Του Σάκη Μουμτζή
Η συλλογική φαντασίωση είναι το σωσίβιο των ναυαγών. Των καραβοτσακισμένων. Ενώ πνίγονται, κατασκευάζουν έναν δικό τους κόσμο που τους βοηθεί να αποδράσουν από την τραγική τους κατάσταση, που ανελέητα τους παρασέρνει στον βυθό. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα στο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Πιστεύουν πως πέρασαν τα δύσκολα, ενώ αυτά δεν έχουν έρθει ακόμα. Κάνουν όνειρα για το 2018, σχεδιάζοντας μιαν ανέφελη και ευθύγραμμη πορεία, ενώ βρισκόμαστε στα μισά του 2016 και είναι παγκοίνως γνωστό πως ο μνημονιακός χρόνος είναι πυκνός σε γεγονότα που επιφέρουν δραματικές ανατροπές. Τα προηγούμενα έξι χρόνια αυτό απέδειξαν.