο. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ πρέπει ν' αλλάξει.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης, τη δράσης και του οράματος, είναι αντίπαλο με το ΠΑΣΟΚ της διαχείρισης των πολιτικών επιλογών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το ΠΑΣΟΚ που θέλουμε είναι δημοκρατικό, με στέρεους εσωκομματικούς θεσμούς και δομή. Άρα αντιγραφειοκρατικό.
Είναι λειτουργικό, άρα συντεταγμένο και συνεκτικό. Δεν είναι κόμμα μελών μιας χρήσης που εξυπηρετούν ιδιοτελείς στόχους, διαιώνιση νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Δεν είναι κόμμα αξιωματούχων και επαγγελματιών της πολιτικής που ανήκον σε αυλές, σε ομάδες συμφερόντων. Είναι περιφερειακό, άρα μη συγκεντρωτικό. Είναι ανοιχτό, όχι όμως στο όνομα, αλλά στην κριτική, στο διάλογο, στη διαφορετικότητα.
Είναι συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο με δημόσια δράση, προσανατολισμό και μορφοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας με διαδικασίες αλληλοτροφοδότησης με τα Κινήματα.
Το «πρέπει» με τη σημερινή πραγματικότητα, απέχει έτη φωτός. Και γι' αυτή την κατάσταση υπάρχουν ευθύνες. Αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν πηγαίνεις σε λάθος δρόμο, οφείλεις να διορθώσεις την πορεία σου. Όταν η κοινωνία βράζει, οφείλεις πρώτα να την καταλάβεις και μετά ν' αντιδράς. Όταν το κόμμα υποχωρεί ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, δεν περιμένεις το τέλος του, αλλά αντίθετα παίρνεις όλες τις απαραίτητες αποφάσεις για να τις αποφύγεις.
Ζήτησα εδώ και καιρό Συνέδριο. Νομίζω ότι κακώς το φοβήθηκαν όσοι απέφυγαν να συζητήσουν σοβαρά την πρόταση. Και μόνο η ανάγνωση των πολιτικών αποφάσεων του προηγουμένου συνεδρίου, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε εκτός αποφάσεων συνεδρίου.
Η δρομολόγηση του συνεδρίου είναι άμεσα επιτακτική. Συνέδριο ΠΑΣΟΚ με στόχο να συστήσουμε το Κίνημά μας ως σοσιαλιστικό Κίνημα της σύγχρονης εποχής, της θεσμικής λειτουργίας, της αποτελεσματικής διακυβέρνησης της χώρας, μακριά και έξω από τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ είναι σε δημόσια σύγκρουση με το μνημόνιο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της καταπάτησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την ανοχή και στις πολιτικές που διαμορφώνουν τις διεθνείς σχέσεις, τη φτώχια, τη μιζέρια, την απογοήτευση.
Σε αυτή τη διαδικασία σύγκρουσης, ή θα επιβιώσει το ΠΑΣΟΚ ή θα επιβιώσουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πρακτικές. Όσοι θεωρούν ότι στη σύγχρονη κοινωνία μπορούν να παντρέψουν τη σοσιαλιστική προοπτική με το νεοφιλελευθερισμό και το μονεταρισμό, δεν είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου, αλλά είναι επικίνδυνοι και για το λαό και για τη χώρα.
Σας ευχαριστώ.
http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/841b40ea-e0c2-418a-a4a0-ba7e75b9e352
Στα πρόθυρα της διάσπασης το Βέλγιο... λογικό
Λογικό όταν Φλαμανδοί και Βαλόνοι δεν έχουν ούτε καν κοινή γλώσσα... πόσο μάλλον κουλτούρα, πολιτισμό και νοοτροπία... τρείς μήνες μετά τις εκλογές να μην έχει σχηματιστεί Κυβέρνηση...
Ο βασιλιάς του Βελγίου Αλβέρτος ΙΙ έκανε χθες, Σάββατο, το βράδυ αποδεκτή την παραίτηση του πολιτικού που ηγείτο των συνομιλιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης και ζήτησε από τους προέδρους των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου να μεσολαβήσουν για την επανέναρξη των συνομιλιών, ανακοίνωσε το παλάτι."Ο Βασιλιάς (...) ανέθεσε στους προέδρους της κάτω Βουλής και της Γερουσίας την αποστολή της μεσολάβησης για να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης", αναφέρεται στην ανακοίνωση του παλατιού.
Η παραίτηση του επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας για λογαριασμό του γαλλόφωνου Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), Έλιο ντι Ρούπο, ξαναβυθίζει το Βέλγιο στην πολιτική κρίση που αντιμετωπίζει σχεδόν τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές.
e-typos.com
Ο όχι και τόσο ανεξάρτητος Πρόεδρος μιας "ανεξάρτητης" Αρχής, υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ
Προσωπικά είχα σε εκτίμηση τον μέχρι σήμερα Πρόεδρο του Συνήγορου του Πολίτη κ. Γ. Καμίνη. Είχα ακούσει πως πρόκειται για έναν ικανό και υπεύθυνο άνθρωπο, ο οποίος είχε αναλάβει τον ρόλο του Προέδρου σε μια ανεξάρτητη αρχή όπως είναι ο Συνήγορος του Πολίτη.
Τελικά, όπως φάνηκε τους τελευταίους μήνες, ο ανεξάρτητος κ. Καμίνης ακολούθησε την πορεία του αλήστου μνήμης ανεξάρτητου Δαφέρμου, και κατέστη τελικά από Συνήγορος του Πολίτη, Συνήγορος του ΠΑΣΟΚ.
Η παρουσία του στο καραγκιοζιλίκη του τηλεοπτικού live Υπουργικού Συμβουλίου, όπου τον κάλεσαν δήθεν για να τον συμβουλευτούν, ήταν η πρώτη ένδειξη για τη συνέχεια. Ο "ανεξάρτητος" Συνήγορος προτάθηκε από την Δημοκρατική (sic) Αριστερά για υποψήφιος Δήμαρχος στην Αθήνα, ο Τζέφρεϊ και το επιτελείο του αφού πάλεψαν με την Ιστορία του κινήματος και την Φώφη, αποφάσισαν να τον προτείνουν για Δήμαρχο.
Φυσικά, ο "ανεξάρτητος" κ. Καμίνης, βάζοντας την υπηρεσία στο κόμμα πάνω από την υπηρεσία στην χώρα, αποδέχθηκε περιχαρής! Γιατί τι να την κάνει τη θέση του Συνήγορου του Πολίτη, όταν αποτελεί τον εκλεκτό του συστήματος για τον Δήμο της Αθήνας;
Αυτά τα ολίγα για να καταλάβετε πόσο "ανεξάρτητες" είναι όλες αυτές οι πολυδάπανες Αρχές με τις οποίες μας έχει φορτώσει η Μεταπολιτευτική Δημοκρατία...
Η παρουσία του στο καραγκιοζιλίκη του τηλεοπτικού live Υπουργικού Συμβουλίου, όπου τον κάλεσαν δήθεν για να τον συμβουλευτούν, ήταν η πρώτη ένδειξη για τη συνέχεια. Ο "ανεξάρτητος" Συνήγορος προτάθηκε από την Δημοκρατική (sic) Αριστερά για υποψήφιος Δήμαρχος στην Αθήνα, ο Τζέφρεϊ και το επιτελείο του αφού πάλεψαν με την Ιστορία του κινήματος και την Φώφη, αποφάσισαν να τον προτείνουν για Δήμαρχο.
Φυσικά, ο "ανεξάρτητος" κ. Καμίνης, βάζοντας την υπηρεσία στο κόμμα πάνω από την υπηρεσία στην χώρα, αποδέχθηκε περιχαρής! Γιατί τι να την κάνει τη θέση του Συνήγορου του Πολίτη, όταν αποτελεί τον εκλεκτό του συστήματος για τον Δήμο της Αθήνας;
Αυτά τα ολίγα για να καταλάβετε πόσο "ανεξάρτητες" είναι όλες αυτές οι πολυδάπανες Αρχές με τις οποίες μας έχει φορτώσει η Μεταπολιτευτική Δημοκρατία...
ΝΤΕΝ ΨΙΦΙΖΟ - ΝΤΕΝ ΨΙΦΙΖΟ
Σε μεγάλη αποτυχία κατέληξε η προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες προσδοκώντας πιθανόν και σε εκλογικά οφέλη.
Είτε γιατί φοβήθηκαν ότι θα είχαν φορολογικές υποχρεώσεις είτε γιατί έδειξαν περισσότερη εθνική συνείδηση, από τους δικούς μας λάτρεις του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, οι μετανάστες αρνήθηκαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.
Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ από τις 200.000 περίπου που είχαν δικαίωμα εγγραφής στους καταλόγους, κατέθεσαν αιτήσεις μόνον οι 11.600 (περίπου 6%).
Από αυτούς τελικά θα μπορούν να ψηφίσουν 6.000-7.000 που συγκέντρωσαν όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
Το παράδειγμα της Ελλάδας θα πρέπει να το έχει ως επιχείρημα ο Γερμανός τραπεζίτης Σαραζίν ο οποίος όταν είπε ότι οι μουσουλμάνοι δύσκολα ενσωματώνονται στην δυτική ευρωπαϊκή κοινωνία κατηγορήθηκε σαν ρατσιστής και τελικά έχασε την θέση του.
Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ από τις 200.000 περίπου που είχαν δικαίωμα εγγραφής στους καταλόγους, κατέθεσαν αιτήσεις μόνον οι 11.600 (περίπου 6%).
Από αυτούς τελικά θα μπορούν να ψηφίσουν 6.000-7.000 που συγκέντρωσαν όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
Το παράδειγμα της Ελλάδας θα πρέπει να το έχει ως επιχείρημα ο Γερμανός τραπεζίτης Σαραζίν ο οποίος όταν είπε ότι οι μουσουλμάνοι δύσκολα ενσωματώνονται στην δυτική ευρωπαϊκή κοινωνία κατηγορήθηκε σαν ρατσιστής και τελικά έχασε την θέση του.
kolotoubes.blogspot.com
Το τρίο μπελκάντο
Μακριά γαϊδούρα παίζουν κι είναι μεγάλοι άνθρωποι. Η Ντόρα στηρίζει τα χέρια στην αμπαρωμένη πόρτα του Μνημονίου, που ‘χει μαντρωμένους κάτι συνταξιούχους, άνεργους, βιοτέχνες κι εμπόρους, κι η Κομανέτσι της καθεστωτικής δοκού, ο πρόεδρας που τα περιστέρια ψάχνουν καλαμπόκι στο κεφάλι του, την κρατάει σκυφτός από τη μέση και το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα παίρνει φόρα και πηδάει πάνω τους.Τα τρία φιλαράκια. Το τρίο μπελκάντο της νεοφιλελεύθερης «ανθρωποφαγίας». Ο Γιώργος και τα εξαπτέρυγα του.
Οι τελευταίες εξελίξεις κάνανε λιανά τα κόλπα της παρέας, ακόμη και γι’ αυτούς που δεν παίρνουν χαμπάρι. Η «αφανής (πολιτική) εταιρεία» Παπανδρέου, Καρατζαφέρη, Ντόρας, βγάζει μάτι.
Κοινός στόχος της παράδοξης παρέας, να μην πάει καλά η Νέα Δημοκρατία στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να αμφισβητηθεί ο Αντώνης Σαμαράς.
Το στρίμωγμα του Αντώνη στον Ψωμιάδη κι η συμμόρφωση του τελευταίου προς τας υποδείξεις, μετά την εγκατάλειψη του Μαρκογιαννάκη από τη φαμίλια και τα ξεκαθαρίσματα με την ‘Ελσα και μερικούς άλλους, που ορθώς δήλωσαν την νομιμοφροσύνη τους, σκόρπισαν τον κουρνιαχτό κι άφησαν την αλήθεια στο φως. Για την ‘Ελσα δε, επειδή την έχω γνωρίσει κι έχει παιδεία, χιούμορ κι ικανότητες, είχα πάντα μια απορία: θα καταλάβαινα να ακολουθούσε η Ντόρα την ΄Ελσα αλλά το να ακολουθεί η ‘Ελσα την Ντόρα είναι σόλοικο.
Ο Αντώνης με μερικές κινήσεις μάζεψε τα λουριά, η μάστιγα σφύριξε πάνω από μερικά κεφάλια και με την βοήθεια του ενστίκτου της πολιτικής επιβίωσης, όσοι έκαναν σκέψεις να ακολουθήσουν το κακοτράχαλο μονοπάτι της Ντόρας, ανέκρουσαν πρύμναν. Όπως είπε βουλευτής, που φερόταν ως υποψήφιος αποστάτης, σε φίλο μου διευθυντή εφημερίδας «ρε συ, αυτή δεν μπορεί να πείσει τον αδερφό της και θα πάω να θυσιαστώ εγώ;».
Το Φόρουμ, αδέρφια, κοντεύει να ψοφήσει, πριν καλά – καλά ξεκινήσει. Όπως είχαμε πει και παλιότερα, η πίκα και τα προσωπικά αδιέξοδα δεν είναι αιτία για να φτιάξεις κόμμα κι ούτε σοβαροί άνθρωποι σε ακολουθούν επειδή απλώς έχεις πολιτικές ζοχάδες. Άμα έχεις εσωτερικές συγκρούσεις ένεκα της ήττας, ξαπλώνεις στο ντιβάνι και λες τον πόνο σου ή πας ένα μεγάλο ωραίο ταξίδι.
Η Ντόρα ξεκίνησε την πολιτική ως κόρη του πατέρα της κι απογειώθηκε, εύλογα, ως χήρα του άντρα της. Παράλληλα βέβαια σπούδαζε στο μεγάλο σχολείο της πολιτικής ντρίμπλας που λέγεται Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αλλά δεν τα ‘παιρνε τα γράμματα. Είχε για πολλά χρόνια ελέω οικογενείας, κοινωνικής θέσης, φίλων, συμμαθητών, κολλητών, την πιο συστημική πολιτική ζωή που έζησε άνθρωπος στην Ελλάδα. Μια ζωή πρώτο τραπέζι πίστα. Βαρέθηκα στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου να την βλέπω στο MEGA να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις ή να «συγκρούεται», τάχα, με τον Πάγκαλο ή τον Βενιζέλο. Δεν ξέρω αν μετά πηγαίνανε για μπύρες. Μια ζωή στο καθεστωτικό θερμοκήπιο. Στη γυάλα.
Οι τελευταίες εξελίξεις κάνανε λιανά τα κόλπα της παρέας, ακόμη και γι’ αυτούς που δεν παίρνουν χαμπάρι. Η «αφανής (πολιτική) εταιρεία» Παπανδρέου, Καρατζαφέρη, Ντόρας, βγάζει μάτι.
Κοινός στόχος της παράδοξης παρέας, να μην πάει καλά η Νέα Δημοκρατία στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να αμφισβητηθεί ο Αντώνης Σαμαράς.
Το στρίμωγμα του Αντώνη στον Ψωμιάδη κι η συμμόρφωση του τελευταίου προς τας υποδείξεις, μετά την εγκατάλειψη του Μαρκογιαννάκη από τη φαμίλια και τα ξεκαθαρίσματα με την ‘Ελσα και μερικούς άλλους, που ορθώς δήλωσαν την νομιμοφροσύνη τους, σκόρπισαν τον κουρνιαχτό κι άφησαν την αλήθεια στο φως. Για την ‘Ελσα δε, επειδή την έχω γνωρίσει κι έχει παιδεία, χιούμορ κι ικανότητες, είχα πάντα μια απορία: θα καταλάβαινα να ακολουθούσε η Ντόρα την ΄Ελσα αλλά το να ακολουθεί η ‘Ελσα την Ντόρα είναι σόλοικο.
Ο Αντώνης με μερικές κινήσεις μάζεψε τα λουριά, η μάστιγα σφύριξε πάνω από μερικά κεφάλια και με την βοήθεια του ενστίκτου της πολιτικής επιβίωσης, όσοι έκαναν σκέψεις να ακολουθήσουν το κακοτράχαλο μονοπάτι της Ντόρας, ανέκρουσαν πρύμναν. Όπως είπε βουλευτής, που φερόταν ως υποψήφιος αποστάτης, σε φίλο μου διευθυντή εφημερίδας «ρε συ, αυτή δεν μπορεί να πείσει τον αδερφό της και θα πάω να θυσιαστώ εγώ;».
Το Φόρουμ, αδέρφια, κοντεύει να ψοφήσει, πριν καλά – καλά ξεκινήσει. Όπως είχαμε πει και παλιότερα, η πίκα και τα προσωπικά αδιέξοδα δεν είναι αιτία για να φτιάξεις κόμμα κι ούτε σοβαροί άνθρωποι σε ακολουθούν επειδή απλώς έχεις πολιτικές ζοχάδες. Άμα έχεις εσωτερικές συγκρούσεις ένεκα της ήττας, ξαπλώνεις στο ντιβάνι και λες τον πόνο σου ή πας ένα μεγάλο ωραίο ταξίδι.
Η Ντόρα ξεκίνησε την πολιτική ως κόρη του πατέρα της κι απογειώθηκε, εύλογα, ως χήρα του άντρα της. Παράλληλα βέβαια σπούδαζε στο μεγάλο σχολείο της πολιτικής ντρίμπλας που λέγεται Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αλλά δεν τα ‘παιρνε τα γράμματα. Είχε για πολλά χρόνια ελέω οικογενείας, κοινωνικής θέσης, φίλων, συμμαθητών, κολλητών, την πιο συστημική πολιτική ζωή που έζησε άνθρωπος στην Ελλάδα. Μια ζωή πρώτο τραπέζι πίστα. Βαρέθηκα στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου να την βλέπω στο MEGA να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις ή να «συγκρούεται», τάχα, με τον Πάγκαλο ή τον Βενιζέλο. Δεν ξέρω αν μετά πηγαίνανε για μπύρες. Μια ζωή στο καθεστωτικό θερμοκήπιο. Στη γυάλα.
Ε, ήρθε ο μπαμπέσης ο Λαός στις 29/11, πήρε την ψήφο και τις πέτρες στα χέρια του και θρύψαλλα η γυάλα. Τζάμπα τα κονέ, τζάμπα τα σχέδια, οι πόζες στον καθρέφτη για την νικητήρια δήλωση. Μετά τις «δημοσκοπήσεις» ήρθε η σκληρή αλήθεια.
Τώρα πλέον επενδύει στο όνειρο θερινής νυχτός για αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, κυρίως στις περιφέρειες. Περιμένει πάνω στο κλαρί. Εκεί θα μείνει.
Η δυναμική παρέμβαση του Αντώνη στο ζήτημα του αδερφού Ψωμιάδη κι η γενική ικανοποίηση του κοινού αισθήματος έδωσε κι άλλους πόντους στον Αρχηγό της Ν.Δ., μετά την νομιμόφρονα συμμόρφωση κι άλλων φερομένων ως «διαφωνούντων». Αρχηγός με πυγμή, που ενώνει και καθοδηγεί.
Ο πρόεδρας λοιπόν, «θυγατρική» της φαμίλιας , του συστήματος της μεταπολιτευτικής παράγκας και έτερο των εξαπτερύγων της κυβέρνησης του Μνημονίου, μ’ έναν αδέξιο τρόπο κι αιτιολογίες για τα πανηγύρια, απέσυρε την στήριξη στον Ψωμιάδη, κάνοντας ένα αντιαισθητικό αλλά εξόχως αποκαλυπτικό στριπτίζ: έδειξε στους πάντες ότι μοναδικό του μέλημα είναι να πλήξει τον Αντώνη Σαμαρά, να πλήξει τη Νέα Δημοκρατία και να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση του Μνημονίου. Στόχος του μπας και χάσει η Ν.Δ. την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Απλά πράγματα. Έτσι θα στηριζόταν ο Παπανδρέου και θα ωφελείτο και το έτερο εξαπτέρυγο που ξεροσταλιάζει στο κλαδί, για να δει την ήττα της παράταξης, που θα υπηρετούσε … «ως απλός στρατιώτης».
Για τον ευλύγιστο πρόεδρα κι ορισμένους της ηγετικής του ομάδας, το λέω ευθέως: δεν είναι ασύμβατοι με τη Νέα Δημοκρατία μόνο λόγω αναξιοπιστίας και συνενοχής με την κυβέρνηση του Μνημονίου. Είναι ασύμβατοι και για λόγους αισθητικής της δημόσιας παρουσίας και του λόγου τους. Αυτή η ψευτογκλαμουριά, η παρέλαση από μεσημεριανές και πρωϊνές εκπομπές, η αισθητική νεόπλουτου που πάει για πρώτη φορά στη Μύκονο, ανάκατα με άγιες εικόνες, πατριωτικούς δεκάρικους και γονάτισμα για να πατάει ο Γιώργος ν’ ανεβαίνει στο άλογο, φτιάχνουν ένα γκροτέσκο αχταρμά. Το ‘χουμε πει ξανά, γενικά το σύστημα της «τηλεοπτικής ολιγαρχίας» το βολεύει πολύ ο πατριωτισμός να εκπροσωπείται από ιδιόρρυθμους τύπους, από ανθρώπους εν γένει των οποίων η σοβαρότητα κι η αξιοπιστία ελέγχεται. Είναι πολύ βολικό στις δημόσιες συζητήσεις να εκπροσωπείται η πατριωτική θέση από κοσμικούς τηλεκράχτες και μαϊντανούς των μεσημεριανών εκπομπών. Κι αποφασίστε ρε αδερφέ, ποιες μέρες θα κάνετε τεμενάδες στον Κόκκαλη και ποιες θα τον κατηγορείτε;
Στις οργανώσεις τους, οι τσίλιες που κρατάει η ηγετική ομάδα του ΛΑΟΣ στον Γιώργο για το Μνημόνιο, έχει φέρει διάλυση. Γιατί οι πολλοί, οι απλοί τίμιοι άνθρωποι, που από οργή για τα χάλια της Πατρίδας, πήγαν πίσω από τον πεχλιβάνη και ζογκλέρ πρόεδρα, ζητώντας κάτι πούρο, καθαρό κι ας είναι στο 3 με 5%, ξαφνικά βρέθηκαν παρά τη θέληση τους τσανάκια του Ραγκούση και της νεοφιλελεύθερης ανθρωποφαγίας του Παπακωνσταντίνου. Λογικές λοιπόν η διάλυση, οι αποχωρήσεις.
Η πορεία είναι μοιραία. Όσοι ψήφισαν ΛΑΟΣ για λόγους διαμαρτυρίας, όσοι σοβαροί άνθρωποι αναζήτησαν από αντίδραση μια πατριωτική φωνή, έρχονται πλέον στη Νέα Δημοκρατία, αντιλαμβανόμενοι ότι η πλάτη στον Παπανδρέου, στο Μνημόνιο και στις καταστροφολογικές αντινεοδημοκρατικές ελπίδες της Ντόρας βλάπτουν σοβαρά την Πατρίδα. Αντιλαμβάνονται επίσης ότι οι χαμηλότεροι και λογικότεροι τόνοι του Αντώνη Σαμαρά δεν σημαίνουν λιγότερη πίστη, απλώς περισσότερη σοβαρότητα και συνέπεια.
Αντίστοιχα ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και της πατριωτικής Αριστεράς θα μετακινηθούν συν τω χρόνω, αναγνωρίζοντας την συνεπή αντιμνημονιακή στάση του Αντώνη, την ολοκληρωμένη και με σαφή χρονοδιάγραμμα πρόταση του για έξοδο της χώρας από την κρίση και το ΔΝΤ και κυρίως την γιά άλλη μια φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία κορυφαία κι αταλάντευτη επιλογή του να ταχθεί στο πλευρό του Λαού, να υπερασπιστεί την Πατρίδα, την Εθνική Ανεξαρτησία και την ευημερία των Ελλήνων.
http://www.antinews.gr/?p=60391
Σε δεινή θέση το ΛΑΟΣ.
Στο χωριό μας λένε ότι «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». Το έχουμε ξαναπεί. Όταν ένα κόμμα δεν έχει σταθερή πολιτική γραμμή και σταθερές πολιτικές θέσεις, αλλά προσπαθεί με πολιτικές κυβιστήσεις και πολιτικά ευφυολογήματα να παίξει ρόλο στα πολιτικά πράγματα, αυτό το κόμμα δεν έχει κανένα πολιτικό μέλλον.
Ο ΛΑΟΣ διέπραξε πολλά λάθη και πολλές κυβιστήσεις στο παρελθόν. Δεν πρέπει κατ' αρχήν να ξεχνάμε ότι ζητούσε από τον Αντώνη Σαμαρά,..μόλις έγινε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, να μην συναινέσει στην εκλογή του κ. Παπούλια και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, μέσα σε λίγους μόλις μήνες από τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου. Έπειτα ζητούσε δημοψήφισμα για τους λαθρομετανάστες κ.λ.π.
Και ξαφνικά έκανε στροφή 180ο και αποφάσισε να το παίξει εξαπτέρυγο του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να τεθεί η χώρα υπό διεθνή κατοχή.
Σήμερα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να του τύχει. Βλέποντας αφενός το μάταιο της προσπάθειας να κατεβάσει δικούς του συνδυασμούς, κάτι που θα τον εξέθετε εκλογικά και θα αποτελούσε ταφόπλακα στην πολιτική του παρουσία και αφετέρου ότι έχει ενταχθεί στη συνείδηση του λαού στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του μνημονίου, αποφάσισε, αξιοποιώντας και την προβολή από τα ΜΜΕ που του χαρίζει η άρχουσα τάξη, να το παίξει μπαλαντέρ και να εμφανίζεται αυτόκλητος υποστηρικτής ξένων υποψηφιοτήτων, προκειμένου το βράδυ των εκλογών να εμφανιστεί ως ο εγγυητής της ενότητας και η συγκολλητική ουσία της Κεντροδεξιάς παράταξης.
Όμως για κακή του τύχη δεν του βγαίνει ούτε αυτό το σενάριο. Στη Θεσσαλονίκη οδηγήθηκε στην έξοδο και δεν θα «παίξει» μαζί με τον βέβαιο νικητή των εκλογών Π. Ψωμιάδη. Στην Κρήτη συζητιέται να κατεβάσει δικό του υποψήφιο αλλά και εδώ τα πράγματα έχουν κολλήσει. Στην Αττική, ενώ είχε αποφασίσει να κατεβάσει κάποιο δικό του στέλεχος για υποψήφιο, τελικά προσφέρει αυτόκλητα στηρίξεις σε ανθρώπους του Κεντροδεξιού χώρου που δεν τις δέχονται. Στον Πειραιά όπου θα μπορούσε να παίξει πολιτικά πίσω από ένα αξιοπρεπές ποσοστό του κ. Μαντούβαλου, ατύχησε.
Όλα αυτά λοιπόν δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΛΑΟΣ, αφού αποτυγχάνει να κερδίσει ακόμα και σε εντυπώσεις.
hassapis-peter.blogspot.com
elpidablog.blogspot.com
Και ξαφνικά έκανε στροφή 180ο και αποφάσισε να το παίξει εξαπτέρυγο του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να τεθεί η χώρα υπό διεθνή κατοχή.
Σήμερα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να του τύχει. Βλέποντας αφενός το μάταιο της προσπάθειας να κατεβάσει δικούς του συνδυασμούς, κάτι που θα τον εξέθετε εκλογικά και θα αποτελούσε ταφόπλακα στην πολιτική του παρουσία και αφετέρου ότι έχει ενταχθεί στη συνείδηση του λαού στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του μνημονίου, αποφάσισε, αξιοποιώντας και την προβολή από τα ΜΜΕ που του χαρίζει η άρχουσα τάξη, να το παίξει μπαλαντέρ και να εμφανίζεται αυτόκλητος υποστηρικτής ξένων υποψηφιοτήτων, προκειμένου το βράδυ των εκλογών να εμφανιστεί ως ο εγγυητής της ενότητας και η συγκολλητική ουσία της Κεντροδεξιάς παράταξης.
Όμως για κακή του τύχη δεν του βγαίνει ούτε αυτό το σενάριο. Στη Θεσσαλονίκη οδηγήθηκε στην έξοδο και δεν θα «παίξει» μαζί με τον βέβαιο νικητή των εκλογών Π. Ψωμιάδη. Στην Κρήτη συζητιέται να κατεβάσει δικό του υποψήφιο αλλά και εδώ τα πράγματα έχουν κολλήσει. Στην Αττική, ενώ είχε αποφασίσει να κατεβάσει κάποιο δικό του στέλεχος για υποψήφιο, τελικά προσφέρει αυτόκλητα στηρίξεις σε ανθρώπους του Κεντροδεξιού χώρου που δεν τις δέχονται. Στον Πειραιά όπου θα μπορούσε να παίξει πολιτικά πίσω από ένα αξιοπρεπές ποσοστό του κ. Μαντούβαλου, ατύχησε.
Όλα αυτά λοιπόν δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΛΑΟΣ, αφού αποτυγχάνει να κερδίσει ακόμα και σε εντυπώσεις.
hassapis-peter.blogspot.com
elpidablog.blogspot.com
Αν δεν υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία, εις βάρος των αντιπάλων σας, μην απελπίζεσθε... Το Πασοκ μπορεί να τα ... κατασκευάσει..
Της Ειρήνης Γαλαντή
Σήμερα (ΣΣ. Το κείμενο γράφτηκε την περασμένη Τρίτη), όπως, ασφαλώς, θα γνωρίζετε, η Ν.Δ. απεχώρησε, οριστικώς, από την Εξεταστική Επιτροπή, που ερευνούσε την υπόθεση του Βατοπαιδίου. ΄Οπως δήλωσε ο επικεφαλής των βουλευτών της Ν.Δ., στην συγκεκριμένη Επιτροπή, κ. Νίκος Δένδιας:
«τυχόν, παραμονή μας θα εξυπηρετούσε, μόνο και μόνο, τον σχεδιασμό του Πασοκ, για αποπροσανατολισμό του Ελληνικού λαού, με στόχο την παραπομπή στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης, χωρίς στοιχεία».
Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι: «Το Πασοκ, στην μικροπολιτική προσπάθειά του να συντηρήσει ένα σκάνδαλο – παρωδία, χωρίς ίχνος πολιτικού χρήματος, προχώρησε, στην σύσταση της Εξεταστικής, με προφανή σκοπό την παραπομπή υπουργών της Ν.Δ. στο Ειδικό Δικαστήριο, χωρίς να διαπιστωθεί η οποιαδήποτε ζημία του Δημοσίου».
Με τα, μέχρι σήμερα, στοιχεία, λοιπόν, το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, όσον αφορά την Ν.Δ. και τα στελέχη της, είναι, απλώς, ένα ... σκάνδαλο – παρωδία, αφού ούτε αποδείξεις, εις βάρος τους, υπάρχουν, ούτε έχει διαπιστωθεί οιαδήποτε ζημία του Δημοσίου, από, τυχόν, αποφάσεις και ενέργειές τους. Παρά ταύτα, το Πασοκ συντηρεί το σκάνδαλο αυτό, για μικροπολιτικούς του και μόνον σκοπούς, επιδιώκοντας, συχρόνως, να «κατασκευάσει», εις βάρος της Ν.Δ. και των στελεχών της, ενοχοποιητικά στοιχεία και αποδείξεις, που θα του επιτρέψουν να παραπέμψει υπουργούς της Ν.Δ., στο Ειδικό Δικαστήριο και, στην συνέχεια, με φαρισαϊκό τρόπο, να διατυμπανίσει, ότι, δήθεν, προέβη στην «κάθαρση» και τιμώρησε, τους υπευθύνους, που μόνον υπεύθυνοι δεν είναι... Τους «δικούς» του, βεβαίως, ούτε, που τους αγγίζει, κι ας έχουν γίνει, πολλοί απ’ αυτούς, ... Κροίσοι.......
Είναι, πράγματι, πασιφανής η αγωνιώδης προσπάθεια του Πασοκ να βρει, με κάθε τρόπο, ενοχοποιητικά στοιχεία και αποδείξεις, κατά της Ν.Δ. και των στελεχών της, καταφεύγοντας, ακόμη, και σε παράνομους και πλάγιους τρόπους. Ποιός μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, τις, εκ μέρους του Πασοκ, αποκρύψεις σημαντικότατων στοιχείων, στην υπόθεση του Βατοπαιδίου, όπως, π.χ., εντελώς ενδεικτικά, των τεσσάρων (!!!) εκθέσεων, βάσει των οποίων αποδεικνύεται, πως το Δημόσιο δεν ζημιώθηκε, από την ανταλλαγή των οικοπέδων και τις οποίες το Πασοκ φρόντισε να αποκρύψει, επιμελώς, τόσον από την Βουλή - η οποία, αν ήταν εν γνώσει των εκθέσεων αυτών, ενδεχομένως, δεν θα είχε αποφασίσει υπέρ της συστάσεως της συγκεκριμένης Εξεταστικής Επιτροπής, αφού, ούτως ή άλλως, δεν υπήρχε ζημία του Δημοσίου -, όσον, στην συνέχεια, και από την ίδια την Εξεταστική Επιτροπή - που, όμως, υποτίθεται, πως ερευνούσε, σε βάθος, την συγκεκριμένη υπόθεση -, αλλά και την «δημιουργία» ενοχοποιητικών στοιχείων και την ... «κατασκευή» αποδείξεων, όπως, π.χ., της "μαρτυρίας" της κας Μαντέλη, η οποία, λίγο πριν ψηφισθεί ο νόμος, από το Πασοκ, που μετέτρεψε την, εις βάρος της, κατηγορία, από κακούργημα, σε πλημμέλημα και, μάλλον, την απαλάσσει, εντελώς, των όποιων ευθυνών της, "θυμήθηκε", ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια ερευνών και μετά από αλλεπάλληλες καταθέσεις της, στις οποίες δεν είχε αναφέρει το παραμικρό, ότι ....άκουσε κάποιον να τηλεφωνεί, σε κάποιον "Γιάννη" και υπέθεσε, πως ήταν ο κ. Αγγέλου.....
Ως φαίνεται, όπου δεν υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία και αποδείξεις, εις βάρος της Ν.Δ. και των στελεχών της, το Πασοκ, απλώς, προβαίνει, στην ..... «κατασκευή» τους.....
Ουδέποτε, λοιπόν, το Πασοκ και η κυβέρνησή του είχαν, ως στόχο, την αντικειμενική έρευνα της υποθέσεως και την απόδοση των ευθυνών σ' εκείνους, που, πράγματι, την έχουν, αλλά, μοναδικό σκοπό είχαν να "πλήξουν", αποκλειστικώς, την Ν.Δ. και τα στελέχη της, τα οποία, διακαώς, επιθυμούν να παραπέμψουν στο Ειδικό Δικαστήριο - ίσως, για να εκδικηθούν την παραπομπή του Αντρέα, στο Ειδικό Δικαστήριο, το 1993 - και ουδόλως ενδιαφέροντο, για την ανεύρεση της αλήθειας και για την τιμωρία των πράγματι υπευθύνων.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η Ν. Δ. έπραξε άριστα, που, κάτω από αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες, απεχώρησε, από την συγκεκριμένη Εξεταστική Επιτροπή. Δεν είχε, πράγματι, νόημα να παραμείνει και, με την παρουσία της, να νομιμοποιεί μια, δήθεν, Εξεταστική Επιτροπή, η οποία, εξ αιτίας της συμπεριφοράς, των μεθοδεύσεων και των ενεργειών του Πασοκ, είχε χάσει τον προορισμό της και είχε καταντήσει ένα ... τσίρκο, μια ... παράσταση του παραλόγου, που μόνο την ανεύρεση της αλήθειας και την απονομή της δικαιοσύνης δεν είχε ως στόχο και δεν εξυπηρετούσε
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΣΙΟΥΤΗ : ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ Κ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ
«Ούτε έγκλημαούτε καν παρατυπία έγινε» αναφέρει η κυρία Σιούτη για τον διορισμό του 25χρονου νεαρού δικηγόρου κ. Αγγελου Χασαπόπουλου ως συμβούλου του Πρωθυπουργού, αφού ως διακεκριμένη νομικός και μάλιστα καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου ήταν πολύ προσεκτική στις τοποθετήσεις μετακλητών υπαλλήλων.
Αλλωστε και ο 28χρονος γιος της Ρωμανός είχε διορισθεί ως μετακλητός υπάλληλος στο Μέγαρο Μαξίμου. Κάτι που επιβεβαιώνει και η ίδια, με την παρατήρηση ότι ο γιος της τοποθετήθηκε νομίμως ως μετακλητός και έφυγε από εκεί νωρίς για να κάνει δική του δουλειά: «Στο Μαξίμου ήταν για συγκεκριμένη εργασία. Σπούδασε στην Ελλάδα και στη Βρετανία ΜΜΕ (ΣΣ. Για όσους δεν ξέρουν τι είναι αυτό, είναι κάτι σαν Αστροναύτης...), εξεπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, κάθησε μόνο πέντε μήνες στο γραφείο του υπουργού Επικρατείας και εν συνεχεία έφυγε, για να κάνει δική του δουλειά με τους φίλους του» είπε συγκεκριμένα...
Στην πραγματικότητα, όπως εξήγησε, ο Αγγελος, ο νεαρός δικηγόρος, δεν ήταν σύμβουλος του Πρωθυπουργού αλλά σύμβουλος του Μεγάρου Σταθάτου επί θεμάτων Ευρωπαϊκού Δημοσίου Δικαίου, ειδικευμένος σε νομικά θέματα: «Ηταν μια σύμβαση που στην πραγματικότητα θα έληγε σε μερικούς μήνες. Επρόκειτο να διεκπεραιώσει συγκεκριμένο έργο, ήταν ειδικευμένος (ΣΣ. Ειδικευμένος χωρίς να έχει τελειώσει την ειδίκευσή του-μεταπτυχιακό ;)) σε αυτόν τον τομέα , όπως έδειξε και το βιογραφικό του. Αλλωστε ο νεαρός βρισκόταν νομίμως (ΣΣ. ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ; Είναι ηθικό να έχεις αναβολή λόγω σπουδών και να δουλεύεις στο Μ. ΜΑξίμου) εκτός στρατεύματος...» λέει....
«Ο Αγγελος ήταν φοιτητής μου»
«Παραιτήθηκα για λόγους ευθιξίας» εξήγησε, αφού αυτή ήταν που προώθησε την πρόσληψη του συγκεκριμένου συμβούλου, τον οποίον, όπως παραδέχθηκε, γνώριζε από καιρό και είχε εκτιμήσει τις σπουδές του. Υπήρχε όμως και ένας άλλος λόγος που προτίμησε τον συγκεκριμένο νεαρό δικηγόρο σε αυτή τη νευραλγική θέση: «Ηταν δύο φορές φοιτητής μου.Μία στο πανεπιστήμιο και μία στο μεταπτυχιακό. Ετσι είχα παρακολουθήσει τις σπουδές του και γνώριζα την ποιότητα των γνώσεών του. Ηταν άριστος φοιτητής, δεν θυμάμαι τι βαθμό του έβαλα, αλλά θυμάμαι ότι ήταν πολύ καλός» αποκαλύπτει σήμερα, λέγοντας ότι ο νεαρός προέρχεται από μια μικροαστική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν οδηγός ταξί. Ο πρώην φοιτητής της στάθηκε όμως η αιτία να χάσει τη σημαντική θέση που κατείχε ως κρατικό στέλεχος. Αυτή της συμβούλου του Πρωθυπουργού....
ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Τώρα τους θυμήθηκαν........"Στα ξένα νοιώθω(είμαι) Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος".
Την έκδοση "ομολόγων της διασποράς" εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών, σε μια προσπάθεια να επανέλθει σταδιακά στις αγορές από τις αρχές του 2011 και, παράλληλα, να αξιοποιήσει κεφάλαια ομογενών.
Σύμφωνα με ανώτερο παράγοντα του υπουργείου, θα πρόκειται για τίτλους του Δημοσίου που θα απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο σε ομογενείς ανά την υφήλιο και κυρίως σε αγορές όπου βρίσκεται και η μεγαλύτερη μάζα των Ελλήνων (π.χ. ΗΠΑ, Γερμανία, ή Αυστραλία). Ο ίδιος παράγοντας ανέφερε ότι η όλη διαδικασία μελετάται ήδη από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), κατά το πρότυπο παρόμοιων εκδόσεων άλλων ευρωπαϊκών χωρών......... Τα πλεονεκτήματα της πρότασης αυτής, η οποία έχει και τη θετική γνώμη του υπουργού, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, είναι πολλαπλά. Κυρίως, διότι θα προσελκυσθούν οι Έλληνες ομογενείς σε τίτλους με ικανοποιητικές αποδόσεις και το υπουργείο θα επιτύχει με τον τρόπο αυτόν ένα είδος επαναπατρισμού κεφαλαίων.aetoshal.blogspot.com
Οι υποψήφοι του ΠΑΣΟΚ για τις 13 Περιφέρειες
Πριν απο λίγο ο πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης Υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Τσούρας ανακοίνωσε τους υποψηφίους Περιφερειάρχες που θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές τις 7 Νοεμβρίου. Συγκεκριμένα, όπως ανακοίνωσε οι υποψήφιοι ανα Περιφέρεια είναι οι εξής:
Μακεδονίας-Θράκης: Άρης Γιαννακίδης,
Κεντρικής Μακεδονίας Μάρκος Μπόλαρης,
Δυτικής Μακεδονίας: Γιάννης Παπαιορδανίδης,
Ηπείρου: Βαγγέλης Αργύρης,
Θεσσαλίας: Απόστολος Παπατόλιας,
Δυτικής Ελλάδας: Απόστολος Κατσιφάρας,
Στερεάς Ελλάδας: Κλέαρχος Περγαντάς,
Αττικής: Γιάννης Σγουρός,
Πελοποννήσου: Πέτρος Τατούλης,
Νοτίου Αιγαίου: Γ.Μαχαιρίδης,
Κρήτης: Μιχάλης Αρναουτάκης.
-----
* Αντε Τατουλη έπιασε τόπο το δήθεν "ανταρτικό" τόσο καιρό
Κάτι τρέχει με τον Νίνη!
Ο Σωτήρης Νίνης είναι εδώ και καιρό στο στόχαστρο αρκετών ευρωπαϊκών συλλόγων και το θέμα του μόνο απλό δεν μπορεί να θεωρηθεί... Διάφορα σενάρια, τα οποία αντί να κάνουν καθαρό το τοπίο, το θολώνουν ακόμη περισσότερο...Η συνέχεια στο milamegiampala.blogspot.com
Δήλωση του υπευθύνου του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Ν.Δ. κ. Μ. Σαλμά με αφορμή το νέο δελτίο τιμών φαρμάκων
Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, κ. Μάριος Σαλμάς, με αφορμή το νέο δελτίο τιμών φαρμάκων, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, προκειμένου να εκδοθεί νέο δελτίο τιμών φαρμάκων με βάση το νόμο 3840/2010 που ψήφισε η Βουλή τον περασμένο Μάρτιο.
Οι τιμές που ανακοινώθηκαν στην ιστοσελίδα του Υπουργείου δεν αντιστοιχούν στο μέσο όρο των τριών φθηνότερων τιμών της Ευρώπης των 22 χωρών. Οποιαδήποτε προσθήκη όρων στην υπό έκδοση Αγορανομική Διάταξη 8/2010, που δεν προβλέπονται από τον ψηφισθέντα νόμο και αναιρούν την ουσία του, δεν μπορούν να ισχύσουν.
Η εκ των υστέρων νομιμοποίηση από τη Βουλή και εξουσιοδότηση αγορανομικής διάταξης –που είναι υπουργική απόφαση – όπως συνέβη για την οριζόντια μείωση των τιμών στο τελευταίο δελτίο τιμών, δεν μπορεί να επαναληφθεί.
Η μη εφαρμογή των νόμων εκθέτει πολιτικά αυτόν που δεν τον εφαρμόζει και τον αφήνει ακάλυπτο σε υπόνοιες και φήμες».
Δήλωση του Εκπροσώπου της Ν.Δ. κ. Π. Παναγιωτόπουλου σχετικά με την άρνηση βασικών στελεχών του κ. Παπανδρέου, να είναι υποψήφιοι Περιφερειάρχες
Ο Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Β΄ Αθηνών, κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο πολυδιαφημισμένος “Καλλικράτης” του Πρωθυπουργού απαξιώνεται από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Τα περισσότερα από τα βασικά στελέχη του κ. Παπανδρέου αρνούνται να είναι υποψήφιοι Περιφερειάρχες».
Πρωτοποριακό γκάλοπ από τον Χατζηπαπαγαλάου... άθροισμα κοντά στο 200%
Τη νέα πατέντα των δημοσκοπήσεων μας παρουσιάζει ο Χατζηπαπαγαλάου© σήμερα από την φυλλάδα του:
«Θετικές γνώμες» είναι η μαγική λέξη...
που όμως υπάρχει με ψιλά γράμματα μόνο στη μία από τις 4 εικόνες με ποσοστά!!
που όμως υπάρχει με ψιλά γράμματα μόνο στη μία από τις 4 εικόνες με ποσοστά!!
Έτσι όποιος δεν διαβάσει τα ψιλά γράμματα θα νομίσει
ότι η Φωφώκια το παλεύει στην Αθήνα και
ο ΑΑ ίσα που βγαίνει από την πρώτη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη!
Νικολάκη βάρα την κούτρα σου στον τοίχο πρωί-βράδυ μήπως και έρθει στα ίσια του το μυαλό σου... αν και χλωμό το βλέπω
ότι η Φωφώκια το παλεύει στην Αθήνα και
ο ΑΑ ίσα που βγαίνει από την πρώτη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη!
Νικολάκη βάρα την κούτρα σου στον τοίχο πρωί-βράδυ μήπως και έρθει στα ίσια του το μυαλό σου... αν και χλωμό το βλέπω
Γιατί δεν αντιδράμε?
Δίχως αμφιβολία αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση μετά την κατοχή της ναζιστικής Γερμανίας. Εξήντα πέντε χρόνια μετά έχουμε πάλι κατάλυση εθνικής κυριαρχίας αλλά η επίτευξή της πραγματοποιήθηκε με διαφορετικά εργαλεία.
Τότε την περίοδο 1941-44 χρησιμοποιήθηκαν Στούκας και τεθωρακισμένα πάντσερ ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οδεύουμε προς την ίδια κατάληξη. Κατάλυση του συντάγματος και της εθνικής κυριαρχίας, οικονομική καχεξία , ανεργία, ανέχεια σε τεράστιες κοινωνικές ομάδες της χώρας.
Τον τελευταίο χρόνο κατέρευσαν τα πλέον βασικά κοινωνικά κεκτημένα τα οποία δεν άγγιξαν τόσες κυβερνήσεις μετά τον πόλεμο (ακόμα και η επταετής δικτατορία).
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι απλό. Γιατί δεν αντιδράμε? Γιατί αυτή η παθητικότητα? Καταστρέφουν την Ελληνική κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς και εμείς είμαστε σχεδόν άπραγοι . Γιατί?
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι , οικονομικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί και ίσως πολλοί άλλοι. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικούς.
* Απόθεματα καταθέσεων: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν 200 δις. Euro καταθέσεις των Ελλήνων στις «Ελληνικές» τράπεζες πράγμα που σημαίνει οικονομικό απόθεμα στην ύστατη ώρα ανάγκης που λειτουργεί ανασταλτικά σε βίαιες αντιδράσεις μεγάλου τμήματος του Ελληνικού λαού (πιο απλά δεν έφτασαν ακόμα στο αμήν).
* Παραοικονομία: Οι περισσότεροι οικονομολόγοι την εκτιμούν να φτάνει το 40% ως και 50% του ΑΕΠ της χώρας. Χρήματα που δεν δηλώνονται στην εφορία ΟΜΩΣ κυκλοφορούν στην αγορά και «υποκαθιστούν» ως ένα βαθμό το κλείσιμο της τραπεζικής στρόφιγγας.
* ΜΜΕ: Τα μέσα μαζικής ενωμέρωσης τα οποία έμμεσα στηρίζουν το μνημόνιο (είτε γιατί έχουν συμφέροντα με την παρούσα κυβέρνηση-βλέπε κρατικές διαφημίσεις,μεγάλα δημόσια έργα- είτε γιατί θα έχουν πρόσβαση στο πακέτο βοήθειας 110 δις της ΕΕ.) Με δεδομένη , δυστυχώς , την προσκόληση που έχει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην προκατασκευασμένη ενημέρωση των ΜΜΕ έχει αδρανοποιηθεί από την μαζική πλύση εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά.
* Μεγάλος κομματικός στρατός: Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με τη διόγκωση του Δημόσιου τομέα δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κομματικός στρατός που πλησιάζει τα 2.000.000 ψηφοφόρους (υπολογίστε 800.000 δημοσίους υπαλλήλους μαζί με τις οικογένειές τους). Αυτός ο «στρατός» είναι κλειδωμένος σχετικά με τα κριτίρια πολιτικών επιλογών. Σε αυτή την τεράστια κοινωνική ομάδα τα πολιτικά, κοινωνικά,εθνικά, ιδεολογικά κριτίρια είναι εξαφανισμένα παντελώς. Κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο κομματάρχης που με διόρισε. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός αυτός στρατός είναι ο καθοριστικός παράγων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Τώρα σε ποιο εκλογικό σχηματισμό ανήκει αυτός ο στρατός , το αφήνουμε στη κρίση σας.
* Ιδεολογική κοινωνική μηχανική. Δυστυχώς πέτυχαν να μας εμφυτέψουν βαθιά στο υποσυνείδητο τα ιδεολογικά κατασκεύασματα περί σοσιαλισμού , καπιταλισμού,δεξιάς,αριστεράς και άλλων πολλών. Ο κυρίαρχος κανόνας σε αυτά τα ιδεολογήματα είναι ο εξής: Οι κοινωνικά ευαίσθητες κυβερνήσεις που αγαπούν το λαό είναι οι σοσιαλιστικές-αριστερές ενώ οι κοινωνικά ανάλγητες είναι οι δεξιές. Με βάση αυτό τον κανόνα είναι αδύνατον σε «δεξιές» κυβερνήσεις να πάρουν τέτοια μέτρα. Οι πλέον αποτελεσματικές για να το πετύχουν είναι οι «σοσιαλιστικές-αριστερές». Και αυτό το ιδεολόγημα έχει μετουσιωθεί σε πιστεύω για την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας και ουδετεροποιεί τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που μπορεί να οδηγήσουν σε μία συνειδητοποιημένη συλλογική αντίδραση.
* Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα : Ο ατομικισμός και Εγωϊσμός του Έλληνα, που αποτέλεσε το βασικό συστατικό (στη θετική του εκδοχή) της δημιουργίας του πολιτεύματος της δημοκρατίας, είναι η τροχοπέδη σήμερα για οργανωμένη και συλλογική δράση. Έχουμε μία βασική ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση ότι δε ζούμε σε κοινωνίες αλλά σε μικρόκοσμους ή ακόμα και σε μικρούς κλειστούς γυάλινους πύργους. Δε μας αγγίζει όταν ένα εργοστάσιο κλείνει και μένουν άνεργοι 250 εργαζόμενοι ή όταν μία μεγάλη επαγγελματική και κοινωνική ομάδα πλήτεται βάναυσα από σκληρά οικονομικά μέτρα. Τι μας νοιάζει αφού εμείς έχουμε δουλειά? ΛΑΘΟΣ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την προώθηση από τους πλανητικούς «ηγέτες» του ατομικού μοντέλου ζωής και την κατακρήμνηση της συλλογικότητας αποτελεί λογικό επακόλουθο η απάθεια της Ελληνικής κοινωνίας.
* Το Τέλος των συνδικαλιστών: Πολύ βασικό. Η συνδικαλιστική ηγεσία που θα αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό για οργανωμένη κοινωνική αντίδραση έχει εξαγοραστεί πλήρως. Διατήρησε τα αποκλειστικά δικά της κεκτημένα προδίδοντας με τον χειρότερο τρόπο τους συμπολίτες τους . Τα τεχνάσματα μάλιστα των 24ωρων απεργιών περισσότερο λειτουργούν ως στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκης οργής παρά συγκροτημένη μέθοδος αντίστασης.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλους λόγους για την ανύπαρκτη σχεδόν αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας στα μέτρα του ΔΝΤ. Οι παραπάνω είναι πολύ βασικοί και δυστυχώς λειτουργούν συνδιαστικά. Ο εντοπισμός των αιτιών της μη αντίδρασης του Ελληνικού λαού αποτελεί το πρώτο στάδιο. Το επόμενο βήμα θα είναι οι τακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε για συλλογική δράση.
newdimensioncosmos.wordpress.com
Τον τελευταίο χρόνο κατέρευσαν τα πλέον βασικά κοινωνικά κεκτημένα τα οποία δεν άγγιξαν τόσες κυβερνήσεις μετά τον πόλεμο (ακόμα και η επταετής δικτατορία).
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι απλό. Γιατί δεν αντιδράμε? Γιατί αυτή η παθητικότητα? Καταστρέφουν την Ελληνική κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς και εμείς είμαστε σχεδόν άπραγοι . Γιατί?
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι , οικονομικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί και ίσως πολλοί άλλοι. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικούς.
* Απόθεματα καταθέσεων: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν 200 δις. Euro καταθέσεις των Ελλήνων στις «Ελληνικές» τράπεζες πράγμα που σημαίνει οικονομικό απόθεμα στην ύστατη ώρα ανάγκης που λειτουργεί ανασταλτικά σε βίαιες αντιδράσεις μεγάλου τμήματος του Ελληνικού λαού (πιο απλά δεν έφτασαν ακόμα στο αμήν).
* Παραοικονομία: Οι περισσότεροι οικονομολόγοι την εκτιμούν να φτάνει το 40% ως και 50% του ΑΕΠ της χώρας. Χρήματα που δεν δηλώνονται στην εφορία ΟΜΩΣ κυκλοφορούν στην αγορά και «υποκαθιστούν» ως ένα βαθμό το κλείσιμο της τραπεζικής στρόφιγγας.
* ΜΜΕ: Τα μέσα μαζικής ενωμέρωσης τα οποία έμμεσα στηρίζουν το μνημόνιο (είτε γιατί έχουν συμφέροντα με την παρούσα κυβέρνηση-βλέπε κρατικές διαφημίσεις,μεγάλα δημόσια έργα- είτε γιατί θα έχουν πρόσβαση στο πακέτο βοήθειας 110 δις της ΕΕ.) Με δεδομένη , δυστυχώς , την προσκόληση που έχει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην προκατασκευασμένη ενημέρωση των ΜΜΕ έχει αδρανοποιηθεί από την μαζική πλύση εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά.
* Μεγάλος κομματικός στρατός: Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με τη διόγκωση του Δημόσιου τομέα δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κομματικός στρατός που πλησιάζει τα 2.000.000 ψηφοφόρους (υπολογίστε 800.000 δημοσίους υπαλλήλους μαζί με τις οικογένειές τους). Αυτός ο «στρατός» είναι κλειδωμένος σχετικά με τα κριτίρια πολιτικών επιλογών. Σε αυτή την τεράστια κοινωνική ομάδα τα πολιτικά, κοινωνικά,εθνικά, ιδεολογικά κριτίρια είναι εξαφανισμένα παντελώς. Κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο κομματάρχης που με διόρισε. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός αυτός στρατός είναι ο καθοριστικός παράγων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Τώρα σε ποιο εκλογικό σχηματισμό ανήκει αυτός ο στρατός , το αφήνουμε στη κρίση σας.
* Ιδεολογική κοινωνική μηχανική. Δυστυχώς πέτυχαν να μας εμφυτέψουν βαθιά στο υποσυνείδητο τα ιδεολογικά κατασκεύασματα περί σοσιαλισμού , καπιταλισμού,δεξιάς,αριστεράς και άλλων πολλών. Ο κυρίαρχος κανόνας σε αυτά τα ιδεολογήματα είναι ο εξής: Οι κοινωνικά ευαίσθητες κυβερνήσεις που αγαπούν το λαό είναι οι σοσιαλιστικές-αριστερές ενώ οι κοινωνικά ανάλγητες είναι οι δεξιές. Με βάση αυτό τον κανόνα είναι αδύνατον σε «δεξιές» κυβερνήσεις να πάρουν τέτοια μέτρα. Οι πλέον αποτελεσματικές για να το πετύχουν είναι οι «σοσιαλιστικές-αριστερές». Και αυτό το ιδεολόγημα έχει μετουσιωθεί σε πιστεύω για την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας και ουδετεροποιεί τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που μπορεί να οδηγήσουν σε μία συνειδητοποιημένη συλλογική αντίδραση.
* Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα : Ο ατομικισμός και Εγωϊσμός του Έλληνα, που αποτέλεσε το βασικό συστατικό (στη θετική του εκδοχή) της δημιουργίας του πολιτεύματος της δημοκρατίας, είναι η τροχοπέδη σήμερα για οργανωμένη και συλλογική δράση. Έχουμε μία βασική ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση ότι δε ζούμε σε κοινωνίες αλλά σε μικρόκοσμους ή ακόμα και σε μικρούς κλειστούς γυάλινους πύργους. Δε μας αγγίζει όταν ένα εργοστάσιο κλείνει και μένουν άνεργοι 250 εργαζόμενοι ή όταν μία μεγάλη επαγγελματική και κοινωνική ομάδα πλήτεται βάναυσα από σκληρά οικονομικά μέτρα. Τι μας νοιάζει αφού εμείς έχουμε δουλειά? ΛΑΘΟΣ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την προώθηση από τους πλανητικούς «ηγέτες» του ατομικού μοντέλου ζωής και την κατακρήμνηση της συλλογικότητας αποτελεί λογικό επακόλουθο η απάθεια της Ελληνικής κοινωνίας.
* Το Τέλος των συνδικαλιστών: Πολύ βασικό. Η συνδικαλιστική ηγεσία που θα αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό για οργανωμένη κοινωνική αντίδραση έχει εξαγοραστεί πλήρως. Διατήρησε τα αποκλειστικά δικά της κεκτημένα προδίδοντας με τον χειρότερο τρόπο τους συμπολίτες τους . Τα τεχνάσματα μάλιστα των 24ωρων απεργιών περισσότερο λειτουργούν ως στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκης οργής παρά συγκροτημένη μέθοδος αντίστασης.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλους λόγους για την ανύπαρκτη σχεδόν αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας στα μέτρα του ΔΝΤ. Οι παραπάνω είναι πολύ βασικοί και δυστυχώς λειτουργούν συνδιαστικά. Ο εντοπισμός των αιτιών της μη αντίδρασης του Ελληνικού λαού αποτελεί το πρώτο στάδιο. Το επόμενο βήμα θα είναι οι τακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε για συλλογική δράση.
newdimensioncosmos.wordpress.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)