Έπειτα από ένα σχεδόν χρόνο διακυβέρνησης της χώρας καλωσορίζουμε στα ελληνικά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ την Υπουργό Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Η κα. Διαμαντοπούλου, έστω και καθυστερημένα αντιλήφθηκε αυτό που η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ φωνάζει εδώ και δεκαετίες, αρχίζοντας να προτείνει τα αυτονόητα, διανθισμένα βέβαια με τις απαραίτητες επικοινωνιακές ατάκες.
Το ουσιαστικό θέμα φυσικά είναι αν θέλει πραγματικά η κα. Υπουργός να δημιουργήσει ένα σύγχρονο νομοσχέδιο για την Παιδεία ή απλά αναζητά άλλο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα προκειμένου να περάσει τις δικές της και μόνο αντιλήψεις.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα τελευταία 30 χρόνια αναδεικνύεται πρώτη δύναμη στα ελληνικά Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας, έχοντας τη στήριξη χιλιάδων φοιτητών και εκφράζοντας την ελπίδα τους για μια καλύτερη ανώτατη εκπαίδευση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εκδίδουμε την «Πρόταση Παιδείας», δημιουργώντας ένα σύνολο θέσεων για την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση, κάτι που αντίστοιχα φυσικά πράττουν και οι άλλες φοιτητικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ κλπ). Συνεπώς, καλούμε την Υπουργό, ως άνθρωπο ανοιχτό στο διάλογο όπως η ίδια δηλώνει ότι είναι, να δώσει προσοχή σε αυτές τις προτάσεις που είναι διατυπωμένες από νέους ανθρώπους που ζουν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ καθημερινά, πριν ξεκινήσει τις όποιες αλλαγές.
Ωστόσο δεν κατανοούμε ποιά η χρησιμότητα της δημιουργίας «ομάδας ξένων σοφών» ως συμβούλων για την ελληνική εθνική Παιδεία. Δηλαδή η κα. Διαμαντοπούλου δεν εμπιστεύεται στην πράξη τους Έλληνες ακαδημαϊκούς; Ή μήπως δεν υπάρχουν Έλληνες που να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε Ιδρύματα του εξωτερικού και έχουν αποκτήσει διεθνείς εμπειρίες; Μάλλον η Κυβέρνηση του Μνημονίου, εκτός από την παραδοχή ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνη της την οικονομία, ομολογεί ότι ούτε στην Παιδεία τα καταφέρνει καλά αναζητώντας βοήθεια από αλλού.
Είναι σημαντικό να πούμε βέβαια πως όσα η Υπουργός παρουσιάζει αυτές τις μέρες, δεν αποτελούν παρά πρόχειρες ιδέες, οι οποίες θα χρειαστούν έναν ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο προκειμένου να διαμορφωθούν στην τελική τους μορφή. Εφ’ όσον ένας τέτοιος διάλογος υπάρξει, τότε η μεγαλύτερη φοιτητική παράταξη της χώρας θα συμμετάσχει συνεισφέροντας με τις ιδέες και τις προτάσεις των χιλιάδων φοιτητών που τη στηρίζουν. Στην περίπτωση όμως που η διαβούλευση στην οποία αναφέρθηκε η κα. Διαμαντοπούλου είναι προσχηματική και οι αποφάσεις για το νέο Νομοσχέδιο έχουν ήδη ληφθεί, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα βρεθεί σκληρά απέναντι σε όλους εκείνους που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τη νέα πραγματικότητα.
Αυτό όμως που πραγματικά μας κάνει να αμφιβάλουμε για τις αληθινές προθέσεις της κας. Διαμαντοπούλου σχετικά με την αναμόρφωση της εθνικής ανώτατης Παιδείας, είναι πως παρά την πληθώρα δηλώσεων που έχει κάνει έως και σήμερα, δεν βρίσκουμε ουδεμία συγκεκριμένη πρόταση, παρά μόνο γενικόλογες τοποθετήσεις. Χαρακτηριστική είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς σε δύο θέματα ζωτικής σημασίας, όπως η Ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αλλά και η αναγκαιότητα επαναπροσδιορισμού της έννοιας του ασύλου. Ζητήματα τα οποία αποτελούν πυλώνες αναμόρφωσης της Παιδείας στη χώρα μας και φυσικά έχουν διαφορετική αντιμετώπιση στις χώρες από όπου προέρχονται οι σύμβουλοι της κας. Διαμαντοπούλου. Άραγε πως η Υπουργός θα εξηγήσει στο συμβούλιο «ξένων σοφών» ότι δεν υπάρχουν εργαστήρια σε πολλές σχολές γιατί καταστρέφονται εν μέσω αξιόποινων πράξεων;
Σε ότι έχει να κάνει όμως με το γενικότερο πνεύμα των πολυάριθμων δηλώσεων της Υπουργού αυτές τις μέρες, όπου διαφαίνεται πως η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση πηγάζει από το ρόλο των φοιτητών, θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε την κα. Διαμαντοπούλου να αναζητήσει αλλού ενόχους, καθώς οι φοιτητές δεν πρόκειται να δεχτούν να γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα των διαχρονικά αποτυχημένων πολιτικών για την Παιδεία .
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι η δύναμη εξέλιξης των ελληνικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, χωρίς να αποτελέσει ποτέ όργανο κομματικής καθοδήγησης. Μοναδική μας πολιτική είναι το συμφέρον του φοιτητή και το όραμα για ένα σύγχρονο στην πράξη ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Υ.Γ. Αφού η Υπουργός κατά την ομιλία της στους Δελφούς ανακάλυψε την αναγκαιότητα «εθνικής» συναίνεσης για την Παιδεία, μήπως θα ήταν σκόπιμο να επαναφέρει και το όνομα του Υπουργείου σε «Εθνικής Παιδείας», όπως ήταν κατά το παρελθόν, πριν το αλλάξει η ίδια;
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα τελευταία 30 χρόνια αναδεικνύεται πρώτη δύναμη στα ελληνικά Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας, έχοντας τη στήριξη χιλιάδων φοιτητών και εκφράζοντας την ελπίδα τους για μια καλύτερη ανώτατη εκπαίδευση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εκδίδουμε την «Πρόταση Παιδείας», δημιουργώντας ένα σύνολο θέσεων για την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση, κάτι που αντίστοιχα φυσικά πράττουν και οι άλλες φοιτητικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ κλπ). Συνεπώς, καλούμε την Υπουργό, ως άνθρωπο ανοιχτό στο διάλογο όπως η ίδια δηλώνει ότι είναι, να δώσει προσοχή σε αυτές τις προτάσεις που είναι διατυπωμένες από νέους ανθρώπους που ζουν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ καθημερινά, πριν ξεκινήσει τις όποιες αλλαγές.
Ωστόσο δεν κατανοούμε ποιά η χρησιμότητα της δημιουργίας «ομάδας ξένων σοφών» ως συμβούλων για την ελληνική εθνική Παιδεία. Δηλαδή η κα. Διαμαντοπούλου δεν εμπιστεύεται στην πράξη τους Έλληνες ακαδημαϊκούς; Ή μήπως δεν υπάρχουν Έλληνες που να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε Ιδρύματα του εξωτερικού και έχουν αποκτήσει διεθνείς εμπειρίες; Μάλλον η Κυβέρνηση του Μνημονίου, εκτός από την παραδοχή ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνη της την οικονομία, ομολογεί ότι ούτε στην Παιδεία τα καταφέρνει καλά αναζητώντας βοήθεια από αλλού.
Είναι σημαντικό να πούμε βέβαια πως όσα η Υπουργός παρουσιάζει αυτές τις μέρες, δεν αποτελούν παρά πρόχειρες ιδέες, οι οποίες θα χρειαστούν έναν ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο προκειμένου να διαμορφωθούν στην τελική τους μορφή. Εφ’ όσον ένας τέτοιος διάλογος υπάρξει, τότε η μεγαλύτερη φοιτητική παράταξη της χώρας θα συμμετάσχει συνεισφέροντας με τις ιδέες και τις προτάσεις των χιλιάδων φοιτητών που τη στηρίζουν. Στην περίπτωση όμως που η διαβούλευση στην οποία αναφέρθηκε η κα. Διαμαντοπούλου είναι προσχηματική και οι αποφάσεις για το νέο Νομοσχέδιο έχουν ήδη ληφθεί, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα βρεθεί σκληρά απέναντι σε όλους εκείνους που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τη νέα πραγματικότητα.
Αυτό όμως που πραγματικά μας κάνει να αμφιβάλουμε για τις αληθινές προθέσεις της κας. Διαμαντοπούλου σχετικά με την αναμόρφωση της εθνικής ανώτατης Παιδείας, είναι πως παρά την πληθώρα δηλώσεων που έχει κάνει έως και σήμερα, δεν βρίσκουμε ουδεμία συγκεκριμένη πρόταση, παρά μόνο γενικόλογες τοποθετήσεις. Χαρακτηριστική είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς σε δύο θέματα ζωτικής σημασίας, όπως η Ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αλλά και η αναγκαιότητα επαναπροσδιορισμού της έννοιας του ασύλου. Ζητήματα τα οποία αποτελούν πυλώνες αναμόρφωσης της Παιδείας στη χώρα μας και φυσικά έχουν διαφορετική αντιμετώπιση στις χώρες από όπου προέρχονται οι σύμβουλοι της κας. Διαμαντοπούλου. Άραγε πως η Υπουργός θα εξηγήσει στο συμβούλιο «ξένων σοφών» ότι δεν υπάρχουν εργαστήρια σε πολλές σχολές γιατί καταστρέφονται εν μέσω αξιόποινων πράξεων;
Σε ότι έχει να κάνει όμως με το γενικότερο πνεύμα των πολυάριθμων δηλώσεων της Υπουργού αυτές τις μέρες, όπου διαφαίνεται πως η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση πηγάζει από το ρόλο των φοιτητών, θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε την κα. Διαμαντοπούλου να αναζητήσει αλλού ενόχους, καθώς οι φοιτητές δεν πρόκειται να δεχτούν να γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα των διαχρονικά αποτυχημένων πολιτικών για την Παιδεία .
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι η δύναμη εξέλιξης των ελληνικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, χωρίς να αποτελέσει ποτέ όργανο κομματικής καθοδήγησης. Μοναδική μας πολιτική είναι το συμφέρον του φοιτητή και το όραμα για ένα σύγχρονο στην πράξη ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Υ.Γ. Αφού η Υπουργός κατά την ομιλία της στους Δελφούς ανακάλυψε την αναγκαιότητα «εθνικής» συναίνεσης για την Παιδεία, μήπως θα ήταν σκόπιμο να επαναφέρει και το όνομα του Υπουργείου σε «Εθνικής Παιδείας», όπως ήταν κατά το παρελθόν, πριν το αλλάξει η ίδια;
του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Περιστατικά τέτοιου είδους βίας, έχουμε ολοένα και συχνότερα στα σχολεία όλης της Ελλάδας. Περιστατικά όπου συνήθως οι έλληνες μαθητές πέφτουν θύματα συμμοριών μικρο-εγκληματικότητας αλλοδαπών, ακόμη και έξω από τα ίδια τους τα σχολεία. Αυτό είναι όμως κάτι στο οποίο θα πρέπει να συνηθίσουμε, καθώς το ελληνικό κράτος δεν κάνει τίποτε για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Και δεν κάνει, διότι το ελληνικό κράτος, αλωμένο από τους θεωρητικούς του μαρξιστικού counter culture και της Σχολής της Φρανκφούρτης, ασχολείται με άλλα πράγματα στο Σχολείο.
Παρουσιάζεται τόσο φυσιολογικά, η «διαμόρφωση συνειδήσεων» και η καλλιέργεια «συμπεριφορών», για ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα όπως το μεταναστευτικό, που θυμίζει Σοβιετική Ένωση. Και σημειωτέον ότι μιλάμε για δημοτικό, όπου πηγαίνουν παιδάκια, ηλικίας 6 μέχρι 12 ετών. Αυτών των ηλικιών τις συνειδήσεις θέλουν να διαμορφώσουν οι κύριοι αυτοί. Δεν πρόκειται όμως για «μεμονωμένες» περιπτώσεις.
Παραδείγματα τέτοιου είδους δραστηριοτήτων υπάρχουν πάρα πολλά. Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες. Όλα αυτά, όπως προείπαμε δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία έχει θεωρητικοποιηθεί στους κύκλους της αριστερής διανόησης και έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν, προκειμένου να «παράγει» με μια σοβιετική αντίληψη, πολίτες συμβατούς στην σκέψη με την ιδεολογική επικυριαρχία της αριστεράς.
Την ημέρα ίδρυσης του ΕΑΜ επέλεξε η Ντόρα για να πει ότι θα ιδρύσει κόμμα. Το Ενιαίο Αγωνιστικό Μητσοτακέϊκο.
Λοιπόν… Δεν ξέρω αν είναι η φαντασία μου, αλλά κάτι έχει αλλάξει στο σκηνικό. Ο φοβισμένος κόσμος άρχισε να βλέπει στα παιδαρέλια και τους υπέρβαρους που παριστάνουν την «Κυβέρνηση» την απάτη του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 30 χρόνια.