Τουλάχιστον στα μαθηματικά και τη γεωγραφία ο Α. Τσίπρας δεν πρέπει να πέρασε ποτέ τη βάση. Το κόστος των 100 δισ. του αριστερού Μνημονίου, η απουσία συνόρων στη θάλασσα και η σαφής διάκριση της Λέσβου από τη Μυτιλήνη έχουν πάμπολλους ζώντες αυτόπτες μάρτυρες. Οι γνώσεις του στην Ιστορία δεν είναι επαρκώς φωτισμένες, αλλά όπως προκύπτει από τη διαρροή αποσπασμάτων του βιβλίου του, στη μυθολογία ήταν ή έγινε άριστος. Ειδικά στην Ομήρου Οδύσσεια.
Αυτό προφανώς εξηγεί και την επιλογή του τίτλου του βιβλίου του, «Ιθάκη», η οποία είναι συνυφασμένη με την περιπετειώδη «επιστροφή» και την αυταξία του ταξιδιού. Κάπου εδώ μάλλον μπλέκεται και ο Καβάφης, που έγραψε το ανυπέρβλητο ομότιτλο ποίημα. Αλλά προφανώς, αλίμονο, δεν φταίει ο μεγάλος ποιητής μας για το τι κατάλαβε ο Α. Τσίπρας. Αλλωστε, η λογοτεχνία και τα ελληνικά δεν πρέπει να ήταν ποτέ το asset του προβλέψιμου ταξιδιώτη. Τα οικονομικά ήταν, αλλά αυτό είναι μία άλλη επική ιστορία.
Μυθολογία και την Ομήρου Οδύσσεια την ήξερε ή την έμαθε. Για αυτό και αρκετά κεφάλαια του βιβλίου του έχουν ως τίτλους τους, π.χ. «Η Οδύσσεια της διαπραγμάτευσης», «Οι σειρήνες της ματαιοδοξίας», «Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης», «Στους Λαιστρυγόνες», «Η Οδύσσεια των άλλων», «Τι μας έδωσε το ταξίδι» κ.λπ. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η μίξη του Ομήρου και του Καβάφη που επιχειρεί, καθώς, όπως φαίνεται, τον βοηθά να πει τη δική του αλήθεια και να ακουστεί η φωνή του. Βέβαια και ο Ομηρος και ο Καβάφης, ο καθένας με τον τρόπο του, δημιουργούν και κάποιους αρνητικούς συνειρμούς.
Η περιγραφή του Ομήρου πραγματεύεται, ουσιαστικά, όχι τον ηρωισμό στο πεδίο των μαχών, αλλά τον μεταπολεμικό νόστο και την περιπετειώδη ανάκτηση ή διατήρηση του παρακμασμένου Βασιλείου του Οδυσσέα. Ισως γι’ αυτό, από την πλευρά του, ο Καβάφης γράφει και τους εξής στίχους: «Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο. Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχή τη βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν»…
Τίθεται, λοιπόν, ένα βασικό ερώτημα: Ολο αυτό γίνεται απλώς και μόνο για να γίνει «σοφός» και πολύπειρος ο Α. Τσίπρας ή το προσκλητήριό του αφορά έναν καλύτερο κόσμο, τον οποίο ο Οδυσσέας δεν τον βρήκε στο παρηκμασμένο βασίλειό του; Το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό, λόγω μιας φράσης-τσιτάτο του ίδιου του Α. Τσίπρα: «Η Ιθάκη είναι σαν τον σοσιαλισμό, όσο πηγαίνεις προς τα εκεί, τόσο απομακρύνεται». Δηλαδή, ο σοσιαλισμός αλά Τσίπρα είναι ένας διαρκώς μετακινούμενος προορισμός-στόχος, στον οποίο δεν φτάνεις ποτέ. Αρα;
Σε αυτό το σημείο «μπαίνει» η μυθομανία. Τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι πως αναγκάζει τον μυθομανή να λέει συνεχώς ψέματα, τα οποία στο τέλος τα πιστεύει και τα μπερδεύει με την πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, ο Α. Τσίπρας, που έχει διαπρέψει στα ψεύδη, μάλλον «επιστρέφει» μόνο για την πάρτη του. Δεν υπόσχεται τίποτα -καθ’ ομολογία του- υπαρκτό σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του τη δυνατότητα να γίνει σοφός, ζώντας μια απίστευτη περιπέτεια. Ομως, σε βάρος των άλλων.
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΑΜΑΡΑ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ
Οι μέρες που μεσολάβησαν από τη μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Α. Σαμαρά βοήθησαν να ξεκαθαρίσει κάπως το θολό τοπίο που άφησε πίσω της ως προς τη δημιουργία ή όχι νέου κόμματος.
Οι ερμηνείες από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και οι πληροφορίες, συγκλίνουν σε ορισμένα βασικά συμπεράσματα. Ο Α. Σαμαράς πράγματι το σκέπτεται ακόμα και το «μετράει». Αυτό σημαίνει δύο πράγματα, δεδομένης της εμπειρίας και της γνώσης ενός πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού μεγάλου κόμματος: Η δημοσκοπική συγκομιδή ή είναι αμφίσημη ή είναι μικρή για να κάνει το επόμενο βήμα. Και ο λόγος δεν αφορά τις μετρήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά αυτές που γίνονται για «ιδιωτική χρήση». Τέτοιες μετρήσεις δεν κάνει μόνο το επιτελείο του Α. Σαμαρά. Κάνουν κι άλλα κόμματα, όπως και άλλα κέντρα ισχύος.
Αν, όπως λέει παράγων της αγοράς, ο Α. Σαμαράς είχε «δεμένο» ένα ποσοστό πάνω από το 8%, πιθανώς θα ανακοίνωνε τη δημιουργία κόμματος. Οπως κι αν «έγραφε» ποσοστά πέριξ του 3%, θα σταματούσε τη φιλολογία περί κόμματος. Προφανώς δεν ισχύει κανένα από τα δύο ακραία σενάρια. Γι’ αυτό και το επιτελείο του πρώην πρωθυπουργού περιμένει να μετρηθεί ώριμα το τελικό γκελ που έκανε, που έκανε η παρέμβασή του.
Με αυτά που έχει πει, κρατάει ανοιχτές και τις δύο πόρτες. Και της επίσημης εισόδου στο εκλογικό παιχνίδι και της εξόδου του απ’ αυτό. Τα όσα είπε στη συνέντευξή του μπορούν κάλλιστα να υπηρετήσουν και τα δύο ενδεχόμενα. Αν προχωρήσει, θα πατήσει πάνω στην προσπάθεια που έκανε να πει ότι δεν ισχύει το «Μητσοτάκης ή χάος», υπάρχω κι εγώ. Αν πάλι αποφασίσει ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, θα έχει πει τη δική του εκδοχή των πραγμάτων, θα έχει μιλήσει για τη δική του πρωθυπουργία και θα έχει «λύσει» με τον δικό του τρόπο τους λογαριασμούς του με τον Κ. Μητσοτάκη.
Τα παραμύθια δεν έχουν πάντα ωραίο τέλος
Ενα παραμύθι συνήθως τελειώνει με τον γνωστό τρόπο, «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Υπάρχουν όμως και κάποια που δεν έχουν ωραίο τέλος. Ενα απ’ αυτά είναι το παραμύθι με τους «ανήλικους μετανάστες». Ο Θ. Πλεύρης, ο Α. Γεωργιάδης και η υφυπουργός Σέβη Βολουδάκη άλλαξαν την Κοινή Υπουργική Απόφαση κι έτσι ο γ.γ. Αιτούντων Ασυλο μπορεί να διενεργήσει ελέγχους ανηλικότητας. Τα αποτελέσματα του πρώτου συστηματικού ελέγχου που έγινε έδειξαν αυτό που φαινόταν και διά γυμνού οφθαλμού, αλλά οι «αλληλέγγυοι» και οι ανιδιοτελείς ΜΚΟ έκρυβαν: Από τους 104 μετανάστες που δήλωναν ανήλικοι και ελέγχθηκαν, μόνο οι… 10 ήταν πραγματικά ανήλικοι. Οι 59 αποδείχθηκε ότι ήταν ενήλικες, σε 35 περιπτώσεις ο έλεγχος συνεχίζεται και αρκετοί αρνήθηκαν να ελεγχθούν, προφανώς γιατί κάτι έχουν να κρύψουν, με αποτέλεσμα να καταταγούν στην κατηγορία των ενηλίκων. Μαζί με την ανηλικότητα οι ενήλικοι μετανάστες έχασαν και τα ουκ ολίγα προνόμια που δίνει το ελληνικό κράτος στους ανηλίκους. Και κάποιες ΜΚΟ έχασαν μέρος απ’ αυτά τα κονδύλια…
Ο ανίκητος αντίπαλος της Ζωής
Τη Ζ. Κωνσταντοπούλου θα μπορούσε να την ξεπεράσει μόνο ο ψηφιακός εαυτός της. Οπερ και εγένετο! Μια Ζωή από το ΑΙ, γιατρός, πυροσβέστης, ψαράς, λιμενικός, αθλήτρια, στρατιώτης, «συνομιλώντας» με την κανονική Ζωή, παρουσίασαν το πρόγραμμα της Πλεύσης Ελευθερίας. Πρωτότυπη ίσως η ιδέα, αλλά έχει ένα βασικό και υπαρκτό μειονέκτημα. Δεν διασκεδάζει τις εντυπώσεις ότι η Πλεύση Ελευθερίας δεν θυμίζει συλλογικό κόμμα, αλλά μονοπρόσωπη ΙΚΕ.
https://eleftherostypos.gr/apopseis/o-mythomanis-kai-i-mythologia
.JPG.webp)
.JPG.webp)
.JPG.webp)
