“Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει.
Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.
Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.
Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή. Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος. Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει. Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και, μαζί τους, να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.
Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν. Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε σης φλόγες.
Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και τις αποθήκες, απ΄ όπου άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν.
Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα. Διασώθηκαν 13 άτομα.
Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν, άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, Μία από τις γυναίκες, η ηλικιωμένη Κρίνα Τσαβαλά, ποδοπατήθηκε από το πανικόβλητο πλήθος των γυναικόπαιδων και ξεψύχησε πριν αντικρίσει το αποτρόπαιο έγκλημα.
Ύστερα, οι γυναίκες ανηφόρισαν προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα. Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.
Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.
Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με τα νύχια να σκάψουν πρόχειρους τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη, για να θάψουν τους νεκρούς τους. Με τις κουβέρτες που είχαν κοντά τους, μετέφεραν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άλλους έθαψαν εκεί στο λόφο, μια τραγική σκηνή που κράτησε μέρες.
Ακολούθησε η προσπάθεια της επιβίωσης μέσα στα χαλάσματα, που έμελλε για χρόνια να στεγάσουν τις απορφανισμένες οικογένειες.
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων “συγκίνησε και συνένωσε τους Έλληνες – δυνάμωσε τον αγώνα τους κατά του κατακτητή”, ομολογεί ο τότε γενικός στρατιωτικός διοικητής των Γερμανών στην Ελλάδα.”
=============================================================================
Το παραπάνω κείμενο αν και περιγράφει τα γεγονότα δεν μας λέει ΓΙΑΤΙ έγινε αυτή η μεγάλη σφαγή από τους Γερμανούς. Ας δώσουμε λοιπόν εμείς μερικά πρόσθετα στοιχεία για να αποδωθούν οι ευθύνες σε όλους όσους φταίνε!
Στην πρώτη παράγραφο το κείμενο αναφέρει: “(Οι Γερμανοί) Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.” Τι μάχη ήταν αυτή και πώς σχετίζεται με το έγκλημα των Γερμανών στα Καλάβρυτα; Στις 17 Οκτωβρίου 1943 έγινε αυτή η μάχη κατά την οποία δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ έπιασαν αιχμαλώτους 86 Γερμανούς στρατιώτες. Γιατί έσφαξαν οι Γερμανοί τους κατοίκους των Καλαβρύτων; Να γιατί:
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ, στο Πλανητερό Κλειτορίας οι κομμουνιστές ΕΣΦΑΞΑΝ πρώτοι όλους αυτούς τους αιχμαλώτους (κατ’ εμάς επίτυδες όπως έκαναν και σε πολλές άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις) και τους έριξαν σε πηγάδια και τα σχετικά. Ο ίδιος ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος λέει για τη σφαγή των Καλαβρύτων: “Οι κομμουνισταί οι οποίοι ήσαν στα βουνά ως Eλασίται, συλλαβόντες ωρισμένον αριθμόν Γερμανών στρατιωτών τους κατέσφαξαν τους εκομμάτιασαν και τους έρριψαν, εάν δεν απατώμαι, εις ένα πηγάδι – έχουν συνήθεια οι κομμουνισταί να προσανατολίζονται από απόψεως δολοφονικής εις τα πηγάδια.” (το τελευταίο που λέει είναι αναφορά στις σφαγές που έκαναν εναντίον Ελλήνων προφανώς). Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το σχετικό θέμα: Ο Π. Κανελλόπουλος για τα Καλάβρυτα
Επίσης, διαβάστε εδώ την επιστολή του κατοχικού πρωθυπουργού Γ. Ράλλη προς τον Γερμανό στρατηγό Speidel σχετικά με το γεγονός και τη δράση των κομμουνιστών: Επιστολή Ράλλη για Καλάβρυτα
Οι επιζώντες του ΕΛΑΣ ουδέποτε ζήτησαν συγγνώμη για το εσκεμμένο έγκλημα της δολοφονίας των αιχμαλώτων που οδήγησε στη φρικιαστική πράξη των κατακτητών. Μάλιστα, ο ΕΛΑΣ ούτε καν προσπάθησε να προστατέψει το χωριό ή να επιτεθεί στους Γερμανούς! Το ίδιο έκανε και σε οποιαδήποτε άλλη ανάλογη περίπτωση. Γιατί άραγε;
Διαβάστε τι λέει για την τακτική αυτή ο αρχειομαρξιστής Άγις Στίνας (από τους ιδρυτές του ΚΚΕ και κατόπιν πολέμιος του) στο βιβλίο του “ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ” σχετικά με την “αντίσταση” του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και θα καταλάβετε πολλά:
Τίποτε απ’ ό,τι έγινε (παρακάτω) δεν ήταν αυθόρμητο, προϊόν ατομικής οργής ή εκδίκησης. Όλα ήταν υπεύθυνα, προγραμματισμένα, όλα γίνονταν κατόπιν αποφάσεων και διαταγών.
Σκότωναν απομονωμένους ιταλούς ή γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες. Έστηναν παγίδες και εξόντωναν μια μικρή γερμανική ή ιταλική στρατιωτική περίπολο και η άμεση ή πολύ γνωστή σ’ αυτούς από προηγούμενα, συνέπεια αυτής τους της δράσης ήταν τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ’ όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ. Στις 27 Απρίλη 1944, σκοτώνουν στους Μολάους έναν γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Οι γερμανοί για αντίποινα εκτελούν 200 ομήρους και ένα στρατιωτικό απόσπασμα παίρνει εντολή να σκοτώνει όσους συναντά στο δρόμο από τους Μολάους στη Σπάρτη.
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους 200 ομήρους που εκτελέστηκαν την πρωτομαγιά του 1944 ήταν παληοί ακροναυπλιώτες, απ’ αυτούς δηλαδή που ο Μανιαδάκης, ο Ιωαννίδης και ο Μπαρτζώτας παρέδωσαν στους γερμανούς τον Απρίλη του 1941. Την άλλη μέρα σκοτώνουν στο Κυριάκι δύο γερμανούς στρατιώτες. Οι Γερμανοί εκτελούν 110 ομήρους και καίνε το Κυριάκι.
Αυτές είναι δύο από τις όμοιες καθημερινές πολεμικές επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ εναντίον των Γερμανών. Και σε κάθε μία απ’ αυτές οι Γερμανοί απαντούσαν με όμοια με τα παραπάνω αντίποινα. Η χώρα ρήμαζε, τα χωριά καίγονταν, χιλιάδες ξεσπιτώνονταν, ο αριθμός των σφαζομένων ομήρων μεγάλωνε. Ο τρόμος και η παραφροσύνη βασίλευαν στη χώρα. Αλλά στην «Ελεύθερη Ελλάδα» πανηγύριζαν. Εκείνο που επεδίωκαν, εκείνο για το οποίο δημιουργήθηκε η «εθνική αντίσταση» γινόταν και είχε πλήρη επιτυχία.
Στην ουσία οι κομμουνιστές είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από τους Γερμανούς (Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης) και θα αναφερθούμε στο μέλλον με στοιχεία και στις υπόλοιπες περιπτώσεις ώστε να γίνονται γνωστές όλες οι πλευρές της ιστορίας και όχι να μαθαίνουμε τα γεγονότα αποσπασματικά!
