Η νύχτα της 28ης Οκτωβρίου 1940, λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα, στο σπίτι του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στην Κηφισιά, υπήρξε το φόντο μίας σκηνής που άλλαξε την πορεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, εκπρόσωπος του φασίστα ηγέτη της Ιταλίας, Μπενίτο Μουσολίνι, χτύπησε την πόρτα του Μεταξά κρατώντας ένα τελεσίγραφο: η Ελλάδα καλούνταν να παραχωρήσει ελεύθερη διέλευση στα ιταλικά στρατεύματα μέσω ελληνικού εδάφους για να καταλάβουν στρατηγικά σημεία της ελληνικής επικράτειας. Ήταν μια ύβρις, μια προσπάθεια να μετατρέψει την πατρίδα μας σε πέρασμα για τις φασιστικές φιλοδοξίες του Άξονα.
Ο Μεταξάς, ο άνδρας που η αριστερά, για να αποφύγει την ουσία και να τον απανθρωποποιήσει κατά την αγαπημένη της τακτική, χαρακτηρίζει "άρχιφασίστα", δέχτηκε τον πρέσβη με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια. Διάβασε το τελεσίγραφο, που απαιτούσε απάντηση εντός τριών ωρών, και απάντησε στα γαλλικά –τη διπλωματική γλώσσα της εποχής– με μια φράση που έμεινε αθάνατη: "Alors, c'est la guerre" ("Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο"). Στα ελληνικά, αυτό μεταφράστηκε αμέσως σε ένα ηχηρό "ΟΧΙ". Δεν υπήρχε δισταγμός, ούτε συμβιβασμός. Ο Μεταξάς, έχοντας προετοιμαστεί από καιρό για την στιγμή αυτή (τα οχυρά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, η γνωστή “γραμμή Μεταξά”, είναι η πιο τρανή απόδειξη), γνώριζε την ψυχή και την ηθική υπεροχή ενός λαού που είχε μάθει να πολεμά για την ελευθερία του από την αρχαιότητα.
Λίγες ώρες αργότερα, ο ελληνικός λαός, από τον Βασιλιά Γεώργιο Β' μέχρι τον τελευταίο αγρότη και εργάτη, ανταποκρίθηκε μαζικά. Χιλιάδες νέοι έσπευσαν στα στρατόπεδα, γυναίκες ύφαιναν κάπες και μαγείρευαν για τους στρατιώτες, και η φράση "Έχω έναν γιο, τον δίνω" έγινε ύμνος αυτοθυσίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα του "ΟΧΙ": Μια ηγετική απόφαση που πυροδότησε την εθνική αφύπνιση, όχι ένα αφηρημένο "λαϊκό ξέσπασμα" όπως ισχυρίζεται η αριστερά και κυρίως το ΚΚΕ.
Ο Μεταξάς, παρά τις πολιτικές του επιλογές, έγινε σύμβολο πατριωτισμού, και η νίκη στα βουνά της Πίνδου –με χιλιάδες Ιταλούς νεκρούς και αιχμαλώτους– αποδείχθηκε η μεγαλύτερη ήττα του φασισμού μέχρι τότε.
Το ΚΚΕ, έχει εργαστεί συστηματικά για να διαστρεβλώσει αυτή την αλήθεια, μετατρέποντας την ιστορία σε εργαλείο προπαγάνδας. Δύο βασικοί μύθοι ξεχωρίζουν: η υποτιθέμενη "εθνική" συμμετοχή του ΚΚΕ στον πόλεμο του 1940 και η δήθεν "ηρωική" αντίστασή του κατά των κατακτητών. Ας τους εξετάσουμε.
Ο μύθος της «εθνικής» συμμετοχής του ΚΚΕ στο έπος του 1940
Ο ισχυρισμός ότι το ΚΚΕ "συμμετείχε ενεργά" στην εθνική προσπάθεια του 1940 είναι ψέμα. Τότε, η Σοβιετική Ένωση –η "μαμά πατρίδα" του ΚΚΕ– ήταν σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας βάσει του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (Ιούλιος 1939). Το ΚΚΕ, πιστό στις εντολές της Μόσχας, έβλεπε τον πόλεμο ως "ιμπεριαλιστικό" και αρνιόταν να τον υποστηρίξει. Μόνο όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση (Ιούνιος 1941) άλλαξε στάση αλλά τότε η Ελλάδα είχε ήδη κατακτηθεί (Απρίλιος 1941).
Οι λεγόμενες αντιστασιακές οργανώσεις του ΚΚΕ ιδρύθηκαν πολύ αργότερα: Το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ελεγχόμενο από το ΚΚΕ) στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) στις 16 Φεβρουαρίου 1942 και η ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλήνια Οργάνωση Νεολαίας) στις 23 Φεβρουαρίου 1943. Καμία "άμεση" συμμετοχή συνεπώς στον πόλεμο του '40.
Η κορυφαία απόδειξη της προδοσίας ήρθε στις 7 Δεκεμβρίου 1940, όταν η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εξέδωσε ένα μανιφέστο που καλούσε ανοιχτά σε εξέγερση και διάλυση του ελληνικού στρατεύματος –ενώ χιλιάδες παλικάρια έχυναν αίμα στα ελληνοαλβανικά σύνορα! Το κείμενο, γεμάτο ραδιουργίες κατά του Μεταξά (που χαρακτηριζόταν "άρχιφασίστας" και "δήμιος του λαού"), ισχυριζόταν ότι ο πόλεμος "δεν έχει καμιά σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδας" και ήταν "διαταγή των Άγγλων ιμπεριαλιστών". Καλούσε τους στρατιώτες να αρνηθούν να πολεμήσουν, να προτείνουν ειρήνη στους Ιταλούς, να στείλουν τελεσίγραφο στην κυβέρνηση και, αν χρειαστεί, να ενωθούν με τον λαό για την ανατροπή της. Αναφέρει ρητά: "Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα απ’ τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Πού μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο!"
Αυτή η προκήρυξη δεν ήταν "κριτική" –ήταν προδοσία. Ενώ το έθνος πολεμούσε για την εθνική του υπόσταση, το ΚΚΕ σπέρνει διχόνοια, (ακόμα και ο φυλακισμένος Ζαχαριάδης, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε στείλει ανοιχτή επιστολή προς τον ελληνικό λαό όπου καλούσε σε πανεθνικό αγώνα υπό την κυβέρνηση Μεταξά) και υπονομεύει το ηθικό του στρατεύματος. Το ΚΚΕ απολαμβάνει σήμερα την "ηρωική" του εικόνα, αλλά η ιστορία καταδικάζει αυτή την πράξη ως εθνική ντροπή.
Ο δεύτερος μύθος παρουσιάζει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως πυλώνα της αντίστασης κατά των Γερμανών και Ιταλών.
Η αλήθεια; Οι οργανωμένες ομάδες του ΚΚΕ είχαν ελάχιστες, σποραδικές αψιμαχίες με τους κατακτητές – συχνά σκόπιμες, για να προκαλέσουν αντίποινα και να ωθήσουν φυγάδες Έλληνες προς τα "βουνά". Με την αποχώρηση των Γερμανών το 1944, καμία πόλη δεν "απελευθερώθηκε" από τον ΕΛΑΣ: Έμπαιναν σε εγκαταλελειμμένες πόλεις, εγκαθίδρυαν "πολιτικούς κομισάριους" και επέβαλλαν καθεστώς τρόμου σε όσους δεν ακολουθούσαν την κομματική γραμμή. Ο στόχος δεν ήταν η εθνική απελευθέρωση, αλλά η κατάληψη της εξουσίας με τα όπλα – που κορυφώθηκε στον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949), τον οποίο επίσης προκάλεσε το ΚΚΕ.
Αντίθετα, ο ΕΛΑΣ δολοφονούσε πραγματικούς πατριώτες αντιστασιακούς, όπως τον συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό, ιδρυτή του "5/42 Σύνταγμα Ευζώνων" – μιας από τις πρώτες οργανωμένες ομάδες αντίστασης. Αυτές οι δολοφονίες δεν ήταν "εμφύλιες ρήξεις", αλλά στοχευμένες πράξεις για να εξουδετερωθούν τα όποια εμπόδια στα σχέδια του ΚΚΕ για μεταπολεμική κυριαρχία.
Αντίσταση συνεπώς φυσικά και υπήρχε, ισχυρή και σε όλη την ελληνική επικράτεια. Και από δεξιές και από αριστερές οργανώσεις. Αλλά το αφήγημα πως μόνο οι οργανώσεις του ΚΚΕ έκαναν αντίσταση, εκτός από απόλυτα ψευδές είναι και προσβλητικό για τους χιλιάδες έλληνες πατριώτες, όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία.
[Μια εξαίρεση στην αντεθνική πρακτική του ΚΚΕ, την οποία το ΚΚΕ διαφημίζει, είναι η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (Οκτώβριος 1942), όπου συνεργάστηκαν ο ΕΔΕΣ (αντιστασιακή οργάνωση της δεξιάς υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα) και ο Άρης Βελουχιώτης από τον ΕΛΑΣ, μαζί με βρετανούς καταδρομείς ειδικούς στα εκρηκτικά (μεταξύ των οποίων οι Ταγματάρχης Κρις Γούντχάους και Συνταγματάρχης Εντι Μάιερς).]
Το ΚΚΕ, εδώ και δεκαετίες, μετατρέπει την αλήθεια – ότι το "ΟΧΙ" το είπε ο Μεταξάς και ο λαός ακολούθησε– σε "λαϊκό ΟΧΙ" χωρίς ηγέτες, για να σβήσει την ιστορική πραγματικότητα και να προωθήσει το δικό του αφήγημα. Δυστυχώς το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό, διεισδύοντας σε σχολεία και ΜΜΕ. Καιρός να σταματήσει: Το ΚΚΕ και ο ελληνικός κομμουνισμός πρέπει να καταταγούν δίπλα στον "αδελφό" τους, τον ναζισμό και το “ξαδελφάκι” τους τον φασισμό – τις εγκληματικότερες ιδεολογίες.
Οι μόνοι μύθοι που αρμόζουν σε έναν λαό είναι αυτοί που θρέφουν την εθνική του ψυχή: Όπως ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς", που κράτησε ζωντανή την ελπίδα της απελευθέρωσης και οδήγησε στην Επανάσταση του 1821 – την οποία και αυτή, χωρίς ντροπή, το ΚΚΕ και μέρος της αριστεράς αποκαλούν "μύθο". Οι ήρωες όμως από το 1821 έως το 1940 και μετά δεν έχουν σχέση με την ιστορία όπως την παρουσιάζει το ΚΚΕ. Είναι πραγματικοί και παραμένουν “καρφί στο μάτι” κάθε παραχαράκτη.
Το Ελληνικό Έθνος έχει ιστορία. Ας τιμήσουμε το "ΟΧΙ" με αλήθεια, ενότητα και πατριωτισμό – κι ας μην ξεχάσουμε ποτέ ποιοι μας κράτησαν ελεύθερους.
Παραπομπές:
1. Προκήρυξη Κεντρικής Επιτροπής ΚΚΕ, 7 Δεκ. 1940
“Ό πόλεμος αύτός πού προκλήθηκε άπ’τή βασιλομεταξική σπείρα, πού διατάχτηκε Απ’τούς έγγλέζους Ιμπεριαλιστές, δέ μπορεί νάχει τήν παραμικρή σχέση μέ τήν υπεράσπιση τής πατρίδας μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά τού φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ό άρχιφασίστας Μεταξάς-ό δήμιος τού λαού μας. Μά ούτε καί πόλεμος γιά τήν Απελευθέρωση τών έλληνικών μειονοτήτων τής Αλβανίας άπ’τό ζυγό τού Ιταλικού φασισμού καί τής Αλβανικής άστοτσιφλικά- δικης κλίκας. Γι’αύτό ό πόλεμος αύτός δέν μπορεί νάχει καμιά σχέση μέ τήν έλευθερία.
Τή λατρεία σας πρός τή λευτεριά καί τήν πατρίδα, τήν ήρωική σας ιστορία καί τή λεβέντικη παλληκαριά, τό άγριο μίσος σας κατά του φασισμού, ή έγκληματική σπείρα Μεταξά-Βασιλιά-Μανιαδάκη, ή Ίντέλιτζενς σέρβις, τά έκμεταλλεύτηκαν αίσχρά νά σάς ρίξουν σέ τούτο τόν καταραμένο πόλεμο – πού δέν έχει τήν παραμικρή σχέση μέ τά εύγενικά αίσθήματά σας.
Μέ ραδιουργίες, άπάτες, πλαστογραφώντας τό τιμημένο όνομα του Κ.Κ.Ε. καί τίς υπογραφές τών φυλακισμένων ήρωικών ήγετών του σ.σ. Ζαχαριάδη, Νεφελούδη, Παρτσαλίδη, Σιάντου, πλαστογραφώντας τό όργανό του τό «Ριζοσπάστη», σάς τραβάνε νά χύνετε, δίχως νά τό καταλαβαίνετε, άδικα τό αίμα σας, ένώ ταυτόχρονα σκοτώνονται οί γονιοί καί τά παιδιά σας ατά μετόπισθεν κ’ή πατρίδα σας ρημάζει άπ’τήν μιάν άκρη ώς τήν άλλη.
Ζητούμε όμως σήμερα, τή δωδεκάτη ώρα, πιό έντονα άπό κάθε άλλη φορά, νά ένωθεΐ στρατός καί λαός σέ τούτο τό πανανθρώπινο καθήκον: Νά σώσουμε τό λαό καί τήν πατρίδα μας άπό τή σφαγή καί τόν άφανισμό!
Καλούμε τούς πολεμιστές μας ν’άρνηθοΰν νά πολεμήσουν πέρ’άπ’τά σύνορα τής πατρίδας μας. Τί ζητάμε στήν ’Αλβανία; Πού μάς πάνε; Ό λαός μας δέ θέλει δεύτερο Σαγγάριο!
Παίρνοντας αύτή τήν Απόφαση, οί πολεμιστές μας νά ύποβάλουν στούς Αντιπάλους Απέναντι τους προτάσεις εΙρήνης δίχως προσαρτήσεις καί Αποζημιώσεις. Νά παρουσιαστούν όμαδικά κ’ένοπλα στούς άνωτέρους τους ζητώντας συμμετοχή στίς προσπάθειές τους. Νά στείλουν τελεσίγραφο στήν πουλημένη Ιμπεριαλιστική κυβέρνηση ζητώντας τήν είρήνη καί θυμίζοντάς της πώς τούς κάλεσε στά όπλα μονάχα γιά νά διώξουν Απ’τά έλληνικά έδάφη τόν Ιταλό καταχτητή. ‘Η λύση των μειονοτικών ζητημάτων ν’άφεθεΐ στούς ίδιους τούς ένδιαφερόμενους έλληνικούς κι Αλβανικούς πληθυσμούς. Κι αν ή κυβέρνηση Αρνηθεΐ, σύσσωμος ό στρατός περιφρουρώντας ταυτόχρονα τά σύνορα τής πατρίδας μας – νά ένωθεΐ μέ τό λαό γιά τήν Ανατροπή της.”
2. Ανοιχτή Επιστολή του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, 31 Οκτωβρίου 1940, Φυλακές
«Προς το λαό της Ελλάδας
Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα 31 του Οκτώβρη 1940
Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ».
* Ο Ηλίας Ψυχογιός είναι Σύμβουλος Πληροφορικής
