Ενοχλήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Γ. Οικονόμου είπε ότι οι Ελληνες ψηφοφόροι δεν χειραγωγούνται. Και πώς να μην ενοχληθεί, όταν π.χ. ο Ν. Μανιός προέτρεψε τους συντρόφους του να κόψουν και την καλημέρα σε όσους φίλους ή κουμπάρους τους δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Να μην μπορεί να πιάσει τόπο μια τόσο φιλότιμη προσπάθεια χειραγώγησης; Αλλωστε η χειραγώγηση είτε με τη μορφή της «καθοδήγησης» είτε με τη μορφή των «ποινών» είναι DNAϊκό στοιχείο της σταλινικής Αριστεράς.
Να μην μπορούν να πιάσουν τόπο ο εκφοβισμός και οι απειλές, «θα σας βρούμε έναν-έναν»; Προσπάθεια χειραγώγησης είναι και αυτή. Με τον «άγριο» τρόπο. Γιατί υπάρχει απόπειρα χειραγώγησης και με τον «καλό» τρόπο. Χιλιάδες «αγωνιστές» περιμένουν να απολαύσουν τα αγαθά του Δημοσίου και αρκετοί που έκαναν «ανθρωπιστικές» ή κανονικές μπίζνες, είναι έτοιμοι για όλα, αν γυρίσει ο τροχός.
Είναι δυνατόν να μη χειραγωγούνται οι Ελληνες ψηφοφόροι; Τι μένει σε ένα κόμμα πολιτικά άφωνο, που έχει ως ηγέτη του έναν κυνικό άνθρωπο, ο οποίος όπως είχε πει στους καμένους στο Μάτι «και να σου δώσω δύο χιλιάρικα, τι θα τα κάνεις, θα τα φας», είπε προχθές στον ALPHA με παγερό ύφος ότι «oι 25.000 πλειστηριασμοί δεν είναι και πολλοί»; Σχεδόν τίποτα.
Σχεδόν. Γιατί υπάρχει και το ανώτερο μέσον χειραγώγησης, το οποίο χρησιμοποίησε ο Α. Τσίπρας στη χθεσινή συνέντευξή του στο TRT: Να σε πείσω εγώ, πώς είσαι και πώς περνάς εσύ! Οχι να μπω στα παπούτσια σου και να καταλάβω το πρόβλημα σου, αλλά να σου υποβάλω εγώ, ποιο είναι το πρόβλημά σου, αλλά και πόσο μεγάλο είναι. Είναι η πιο προχωρημένη εκδοχή χειραγώγησης, αλλά κι αυτή που έχει το μεγαλύτερο ρίσκο να γίνει μπούμερανγκ. «Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων περνάει πιο δύσκολα από ποτέ», είπε με χαρακτηριστική άνεση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν της προφανούς υπερβολής του «από ποτέ», πόσο μάλλον που δεν τέθηκε κάποιος χρονικός προσδιορισμός, υπάρχει το θράσος της αμετροέπειας. Ο κάθε Τσίπρας θα πει στον κύριο Γιώργο ή στην κυρία Κατερίνα, οι οποίοι ξέρουν επακριβώς τι μπαίνει κάθε μήνα στην τσέπη τους, πόσο ακριβώς έρχεται ο λογαριασμός του ρεύματος, πόσο στοιχίζει η καθημερινότητά τους και τι πληρώνουν στην εφορία, αν περνάνε χειρότερα «από ποτέ»! Αφέλεια ή κουτοπονηριά; Τόπο πάντως δεν πιάνει. Ο καθένας/καθεμία ξέρουν από πρώτο χέρι. Δεν χρειάζονται την «ερμηνεία» κανενός. Και κατά τούτο, ναι, δεν χειραγωγούνται.
Και υπάρχει και το έσχατο μέσον χειραγώγησης: Η καλλιέργεια από τώρα κλίματος αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος. Οτι δηλαδή, άλλα θα ψηφίσει ο ελληνικός λαός κι άλλα θα βγάλει η κάλπη. Κάτι σαν προαναγγελία μιας εκτροπής, η οποία είναι έτοιμη να κουρελιάσει τη θεσμική τάξη. Και γαία πυρί μιχθήτω.
Πώς να μην ενοχληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί οι ψηφοφόροι δεν χειραγωγούνται; Χωρίς χειραγώγηση είναι σαν να πέφτει στον γκρεμό χωρίς αλεξίπτωτο.
ΑΙΧΜΗ
ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΟΥΝ;
Κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί αξιολογούν τα παιδιά μας. Αλλοτε με τη συμπεριφορά τους, άλλοτε με το τι τους μαθαίνουν και στο τέλος με τους ελέγχους. Με τους βαθμούς που τους βάζουν. Οι «βαθμοί» δεν είναι απλοί αριθμοί επιδόσεων. Διαμορφώνουν ιεραρχίες στη μαθητική κοινότητα, διαμορφώνουν ψυχολογία -αυτοπεποίθηση ή έλλειψη αυτοεκτίμησης-διαμορφώνουν «νικητές» και «ηττημένους». Στην πιο ευάλωτη ηλικία των παιδικών ή των εφηβικών χρόνων. Τότε που τα παιδιά κοινωνικοποιούνται και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το χρώμα που μπορεί να έχει η ζωή τους.
Ευτυχώς δεν πρόκειται για τη μεγάλη πλειοψηφία των δασκάλων και των καθηγητών. Αλλά κυρίως για αυτούς οι οποίοι υποτίθεται ότι τους εκφράζουν ως κλάδους. Η «στάμπα» όμως μπαίνει από τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Το πώς και το γιατί είναι η γνωστή πονεμένη ιστορία του συνδικαλισμού εν Ελλάδι. Αυτοί λοιπόν, που αξιολογούν συνεχώς και καθοριστικά τα παιδιά μας, αρνούνται να αξιολογηθούν οι ίδιοι. Ποιοι είναι άραγε; Ποιο θείο χάρισμα τους δίνει τέτοιο προνόμιο; Ποια εξουσία τους κάνει τόσο υπεράνω; Τι μάθημα δίνουν στους μαθητές τους;
Λυπάμαι, αλλά όσοι εκπαιδευτικοί αρνούνται -με αστεία προσχήματα περί επιστροφής του … «επιθεωρητισμού» κ.λπ.- την αξιολόγησή τους είναι ανίκανοι να αξιολογήσουν, να μορφώνουν και να πλάθουν χαρακτήρες ώριμων και υπεύθυνων αυριανών πολιτών.
Η γαλάζια μάχη της Α’ Αθηνών
Σκληρά τζαρτζαρίσματα μαθαίνω ότι γίνονται μεταξύ υποψηφίων της Ν.Δ. στην ούτως ή άλλως δύσκολη Α’ Αθηνών. Τζαρτζαρίσματα πρωτευόντως για την εκλογή, αλλά και για την πρωτιά. Οι μετρήσεις πάνε κι έρχονται, αλλά και οι μάχες των μηχανισμών γίνονται όλο και πιο έντονες. Για την πρωτιά δίνουν μάχη ο Β. Κικίλιας και ο Κ. Πιερρακάκης. Ενώ έντονη καταγράφεται και η δραστηριότητα του Ν. Κακλαμάνη, ο οποίος ναι μεν φέρεται να εκλέγεται με άνεση, αλλά ως «παλιός είναι αλλιώς» και ενοχλείται από τα «σταριλίκια».
«Αρβανίτικα»
Και τα γράμματα που ξέρει κάποιος παίζουν ρόλο και ο χαρακτήρας του. Η ανιστόρητη και πολιτικά παιδική εξίσωση της αριστείας με την άρια φυλή και τον ναζισμό, που έκανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης, ευλόγως αποδίδεται στην πρώτη κατηγορία.
Οι ακραίοι χαρακτηρισμοί-ύβρεις που χρησιμοποίησε προσωπικά εναντίον του Κ. Μητσοτάκη, υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης και μπαίνουν στα χωράφια του μίσους, του διχασμού και της ανήθικης συμπεριφοράς. Οπότε εμπίπτουν μάλλον στη δεύτερη κατηγορία.
Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος βρίζει. Ο Κ. Αρβανίτης είναι αυτός που είχε βρίσει πεζοδρομιακά τον πρώην πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, χρησιμοποιώντας τη λέξη με τα πολλά «α» και αρχίζει από «μ».
Το ωραίο είναι ότι η κυβέρνηση περιμένει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να τον αποδοκιμάσει και να τον εγκαλέσει στην τάξη. Την προηγούμενη φορά πάντως που είχε βρίσει, πήρε εκπομπή στην ΕΡΤ και το χρίσμα του υποψηφίου για την Ευρωβουλή…
Εντός Φεβρουαρίου οι αποφάσεις των Ειδικών Δικαστηρίων
Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Ν. Παππά αναμένεται να εκδοθεί στις 24 Φεβρουαρίου. Ενώ η απόφαση για τον Δ. Παπαγγελόπουλο αναμένεται να έχει εκδοθεί ως τις 28 Φεβρουαρίου. Οι αποφάσεις δηλαδή θα έχουν εκδοθεί πριν προκηρυχθούν οι εκλογές (8-10 Μαρτίου).
Οι απαλλακτικές εισηγήσεις της κ. Ο. Σμυρλή, που είναι εισαγγελέας και στα δύο Ειδικά Δικαστήρια, ασφαλώς έχουν σημασία, αλλά τις αποφάσεις θα τις πάρουν οι πολυμελείς έδρες (13 τακτικά και 6 αναπληρωματικά μέλη από τον Αρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας).
