Επιχείρηση: Να κοντύνετε τον Μητσοτάκη

Σάκης Μουμτζής

Επί τρεις σχεδόν μήνες όλες οι δημοσκοπήσεις έδιναν στη Νέα Δημοκρατία 34-36% στην εκτίμηση ψήφου για τις ευρωεκλογές. Συνολικά μιλάμε για 20 περίπου δημοσκοπήσεις. Αίφνης, προχθές εμφανίζεται μια δημοσκόπηση της Metron Analysis που δείχνει τη Νέα Δημοκρατία να χάνει 5 περίπου μονάδες. Και αμέσως άρχισαν οι εμβριθείς αναλύσεις για αυτήν την πτώση, λες και την περίμεναν. Εδώ και δύο ημέρες και τι δε γράφτηκε.

Προσωπικά, επειδή η Metron Analysis είναι μια από τις πολύ σοβαρές εταιρείες, το ίδιο και ο κ. Στράτος Φαναράς, θα περιμένω τον επόμενο κύκλο δημοσκοπήσεων για να δω προς τα πού πάει η κατάσταση. Όση βαρύτητα έχουν τα ευρήματα αυτής της εταιρείας, ανάλογη βαρύτητα έχουν και τα ευρήματα των άλλων εταιρειών -εξίσου αξιόπιστων- στα οποία δεν καταγράφηκε μια τέτοια σημαντική πτώση. Απεναντίας, σε δύο δημοσκοπήσεις εμφανίστηκε μικρή άνοδος της Νέας Δημοκρατίας.

Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί μια δημοσκόπηση αλλάζει το πολιτικό κλίμα σε βάρος του κυβερνώντος κόμματος και αναπτύσσονται επιχειρήματα που αιτιολογούν αυτή την αλλαγή και αγνοούνται τα ευρήματα όλων των άλλων δημοσκοπήσεων που δείχνουν το αντίθετο.

Προφανώς, αυτό το σχόλιο - αιχμή δεν αφορά τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, αλλά αυτούς που τις σχολιάζουν. Υποθέτω -κι έτσι είναι- οι δημοσκόποι ό,τι βρίσκουν το δημοσιοποιούν. Οι διαφορές που καταγράφονται από εταιρεία σε εταιρεία οφείλονται πρωτίστως στο δείγμα της καθεμιάς.

Και για να μην παρεξηγηθώ. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχουν λόγοι για να υποστεί μια φθορά η Νέα Δημοκρατία. Υπάρχουν είναι πολλοί και είναι γνωστοί. Όμως εξίσου πολλοί και εξίσου γνωστοί είναι και αυτοί που θέλουν να κοντύνουν τον Κυριάκο. Όχι, δεν είναι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του Ανδρουλάκη.

Δεν τους ενδιαφέρουν αυτήν τη στιγμή ούτε ο Κασσελάκης ούτε ο Ανδρουλάκης. Δεν βρίσκονται μέσα στο παιχνίδι της εξουσίας. Παίζουν στη Β΄ Εθνική. Τους ενδιαφέρει ο Μητσοτάκης να πάψει να είναι παντοδύναμος και να πάει σε αυτούς από θέση αδυναμίας. ‘Η να το πω διαφορετικά, αυτοί να ντιλάρουν μαζί του από θέση ισχύος. Και αναφέρομαι και σε πολιτικά πρόσωπα και σε οικονομικούς παράγοντες. Έπαθλο, το 60 δισεκατομμύρια του Ταμείου.

Για αυτό ακριβώς μια δημοσκόπηση έδωσε το σύνθημα της αποδόμησης. Λες και την περίμεναν! (το γράφω για δεύτερη φορά).

Γιατί, ο Μητσοτάκης δεν έδωσε λαβές για να αποσταθεροποιηθεί η σχέση του με ένα μέρος της βάσης της Νέας Δημοκρατίας; Φυσικά, και έδωσε και με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών -και με τα όσα επακολούθησαν- και με το μεταναστευτικό και με τα ζητήματα της τάξης και της ασφάλειας. Όμως τα δύο τελευταία υπήρχαν εδώ και καιρό, ενώ οι κραδασμοί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών φάνηκε πως είχαν απορροφηθεί με μικρές απώλειες.

Συμπερασματικά: μέχρι τις ευρωεκλογές πολλά θα δούμε και θα ακούσουμε. Όλα θα συγκλίνουν σε έναν στόχο: να αποδυναμωθεί ο Κυριάκος.

liberal.gr

Συνέχεια...

O Εθνικός Ύμνος που έγραψε ο Σολωμός και μελοποίησε ο Μάντζαρος είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση ύμνος κράτους παγκοσμίως!

25η Μαρτίου σήμερα και είναι ευκαιρία να θυμηθούμε την ιστορία του εθνικού ύμνου της Ελλάδας.

Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν, το 1823, τμήμα του οποίου αποτελεί τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας (από το 1865) και της Κύπρου (από το 1966).

Την μελοποίηση του ύμνου πραγματοποίησε στη συνέχεια ο Νικόλαος Μάντζαρος.

Μάλιστα, αποτελείται από 158 στροφές ή 632 στίχους και αποτελεί τον μεγαλύτερο σε έκταση ύμνο κράτους παγκοσμίως!

Η ιστορία του εθνικού ύμνου

Το ποίημα γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο και έναν χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα συνδυάζει στοιχεία από τον ρομαντισμό αλλά και τον κλασικισμό. Οι στροφές που χρησιμοποιούνται είναι τετράστιχες, ενώ, στους στίχους παρατηρείται εναλλαγή τροχαϊκών οκτασύλλαβων και επτασύλλαβων. Το 1828 μελοποιήθηκε από τον Κερκυραίο Νικόλαο Μάντζαρο πάνω σε λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Από τότε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές, αλλά και στα σπίτια των Κερκυραίων αστών και αναγνωρίστηκε στη συνείδηση των Ιονίων ως άτυπος ύμνος της Επτανήσου. Ακολούθησαν και άλλες μελοποιήσεις από τον Μάντζαρο (2η το 1837 και 3η το 1839-40), ο οποίος υπέβαλε το έργο του στο Βασιλιά Όθωνα (4η «αντιστικτική» μελοποίηση, Δεκέμβριος 1844).

Παρά την τιμητική επιβράβευση του μουσικοσυνθέτη Μάντζαρου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα (Ιούνιος 1845) και του Διονυσίου Σολωμού με το Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος (1849), το έργο (και ειδικά η πρώτη μελοποίησή του) διαδόθηκε μεν ως «θούριος», αλλά δεν υιοθετήθηκε ως ύμνος από τον Όθωνα. Ο Μάντζαρος το 1861 επανεξέτασε για 5η φορά το έργο, αυτή τη φορά σε ρυθμό εμβατηρίου κατά παραγγελία του Υπουργού Στρατιωτικών.

Πότε καθιερώθηκε 

Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ επισκέφθηκε την Κέρκυρα το 1865 μετά την ενσωμάτωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, άκουσε την εκδοχή για ορχήστρα πνευστών της αρχής της πρώτης μελοποίησης που έπαιζε η μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας και του έκανε εντύπωση. Ακολούθησε Βασιλικό Διάταγμα του Υπουργείου Ναυτικών (Υπουργός Δ. Στ. Μπουντούρης) που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και διατάχθηκε η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον Βασιλιά της Ελλάδος ή την Ελληνική Σημαία. Από τότε θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδος.

Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 και ως ο εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι πρώτοι δεκατέσσερις στίχοι του ποιήματος - Μόνο τα δύο πρώτα αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο:

Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βιά μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή, κι ένα στόμα ακαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πει.

Άργειε να 'λθει εκείνη η μέρα, Και ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου έμενε να λες περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά.

Κι έλεες: «πότε, α! πότε βγάνω το κεφάλι από τσ' ερμιές;» Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα, θολό, και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα, πλήθος αίμα Ελληνικό.

Mε τα ρούχα αιματωμένα Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά Να γυρεύης εις τα ξένα Άλλα χέρια δυνατά.

Mοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή· Δεν είν' εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τες κουρταλή.

Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, Αλλ' ανάσασιν καμιά· Άλλος σού έταξε βοήθεια Και σε γέλασε φρικτά.

Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου, Οπού εχαίροντο πολύ, Σύρε να βρης τα παιδιά σου, Σύρε, ελέγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι Και ολογλήγορο πατεί Ή την πέτρα ή το χορτάρι Που τη δόξα σού ενθυμεί.

Tαπεινότατη σού γέρνει Η τρισάθλια κεφαλή, Σαν πτωχού που θυροδέρνει Κι είναι βάρος του η ζωή.\

Συνέχεια...

📺Συρεγγέλα για Τέμπη: Τα στοιχεία των συνομιλιών έχουν παραδοθεί ακέραια στην ελληνική δικαιοσύνη

Για τα περί οικονομικών συμφερόντων που μπορεί να κρύβονται όπως είπε ο κ. Μαρινάκης η κυρία Συρεγγγέλα ανέφερε πως υπήρξε προβληματισμός

Δεν ισχύει τίποτα ούτε για τα περί αλλοίωσης συνομιλιών, ούτε για το μπάζωμα στα Τέμπη επισήμανε η γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, Μαρία Συρεγγέλα. 

«Στεκόμαστε με απολυτό σεβασμό απέναντι στις οικογένειες» είπε χαρακτηριστικά η κυρία Συρεγγέλα μιλώντας το πρωί της Δευτέρας στον ΣΚΑΪ και στην εκπομπή «Αταίριαστοι».

Όσον αφορά τα δημοσιεύματα για τις αλλοιωμένες συνομιλίες στο δυστύχημα των Τεμπών είπε «Από 2/3/23 βγήκε σε πολλά σάιτ ακόμα και στο κρατικό κανάλι ότι δεν ίσχυαν ακριβώς οι συνομιλίες. Και όλοι έχουμε συμφωνήσει σε αυτό ότι όλα τα στοιχεία έχουν πάει ακέραια προς την ελληνική δικαιοσύνη».

Για τα περί οικονομικών συμφερόντων που μπορεί να κρύβονται όπως είπε ο κ. Μαρινάκης η κυρία Συρεγγγέλα ανέφερε πως υπήρξε προβληματισμός ότι βγήκε τώρα το δημοσίευμα. «Μας προβληματίζει ότι κάτι άλλο κρύβεται από πίσω» είπε χαρακτηριστικά.

Για την πρόταση δυσπιστίας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη είπε πως είναι καλοδεχούμενη υπογραμμίζοντας πως δεν υπάρχει ανησυχία στην κυβέρνηση για το γεγονός ότι συντάσσονται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Τέλος, όσον αφορά τις δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη να γίνουν εκλογές με ξένους παρατηρητές η κυρία Συρεγγέλα είπε ότι « προσβάλλει τον ίδιο τον ελληνικό λαό και τη βούλησή του το γεγονός ότι μπορεί να έχουν γίνει κάποια θέματα όσον αφορά την εκλογική διαδικασία».

Συνέχεια...

Ο Μητσοτάκης έδειξε σε ομογενείς φωτογραφία του Τριντό από επίσκεψη στην Ακρόπολη πριν από 41 χρόνια (Photos)

Σε εκδήλωση της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, μαζί με τον Καναδό ομόλογό του, Τζαστίν Τριντό, έλαβε μέρος ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγορεύτηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Κοινότητας, ως αναγνώριση για το έργο του. «Μας έχετε κάνει τόσο περήφανους», ανέφερε ο Πρόεδρος του κοινοτικού κέντρου όπου φιλοξενήθηκε η εκδήλωση, Γιώργος Τσούκας.

Οι ομογενείς ευχαρίστησαν τον Πρωθυπουργό και τον Πρωθυπουργό του Καναδά για την σταθερή στήριξή τους στην ομογένεια και για τα σχέδια ανέγερσης ενός νέου, «πράσινου» κοινοτικού κέντρου που θα περιλαμβάνει χώρους πολιτισμού, αθλητικές και σχολικές εγκαταστάσεις, που αποτυπώθηκαν στην κοινή δήλωση που υιοθέτησαν νωρίτερα οι δύο ηγέτες. Ο Justin Trudeau ανακοίνωσε κατά την εκδήλωση ότι η καναδική Κυβέρνηση θα προσφέρει στήριξη ύψους 10 εκατομμυρίων καναδικών δολαρίων.

Στο μεταξύ κατά την ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκάλυψε πως βρήκε φωτογραφία του Τζάστιν Τριντό από την παιδική του ηλικία κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Ακρόπολη.

«Αλλά ξέρετε κάτι; Καθώς έψαχνα το αρχείο μου, ανακάλυψα κάτι ενδιαφέρον. Διότι πριν από 41 χρόνια, ο νεαρός Justin Trudeau επισκέφθηκε την Αθήνα μαζί με τον πατέρα του και τα δύο μικρότερα αδέλφια του. Έχω μια φωτογραφία του εδώ. Για έφηβος, δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αυτό που έβλεπε. Θα του δώσω αυτή τη φωτογραφία ως αναμνηστικό», είπε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός.

Ακολουθεί η ομιλία του Πρωθυπουργού:

«Χαίρομαι πραγματικά που βρίσκομαι εδώ στο Μόντρεαλ, ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του Οικουμενικού Ελληνισμού. Σας ευχαριστώ γι' αυτή την υπέροχη υποδοχή. Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Κύριε Πρωθυπουργέ Trudeau, οι δηλώσεις σας με ενέπνευσαν τόσο πολύ. Θα αφήσω στην άκρη τη δήλωση που είχα προετοιμάσει. Επιτρέψτε μου λοιπόν, καταρχάς, να πω πόσο μεγάλη τιμή είναι για εμένα να βρίσκομαι εδώ μαζί σας σήμερα. Είναι τιμή μου να είμαι ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός εδώ και 41 χρόνια που επισκέπτεται επίσημα τον Καναδά, μία χώρα με την οποία μας συνδέουν τόσο ισχυροί δεσμοί.

Αλλά ξέρετε κάτι; Καθώς έψαχνα το αρχείο μου, ανακάλυψα κάτι ενδιαφέρον. Διότι πριν από 41 χρόνια, ο νεαρός Justin Trudeau επισκέφθηκε την Αθήνα μαζί με τον πατέρα του και τα δύο μικρότερα αδέλφια του. Έχω μια φωτογραφία του εδώ. Για έφηβος, δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αυτό που έβλεπε. Θα του δώσω αυτή τη φωτογραφία ως αναμνηστικό.

Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο μέρος για να περάσω την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας από το να είμαι μαζί σας εδώ στο Μόντρεαλ, για να γιορτάσουμε αυτές τις ποικίλες πτυχές, το σθένος και τον δυναμισμό της ελληνοκαναδικής κοινότητας.

Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, καθώς παρακολούθησα την παρέλαση σήμερα, βλέποντας ανθρώπους από διάφορες γενιές, περήφανους Καναδούς, περήφανους Έλληνες, περήφανους για την κληρονομιά σας στην Ελλάδα, να προασπίζουν αυτά που είπε ο Πρωθυπουργός Trudeau.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα της χώρας σου, αγαπητέ Justin. Μπορεί κανείς να είναι και περήφανος Καναδός και περήφανος Έλληνας. Είναι απόδειξη αυτού που κάνει αυτή τη χώρα τόσο σπουδαία.

Βέβαια, για εμάς, η Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, η 25η Μαρτίου, είναι μία πολύ ξεχωριστή ημέρα, διότι ήταν η ημέρα που οι Έλληνες επαναστάτησαν ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες, αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία τους και υπερίσχυσαν. Αυτή είναι η απαρχή του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Τα τελευταία 203 χρόνια, είχαμε σίγουρα τις καλές και τις δύσκολες στιγμές μας. Δεν ήταν μια ομαλή πορεία. Η δημοκρατία δεν είναι ποτέ μια εύκολη άσκηση. Αλλά είμαι περήφανος που στέκομαι εδώ μπροστά σας και σας λέω ότι, ναι, η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε πολύ, πολύ καλή κατάσταση.

Ξεπεράσαμε σημαντικές δυσκολίες. Περάσαμε μια δεκαετία βιώνοντας μια βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση. Όταν εκλεγήκαμε για πρώτη φορά το 2019, η πρώτη μου δουλειά ήταν να διασφαλίσω ότι η οικονομία θα επανέλθει σε μια βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία, ότι θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, ότι θα μειώσουμε την ανεργία και ότι θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε πίσω τους νέους Έλληνες που δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της βαθιάς οικονομικής κρίσης.

Πέντε χρόνια μετά, η Ελλάδα αναπτύσσεται με ρυθμό πολύ ταχύτερο από αυτόν της ευρωζώνης. Προσελκύει σημαντικές ξένες επενδύσεις. Έχει βάλει σε τάξη τα οικονομικά της. Αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που μου λέτε, ότι είστε και πάλι περήφανοι που είστε Έλληνες, ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον το “μαύρο πρόβατο” της ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι μια χώρα με αυτοπεποίθηση, που εκπροσωπείται αποτελεσματικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που συνεργάζεται με τους εταίρους της για την επίλυση πολύ, πολύ περίπλοκων παγκόσμιων προβλημάτων.
Έχετε να διαδραματίσετε έναν καίριο ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Διότι ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να περάσω μαζί σας την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας ήταν επειδή πήραμε μία σημαντική απόφαση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πριν από λίγους μήνες: αποφασίσαμε, για πρώτη φορά στην ιστορία μας, να σας δώσουμε τη δυνατότητα να ψηφίσετε στις ελληνικές εκλογές μέσω επιστολικής ψήφου, χωρίς να χρειάζεται να πάτε στην Πρεσβεία ή να επιστρέψετε στην Ελλάδα. Είναι σημαντικό για εμάς στην Ελλάδα, προκειμένου εσείς, όσοι από εσάς έχετε δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα, να μπορέσετε να συμμετάσχετε σε αυτές τις εκλογές.

Έχουμε μία ηλεκτρονική πλατφόρμα που είναι ανοιχτή. Μπορείτε να εγγραφείτε μέχρι το τέλος Απριλίου. Θα σας ενθάρρυνα να το κάνετε, διότι ο Justin είπε κάτι πολύ σημαντικό: “η δημοκρατία δεν είναι ποτέ εύκολη”. Αλλά στο τέλος της ημέρας, η δύναμη των δημοκρατιών μας εξαρτάται πάρα πολύ από τη δημοκρατική συμμετοχή όλων των πολιτών. Όσο λιγότεροι πολίτες συμμετέχουν στις δημοκρατικές διαδικασίες, τόσο λιγότερη νομιμοποίηση θα έχουν οι εκλεγμένοι ηγέτες.

Ως κοινότητα που ενδιαφέρεται βαθιά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, θέλουμε να έχετε πραγματικά λόγο, καταρχάς στις ευρωεκλογές, οι οποίες είναι πολύ σημαντικές, διότι καθορίζουν τους ευρωβουλευτές που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Στη συνέχεια, στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, το 2027. Υπολογίζουμε σε εσάς και θέλουμε να συμμετέχετε ενεργά στην ελληνική εσωτερική πολιτική. Γι' αυτό θέλουμε να συμμετάσχετε σε αυτές τις εκλογές, και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνετε.

Με τον Πρωθυπουργό Trudeau είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μια σειρά θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος. Συζητήσαμε για τις μεγάλες προκλήσεις σε διεθνές επίπεδο που αντιμετωπίζουμε. Και οι δύο, όπως είπε ο Justin, επισκεφτήκαμε την Ουκρανία. Είδαμε από κοντά τον όλεθρο, τον πόνο και την οδύνη που προκάλεσε ένας άδικος πόλεμος. Επαναβεβαιώσαμε τη δέσμευσή μας απέναντι σε μια διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την παραβίαση συνόρων με τη χρήση βίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στεκόμαστε στο πλευρό της Ουκρανίας για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ώστε να δώσουμε την δυνατότητα στους Ουκρανούς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Συζητήσαμε επίσης για τις άλλες σημαντικές παγκόσμιες προκλήσεις. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μία από αυτές. Και οι δύο χώρες μας επλήγησαν πέρσι από καταστροφικές πυρκαγιές και είναι πράγματι μεγάλο προνόμιο να είμαστε σήμερα η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που υπογράφει σύμβαση για επτά νέα πυροσβεστικά αεροπλάνα που θα κατασκευαστούν εδώ στον Καναδά για να αντικαταστήσουν τον γερασμένο στόλο των Canadair μας.

Είχαμε καθοριστικό ρόλο στο να πείσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να συγχρηματοδοτήσει αυτό το project και συνολικά θα αγοραστούν 24 αεροπλάνα από πέντε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες. Όλα θα κατασκευαστούν στον Καναδά. Πρόκειται για ακόμα μία απόδειξη του πώς μπορούμε να συνεργαστούμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε παγκόσμιες προκλήσεις, όπως την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Συζητήσαμε ακόμη για τις απειλές κατά της δημοκρατίας μας, για το γεγονός ότι ο πολιτικός διάλογος σήμερα μπορεί να γίνει τόσο διχαστικός, τόσο διαβρωτικός, που δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε την άλλη άποψη, να προσεγγίσουμε την άλλη πλευρά, να διαμορφώσουμε συναίνεση, όλα όσα είναι τόσο θεμελιώδη για να συνεχίσει να λειτουργεί και να ευημερεί μια ζωντανή δημοκρατία. Πρόκειται για προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε χωρίς περιστροφές.

Το 2024, σκεφτείτε το, σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη θα ψηφίσει σε εκλογές. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη εκλογική χρονιά στην ιστορία. Ωστόσο, είμαστε σε μια εποχή που βομβαρδιζόμαστε με νέες προκλήσεις, με fake news, με deep fakes, με την τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από εκείνους που θέλουν να διαταράξουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Εμείς, όλες οι δημοκρατικές χώρες, πρέπει να ευθυγραμμιστούμε και να συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις. Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε μαζί, η Ελλάδα και ο Καναδάς.

Αλλά και πάλι, επιτρέψτε μου να τελειώσω από εκεί που ξεκίνησα. Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ είναι για να τιμήσω τον απίστευτο δυναμισμό της ελληνοκαναδικής κοινότητας, ειδικά αυτής της κοινότητας εδώ στο Μόντρεαλ. Κύριε Πρωθυπουργέ, έχετε κάνει σπουδαία πράγματα. Η ποιότητα των σχολείων σας, τα κοινωνικά δίκτυα που έχετε δημιουργήσει, η δυνατότητα να εκπαιδεύετε τα παιδιά σας σε τρεις γλώσσες -γαλλικά, αγγλικά, ελληνικά-, αυτά είναι ιδιαίτερα αξιόλογα επιτεύγματα. Αισθάνομαι ότι τώρα πρέπει κι εγώ να υπογράψω μια επιταγή για το νέο κέντρο της κοινότητας, αλλά δεν μπορώ να το κάνω εκτός αν έχω την έγκριση του Υπουργού Οικονομικών. Να είστε σίγουροι, όμως, ότι θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ελληνική διασπορά.

Έχουμε για πρώτη φορά μία εθνική στρατηγική για τη διασπορά μας, η οποία εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο πριν από έναν μήνα. Έχουμε νέα εργαλεία, ηλεκτρονικά εργαλεία, για να βοηθήσουμε τα μικρά παιδιά να μάθουν ελληνικά: ένα καταπληκτικό πρόγραμμα που ονομάζεται “Στα Ελληνικά”, το οποίο αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser και χρησιμοποιείται πιλοτικά και για άλλες γλώσσες. Ο Πρωθυπουργός μού έλεγε ότι χρησιμοποιεί την ίδια τεχνολογία για κάποιες από τις αυτόχθονες γλώσσες σας. Αυτό είναι, πιστεύω, άλλη μία αξιοσημείωτη απόδειξη για το πώς μπορούμε να εργαστούμε από κοινού.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτό που θα θυμάμαι περισσότερο από αυτή την ημέρα είναι η εικόνα των μικρών παιδιών που τραγούδησαν τόσο τον καναδικό όσο και τον ελληνικό εθνικό ύμνο με την ίδια υπερηφάνεια, με την ίδια ενέργεια, με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω ο Καναδάς, ζήτω η 25η Μαρτίου.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη θερμή υποδοχή σας και προς τους δύο μας εδώ σήμερα. Ευχαριστώ πάρα πολύ».

Συνέχεια...

Αθανάσιος Διάκος: Ποιος ήταν ο Εθνομάρτυς και αγωνιστής - Ο βασανιστικός θάνατος

Ο Αθανάσιος Διάκος, γνωστός ήρωας της επανάστασης του 1821, ήταν Έλληνας οπλαρχηγός εκ των πρωταγωνιστών ηρώων του πρώτου έτους της Ελληνικής Επανάστασης, ο οποίος έδρασε στη Στερεά Ελλάδα. Καταγόταν από την ορεινή Φωκίδα και σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός ή κατά άλλους Αθανάσιος Μασσαβέτας.

Ο ίδιος επέλεξε ως επώνυμο το «Διάκος» και μάλιστα με αυτό υπέγραφε, ως τιμητικό στην πρώην ιδιότητά του. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το ως ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε τη γέφυρα της Αλαμάνας και στις 23 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία, δολοφονήθηκε έπειτα από βασανιστήρια, με ανασκολοπισμό (λογοτεχνικά αναφέρεται ότι «σουβλίστηκε») από τους Τούρκους στις 24 Απριλίου 1821.

Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του Στρατηγού.

Κλέφτης και Αρματολός

Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης, διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους. Ο Καπετάνιος Τσαμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους, πληγώθηκε βαριά στο πόδι και θα έπεφτε στα χέρια τους αν ο Διάκος δεν έμενε να τον υπερασπιστεί. Με το σπαθί στο χέρι, τον σήκωσε και τον μετέφερε ως την Γραμμένη Οξυά, μια ψηλή ράχη, δύο ώρες από την Αρτοτίνα. Εκεί έφτασαν και οι άλλοι Κλέφτες και μπροστά τους είπε ο Τσαμ Καλόγερος: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».

Αργότερα οι Κλέφτες χωρίστηκαν σε μπουλούκια (μικρές ομάδες), κατατρεγμένοι από το κυνήγι των Τούρκων. Ένα μπουλούκι έγινε από τον Διάκο, τον Γούλα και τον Σκαλτσοδήμο. Εκείνο τον καιρό, έμαθε ο Διάκος ότι πέθαναν ο πατέρας του κι ένας από τους αδερφούς του, ο Απόστολος. Ο Διάκος είχε δύο αδερφούς, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, που τον έλεγαν και Μασσαβέτα και δύο αδερφές, την Καλομοίρα και την Σοφία. Ο πατέρας του με τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, είχαν προτιμήσει την τσοπάνικη ζωή και τότε ήταν με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά. Ένα τούρκικο απόσπασμα που έφτασε στην καλύβα τους, συνέλαβε πατέρα και γιό επειδή βοήθησαν και πρόσφεραν φαγητό σε κλέφτες και τους πήγαν δεμένους στον Πατρατσίκι (Υπάτη). Ο Κωνσταντίνος δεν βρισκόταν εκεί και έτσι γλύτωσε. Οι άλλοι δύο όμως βρήκαν τον θάνατο στη φυλακή την ίδια νύχτα.Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Διάκος, ορκίστηκε να εκδικηθεί. Τουρκικό απόσπασμα δεν προλάβαινε να ξεμυτίσει και το αποδεκάτιζε με τα παλικάρια του. Από τότε άρχισαν να αναζητούν και το αρματολίκι της περιοχής. Έτσι μια μέρα, οι κλέφτες, ορμώντας στα Μπαϊρια (θέση κοντά στην Αρτοτίνα), απήγαγαν την Κρουστάλλω, κόρη του Μπαμπαλή, κοτζαμπάση της Δωρίδας. Οι κλέφτες την πήγαν στην Καρυά, στο λημέρι τους. Ζήτησαν από τον Μπαμπαλή, αν θέλει το κορίτσι του, να πάει στο Λιδωρίκι και να ενεργήσει, ώστε να τους δώσουν οι Τούρκοι το αρματολίκι. Και το πέτυχαν.

Εκείνη την περίοδο, ο Αλή πασάς, στα Γιάννενα, έκανε σχέδια εναντίον του Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του όλους τους καπετάνιους, Αρβανίτες και Χριστιανούς. Ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδωρικίου). Εκείνος όμως έστειλε τον Διάκο στη θέση του. Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε αρματολός για δύο χρόνια (1814-1816) στο στρατό του Αλή πασά τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματολών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του. Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματολών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας.

Ένταξη στην επανάσταση

Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λιβαδειά με σκοπό την κατάληψή της. Στις 1 Απριλίου του 1821, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού) και την κατάληψη του κάστρου, η πόλη έπεσε στους Έλληνες. Η Λιβαδειά, ελεύθερη πλέον, σήκωσε την ελληνική σημαία στις 4 Απριλίου στο κάστρο και τη θέση Ώρα.

Η Μάχη της Αλαμάνας

Ο Χουρσίτ πασάς, εντεταλμένος από τον Σουλτάνο, έστειλε δύο από τους ικανότερους διοικητές του απ' τη Θεσσαλία, τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ-Μεχμέτ πασά, επικεφαλής 8.000 πεζών και 1.000 ιππέων Τούρκων με διαταγή να καταστείλουν την επανάσταση στη Ρούμελη και μετά να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο και να σταματήσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ο Χουρσίτ στηριζόταν στις ικανότητες του Ομέρ Βρυώνη. Ο Βρυώνης, αλβανικής καταγωγής και πασάς του Βερατίου, ήταν ικανότατος στρατηγός και γνώριζε πολύ καλά τα εδάφη και τους Έλληνες οπλαρχηγούς, τους περισσότερους εκ των οποίων είχε γνωρίσει στην αυλή του Αλή πασά. Μαζί τους ήταν και οι Αρβανίτες αρχηγοί Τελεχά-βέης, Χασάν Τομαρίτσας, και Μεχμέτ Τσαπάρας.

Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες. Η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας και ο Διάκος τη γέφυρα της Αλαμάνας, στον ποταμό Σπερχειό.

Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους. Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στο Διάκο. Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε σοβαρά, ενώ βρήκαν ηρωικό θάνατο, μεταξύ των άλλων ανδρών, και ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας με τον αδερφό του Παπαγιάννη. Έχοντας η πλειονότητα των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας. Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ' τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν. Ο Διάκος επέλεξε να μείνει και να παλέψει μαζί με όσους συμπολεμιστές του θέλουν να μείνουν σε μία απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν. "Ο Διάκος δεν φεύγει, ούτε εγκαταλείπει τους συντρόφους του" ήταν η απάντηση και έμεινε με 48 παλικάρια.

Σύμφωνα με τον Ιω. Φιλήμονα πάνω από 200 Έλληνες ήταν νεκροί (ο Χρ. Περραιβός αναφέρει 87 νεκρούς, ο Ν. Σπηλιάδης 100, οι Σπ. Τρικούπης και Δ. Κόκκινος 300). Οι τουρκικές απώλειες περιορίζονταν σε 150 νεκρούς σύμφωνα με τον Φιλήμονα, 600 κατά τον Πουκεβίλ Αρχειοθετήθηκε 2023-05-04 στο Wayback Machine. ή 500 κατά τον Μακρυγιάννη.

Η μάχη της Αλαμάνας, αποτελεί σταθμό για την επανάσταση και τον νεότερο ελληνισμό. Διεξαγόμενη στην τοποθεσία της αρχαίας μάχης των Θερμοπυλών, υπήρξε, όπως κι εκείνη, ένα άφθαστο παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ίσως και μεγαλύτερο από αυτό του Λεωνίδα, αν αναλογιστούμε πως οι Σπαρτιάτες θα φονεύονταν, σύμφωνα με τους νόμους της πόλης, αν γυρνούσαν πίσω ηττημένοι. Ο Διάκος όμως είχε επιλογές και χρόνο να διαφύγει. Προτίμησε να θυσιαστεί στον βωμό του χρέους και απέδειξε πως δεν έπαψαν να γεννιούνται ήρωες στην ελληνική γη.

Η γενναία απόφαση του Αθανασίου Διάκου, να μείνει και να πολεμήσει μέχρι τέλους, βοήθησε τον Κολοκοτρώνη που πολιορκούσε την Τριπολιτσά, να κερδίσει μερικές μέρες χρόνο, αφού ο Ομέρ Βρυώνης καθυστέρησε την προέλασή του μέχρι τις 7 Μαΐου για να ανασυντάξει και να τροφοδοτήσει με νέα δύναμη τον στρατό του. Ο τελευταίος είχε πληροφορηθεί ότι υπήρχε μεγαλύτερη δύναμη Ελλήνων στον Μοριά και φοβήθηκε, μετά το ηρωικό παράδειγμα του Διάκου, πως η κατάσταση ήταν πλέον σοβαρή και δεν είχε να κάνει με απλά κινήματα ανταρσίας, αλλά με μια γενικευμένη επανάσταση.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δεν παρουσιάζεται εκείνες τις μέρες του αγώνα, ενώ θα ήταν σημαντική η βοήθεια του. Κάνει την εμφάνισή του μετά τη μάχη της Αλαμάνας ίσως γιατί δεν πρόλαβε τα γεγονότα ή υπήρχε κάποιος άλλος λόγος, αν αναλογιστούμε και την ρήξη του με τον Διάκο παλιότερα, αλλά και την κακή σχέση του με τον Πανουργιά όταν, τον καιρό που ο Ανδρούτσος ήταν στις προσταγές του Αλή πασά, τον μετέφερε δέσμιο στα Γιάννενα ζητώντας όμως από τον Αλή να του χαρίσει τη ζωή. Η έχθρα μεταξύ τους φαίνεται να έσβησε, μετά τη μάχη της Αλαμάνας, ώστε να συμπράξουν και να αντισταθούν με θάρρος για μια ολόκληρη μέρα, στο χάνι της Γραβιάς, ενισχύοντας την καθυστέρηση της προέλασης του Ομέρ Βρυώνη στην Πελοπόννησο.

Το γενναίο παράδειγμα του Διάκου, που ενέπνευσε πολλούς, θα ακολουθούσε και ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), τέσσερα χρόνια μετά, στην ηρωική αντιμετώπιση του Ιμπραήμ στο Μανιάκι, στις 20 Μαΐου του 1825.

Ο θάνατός του

Ο σοβαρά πληγωμένος στον δεξί ώμο ο Διάκος συνελήφθη από πέντε Τσάμηδες. Οι συναγωνιστές του Καλύβας και Μπακογιάννης που όρμησαν ξιφήρεις, προκειμένου να τον σώσουν σκοτώθηκαν κοντά στον αρχηγό τους. Ο Διάκος μεταφέρθηκε από τους Τούρκους στη Λαμία μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος τον γνώριζε από την κοινή θητεία τους παλιότερα στην αυλή του Αλή πασά, τον εκτιμούσε πολύ και προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό, αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ. Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας χαρακτηριστικά «Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!».

Ο Ομέρ πασάς έδειξε συμπάθεια προς τον Διάκο, αλλά ο Χαλήλ μπέης από την πόλη ικέτευσε για την άμεση και παραδειγματική θανάτωσή του, επηρεάζοντας και τον Κιοσέ-Μεχμέτ, που ιεραρχικά ήταν ανώτερος του Ομέρ Βρυώνη. Έτσι την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε. Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με περίσσιο θάρρος, υπέστη φρικτά βασανιστήρια, ενώ μόνο ένα παράπονο βγήκε απ' τα χείλη του, προβλέποντας την ήδη επερχόμενη ανάσταση του Ελληνισμού: «Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι». Κατά τον Φιλήμονα ο Διάκος στράφηκε προς τους Αλβανούς και είπε «Δεν βρίσκεται από σας κανένα παλληκάρι να με σκοτώσει με πιστόλα και να με γλυτώσει από τους Χαλδούπιδες;". Η φοβερή αυτή θανατική ποινή εκτελέστηκε στο Ζητούνι (Λαμία) στις 24 Απριλίου, την επομένη της μάχης στην Αλαμάνα. Μετά τον θάνατό του, οι Τούρκοι πέταξαν το λείψανό του σε κοντινό χαντάκι.

Οι Χριστιανοί, όμως, βγήκαν κρυφά τη νύχτα και έθαψαν το σώμα του, στον χώρο που αρχίζει σήμερα η οδός Ησαΐα. Ο χώρος της ταφής του είχε λησμονηθεί και ανακαλύφθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Ρούβαλη, το 1881. Το 1886 έγινε το πρώτο μνημόσυνό του και τοποθετήθηκε η σημερινή προτομή. Η επιτροπή εκδουλεύσεων, προηγουμένως, τον αναγνώρισε ως ανώτατο αξιωματικό πρώτης τάξης και επεδίκασε μηνιαία σύνταξη στην αδερφή του έως τον θάνατό της, το 1873.

Συνέχεια...

📺Σπίρτζης αδειάζει Κασσελάκη: «Υπερβολή να ζητήσει εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, θα μπορούσε να το αποφύγει»

Ως «υπερβολή» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χαρακτήρισε το στέλεχος του κόμματος, Χρήστος Σπίρτζης το γεγονός πως ο Στέφανος Κασσελάκης ζήτησε εκλογές με διεθνείς παρατηρητές.

«Νομίζω ότι ήταν μία βαριά υπερβολική τοποθέτηση του κ. Κασσελάκη, αλλά και αυτά που έχουν γίνει είναι βαριά», είπε συγκεκριμένα ο Χρήστος Σπίρτζης στον ΣΚΑΪ. Στην ερώτηση αν θα μπορούσε να έχει αποφύγει μία τέτοια αντίδραση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σπίρτζης απάντησε θετικά κάνοντας ξανά λόγο για «υπερβολή».

«Έχουμε ένα βαρύ πολιτικό κλίμα, η ελληνική κοινωνία ιδιαίτερα με το θέμα των Τεμπών είναι πού ευαίσθητη και καλά κάνει. Έχουν μαζευτεί 1,5 εκατ. υπογραφές για να ριχτεί άπλετο φως σε αυτή την υπόθεση και για να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, άρα νομίζω ότι όλοι θα πρέπει με απόλυτη περίσκεψη και συναίσθηση να πέσουν πάνω από αυτό», συνέχισε.

Σχετικά με τα όσα δημοσιεύτηκαν για το δυστύχημα στα Τέμπη περί αλλοίωσης των ηχητικών ντοκουμέντων των συνομιλιών του σταθμάρχη ο κ. Σπίρτζης επισήμανε πως η κυβέρνηση «πρέπει να τεκμηριώσει με κάθε τρόπο ότι οι ευθύνες περιορίζονται στο ανθρώπινο λάθος, δηλαδή μεταξύ των δύο μηχανοδηγών και του σταθμάρχη».

«Να μας πουν ποιος είχε πρόσβαση στην μαγνητοταινίες, και ποιος επέλεξε συγκεκριμένα τμήματα αυτών των συνομιλιών να τα δώσει στη δημοσιότητα» επισήμανε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Σπίρτζης: Δεν με νοιάζει να πιέσω καθόλου τον Καραμανλή

Σχετικά με την ενεργοποίηση του άρθρου 86, ο κ. Σπίρτζης υπογράμμισε πως δεν το έκανε για να πιέσει τον κ. Καραμανλή.

«Δεν με νοιάζει να πιέσω καθόλου τον κ. Καραμανλή, πιέζεται από μόνος του όπως και οι άλλοι υπουργοί που έχουν ευθύνη ή δεν έχουν και εμπλέκονται σε αυτό» είπε.

Ερωτηθείς αν ο ίδιος αναλαμβάνει μερίδιο της ευθύνης επισήμανε πως «έκανα ό,τι μπορούσα» επισημαίνοντας πως η σύμβαση παραδόθηκε στο 74%.

«Δεν αισθάνομαι ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο όταν είχαμε μια σύμβαση που ήταν διάτρητη, έλλειπαν υλικά, δεν παράγονταν υλικά εδώ και 15 χρόνια, δεν υπήρχαν ανταλλακτικά, δεν υπήρχαν προδιαγραφές ασφαλείας» επισήμανε ο κ. Σπίρτζης καταλήγοντας πως και ο ίδιος πρέπει να διερευνηθεί αν έχει ευθύνη.

Δείτε το βίντεο από τις δηλώσεις Σπίρτζη στον ΣΚΑΪ

Συνέχεια...

Πορτοσάλτε: Η μοναδική, άγνωστη, Ιστορία των ορφανών Ελληνόπουλων του 1821

Άρης Πορτοσάλτε

Τα ορφανά ελληνόπουλα του 1821. Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου και η ανάγνωση του άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο, συγκλονιστικό, σπαρακτικό για την τύχη των χιλιάδων ορφανών παιδιών της Επανάστασης, που περιφέρονταν ρακένδυτα και πεινασμένα, χωρίς καμία ελπίδα. Κάποια εξ αυτών, διασώθηκαν. Έφτασαν χάρη στη βοήθεια φλογερών φιλελλήνων και αλτρουιστών, κυρίως στη φιλόξενη Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, όπου έλαβαν λαμπρή μόρφωση.

Αργότερα, άντρες πια, ορισμένα από τα ορφανά επέστρεψαν στην Ελλάδα κι αποτέλεσαν την οργανωτική «μαγιά» του νεοσύστατου κράτους, ενώ άλλα συνέχισαν στη «θετή τους πατρίδα», όπου και διακρίθηκαν στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή.

Οι μάχες που δόθηκαν στη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των προνεοτερικών συγκρούσεων, με κυριότερο γνώρισμα, ενδεχομένως, την απουσία οποιουδήποτε νομικού πλαισίου που αφορούσε τη συμπεριφορά προς τους αντιπάλους, ενόπλους και αμάχους. Ο νικητής τα έπαιρνε όλα. Οι άνδρες κατά κανόνα σφαγιάζονταν, ενώ οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά, συνήθως, πωλούνταν στα σκλαβοπάζαρα, όταν δεν κατέληγαν στα χαρέμια.

Οι σωζόμενες αρχειακές πηγές για την εποχή ξεχειλίζουν από σκληρές και μακάβριες περιγραφές για τις εκατόμβες των θυμάτων που περνούσαν από λεπίδι και κατά κανόνα κείτονταν άταφοι σαν τροφή στα όρνεα και πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση της χολέρας. Αυτή η άγρια και πρωτόγνωρή συμπεριφορά υπήρξε γενεσιουργό αίτιο οξύτατων κοινωνικών ζητημάτων, με βασικό εκείνο των δεκάδων χιλιάδων ορφανών παιδιών, τα οποία κυκλοφορούσαν ρακένδυτα και πεινασμένα, αλλά κυρίως χωρίς ελπίδα, αδυνατώντας να εντοπίσουν τους γονείς τους.

Επρόκειτο για ένα θέαμα αποκαρδιωτικό, μια μαχαιριά στις ψυχές των αγωνιστών της ελευθερίας, μια χαίνουσα πληγή στα αλτρουιστικά αισθήματα των φιλελεύθερων ανθρώπων όλου του κόσμου. Ήταν αδύνατο να μην υπάρξει αντίδραση, όχι μόνο από τους Αμερικανούς αλλά και από πλήθος φιλελλήνων, διαφορετικών εθνικοτήτων και προθέσεων. Διάθεση τους ήταν να συγκεντρώσουν τα νεαρά Ελληνόπουλα, κατά προτίμηση ορφανά, και να τα στείλουν στις χώρες τους για να μορφωθούν.

Το βιβλίο «Τα ορφανά Ελληνόπουλα του 1821» με υπότιτλο «Μια ιστορία για την Παλιγγενεσία και τον αμερικανικό φιλελληνισμό» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος), είναι ένα απόσταγμα συστηματικής ενασχόλησης του ιστορικού Ιάκωβου Μιχαηλίδη, καθηγητή Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, με την Ελληνική Επανάσταση για περίπου δεκαπέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό οδοιπορικό σε κάποιους από τους ιερούς τόπους του Αγώνα, τη Χίο, τη Νάουσα, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι, περιοχές από τις οποίες κατεξοχήν κατάγονταν τα περιπλανώμενα ορφανά της Επανάστασης. 

Η ιστορία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας έχει δικαιολογημένα καταλάβει εξέχουσα θέση ανάμεσα στις επανάστασης της εποχής της Νεοτερικότητας. «Όπως κάθε επανάσταση, έτσι και η ελληνική δεν αφορά μόνο στα μεγάλα πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τους πρωταγωνιστές και τις επιλογές τους. Κυρίως σχετίζεται με τα μικρά, τα καθημερινά, τα αυτονόητα, αυτά που ενυπάρχουν επί αιώνες στη ζωή των απλών ανθρώπων, οριοθετούν και καθορίζουν τις σχέσεις τους, και τα οποία συμπαρασύρονται, σκορπίζονται στους τέσσερις ανέμους κάθε φορά που ξεσπούν οι επαναστατικές θύελλες.

Κι αν κάτι τέτοιο φαντάζει λογικό και εν πολλοίς αναμενόμενο, ας κοντοσταθούμε για μια στιγμή αναλογιζόμενοι πως αφορά τις τύχες ανθρώπων, γνωστών και άγνωστων, που η μοίρα θέλησε να γίνουν εκόντες, άκοντες τα ενεργούμενα συχνά τα θύματα μιας αλλαγής επώδυνης και βασανιστικής, η οποία έμελλε να σφραγίσει τη ζωή τους με τρόπο ανεπανάληπτο, αναπόδραστο, μη αναστρέψιμο και δραματικό».

Τα ορφανά συγκίνησαν πλήθος Φιλελλήνων, οι οποίοι εκδήλωσαν την πρόθεση να αναλάβουν την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών των επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης. Πιθανόν σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η αποστολή στη Γαλλία, το 1825, δύο εκ των επτά παιδιών του Κωνσταντίνου Κανάρη για να σπουδάσουν με έξοδα του εκεί Φιλελληνικού Κομιτάτου. Ο ένας του γιός, παρέμεινε στη Γαλλία, ενώ ο άλλος μετακινήθηκε στη Γερμανία.

Η ανάγκη εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων αρκετών από αυτά ορφανών, κυρίως όμως παιδιών σπουδαίων οπλαρχηγών, όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Κίτσος Τζαβέλλας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κινητοποίησε και Γερμανούς Φιλέλληνες, κατά την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα. Στο ξακουστό «Αθήναιον» του Μονάχου πολλά παιδιά έλαβαν επιμελημένη μόρφωση και ακολούθως επέστρεψαν στην πατρίδα για να αποτελέσουν την πνευματική ελίτ του αρτισύστατου ελληνικού βασιλείου. 

Η σφαγή της Χίου, η ανελέητη σφαγή των κατοίκων του νησιού, ενός από τα πιο ισχυρά οικονομικά κέντρα της Μεσογείου, στις αρχές του 19ου αιώνα, αποτέλεσε την πλέον αποτρόπαια πράξη της επαναστατικής περιόδου. Συγκλόνισε όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη, που αντίκριζε με δέος μια άνευ προηγουμένου εξόντωση και εξανδραποδισμό. Οι Χιώτες ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα στις 11 Μαρτίου του 1822. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους στίφη οθωμανικών στρατευμάτων και σώματα ατάκτων αποβιβάστηκαν στο νησί.

Ο Βαχίτ Πασάτ, ο Οθωμανός Τοποτηρητής της Χίου, στα Απομνημονεύματα του περιέγραψε τη μεγάλη σφαγή. «Το εσπέρας οι ήρωες μας εκ της φρουράς, έσπευσαν να θέσωσιν υπό τους πόδας του τοποτηρητού τας αιμοσταγείς κεφαλάς των αποστατών επισημοτέρων γκιαούρων λαβόντων τα επίχειρα της απιστίας των, υπό μουσουλμανική μάχαιραν, ο δε τοποτηρητής εφιλοτιμήθη να απονείμη εις έναν έκαστον δώρα και γέρας δια τον ηρωισμό των αυτόν.

Άλλοι πάλι προσέφερον εις τον τοποτηρητήν ουχι ήττον πολύτιμον προσφοράν ζώντας αιχμαλώτους τινάς εκ των ονομαστών επί απιστία και αποστασία Χίων χριστιανών, τους οποίους άμα είδεν ο τοποτηρητής, προσέταξε να καρατομηθώσι και να γεμισθώσι με τα κρανία των διαχύρου απαλού, τα δε βέβηλα και άπιστα πτώματα των ερρίφθησαν αυθωρεί εις την θάλασσαν». 

Η εξόντωση των κατοίκων της Χίου είχε τρομερό αντίκτυπο στις ξένες διπλωματικές και προξενικές αντιπροσωπείες που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Οι ανελέητες σφαγές και βεβηλώσεις συνεχίστηκαν επί ημέρες. Ακόμα σκληρότερη, ίσως, στάθηκε η μοίρα εκατοντάδων γυναικών και παιδιών που σύρθηκαν στην αιχμαλωσία. Ελάχιστα παιδιά στάθηκαν τυχερά.

Ο 14χρονος Κωνσταντίνος Ράλλης και ο 16χρονος Παντιάς Ράλλης, γιοί του Χιώτη Εμπόρου Θεόδωρου Ράλλη που δολοφονήθηκε από τους Οθωμανούς, ο 16χρονος Νικόλαος Πετροκόκκινος και ο Αλέξανδρος Πασπάτης κατόρθωσαν να απομακρυνθούν από τη Χίο γλιτώνοντας σφαγή και αιχμαλωσία και ήταν από τα πρώτα παιδιά που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ. Εκεί ταξίδεψε κι ένας ακόμα μικρός Χιώτης, ο Κωνσταντίνος Φουντουλάκης. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Ροδοκανάκης, γόνος μιας από τις αρχοντικές οικογένειες του νησιού, με καταγωγή από το Βυζάντιο. Οι γονείς του θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς, αλλά ο ίδιος κρύφτηκε στα βράχια και κατάφερε να διασωθεί από διερχόμενο πλοίο. 

Τα Ελληνόπουλα που ταξίδεψαν στον Νέο Κόσμο, όπου βρήκαν θαλπωρή και υποστήριξη από οικογένειες Αμερικανών. Σπούδασαν στα εμβληματικά, φιλελεύθερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ.

Στο Amherst College, το Yale και στο Harvard. Πολλά, μετά την ενηλικίωση τους επέστρεψαν για να αναλάβουν αξιώματα και θέσεις ηγεσίας. Κάποια έμειναν στη νέα τους πατρίδα, όπου διέπρεψαν, διακρίθηκαν και συνέβαλαν στη σφυρηλάτηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και μνημονεύονται έως σήμερα.

Χαρακτηριστική, η περίπτωση του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου από το Πάπιγκο της Ηπείρου. Στη διάρκεια της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης 1866-1869, ο Αναγνωστόπουλος γνωρίστηκε με ένα παλαιό γνώριμο και φίλο των Ελλήνων, τον γιατρό Σάμιουελ Χάου. Ο Χάου βρισκόταν στην Ελλάδα για να συνδράμει στους Κρητικούς και επιστρέφοντας στη Βοστώνη πήρε μαζί του και τον Αναγνωστόπουλο, τον οποίο πάντρεψε, αργότερα, με μια από τις κόρες του. Ο Μάικλ Ανάγνος, πλέον, διαδέχθηκε τον πεθερό του στη διεύθυνση του περίφημου σχολείου Perkins School for the Blind. Η προτομή του Ανάγνος έχει τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία του Ιδρύματος, σε ανάμνηση της προσφοράς του. 

Από τα σαράντα Ελληνόπουλα που διασώθηκαν από τις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της Παλιγγενεσίας, μόνο ένα ήταν κορίτσι. Η Γαρυφαλλιά Μιχάλμπεη, η «Ελληνίδα Σκλάβα», που πέθανε σε ηλικία μόλις 15 ετών, στη Βοστώνη. Ενέπνευσε και το ομώνυμο γλυπτό, «The Greek Slave», του περίφημου Αμερικανού γλύπτη Χίραμ Πάουερς. Ήταν το πρώτο μαρμάρινο γλυπτό στην αμερικανική ιστορία του 19ου αιώνα που απεικόνιζε γυμνό γυναικείο σώμα. Προβλήθηκε ως το εμβληματικό έργο για την κατάργηση της δουλείας.

Το βιβλίο του Ιάκωβου Μιχαηλίδη, «Τα ορφανά Ελληνόπουλα του 1821», είναι ένα σπουδαίο βιβλίο για μια άγνωστη, δραματική, συγκινητική και ανθρώπινη σελίδα της Επανάστασης. Προϊόν πρωτότυπης έρευνας του καταξιωμένου καθηγητή Ιστορίας στο ΑΠΘ, που ειδικεύεται στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία. 

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Εάν είχαμε καταφέρει να οργανώσουμε κινηματογραφική παραγωγή στην Ελλάδα, το θέμα που πραγματεύεται ο Μιχαηλίδης θα γινόταν μια εξαιρετική ταινία.

Ποτέ δεν είναι αργά για το Χόλιγουντ…

liberal.gr

Συνέχεια...

25η Μαρτίου: Πώς φτάσαμε στην Επανάσταση του 1821 - Το παρασκήνιο και οι παράγοντες της εξέγερσης

Η ωρίμανση των συνθηκών για την κήρυξη της Επανάστασης - Τα προεπαναστατικά σχέδια - Η Φιλική Εταιρεία - Οι φάσεις της Επανάστασης

Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε ένας εννιάχρονος σκληρός αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, που οδήγησε στην ίδρυση του Ελληνικού κράτους: «Στη συνείδηση του Έθνους έλαβε θρυλικές διαστάσεις, ενέπνευσε τις επόμενες γενεές των Ελλήνων για διαδοχικές απελευθερωτικές εξορμήσεις και σε καιρούς δοκιμασίας τις εμψύχωσε για καρτερία και αντίσταση» («ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», τ. ΙΒ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ). Η Ελληνική Επανάσταση επίσης δημιούργησε ένα τεράστιο ρεύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη, ανάγκασε Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις να ασχοληθούν με την Ελλάδα, προκάλεσε ισχυρότατο πλήγμα στην Ιερά Συμμαχία και σήμανε τον θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων.



Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821;

Η Ελληνική Επανάσταση έγινε ύστερα από μια σειρά άλλες «μικρότερες» επαναστάσεις, τοπικές εξεγέρσεις, αλλά και συνεχή ανταρσία κατά των Οθωμανών. Ήταν επίσης αποτέλεσμα μακράς ιδεολογικής προετοιμασίας. Σ' αυτή είχαν τεράστια συμβολή η μεγάλη πρόοδος των Ελλήνων κατά τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα και οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίες περνούσαν συχνά μέσα από τις μυστικές επαναστατικές εταιρίες (περισσότερα για το θέμα αυτό, θα βρείτε στο βιβλίο «1821 + ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ 2021). Παρά την καταπίεση, την ταπείνωση και τους συνεχείς διωγμούς, οι Έλληνες στα χρόνια της σκλαβιάς κατόρθωσαν να διασώσουν και να αναπτύξουν την ενότητά τους γύρω από την Ορθοδοξία και να συνταχθούν στο κοινοτικό σύστημα. Μετά την μεγάλη παρακμή των πρώτων αιώνων της τουρκοκρατίας, άρχισε από τα μέσα του 18ου αιώνα η ανάπτυξη της οικονομίας, ιδιαίτερα του εμπορίου και της ναυτιλίας. Οι Έλληνες ευνοήθηκαν από τις ρωσοτουρκικές Συνθήκες του 1774 και των επόμενων ετών, αλλά και από τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν επίσης η ραγδαία ανάπτυξη της Παιδείας σε πολλές περιοχές του ελληνισμού. Τα σχολεία πολλαπλασιάστηκαν, τα εκπαιδευτικά προγράμματα βελτιώθηκαν, εκδόθηκαν πολλά βιβλία, αρκετά απ’ τα οποία ήταν επιστημονικά, οι μορφωμένοι Έλληνες πλήθυναν και οι Διδάσκαλοι του Γένους επιτελούσαν σημαντικό έργο.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ιδιαίτερα κατά τη δεύτερη δεκαετία του, οι ταγοί, πολιτικοί και πνευματικοί του ελληνισμού, άρχισαν να συνειδητοποιούν τη ραγδαία πρόοδο που είχαν σημειώσει οι Έλληνες. Το 1818, ο Ιωάννης Καποδίστριας γράφει ότι υπήρχαν οι «κινητήριες δυνάμεις» για την πολιτική αναγέννηση της Ελλάδας, εννοώντας την πρόοδο του εμπορίου και της ναυτιλίας και την άνθιση της παιδείας.



Αλλά και ένας ακόμα σπουδαίος Έλληνας, ο Αδαμάντιος Κοραής έγραφε στις αρχές του 19ου αιώνα ότι: «Ή είναι βέβαιον ότι ενεργείται της Ελλάδος η αναγέννησις ή δεν είναι τίποτε βέβαιον εις τον Κόσμον» και μερικά χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1814 έγραφε: «Υπάρχουν σημεία αναντίρρητα, ότι εξύπνησε τέλος πάντων η ταλαίπωρος Ελλάς· και η εξύπνησις αυτή προετοιμάζει και την μέλλουσαν ελευθερίαν». Υπήρχαν όμως διαφορετικές απόψεις για το πώς και πότε θα απαιτούσε η Ελλάδα την «μέλλουσαν ελευθερίαν» καθώς δεν συνέπιπταν οι γνώμες των Ελλήνων. Υπήρχαν πάντως τρεις κυρίως ιστορικές προοπτικές.

Η πρώτη προοπτική βασιζόταν στην αντίληψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπορούσε να αλωθεί «εκ των έσω» από τους Έλληνες, με το πέρασμα του χρόνου, κατά το πρότυπο – παράδειγμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με την άποψη αυτήν, οι Έλληνες έπρεπε να συνεχίσουν να είναι νομιμόφρονες, να προσπαθήσουν να προοδεύουν στην οικονομία και τις επιστήμες και να επιδιώξουν την κατάληψη περισσότερων και σπουδαιότερων θέσεων στην κυβέρνηση και τη διοίκηση, ώστε να κυριαρχήσουν στα πεδία αυτά και να αποτελέσουν την αδιαμφισβήτητη κυρίαρχη τάξη στις περιοχές όπου υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Η προοπτική αυτή παρουσίαζε αρκετά πλεονεκτήματα και δεν εξέθετε το Έθνος σε άμεσους κινδύνους. Όμως, προϋπέθετε την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος, ενώ για την πραγματοποίησή της υπήρχαν αβεβαιότητα και πιθανοί αστάθμητοι κίνδυνοι, όπως ενδεχόμενη αλλαγή της στάσης των Οθωμανών απέναντι στους Έλληνες.

Η δεύτερη προοπτική, αποτελούσε ανανέωση της παλιάς προσδοκίας για την απελευθέρωση του Έθνους με πρωτοβουλία της Ρωσίας. Η υψηλή θέση του Καποδίστρια στη ρωσική κυβέρνηση και τα σχέδια που είχε υποβάλει στον τσάρο Αλέξανδρο το 1816, με την ελπίδα ότι θα κατόρθωνε να τα προωθήσει την κατάλληλη στιγμή, έκαναν την προοπτική αυτή να φαντάζει ρεαλιστική και εφικτή. Σύμφωνα με το σχέδιο του Καποδίστρια, η Ρωσία όφειλε να επιδιώξει ριζικότερη διευθέτηση των σχέσεών της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να μπορέσει να απαλλάξει τους Μολδαβούς, τους Βλάχους και τους Σέρβους από την αυθαίρετη και καταθλιπτική διοίκηση που τους καταπιέζει. Ο Καποδίστριας πίστευε ότι η Μολδαβία, η Βλαχία και η Σερβία έπρεπε να σχηματίσουν τρεις ομόσπονδες ηγεμονίες, οπότε ανάλογη διευθέτηση θα ακολουθούσε όταν θα ερχόταν «η ώρα να αποδοθεί εις τους Έλληνας η κληρονομία των προγόνων των».

Η προοπτική αυτή συνεπαγόταν ότι δεν θα υπήρχαν άμεσοι κίνδυνοι για τον Ελληνισμό. Θα απαιτούσε λιγότερο χρόνο σε σχέση με την πρώτη, αλλά εμπεριείχε μεγάλη αβεβαιότητα, καθώς η προοπτική υλοποίησής της συνδεόταν με την ύπαρξη ευνοϊκής διπλωματικής συγκυρίας. Τελικά, οι εξελίξεις, δεν επέτρεψαν να δοκιμαστεί ποτέ στην πράξη η προοπτική αυτή. Το βέβαιο είναι ότι ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-1829 έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την αποδοχή από τον σουλτάνο της δημιουργίας ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Σίγουρα είναι υπερβολική, αλλά όχι λανθασμένη η άποψη του Φρίντριχ Ένγκελς ότι «ο Ντίμπιτς ελευθέρωσε την Ελλάδα» (δείτε περισσότερα στο άρθρο μας της 16/2/2020).

Υπήρχε τέλος και η τρίτη προοπτική που ήταν η επανάσταση. Προερχόταν ως ένα βαθμό από την επαναστατική παράδοση του Έθνους, εμπνεόταν από το κήρυγμα του Ρήγα Φεραίου και από την τακτική των μυστικών εταιρειών της εποχής. Βάση της, ήταν η πεποίθηση ότι ήταν εφικτή η απελευθέρωση των Ελλήνων με γενική εξέγερση και στηριζόταν στην εκτίμηση ότι το Έθνος είχε επαρκείς δυνάμεις για την επιτυχία της Επανάστασης. Το 1806, στην «Ελληνική Νομαρχία» του Ανωνύμου του Έλληνος, που ήταν αφιερωμένη στον Ρήγα, «πρόδρομο μιας ταχέας ελευθερόσεως της κοινής Πατρίδος μας Ελλάδος», εκφράζεται το επαναστατικό φρόνημα του Έθνους: «… Είναι αδύνατον αι ελληνικαί ψυχαί να κοιμηθούν πλέον εις την ληθαργίαν της τυραννίαν! Ο λαμπρός ήχος των αρμάτων των πάλι θέλει ακουσθή προς κατατρόπωσιν των τυράννων των, και ταχέως».

Η Φιλική Εταιρεία και ο ρόλος της στην Επανάσταση

Τελικά, επικράτησε η τρίτη προοπτική. Αυτό οφείλεται στην επίδραση του ιδεολογικού παράγοντα, που εκφράστηκε και εφαρμόστηκε στην πράξη από τη Φιλική Εταιρεία.

Οι ιδρυτές της (Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθος) διακατέχονταν από ισχυρό πατριωτικό αίσθημα και αγωνιστικό φρόνημα. Από την ίδρυσή της στην Οδησσό το 1814, η Φιλική Εταιρεία επέβαλε τη νέα ιδέα, που ερχόταν σε αντίθεση με την άποψη που επικρατούσε ως τότε, ότι οι Έλληνες έπρεπε να περιμένουν την απελευθέρωσή τους από τους ξένους, στηριζόμενοι στην «φιλανθρωπίαν των ξένων βασιλέων». Η ιδέα αυτή ήταν ότι οι Έλληνες έπρεπε να επιδιώξουν την απελευθέρωσή τους μόνο με τις δικές τους δυνάμεις. Έπρεπε όμως να ενωθούν οι ομογενείς και να πειθαρχήσουν σε μια κεντρική ηγεσία. Τον Οκτώβριο του 1820 η Φιλική Εταιρεία «επέβαλε» την άποψή της ότι είχε έρθει ο καιρός να ξεσηκωθούν οι Έλληνες.

Τον Φεβρουάριο του 1821 στη Μολδοβλαχία και τον Μάρτιο του 1821 στην Ελλάδα, ξεκίνησε η Επανάσταση. Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας πίστευαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να απελευθερωθεί με τις δικές της δυνάμεις, καθώς είχαν υποτιμήσει τις δυνάμεις των Οθωμανών. Σίγουρα όμως, οι δυνάμεις του Έθνους το 1821 ήταν υπολογίσιμες. Ο Κλήρος, ανώτερος και κατώτερος είχε μεγάλη επιρροή στις πόλεις και τα χωριά. Οι μεγαλοκτηματίες πρόκριτοι, παρά την αρχική διστακτικότητα πολλών από αυτούς, οι λόγιοι και οι άλλοι μορφωμένοι Έλληνες, οι Φαναριώτες, κάτοχοι υψηλών αξιωμάτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι αρματολοί και οι κλέφτες, με πολύτιμη πολεμική εμπειρία, οι ναυτικοί, άριστοι γνώστες της θάλασσας, αλλά και μπαρουτοκαπνισμένοι από τις συγκρούσεις τους με τους πειρατές, Έλληνες που είχαν υπηρετήσει ή υπηρετούσαν σε ξένους στρατούς, αποτελούσαν αξιόλογο έμψυχο δυναμικό για ηγετικές και όχι μόνο, θέσεις της Επανάστασης. Οι ακτήμονες και καταπιεσμένοι χωρικοί, θα αποτελούσαν τον στρατό της.

Το βαθύ θρησκευτικό και εθνικό αίσθημα που επικρατούσε εκείνη την εποχή, ο ζήλος και οι ικανότητες των αρχηγικών στελεχών της Εταιρείας, η οργανωτική της δομή, η τήρηση της μυστικότητας με κορυφαίο στοιχείο την άγνωστη «Αρχή» καθώς και η σωστή στάση που τήρησε απέναντι στον Κλήρο και τους προκρίτους ήταν τα βασικά στοιχεία για την εξάπλωση και την επιτυχία των σκοπών της Εταιρείας. Τον Απρίλιο του 1820 η ανάληψη της ηγεσίας της Φιλικής Εταιρείας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, της προσέδωσε μεγαλύτερο κύρος.

Πόσα χρόνια διήρκησε η Ελληνική Επανάσταση;

Για την χρονική διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, ακόμα και ιστορικοί διαφωνούν μεταξύ τους. Ο αείμνηστος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ γράφει ότι η Επανάσταση διήρκεσε συνολικά εννιά χρόνια. Ξεκίνησε στο Ιάσιο στις 24 Φεβρουαρίου 1821 με την κυκλοφορία της περίφημης προκήρυξης του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που άρχιζε με τη φράση «Η ΩΡΑ ήλθεν ω Άνδρες Έλληνες» και δεν μπορεί να αποκοπεί από τον Αγώνα καθώς προβλεπόταν από το «Σχέδιον Γενικόν». Η Επανάσταση έληξε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830. Υπήρχαν βέβαια η Συνθήκη του Λονδίνου του Ιουλίου του 1827 μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας που προέβλεπε τη μεσολάβησή τους, ώστε να αποκατασταθεί η ειρήνη στην περιοχή και να τερματιστεί η Επανάσταση, όμως ο σουλτάνος δεν δέχθηκε τη μεσολάβησή τους, η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, λίγους μήνες αργότερα, η μάχη της Πέτρας της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου 1829, η τελευταία του Αγώνα, που από κάποιους θεωρούνται ως χρονικά σημεία τερματισμού της Επανάστασης, αυτά όμως δεν ισχύουν, καθώς οι δύο στρατοί παρέμεναν αντιμέτωποι.

Η Ελληνική Επανάσταση έληξε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 για την ίδρυση ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους. Ο σουλτάνος δεν μπορούσε να αρνηθεί την αναγνώριση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, καθώς η Πύλη, ήταν δεσμευμένη από τη Συνθήκη της Αδριανούπολης της 14ης Σεπτεμβρίου 1829 (με την οποία τερματιζόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος), να αποδεχθεί ό,τι θα αποφάσιζαν για το ελληνικό ζήτημα οι τρεις Δυνάμεις.

Οι φάσεις της Επανάστασης

Η Ελληνική Επανάσταση παρουσιάζει εναλλαγές επιτυχιών και αποτυχιών. Κατά τον Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις ή περιόδους με ιδιαίτερη φυσιογνωμία ή καθεμία.

Η πρώτη φάση ξεκινά τον Φεβρουάριο του 1821 και λήγει τον Δεκέμβριο του 1821. Αν και στη Μολδοβλαχία καταστέλλεται, στην Ελλάδα επικρατεί.

Η δεύτερη φάση (1822-1823) είναι περίοδος σταθεροποίησης της Επανάστασης. Στη διάρκειά της αποκρούονται οργανωμένες επιθέσεις των Τούρκων για την καταστολή της, πραγματοποιείται η ενιαία πολιτική συγκρότηση και η διοικητική οργάνωση των επαναστατημένων περιοχών.

Η τρίτη φάση (1824-1827) χαρακτηρίζεται από τον Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο, ως περίοδος εξασθένησης και υποχώρησης της Επανάστασης. Παρά τις σημαντικές νίκες που πετυχαίνουν σε διάφορα μέτωπα οι Έλληνες, οι δύο εμφύλιοι πόλεμοι, η συντονισμένη δράση Τούρκων και Αιγυπτίων, πλέον, εναντίον των Ελλήνων προκαλούν σε αυτούς βαρύτατες απώλειες. Πάντως, οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία εκδηλώνουν ενεργά τα ενδιαφέρον τους για την Ελληνική Επανάσταση με τη Συνθήκη του Λονδίνου (Ιούλιος 1827) και τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (Οκτώβριος 1827).

Η τέταρτη φάση (Ιανουάριος 1828 – Φεβρουάριος 1830) είναι περίοδος νέας ισχυροποίησης της Επανάστασης και αίσιας έκβασής της. Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ιωάννη Καποδίστρια οδηγεί, ανάμεσα σε άλλα, στην ανασύνταξη των ελληνικών δυνάμεων, στην ανακατάληψη της Στερεάς Ελλάδας και τελικά στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830), με το οποίο αναγνωρίζεται ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Από τότε, ως τα τέλη του 1832, ολοκληρώνονται και οριστικοποιούνται τα αποτελέσματα της Επανάστασης (όπως π.χ. ο καθορισμός των συνόρων του νέου Ελληνικού Κράτους).

Επίλογος

Η Ελληνική Επανάσταση ξεχωρίζει από τις άλλες, καθώς δεν επρόκειτο για τυχαία εξέγερση με αφορμή επεισόδια ή άλλες ευνοϊκές συγκυρίες, ούτε υποκινήθηκε από ξένους για την εξυπηρέτηση συμφερόντων τους. Προήλθε ουσιαστικά από πρωτοβουλία των ίδιων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των ηγετών της Φιλικής Εταιρείας. Θα επαναλάβουμε κάτι που είχαμε γράψει και στο παρελθόν. Οι Τούρκοι υποτίμησαν αρχικά την Ελληνική Επανάσταση, καθώς θεώρησαν ότι επρόκειτο για μεμονωμένες ενέργειες που θα μπορούσαν εύκολα να κατασταλούν. Η ανταρσία του Αλή πασά των Ιωαννίνων, που ανάγκασε τον σουλτάνο να στείλει στην Ήπειρο τον ικανότατο Χουρσίτ πασά, «μόρα βαλεσί» του Μοριά και έδωσε την ευκαιρία στους Πελοποννήσιους να ξεσηκωθούν ήταν σημαντική για να «στερεωθεί» η Επανάσταση. Αν και ο Χουρσίτ κατέπνιξε την ανταρσία του Αλή πασά, δεν επέστρεψε ποτέ στον Μοριά, καθώς έπεσε πιθανότατα θύμα συκοφαντίας και αυτοκτόνησε στη Λάρισα με δηλητήριο. Αν ο Χουρσίτ, με τους 80.000 άνδρες που διέθετε εκστράτευε στην Πελοπόννησο (τη θέση του πήρε ο Δράμαλης που έμαθε πανωλεθρία στα Δερβενάκια) είναι πολύ πιθανό η εξέλιξη των πραγμάτων να ήταν πολύ διαφορετική.

Βασική πηγή για το άρθρο μας ήταν η εισαγωγή για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (τόμος ΙΒ’), γραμμένη από τον αείμνηστο ιστορικό και πανεπιστημιακό Αλέξανδρο Δεσποτόπουλο (1913-2004).

Μιχάλης Στούκας

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Συνέχεια...

Επανάσταση 1821: Οι κυνηγοί κεφαλών και οι αμοιβές τους μέσα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους - Ποια ήταν η ύψιστη τιμή για έναν πολεμιστή

Ελληνική Επανάσταση: κι όμως υπήρξαν κυνηγοί κεφαλών που αμοίβονταν! Ποια ήταν η υψηλότερη τιμή για έναν πολεμιστή.

«Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ένα παραμυθάκι, ούτε συνέβη μέσα σε ένα απόγευμα. Ήταν ένα γεγονός με τεράστια δυναμική, μια έκρηξη γεμάτη αντιφάσεις, πόνο και αίμα». Τα λόγια του συγγραφέα ιστορικού ερευνητή Γιώργου Πύργαρη στο ethnos.gr είναι χαρακτηριστικά για να δοθεί το στίγμα μιας αναφοράς ξεχωριστών μικρών ή μεγάλων γεγονότων που έχουν φωτιστεί ελάχιστα αλλά τεκμηριώνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο μέσα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Μεταξύ αυτών είναι και ο πιο μακάβριος... τιμοκατάλογος της Επανάστασης του 1821 που με τη βοήθεια του σπουδαίου ιστορικού φέρνει στο φως το ethnos.gr.

Ο μακάβριος τιμοκατάλογος

Ο τιμοκατάλογος των... τιμών, επί των...τιμών κάθε πολεμιστή που έπαιζε καθημερινά τη ζωή του κορώνα γράμματα απέναντι στα τακτικά και συνήθως πολυάριθμα στρατεύματα των οθωμανών. Το μεγάλο διακύβευμα ήταν η απελευθέρωσητης πατρίδας αλλά η καθημερινότητα είχε διαμορφώσει σκληρό κώδικα τιμής «ζωής και θανάτου» που είχε τις ρίζες του όχι μόνο στις ανελέητες ελληνοτουρκικές συγκρούσεις. Ο αποκεφαλισμός του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού ως αντίποινα για την υποστήριξη των Κυπρίων στην Επανάσταση, ο αποκεφαλισμός του διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Κωνσταντίνου Μουρούζη, του γιού της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας είναι μόνο μερικές από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Από τα αρχαία χρόνια

Οι αποκεφαλισμοί είχαν καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια αλλά και από τα γεγονότα που αναφέρονται στα ιερά κείμενα όπως ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη κλπ. Οι πρακτικές του αποκεφαλισμού διατηρούνται ακόμα και σήμερα κυρίως στις εμπόλεμες περιοχές στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική.

Πόσοι από εμάς θα άντεχαν;

«Κατά τη διάρκεια αυτής της επανάστασης είχαμε πολλές ανατριχιαστικές και μακάβριες συνήθειες που σήμερα δεν ξέρω πόσοι από εμάς θα άντεχαν. Μια από αυτές, ήταν μετά από μια μάχη, να πηγαίνουν οι πολεμιστές κεφάλια αντιπάλων στον καπετάνιο ή στους αξιωματικούς και να πληρώνονται ανάλογα με έναν άτυπο τιμοκατάλογο τιμής που είχε καθιερωθεί», τονίζει ο Γιώργος Πύργαρης.

Οι μάχες της Επανάστασης είχαν σκληρούς κανόνες

Να παρακαλάει να του πάρουν το κεφάλι

«Πάγια τακτική κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, που έχει όμως τις ρίζες της πολύ παλιά. Ίσως και στα αρχαία χρόνια. Το να πάρει κάποιος το κεφάλι του αντιπάλου, ήταν τιμή για τον ίδιον και ντροπή για τον αντίπαλο. Υπάρχει δημοτικό τραγούδι, που ο τραυματισμένος κλέφτης καπετάνιος σε μία μάχη με τους Τούρκους, παρακαλάει τα παλικάρια του, να του κόψουν το κεφάλι και να το πάρουν μαζί τους στο ταγάρι, για να μην του το πάρουν οι εχθροί και τον ντροπιάσουν».

Πρακτική με μεγάλη σημασία

Οπως προκύπτει από τη μελέτη των αρχείων ντοκουμένων που μελετάει εδώ και χρόνια ο Γιώργος Πύργαρης η τακτική των κομμένων κεφαλιών ήταν αρκετά διαδεδομένη στην επανάσταση του 1821 και ήταν τακτική που ακολουθούσαν και οι Οθωμανοί αλλά και οι Έλληνες. Το κεφάλι του αντιπάλου ήταν το πειστήριο της μάχης και τη νίκης αλλά έπαιζε καθοριστικό ρόλο στο να καμφθεί το ηθικό των αντιπάλων και πολλές φορές μεγάλων πληθυσμών.

Πάστωνε τα κεφάλια των συναγωνιστών του

«Έχουμε πολλές αναφορές για κομμένα κεφάλια αρχηγών και αξιωματικών όχι μόνο μέσα από επίσημα έγγραφα, αλλά και από αναφορές, αλλά ακόμα και από δημοτικά ταγούδια. Κομμένο πήγαν το κεφάλι του Αλή Πασά στην Κωνσταντινούπολη το 1822, πεσκέσι θριάμβου στον Σουλτάνο, απέναντι στον αποστάτη και στασιαστή. Ο Καραϊσκάκης, έχτισε ολόκληρο σωρό με κεφάλια τούρκικα στην Αράχωβα. Στη μάχη του Ανάλατου το 1827 ο Καλλέργης πιάστηκε αιχμάλωτος. Κατάφερε να δραπετεύσει αλλά όπως διηγήθηκε αργότερα μέχρι να απελευθερωθεί (πληρώνοντας λύτρα) τον είχαν βάλει οι Τούρκοι να παστώνει μέσα σε αλάτι τα δέρματα από τα κεφάλια των Ελλήνων αιχμαλώτων συντρόφων του, που την προηγούμενη ημέρα οι Οθωμανοί του Κιουταχή, τους είχαν αποκεφαλίσει», τονίζει ο Γιώργος Πύργαρης.

Τα τρία σπάνια έγγραφα του Κριεζώτη

Σήμερα δημοσιεύονται τρία έγγραφα του Κριεζώτη, που αφορούν το θέμα.

Το πρώτο έχει ημερομηνία 19 Μαΐου 1829, όπου μετά από μια νικηφόρα μάχη στον Ανηφορίτη (σημερινή Ριτσώνα από την πλευρά της Χαλκίδας) απέναντι στους Οθωμανούς του Ομέρ του Ευρίπου, οι πολεμιστές του φέρνουν αιχμαλώτους, κομμένα κεφάλια, αλλά και σημαίες τούρκικες, για να πληρωθούν ανάλογα από τον καπετάνιο τους.

Ο Νικόλαος Κριεζώτης από την Εύβοια πρώην βοσκός που έγινε οπλαρχηγός και με τις επιστολές του σώθηκαν πολύτιμες πληροφορίες για την περίοδο της επανάστασης

Ενα κεφάλι ένα τάλλαρο

Όπως γίνεται αναφορά στα δύο έγγραφα, το κομμένο κεφάλι πληρωνόταν 1 τάλλαρο (5 γρόσια), ο ζωντανός αιχμάλωτος πληρώνονται 2 τάλλαρα (10 γρόσια) και η τούρκικη σημαία λάφυρο 4 τάλλαρα (20 γρόσια).

Υπέρτατη τιμή η σημαία

«Ο μηνιαίος μισθός ενός Έλληνα πολεμιστή τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν 20 γρόσια. Δηλαδή η απόκτηση της τουρκικής σημαίας ως λάφυρο κατά τη διάρκεια της μάχης, ήταν μέγιστη τιμή και ο πολεμιστής αμοίβονταν με δώρο ένα ολόκληρο μηνιάτικο».
Σχετικά με τους αιχμαλώτους αναφέρει: «Να επισημανθεί επίσης, πως ο αιχμάλωτος κόστιζε περισσότερο από τον νεκρό εχθρό και τούτο για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος, γιατί μπορούσε να δώσει πληροφορίες για το αντίπαλο στρατόπεδο και ο δεύτερος γιατί μπορούσε να ανταλλαχθεί με αιχμαλώτους, που είχε στα χέρια του ο εχθρός».

Η αμοιβή των πεζών

Επίσης τα έγγραφα αυτά που εδώ και δύο αιώνες φυλάγονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους μας πληροφορούν πως ένας πεζός για να μεταφέρει μήνυμα από τον Ανηφορίτη μέχρι τη Θήβα που ήταν απόσταση γύρω στα 25-30 χιλιόμετρα αμείβονταν από 3 έως 5 γρόσια, δηλαδή, μέχρι ένα τάλλαρο.

Ας διαβάσουμε όμως ενδεικτικά κάποια σημεία από αυτές τις δύο καταστάσεις του Κριεζώτη διατηρώντας την ορθογραφία:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-1: Εις 17 μαγιού 1829 

Ανηφορίτης κατά γραφή διά ενθύμησιν τα όσα τάλλαρα έδωσα τον συντρόφον όπου επολέμησαν και εχάλασαν τους τούρκους και έπιασαν και ζωντανούς
1 ζωντανών κοσταντής Σέρβος τάλαρα 2
1 ζωντανών καραμανόλης του σκουρτανιότη τάλαρα 2
1 κεφάλι ο ίδιος καραμανόλης τάλαρα 1
1 κεφάλι παναγιότης κρήτζαλης τάλαρα 1
1 ζωντανών ο εκαντόταρχος ποπόλιος τάλαρα 2
1 κεφάλι ο αλής θηβαίος τάλαρα 1
1 ζωντανών ο γιωργάκης ράντης τάλαρα 2
...
1 κεφάλι όπου εμάλωνεν αλής με έναν σύντροφον του σκουρτανιώτη τάλαρα 1
διά δύο πεζούς όπου έστειλον εις θήβα όταν ήθελεν να έμπι ο σκουρτανιώτης μιντάτι εις θήβαν τάλαρα 6...

Ντοκουμέντο -1: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-2: Η τιμή της σημαίας

Και στο δεύτερο έγγραφο διαβάζουμε περίπου τα ίδια, εκτός από την πληροφορία της εχθρικής σημαίας...

1 σημαία αναγνώστης αντωνίου τάλαρα 4.

Ντοκουμέντο -2: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-3: «Πετούσαν τα κεφάλια»

Το τρίτο έγγραφο είναι συνοπτικό (έχει μεσολαβήσει κι άλλη νικηφόρα μάχη εναντίον του Ομέρ, στις 2 Ιουνίου 1829) και κάνει λόγο για 30 κομμένα κεφάλια στη πρώτη μάχη και άλλα 40 στη δεύτερη. Επίσης, στη δεύτερη μάχη πήραν λάφυρο άλλη μια εχθρική σημαία. Άλλη μια πληροφορία που μας δίδεται στο τρίτο έγγραφο, είναι ότι αφού ο καπετάνιος έβλεπε τα κεφάλια και πλήρωνε τους πολεμιστές, κατόπιν τα κεφάλια τα πετούσαν. Και αυτός που πήγαινε να τα πετάξει, πληρωνόταν με 1 τάλλαρο. Οι πεζοί που έκαναν την ίδια διαδρομή Ανηφορίτη-Θήβα για να μεταφέρουν μήνυμα στον Στρατάρχη Υψηλάντη, πληρώθηκαν αυτή τη φορά με 1 τάλλαρο, που σημαίνει πως στους πεζοδρόμους δεν υπήρχε πάγιο ποσό πληρωμής.

Ντοκουμέντο -3: Η σπάνια επιστολή του Κριεζώτη

Το έργο του Γιώργου Πύργαρη

Ο Γιώργος Πύργαρης γεννήθηκε το 1965 στην Καλλιθέα Θηβών. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από νωρίς στράφηκε στη λογοτεχνία. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, τη «μαθητεία» και τον «Χαιρετισμό» καθώς και το μυθιστόρημα «Το δέντρο της αόρατης πόλης». Το 2007 άρχισε τις ιστορικές έρευνες για την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 και το 2010 εκδίδει τον πρώτο καρπό των ιστορικών του ερευνών, το βιβλίο «Οπλαρχηγός Αθανάσιος Σκουρτανιώτης - Το άγνωστο ολοκαύτωμα».

Ο συγγραφέας ιστορικός ερευνητής Γιώργος Πύργαρης

Τo έργο «Στρατηγού Ευστρατίου Πίσσα - Απομνημονεύματα 1821», το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τον Φεβρουάριο του 2017, είναι η δεύτερη ιστορική έρευνά του. Η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Τα Διηγήματα της Πλατείας» εκδόθηκε επίσης από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τον Ιούλιο του 2017. Μ' αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Έναρξη του Αγώνα για την Ελευθερία του Ελληνικού Έθνους (Μάρτιος 1821) κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο «Historical Quest» τα βιβλία του «Τα Παραλειπόμενα του 1821 - Τόμος Α΄» και "Οδυσσέα Ανδρούτσου - Επιστολογραφία».

Κώστας Ασημακόπουλος

ΕΘΝΟΣ

Συνέχεια...

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η Ελλάδα έχει γυρίσει οριστικά σελίδα - Από ρεκόρ σε ρεκόρ οι ξένες επενδύσεις » – Τι είπε για την οικονομία

Στη σημαντική βελτίωση του οικονομικού κλίματος και στην προσέλκυση ολοένα και περισσότερων επενδύσεων στην Ελλάδα εστίασε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο CTV, μετά τη συνάντηση με τον Καναδό ομόλογό του, Τζαστίν Τριντό, στην οποία τονίστηκε η ενίσχυση των διμερών σχέσεων και υπεγράφη η συμφωνία για την παράδοση επτά υπερσύγχρονων πυροσβεστικών αεροσκαφών. 

Λίγο πριν από τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, ο πρωθυπουργός τόνισε: «Για πρώτη φορά θα δώσουμε την ευκαιρία στη διασπορά μας, σε όσους έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα, να αξιοποιήσουν την επιστολική ψήφο για να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές. Επομένως, θα είναι επίσης μια ευκαιρία να αναδείξουμε αυτή τη δυνατότητα και να τους παροτρύνουμε να συμμετάσχουν σε μια εκλογική διαδικασία η οποία είναι αρκετά σημαντική για το μέλλον της χώρας».

Για τις επενδύσεις δήλωσε τα εξής: «Αν κοιτάξετε την εισροή άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι σημαντική, πηγαίνουμε από ρεκόρ σε ρεκόρ. Επομένως, μέρος της δουλειάς μου κατά την επίσκεψή μου στον Καναδά είναι να αναδείξω αυτό στην καναδική επιχειρηματική κοινότητα».

«Θέλω να βεβαιωθώ ότι θα καταρρίψω τις όποιες αμφιβολίες και ότι θα ξεκαθαρίσω με σαφήνεια ότι η Ελλάδα έχει γυρίσει οριστικά σελίδα» συμπλήρωσε.

Όσον αφορά στον πόλεμο της Ουκρανίας υπογράμμισε: «Φυσικά, εναπόκειται στις φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης να διασφαλίσουμε ότι έχουμε ένα κοινό μέτωπο απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα. Και ο Καναδάς είναι απαραίτητος εταίρος σε αυτή την προσπάθεια».

Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Καναδά μετά από σχεδόν 41 χρόνια, μετά από τέσσερις δεκαετίες. Γιατί τώρα;

«Έχει περάσει πολύς καιρός. Υποθέτω ότι αυτός είναι ένας καλός λόγος. Είμαστε πολύ στενοί εταίροι και συνεργαζόμαστε σε πολλά γεωπολιτικά ζητήματα. Αλλά πέραν αυτού, υπάρχουν δύο επιπλέον λόγοι για τους οποίους θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να έρθω: πρώτον, θα είναι μια ευκαιρία για εμένα να γιορτάσω την Ημέρα Ανεξαρτησίας με τον Καναδό Πρωθυπουργό και να συναναστραφώ με μια πολύ δυναμική και ενεργή ελληνοκαναδική κοινότητα. Είμαστε πολύ περήφανοι για την ελληνική διασπορά στον Καναδά και νιώθω ότι ήταν υποχρέωσή μου να έρθω και να την επισκεφθώ, ειδικά σε μία τόσο σημαντική ημέρα. Πέραν όλων των άλλων, για πρώτη φορά θα δώσουμε την ευκαιρία στη διασπορά μας, σε όσους έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα, να αξιοποιήσουν την επιστολική ψήφο για να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές. Επομένως, θα είναι επίσης μια ευκαιρία να αναδείξουμε αυτή τη δυνατότητα και να τους παροτρύνουμε να συμμετάσχουν σε μια εκλογική διαδικασία η οποία είναι αρκετά σημαντική για το μέλλον της χώρας. Ο δεύτερος λόγος είναι επειδή πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να ενισχύσουμε περαιτέρω τους οικονομικούς μας δεσμούς. Όπως γνωρίζετε, η ελληνική οικονομία έχει ανακάμψει με -πιστεύω- εντυπωσιακό τρόπο. Έχουμε αφήσει πίσω μας την κρίση. Θεωρώ ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να επιχειρηματολογήσουμε και στην καναδική επιχειρηματική κοινότητα ότι θα πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον της προς την Ελλάδα και να εξετάσει το ενδεχόμενο διάθεσης κεφαλαίων».

Θέλω να αναφερθώ στην οικονομική σχέση και τους οικονομικούς αυτούς δεσμούς, κυρίως στις εμπορικές σχέσεις, ξεκινώντας από την CETA, τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά. Υπήρξαν κάποια μεγάλα εμπόδια τον τελευταίο καιρό, συγκεκριμένα μόλις πριν από λίγες ημέρες η Γερουσία της Γαλλίας καταψήφισε την επικύρωσή της. Πότε θα επικυρώσει η Ελλάδα την CETA;

«Ευελπιστώ ότι θα την επικυρώσουμε. Έχουμε ακόμα κάποιες εκκρεμότητες σχετικά με κάποια προϊόντα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης ή ένα συγκεκριμένο φυσικό προϊόν, για παράδειγμα, τη φέτα. Θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι η φέτα, όταν πωλείται στον Καναδά, είναι η πραγματική φέτα. Και μόνο η Ελλάδα έχει τεχνικά το δικαίωμα να παράγει φέτα. Αλλά νομίζω ότι μόλις λυθούν αυτά τα ζητήματα, θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να επικυρώσουμε τη συμφωνία. Επί της αρχής, είμαι σίγουρα υπέρ των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου τέτοιου είδους, αν και καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κάποιες δυσκολίες με άλλες χώρες. Αλλά θα λύσουμε τις διαφορές μας. Στη συνέχεια, ευελπιστώ ότι αυτό θα είναι μια ευκαιρία για να αυξήσουμε το εμπόριο μεταξύ των χωρών μας, διότι αν κοιτάξετε το διμερές μας εμπόριο, δεν πιστεύω ότι είναι εκεί που θα μπορούσε να είναι. Επομένως, θα είναι επίσης μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τη συνολική εμπορική μας σχέση».

Είστε, όπως είπατε, κατ’ αρχήν υπέρ της CETA. Και ο λόγος που ρωτώ πολύ συγκεκριμένα είναι επειδή υπάρχει μια αυξανόμενη ανησυχία σε ορισμένες πτυχές άλλων χώρων, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Γαλλίας, για παράδειγμα, από τους αγρότες, σχετικά με το απελευθερωμένο εμπόριο και τις αρνητικές επιπτώσεις που πιστεύουν ότι έχει.

«Κατ’ αρχήν, πιστεύω ότι αν θέλαμε να διευθετήσουμε θέματα που είναι ευαίσθητα για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου είναι επωφελείς για όλους. Αλλά ξαναλέω, για παράδειγμα, έχουμε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα όταν πρόκειται για προϊόντα ελληνικής προέλευσης, τα οποία, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, μόνο η Ελλάδα μπορεί να παράγει. Θεωρούμε ότι οι οι ίδιοι κανόνες πρέπει να ισχύουν στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου. Πρέπει λοιπόν να ληφθούν υπόψιν συγκεκριμένες ευαισθησίες. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, με τον Καναδά, δεν έχουμε προβλήματα που μπορεί να έχουμε με άλλα μέρη του κόσμου, όπου μπορεί να εισάγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση προϊόντα που δεν πληρούν βασικά περιβαλλοντικά πρότυπα. Σε μια εποχή που επιβάλλουμε πρόσθετους περιορισμούς στους αγρότες μας, αυτές οι εμπορικές συμφωνίες πρέπει να έχουν τη σωστή ισορροπία».

Οπότε, ερμηνεύω από αυτό ότι η αίσθησή σας είναι ότι τα περιβαλλοντικά πρότυπα του Καναδά είναι εξίσου αυστηρά, για παράδειγμα, με εκείνα της Ελλάδας;

«Ξαναλέω, στην περίπτωσή μας, το ζήτημα αφορά ιδιαίτερα τα προϊόντα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης. Ο Καναδάς είναι μια προηγμένη οικονομία με ιδιαίτερη περιβαλλοντική ευαισθησία. Επομένως, για παράδειγμα, δεν μας απασχολούν τα ίδια ζητήματα με τον Καναδά με εκείνα που θα είχαμε με τις χώρες της Mercosur, ή με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, ή με τις χώρες της Αφρικής».

Αναμένετε ότι τα ζητήματα στα οποία αναφέρεστε θα επιλυθούν σύντομα; Ο λόγος που ρωτώ είναι ότι ένας Υπουργός σας ήρθε εδώ πέρσι και πρόπερσι. Έκανε το ίδιο σχόλιο, ουσιαστικά, ότι «όταν τα ζητήματα αυτά επιλυθούν, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τη συμφωνία και θα την επικυρώσουμε». Αλλά αυτό ήταν πριν από δύο χρόνια.

« Ευελπιστώ ότι αυτό θα είναι ένα από τα ζητήματα που θα συζητήσουμε με τον Πρωθυπουργό, αλλά δεν θέλω να μονοπωλήσει την ατζέντα μας. Έχουμε μια πολύ ευρεία ατζέντα. Πρέπει να επισημάνω ότι οι καναδικές εταιρείες έχουν επενδύσει ενεργά στην Ελλάδα και μάλιστα επένδυσαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Εάν το έκαναν κατά τη διάρκεια της κρίσης, υπάρχει ένας επιπρόσθετος λόγος για τον οποίο θα έκαναν πολύ περισσότερα τώρα. Έχουμε επίσης ελληνικές εταιρείες που επενδύουν στον Καναδά. Για παράδειγμα, μία από τις κορυφαίες εταιρείες μας στον βιομηχανικό κλάδο κατασκευάζει ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, ηλιακό πάρκο στον δυτικό Καναδά. Και όσο με ενδιαφέρουν οι εμπορικές ροές, άλλο τόσο με ενδιαφέρουν οι ροές από επενδυτικές δραστηριότητες».

Για ποιον λόγο;

«Επειδή οι επενδύσεις στην Ελλάδα δημιουργούν καλές θέσεις εργασίας. Φυσικά, αν υπάρχει τεχνογνωσία που μπορεί να εξαχθεί στον Καναδά, για παράδειγμα, είμαστε πρωτοπόροι όσον αφορά την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, παράγουμε το 50% της ηλεκτρικής μας ενέργειας από αιολική και ηλιακή ενέργεια. Γιατί να μην εξάγουμε αυτήν την τεχνολογία στον Καναδά; Μία από τις μεγάλες προκλήσεις για την Ελλάδα ήταν τα τελευταία χρόνια να αλλάξει η δομή της οικονομίας μας και να γίνει η οικονομία μας πιο εξωστρεφής και να επικεντρωθεί περισσότερο στην καινοτομία και στα προϊόντα και τις υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας. Αν μπορούμε να συνεργαστούμε σε θέματα όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με τον Καναδά, γιατί όχι;»

Ήταν δύσκολο να προωθήσετε το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι η χώρα που ήταν πριν από οκτώ χρόνια, από οικονομικής πλευράς, ότι ουσιαστικά το μήνυμα με το οποίο ξεκινήσατε εδώ σήμερα, ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή για τις επιχειρήσεις, είναι ένα ασφαλές μέρος για επενδύσεις; Αποτελεί ακόμη πρόκληση, ουσιαστικά, να…

«Μπορώ να σας πω ότι σήμερα είναι πολύ λιγότερο δύσκολο από ό,τι ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Ο «Economist» μας ανακήρυξε «χώρα της χρονιάς» για το 2023. Και πάλι, σε μία από αυτές τις κατατάξεις, κάναμε το μεγαλύτερο άλμα όσον αφορά τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Η οικονομία μας αναπτύσσεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι η Ευρωζώνη. Ο λόγος του χρέους μας ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται με τον ταχύτερο ρυθμό σε σχέση με κάθε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ. Η ανεργία έχει πέσει κάτω από το 10%. Το κόστος δανεισμού μας είναι πολύ χαμηλότερο από εκείνο της Ιταλίας, για παράδειγμα. Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχουμε βάλει σε τάξη τα οικονομικά μας και ότι η οικονομία βρίσκεται σήμερα σε μια βιώσιμη πορεία υψηλής ανάπτυξης που πιστεύω ότι θα διαρκέσει για τα επόμενα χρόνια. Αν κοιτάξετε την εισροή άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι σημαντική, πηγαίνουμε από ρεκόρ σε ρεκόρ. Επομένως, μέρος της δουλειάς μου κατά την επίσκεψή μου στον Καναδά είναι να αναδείξω αυτό στην καναδική επιχειρηματική κοινότητα. Δεν περιμένω να είναι όλοι απόλυτα εξοικειωμένοι με αυτό που συνέβη στην Ελλάδα. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν ακόμη κάποιες προκαταλήψεις, κάποιες αναμνήσεις από την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Θέλω να βεβαιωθώ ότι θα καταρρίψω τις όποιες αμφιβολίες και ότι θα ξεκαθαρίσω με σαφήνεια ότι η Ελλάδα έχει γυρίσει οριστικά σελίδα».

Μίλησαμε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις καθαρές πηγές ενέργειας. Ξέρω ότι αυτή είναι μια ιδιαίτερα επίκαιρη συζήτηση στην Ευρώπη μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. Είχαμε άλλους Ευρωπαίους ηγέτες εδώ στον Καναδά να λένε ότι αν ήταν περισσότερο διαθέσιμο σε αυτούς, θα ενδιαφέρονταν για το LNG του Καναδά, υγροποιημένο φυσικό αέριο. Ισχύει το ίδιο και για εσάς;

«Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Είμαστε μια σημαντική πύλη εισόδου για το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), όχι μόνο για την ελληνική αγορά, αλλά και για τα Βαλκάνια, για την Ανατολική Ευρώπη. Θεωρητικά, θα μπορούσαμε να προμηθεύσουμε ακόμα και την Ουκρανία. Έχουμε μία πλωτή μονάδα αποθήκευσης και επαναεριοποίησης στη Βόρεια Ελλάδα, η οποία ξεκινά τη λειτουργία της. Βέβαια, ο σκοπός αυτής της υποδομής δεν είναι μόνο να εξυπηρετεί την ελληνική αγορά, αλλά να εξυπηρετήσει και τους γείτονές μας προς τον βορρά. Επομένως, επί της αρχής, ναι, μας ενδιαφέρει πολύ να προμηθευτούμε LNG σε ανταγωνιστικές τιμές. Όσο πιο γρήγορα προχωρήσουμε όσον αφορά τη διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών στο ενεργειακό μας μίγμα, θα εξακολουθήσουμε να χρειαζόμαστε μια αξιόπιστη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στην Ελλάδα, δεν έχουμε πυρηνική ενέργεια. Πρακτικά απομακρυνόμαστε, απεξαρτώμαστε πλήρως από τον άνθρακα. Επομένως, αυτό καθιστά το φυσικό αέριο για το ορατό μέλλον ως σημαντική πηγή ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας».

Είναι ο Καναδάς, δεδομένης της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης, ιδανικός εταίρος σε αυτό, πιστεύετε; Θα μπορούσε να είναι ιδανικός εταίρος;

«Απολύτως. Ξαναλέω, ο Καναδάς είναι μια χώρα με την οποία μοιραζόμαστε τόσες πολλές αξίες. Όπως ήδη τόνισα, η μεγάλη ελληνική κοινότητα στον Καναδά λειτουργεί ως φυσική γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών μας. Συνεργαζόμαστε με τον Καναδά σε πολιτικά ζητήματα, την Ουκρανία, τη Γάζα. Πιστεύω ότι συμφωνούμε σε πολλές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Φυσικά, εναπόκειται στις φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης να διασφαλίσουμε ότι έχουμε ένα κοινό μέτωπο απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα. Και ο Καναδάς είναι απαραίτητος εταίρος σε αυτή την προσπάθεια».

Θέλω να ρωτήσω σχετικά με αυτό το μέτωπο, διότι από την αρχή η Ελλάδα υποστήριξε απερίφραστα την Ουκρανία. Πρόσφατα ταξιδέψατε στην Οδησσό και συνέβησαν μια σειρά από πολύ ανησυχητικά πράγματα ενώ ήσασταν εκεί. Αυτή η εμπειρία άλλαξε ή προσέδωσε νέες παραμέτρους στην άποψή σας για το τι γίνεται ή τι πρέπει να γίνει ως απάντηση στην επιθετικότητα της Ρωσίας;

«Πιστεύω ότι ενίσχυσε την πεποίθησή μου ότι πρέπει να στηρίξουμε την Ουκρανία για να βοηθήσουμε τους Ουκρανούς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Είναι απολύτως σαφές ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα όσον αφορά τη βοήθεια προς αυτούς. Εμείς έχουμε καταστήσει σαφές στους Ουκρανούς ότι θέλουμε να βοηθήσουμε. Γνωρίζουν τι μπορούμε να κάνουμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ένα από τα θέματα που εξετάζουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την Ουκρανία ώστε να διασφαλίσουμε ότι θα έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, έχουμε αναλάβει δεσμεύσεις σχετικά με τα βλήματα, επειδή έχουν έλλειψη στα βλήματα για το πυροβολικό τους και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα τους βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά μόλις πας στην Ουκρανία, ειδικά στην Οδησσό, καταλαβαίνεις ότι για εμάς είναι μόλις λίγες ώρες από μια εμπόλεμη περιοχή -είχαμε την ανησυχητική εμπειρία να βιώσουμε μία έκρηξη πυραύλου όχι πολύ μακριά από το λιμάνι της Οδησσού όπου βρισκόμασταν-, αλλά για εκείνους τους ανθρώπους είναι η καθημερινότητά τους. Έχουμε την υποχρέωση ως φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες να σταθούμε απέναντι στην επιθετικότητα και να καταστήσουμε σαφές ότι οποιαδήποτε αλλαγή των συνόρων μέσω της βίας δεν μπορεί από θέση αρχής να γίνει αποδεκτή».

Η Ευρώπη είναι πολύ ενωμένη, σε μεγάλο βαθμό, σε αυτό το θέμα. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσό βοήθειας που σήμερα έχει «κολλήσει» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πόσο ανησυχητικό είναι αυτό για εσάς;

«Είναι ανησυχητικό και ευελπιστώ ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα επιλύσει αυτό το ζήτημα. Εμείς κάναμε το καθήκον μας και πιστεύω ότι στέλνουμε επίσης ένα μήνυμα στις ΗΠΑ ότι πρέπει και αυτές να ξεπεράσουν όλες αυτές τις, ενίοτε διαδικαστικές, καθυστερήσεις και να είναι αποτελεσματικές στην παροχή οικονομικής βοήθειας. Μας πήρε κι εμάς αρκετό χρόνο αλλά καταφέραμε να καταλήξουμε ομόφωνα σε συμφωνία για τη στήριξη της Ουκρανίας με 50 δισεκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ένα σημαντικό ποσό που διατηρεί την ουκρανική οικονομία σε λειτουργία. Θα ήθελα να ελπίζω ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν υπόψιν τους τι συμβαίνει στην Ευρώπη και ότι θα αναλάβουν επίσης δράση παρέχοντας την απαραίτητη βοήθεια το συντομότερο δυνατό».

Η Ελλάδα, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και ο Καναδάς είναι βασικά μέλη, προφανώς, και του ΝΑΤΟ, γεγονός που επηρεάζει αυτή την πτυχή της συζήτησης. Γίνεται πολλή συζήτηση στη χώρα μας για τους στόχους που τίθενται όσον αφορά στο ύψος των αμυντικών δαπανών. Η χώρα σας υπερβαίνει επί του παρόντος τον στόχο του ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες. Έχει σημασία αυτός ο στόχος, κατά την άποψή σας;

«Φυσικά, έχει σημασία. Δαπανούμε, από όταν ενταχθήκαμε στο ΝΑΤΟ, πάνω από το 2% του ΑΕΠ μας για την άμυνα. Το έχουμε κάνει γιατί έχουμε ιδιαίτερες γεωγραφικές και γεωπολιτικές προκλήσεις. Αλλά είναι σημαντικό και για όλες τις άλλες χώρες να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον στόχο του 2%. Ειδικά για τις ευρωπαϊκές χώρες, πιστεύω ότι αυτό είναι επιτακτικό για να εκπέμψουμε ένα μήνυμα ότι θα είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και ότι πρέπει όχι μόνο να δαπανήσουμε περισσότερα αλλά και να είμαστε σε θέση να κινηθούμε πιο έξυπνα όσον αφορά τις αμυντικές μας δαπάνες. Αυτό, φυσικά, σχετίζεται επίσης με τη δυνατότητα εξορθολογισμού των κανόνων προμηθειών όσον αφορά τις αγορές αμυντικού εξοπλισμού. Αυτό σημαίνει καλύτερη συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών. Στο τέλος της ημέρας, το ΝΑΤΟ είναι τόσο ισχυρό όσο το άθροισμα των μερών του. Και όσο περισσότερα δαπανά κάθε χώρα για την άμυνα, τόσο ισχυρότερο θα είναι».

Αναφερθήκατε στην επιτακτική ανάγκη για την Ευρώπη. Υπάρχει, κατά την άποψή σας, αυτή η επιτακτική ανάγκη και για τον Καναδά; Διότι ο Καναδάς δεν έχει ακόμη καν σχέδιο για να φτάσει στο 2%.

«Πιστεύω ότι κάθε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ πρέπει να φτάσει στο 2% το συντομότερο δυνατό. Βέβαια, καταλαβαίνω ότι υπάρχει πάντα ο πειρασμός να μην δαπανούμε χρήματα στην άμυνα και να τα δαπανούμε σε άλλες προτεραιότητες. Στην περίπτωσή μας, ωστόσο, δεν είχαμε ποτέ αυτή την «πολυτέλεια». Πάντοτε δαπανούμε άνω του 2% για την άμυνα, και πρέπει επίσης να εξασφαλίζουμε επαρκή χρηματοδότηση για τις άλλες δημοσιονομικές μας ανάγκες. Αλλά στον βαθμό που αυτός είναι ένας συλλογικός στόχος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, θεωρώ σημαντικό όλες οι χώρες να τον αποδεχθούν».

Συνέχεια...

📺ΑΠΙΤΣΕΥΤΗ ΑΛΗΤΕΙΑ🤢🤮Τρίκαλα: "Συγγενείς" θυμάτων των Τεμπών (;) έβριζαν "μο@νόπανα" και "μαλ@κες" Πυροσβέστες και Αξιωματικούς του Στρατού που παρέλασαν επειδή απέδωσαν τιμές στους επισήμους

Ένταση επικράτησε στο τελευταίο κομμάτι της παρέλασης στα Τρίκαλα, με την οικογένεια Πλακιά που έχασε τα τρία της κορίτσια στο δυστύχημα των Τεμπών να αντιδρά με αποδοκιμασίες και να καταγγέλλει έλλειψη σεβασμού από τους ένστολους στο δράμα τους.

Οι Δημήτρης Πλακιάς, Νίκος και Σοφία Πλακιά παρακολούθησαν όλη την παρέλαση απέναντι από την εξέδρα των επισήμων, ενώ πριν την έναρξη αυτή εναπόθεσαν στην εξέδρα ένα μπουκέτο λουλούδια. Ο υπουργός Ανάπτυξης Κώστας Σκρέκας που εκπροσώπησε την Κυβέρνηση είχε νωρίτερα συγκινητική συνάντηση μαζί τους, αποδίδοντάς τους σεβασμό στο δράμα που βιώνουν.

Σύμφωνα με το trikalavoice.gr η οικογένεια Πλακιά χειροκτότησε και ευχαρίστησε τη μαθητιώσσα νεολαία που δεν έστρεψε το βλέμμα της στους επισήμους, ενώ προχώρησε σε αποδοκιμασίες των Αξιωματικών της ΣΜΥ και της Πυροσβεστικής γιατί αυτοί απέδωσαν τις προβλεπόμενες τιμές. Χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να απομακρυνθούν και οι ίδιοι εξήγησαν αργότερα πως «το μοιραίο βράδυ άφησαν τα παιδιά μας να καούν και έρχονται εδώ και κορνάρουν».

Συνέχεια...

📺25η Μαρτίου: Δέος στην έπαρση της σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης - Δείτε βίντεο

Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς ύψωσαν στον ιστό τη σημαία

Με την επίσημη έπαρση της σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου άνοιξε και επίσημα το πρωί, στις 08:00, το σημερινό πρόγραμμα των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Όσοι βρέθηκαν το πρωί της Δευτέρας στον Ιερό Βράχο παρακολούθησαν τους Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς να υψώνουν στον ιστό τη σημαία και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου από την μπάντα του λιμενικού.

Δείτε βίντεο:

Η έπαρση πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Συνέχεια...