[Ο Θανάσης Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης ή «Σουλτάνα», αγκαλιά με τον 15χρονο «φίλο» του Λούη Πετροπουλάκο, το 1943]
Σήμερα με αφορμή την επέτειο των Δεκεμβριανών που ξεκίνησαν τα ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ μέχρι που πήραν πο@λο στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη διαβάστε ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ (ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΛΑΡΑΣ 1905-1945), ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΙΔΕΧΘΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Ο γεμάτος με ιστορικά ντοκουμέντα φάκελος του Άρη Βελουχιώτη ο οποίος ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και αρχηγός του ΕΛΑΣ (1942-1945), βρίσκεται ανάμεσα στους 2.120 ατομικούς φακέλους «πολιτικών φρονημάτων» που διασώθηκαν από την καταστροφή του 1989, και φυλάσσονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, και αξίζει να διαβαστεί και να μελετηθεί από τον κάθε έναν από εμάς ανεξαρτήτων πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών. Στις δύο συνημμένες φωτογραφίες στη μεν αριστερή φωτογραφία διακρίνουμε το εξώφυλλο του φακέλου με το όνομά του Βελουχιώτη και την ένδειξη «Να μην καταστραφεί», και στην δε, δεξιά φωτογραφία διακρίνουμε τις φωτογραφίες του σεσημασμένου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΛΑΡΑ όπως αυτές είναι αποθηκευμένες στον φάκελό του από την Γενική Ασφάλεια Αθηνών, και στις οποίες φωτογραφίες διακρίνεται η ημέρα λήψης των φωτογραφιών (31-07-1930), και ο αριθμός φακέλου του συλληφθέντα (21722).
ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ :
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ.
Εγκληματολογική Υπηρεσία-Τμήμα Γραφολογίας.
Σύντομη Περιγραφή
Γενική Ασφάλεια Αθηνών αρ.φακέλου: 21722
Επώνυμο: Κλάρας
Όνομα: Αθανάσιος, (ψευδώνυμο Ευθύμιος)
Όνομα πατρός: Δημήτριος,
Όνομα μητρός: Αγλαΐα,
Αδέρφια: Χαράλαμπος Κλάρας, Αργυρώ-Ευαγγελία Κλάρα
Ψευδώνυμο: Αναστασιάδης ή Δημητριάδης
Τόπος γεννήσεως: Λαμία
Γέννηση: 1905
Θρήσκευμα : Άθεος
Επάγγελμα: εργάτης, γεωργός, συγγραφέας
Ύψος: 166
Χρώμα: μαυρισμένο
Μαλλιά: μαύρα
Μάτια: μαύρα
Διεύθυνση: Λαμία
Κατοικία: Αθήνα, Περιστέρι
Ποινές
- 2 χρόνια φυλακή – καταδικαστική απόφαση 288\ 21-07-1925 (Κλοπή)
- 20 μέρες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1254\ 25-09-1929 (Κλοπή)
- 45 μέρες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1348\ 23-11-1929 (Εξύβριση)
- 2 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 509 \23-05-1930 (Εξαπάτηση δημοσίου)
- 1½ χρόνια φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1312 \24-11-1930 (Εξύβριση)
- 6 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1089 \24-11-1931 (Ψευδορκία)
- 4 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1093\ 05-06-1931 (Πλαστογραφία)
- 3 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 849\ 05-04-34 (Πλαστογραφία)
- 2½ μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 13030\ 20-09-1934 (Ψευδορκία)
- 3 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 1835\03-11-1937 (Πλαστογραφία)
- 4 μήνες φυλακή – καταδικαστική απόφαση 6512\ 31-03-1938 (Ασέλγεια)
- Εκτός απ’ αυτές τις ποινές, τίθεται θέμα και για τις παρακάτω συλλήψεις:
- Συλληφθείς στις 25.12.36 στην Αθήνα 117/36 εξύβριση
- Συλληφθείς στις 10.1.25 στη Θεσσαλονίκη για κλοπή
- Συλληφθείς στις 3.6.30 στην Αθήνα για κλοπή
- Συλληφθείς στις 17.2.30 στην Αθήνα για κλοπή
- Συλληφθείς στις 28.4.30 στην Αθήνα για εξαπάτηση δημοσίου
- Συλληφθείς στις 31.7.30 στην Αθήνα εξύβριση
ΕΙΔΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΠΙ ΣΥΛΛΗΨΕΩΝ.
- 22/5/30: Συνελήφθη εντός της Εργατικής Λέσχης Αθηνών, ένθα έλαβε χώραν συγκέντρωσις των δρώντων κομμουνιστών προς εκλογήν αντιπροσώπων διά την Μόσχαν. Παραπεμφθείς εις το αυτοφ. Πλημ/κείον επί αδίκω επιθέσει, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν 2 μηνών.
- 12/10/30: Συνελήφθη εις εξέδραν Ν. Φαλήρου, διότι τυγχάνων επί κεφαλής πολλών κομμουνιστών ήθελον ν’ ανέλθωσι επί των εις Ν. Φάληρον ελλιμενισμένων σοβιετικών πολεμικών πλοίων ίνα χαιρετίσωσι τους Ρώσσους ναύτας.
- Νοέμβριος 1930: Συνελήφθη τον Νοέμβριον 1930 διότι έλαβε μέρος εις απαγορευθείσαν κομμουνιστικήν συγκέντρωσιν. Παραπεμφθείς εις δίκην, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν ενός έτους.
- 5/6/37: Εκτίων ποινήν φυλακίσεως εις Φυλακάς Αιγίνης και μεταφερθείς συνοδεία εις Πρωτοδικείον Αθηνών, ίνα δικασθή, απέδρασεν εκ της αιθούσης τούτου την 10.30 ώραν μετ’ άλλων κομμουνιστών».
- Σε ένα άλλο έγγραφο με τίτλο «Κομμουνιστής» και ημερομηνία 15-4-1938 σημειώνεται:
- «Κλάρας ή Αναστασιάδης, ή Δημητριάδης Ευθύμιος, ή Αθανάσιος του Δημητρίου. Εκ Λαμίας ετών 30-33, συντάκτης Ριζοσπάστου, ανάστημα 1,65, αδύνατος χρώμα σιτόχρουν, κάτοικον Κλεισόβης 8 ή 41 ή Σωκράτους 49, κατηγορούμενος επί παραβάσει του Α.Ν. 117 και μεταχθείς εις το ενταύθα Πλημμελειοδικείον (Αθηνών) την 5-6-1937 απέδρασεν μετ’ άλλων 6 συγκατηγορουμένων του εκ του κρατητηρίου του δικαστηρίου».
Το όνειδός του τελικά σαν «δηλωσίας», μαζί με την έμφυτη ομοφυλοφιλία του, δημιούργησαν μια εκρηκτική ψυχοπαθολογία που έβρισκε διέξοδο μόνον σε μια πρωτοφανή σκληρότητα και σαδισμό προς τους συνανθρώπους του και ιδιαίτερα προς τους αντιπάλους του. Ακόμα και οι σύντροφοί του στο κόμμα τον θεωρούσαν ένα εγωπαθές, πονηρό, κτηνώδες και απάνθρωπο άτομο, χωρίς ίχνος ανθρωπισμού. Εθισμένος στις βιαιότητες και αγυρτείες, επέμενε στη συνέχιση της «εθνικής αντίστασης» και μετά την φυγή των Γερμανών αρνούμενος τις εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ. Το οικτρό τέλος του είναι σε όλους γνωστό, αφού ΑΠΟΚΥΡΗΓΜΕΝΟΣ από το ΚΚΕ, απομονωμένος και καταδιωκόμενος από τον Ελληνικό Στρατό, αυτοκτόνησε τελικά τον Ιούνιο του 1945 στη Πίνδο με χειροβομβίδα εναγκαλισμένος με το πρωτοπαλίκαρο του τον Τζαβέλα.
ΜΕΘΥΣΟΣ ΣΑΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΑΙΔΟΣ.
Εκτός από λωποδύτης, τρία άλλα σοβαρά ελαττώματά του, για τα οποία μιλούν πολλοί γνωστοί του, ακόμα και ''σύντροφοί'' του και στενοί συνεργάτες του, ήταν ότι υπήρξε ΜΕΘΥΣΟΣ, ΣΑΔΙΣΤΗΣ και ΚΙΝΑΙΔΟΣ.
Για παράδειγμα ο Βρετανός λοχαγός Ντένις Χάμσον, μέλος της Βρετανικής ομάδος καταδρομέων, που ρίχτηκε με αλεξίπτωτα τη νύκτα της 30ης Σεπτεμβρίου 1942 στην Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γράφει στο βιβλίο του «Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο» τα εξής: «Η πρώτη μου εντύπωση από τον Άρη - ο οποίος αργότερα θα ήταν τόσο φιλικός μαζί μου, όσο δεν ήταν ποτέ με οποιονδήποτε ξένο - ήταν δυσάρεστη. Μέσα σ' εκείνες τις στιγμές κατάλαβα κάπως το ποιόν του - ήταν κάποιος που δεν σεβόταν τους ανθρώπους, ένας σκληρός, ψυχρός άνδρας. Νομίζω πως ήταν ο πιο αδίστακτος άνδρας που γνώρισα ποτέ, ο πιο σκληρός, ο πιο ψύχραιμος. Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα. Ένας έξυπνος, ικανός άνδρας, χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρώπινη συμπόνια, ένας φανατικός αρχηγός. Αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα, δεν είχα καμία αμφιβολία πως μετά από οινοποσία μαζί μου μιας ολόκληρης μέρας, μέσα στην πιο φιλική ατμόσφαιρα, θα με είχε κυριολεκτικά γδάρει ζωντανό, αν νόμιζε ότι αυτό τον συνέφερε. Εξακολουθούσε να είναι ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ και ήταν φανερό, γιατί είχε σχεδόν μυθική φυσιογνωμία - ήταν πολύ γενναίος - και πέθανε από βίαιο θάνατο το 1945, όταν ένας οπαδός του τον σκότωσε, αυτόν και το αγόρι σύντροφό του (Τζαβέλλα) με μια χειροβομβίδα. Τα κεφάλια τους τα είχαν καρφώσει σε πασσάλους και τα είχαν εκθέσει στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Ήταν μια ζωηρή και σημαντική φυσιογνωμία σ' αυτή την περίοδο της ελληνικής αντιστασιακής ιστορίας.»
Ο ίδιος Άγγλος λοχαγός υπαινίσσεται καθαρά στην αγγλική έκδοση του βιβλίου του «We Fell Among Greeks» πως ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ομοφυλόφιλος και «Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήτο αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστον ακόλουθον έναν όμορφον νεαρόν, με ρόδινα μάγουλα...»
Τα ίδια επαναλαμβάνει και ο αριστερός συγγραφέας Ανδρέας Κέδρος στο βιβλίο του ''Η Ελληνική Αντίσταση'', τόμος Α' : Κυκλοφορούσε γι' αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, «όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα». Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση, που αξίζει να αναφερθεί: ''Βρε, πάρτε το χαμπάρι, εδώ πάν' θα την έχουμε μόνο για κατούρμα''»!
Από την άλλη μεριά ο Βρετανός συνταγματάρχης Νίκολας Χάμμοντ, ο σύνδεσμος με τον ΕΛΑΣ, που γνώρισε προσωπικά τον Άρη, γράφει γι' αυτόν στο βιβλίο του «Με τους αντάρτες 1943-44» τα εξής: «Ο Άρης, ο πρώτος ''καπετάνιος'' του ΕΛΑΣ, ήταν διάσημος για την σκληρότητά του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη ''βρώμικη δουλειά'' του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του. Αντιπροσώπευε τον βασικά τουρκικό τύπο του τραμπούκου στην ελληνική του εκδοχή».
Ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλιαμ Τζόρνταν αποκαλεί το Βελουχιώτη στο βιβλίο του «Η αλήθεια για την Ελλάδα» σαν τον «κόκκινο φύρερ της Ελλάδος'' και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης «έφτασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής, προ παντός όμως εγκληματίας. Ένας από τους απαισιότερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής. Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων. Το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν. Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ' αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο ΕΑΜικό ενθουσιασμό»
Ο Ναπολέοντας Ζέρβας επίσης στα απομνημονεύματά του γράφει ότι ο Βελουχιώτης, έσφαξε με τα χέρια του σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδος ένα 12χρονο κοριτσάκι, επειδή σύμφωνα με το αρρωστημένο του μυαλό ήταν πράκτορας των Γερμανών!
Ο Ουίλιαμ Μακνήλ, που διατέλεσε βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού ακολούθου στην Ελληνική πρεσβεία, γράφει στο βιβλίο του «Το Ελληνικό Δίλημμα, Πόλεμος και Επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων τα εξής: «Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν κομμουνιστής και σαδιστής. Η ομάδα του απέκτησε φήμη για τη μεγάλη της απανθρωπιά και τόλμη. Συχνά υπηρέτησε σε ειδικό εκτελεστικό απόσπασμα, το οποίον βασάνισε και δολοφόνησε άνδρες καταδικασθέντες από τα «λαϊκά δικαστήρια».
Ο κομμουνιστής καθηγητής Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, που διατέλεσε και βουλευτής της ΕΔΑ, παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στην ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' της 5ης Μαρτίου 1980 ότι «άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ''πρωτοκαπετάνιος'' θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του, σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα. Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας. Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια. Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό».
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΔΙΣΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ.
1. Η δολοφονία του 13χρονου αγοριού Γιώργου Μαραθέα για την οποία αγανάκτησε εναντίον του όλη η Ρούμελη. Αφού σκότωσε τον πατέρα του, πήρε αιχμάλωτο το παιδί για δύο μήνες και παρότι πήρε λύτρα για την απελευθέρωσή του, σκότωσε τελικά το παιδί με έναν τρομερά απάνθρωπο, εγκληματικό και σαδιστικό τρόπο που δεν το χωράει ανθρώπου ο νους, αποδεικνύοντας ακόμα και από αυτό και μόνο το βάναυσο και ανήθικο έγκλημά του τη νοσηρή σαδιστική ψυχοπαθολογία του. Δε θα επαναλάβω τις αποτρόπαιες λεπτομέρειες αυτής της στυγερής και βάρβαρης δολοφονίας ενός ανήλικου παιδιού, η οποία αυτή βάρβαρη και αποτρόπαια σφαγή του μικρού παιδιού από τον Βελουχιώτη έχει περιγραφεί και περιλαμβάνεται επίσης και στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Καράγιωργα «Η ΟΠΛΑ χωρίς θρύλο» των εκδόσεων «Δωδώνη». Και μάλιστα όταν έμαθε ο Σιάντος τα καθέκαστα, εξοργίστηκε παρά πολύ.
2. Ο αντισυνταγματάρχης Νικόλας Χ. Μουτούσης μιλάει στο βιβλίο του «Και Διηγώντας τα να Κλαις» (1959) για τους έξι μήνες που έμεινε αιχμάλωτος στα χέρια του Άρη και τις «θηριωδίες των σύγχρονων ιεροεξεταστών». Αναφέρει επίσης τα λόγια του Άρη στη διάρκεια των βασανιστηρίων που υπέστη στα χέρια του: «Ζω τη δικτατορία του προλεταριάτου και θα την επιβάλω. Δεν κάνω απελευθερωτικό αγώνα, χωνέψτε το. Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα, ή θα τη σπείρω αλάτι και θα την αφανίσω». Στο ίδιο βιβλίο περιγράφεται πως ο Βελουχιώτης έσκισε με μαχαίρι το μηρό της κρατούμενής του Ζωής Κουμανιώτου, για να την αναγκάσει να μιλήσει, ενώ της έλεγε: «Μου αρέσει η φωνή σου σοπράνα, γι' αυτό θα σε κεντάω κάθε μέρα για να σ' ακούω».
3. Ο εθνικόφρονας αντάρτης Γιάννης Άγουρίδης, από το χωρίο Δύο Βουνά, έλαβε οικειοθελώς μέρος στην ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοπόταμου. Ο Άρης συνέλαβε με δόλο 14 αντάρτες της ομάδας Τζιβάρα – Αγουρίδη, τους βασάνισε και τους εκτέλεσε στο χωριό Μαυρολιθάρι. Ο λόγος ήταν ότι δε θέλησαν να υπαχθούν υπό της διαταγές του. Ουσιαστικά τους κάλεσε στο Μαυρο¬λιθάρι για δήθεν συνεργασία και συνεννόηση και τη νύκτα τους έβαλε σε διάφορα σπίτια για διανυκτέρευση. Τα μεσάνυχτα διέταξε τη σύλληψή τους και τον αφοπλισμό τους. Το επόμενο πρωί τους υποχρέωσε, παρουσία των κατοίκων του χωριού, να σκάψουν πρώτα τους τάφους τους στο νεκροταφείο του χωριού και στη συνέχεια οι αντάρτες του τους έδειραν μέχρι αίματος με συρμάτινα μαστίγια και τους διαπόμπευσαν στα μάτια των κατοίκων, κατηγορώντας τους σαν προδότες και όργανα των Ιταλών.
Τέλος έσπασαν με μαχαίρια τα οστά των βραχιόνων τους και έκοψαν με θηριώδη τρόπο τα άκρα των περισσοτέρων, μέχρις ότου τα θύματα υποκύψουν στα φρικτά αυτά βασανιστήρια. Παρά τις γοερές κραυγές αυτών των ανδρών, κανένας από τους υποχρεωτικά παριστάμενους χωρικούς δεν τόλμησε να επέμβει ή να διαμαρτυρηθεί. Όλα αυτά εκτελέσθηκαν σύμφωνα με τις διαταγές του Βελουχιώτη, ο οποίος πρωτοστάτησε μάλιστα στο απάνθρωπο και κτηνώδες αυτό έγκλημα. Τη γυναίκα του Τζιβάρα τη βασάνισε κι εκτέλεσε με μαχαίρι ο ίδιος ο Άρης. Τα πτώματα των θυμάτων τάφηκαν στο νεκροταφείο του χωριού, μέσα στους φρεσκοσκαμμένους από τους ίδιους προηγουμένως τάφους τους!
4. Στις 9 Αυγούστου 1942 ο Βελουχιώτης συνέλαβε και εκτέλεσε στο Δερελή της Φθιώτιδας ένα πλανόδιο μουσικό με το όνομα Θωμά σαν ύποπτο πληροφοριοδότη των Ιταλών, τον οποίο και έσφαξε ο ίδιος.
5. Στις 14 Αυγούστου 1942 συνέλαβε στην περιοχή Πολύδροσο τον εθνικόφρονα φαρμακοποιό Παν. Δρίβα και τον εκτέλεσε σα συνεργάτη δήθεν των Ιταλών, επειδή στο φαρμακείο του ψώνιζαν Ιταλοί στρατιώτες.
6. Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου 1942 εκτελέστηκαν ως αντίποινα με εντολή του Άρη οι δυο κόρες (12 και 13 ετών) του Ι. Κόρδα από τους Κοχλιούς Ευρυτανίας, επειδή αυτός εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ, στον οποίο είχε καταταγεί για λίγες μέρες. Τα δυο κορίτσια σφαγιάσθηκαν με μαχαίρι από δυο άντρες του ΕΛΑΣ, στους οποίους δεν είχε εμπιστοσύνη ό Άρης, και τους οποίους ήθελε να αναμίξει στο έγκλημα. Οι δυο αυτοί αντάρτες έγιναν εκτελεστές παρά τη θέλησή τους κάτω από την απειλή της σφαγής τους από δυο καπεταναίους τους Άρη (ή θα τα σφάξετε η θα σφάξουμε εμείς εσάς).
7. Κατά τα τέλη Οκτωβρίου 1942 ο Άρης συνέλαβε τον πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ Πρόβια στο χωριό Τσούκα της Φθιώτιδας. Με εντολή του τον έδεσαν σε ένα κορμό δέντρου και τον εκτέλεσαν με μεσαιωνικά βασανιστήρια (μαχαιριές, λάδι βραστό στις πληγές, κ.λ.π.), επειδή εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ.
8. Στις 20 Νοεμβρίου 1942 και ενώ γίνονταν προετοιμασίες για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Άρης συνέλαβε στην περιοχή Μαυρολιθαρίου την Ιωάννα Γκόγγου από την Στρώμη της Παρνασσίδας, διότι δήθεν κατέδωσε τους Άγγλους της Γκιώνας στους Ιταλούς, παρά το γεγονός ότι οι Άγγλοι το διέψευσαν, η αιτία ήταν πως η κοπέλα δεν επιθυμούσε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ, και την σκότωσε με μαχαίρι μετά από εντολή του ένας αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή θεωρήθηκε και ο αντάρτης αυτός ως ύποπτος φυγής από τον ΕΛΑΣ.
9. Στις 23η Νοεμβρίου 1942 ο Άρης εκτέλεσε με τα χέρια του στην πλατεία του χωριού Καστριώτισσα Παρνασσίδας τον κτηνοτρόφο Νικ. Μασσαβέττα, απόγονο του Αθανασίου Διάκου, από τη Μουσουνίτση, σαν ζωοκλέφτη και αφαίρεσε από την οικογένειά του όλα της τα πρόβατα.
10. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Άρη Βελουχιώτη είναι και η άνανδρη και άτιμη δολοφονία του Συνταγματάρχη Ψαρρού αρχηγού της Αντιστασιακής Οργάνωσης του «5/42» και των αντρών του, η οποία ιστορία είναι σε όλους γνωστή και δεν θα αναφέρω λεπτομέρειες, και
11. Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας είναι οι αποτρόπαιες σφαγές περίπου 3000 ανθρώπων στον Μελιγαλά το 1944 με αποτρόπαιο τρόπο, που είναι ένα γεγονός γνωστό στους πάντες.
Άπειρα είναι ακόμα τα αποτρόπαια εγκλήματα που διέπραξε ο Άρης Βελουχιώτης είτε ο ίδιος είτε ως ηθικός αυτουργός, και τον οποίο το ίδιο το ΚΚΕ τον είχε αποκηρύξει.
