Ελ. Βενιζέλος: Εθνάρχης ή όργανο των Άγγλων; Φιλελεύθερος ή πραξικοπηματίας; Μέρος ΣΤ' 1914 (Απρίλιος-Αύγουστος)

Μέρος Α' 1895-1910
Μέρος Β' 1910-1912 (Μάρτιος)
Μέρος Γ' 1912 (Μάρτιος-Οκτώβριος)
Μέρος Δ' 1912 (Οκτώβριος-Α΄Βαλκανικός Πόλεμος)
Μέρος Ε' 1912 (Νοέμβριος, Β' Βαλκανικός Πόλεμος)-1914 (Μάρτιος)

Μόλις τρεις μήνες μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Τουρκία όπου εμείς εγγυόμασταν τα δικαιώματα των μουσουλμάνων της Ελλάδος και οι Τούρκοι αποφάσισαν να την εφαρμόσουν με τον γνωστό τρόπο...στις αρχές του 1914 άρχισαν οι διωγμοί των Νεότουρκων εναντίον των Ελλήνων, αρχικά στην Α. Θράκη. Μέχρι τον Μάιο επεκτάθηκαν στη Μ. Ασία, το Πατριαρχείο κήρυξε την Εκκλησία σε διωγμό και έκλεισε τις εκκλησίες και τα σχολεία.

Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και οι Τούρκοι επέκτειναν τους διωγμούς και σε άλλες περιοχές όπως Μαρμαράς και Πόντος. Εκτοπίστηκαν ολόκληρα χωριά προς την ενδοχώρα ενώ οι άνδρες μέχρι 45 ετών στρατεύονταν υποχρεωτικά (πολλοί λιποτακτούσαν) και οι μεγαλύτεροι «υπηρετούσαν», για όσο άντεχαν, σε τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού). Μόνο το 1914 ήρθαν στην Ελλάδα 200.000 πρόσφυγες, ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 1918, 800.000 ήρθαν στην Ελλάδα και 200.000 εξοντώθηκαν στην Τουρκία. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για την εποχή που έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων και όχι μόνο...γιατί και σ' εμάς δεν πέταγαν ροδοπέταλα...

Η απάντηση του Βενιζέλου για τους διωγμούς, από του βήματος της Βουλής στις 30 Μαΐου 1914, ήταν αποστομωτική...«εφιστούσε φιλικά την προσοχή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για τους κινδύνους που μπορεί να δημιουργηθούν»...όχι όμως επειδή οι Νεότουρκοι λήστευαν, σκότωναν και εξεδίωκαν τους Έλληνες της Μ. Ασίας αλλά...κρατηθείτε...«γιατί από την υποδοχή των προσφύγων στην Ελλάδα δημιουργούνταν οικονομικά προβλήματα»!!!! Εθνικά υπερήφανη πολιτική by Venizelos, σήμαινε δηλαδή με άλλα λόγια:

«μην διώχνετε τόσους πολλούς γιατί δεν αντέχουμε οικονομικά να τους υποδεχθούμε...

διώξτε μόνο όσους μπορούμε να υποδεχθούμε»

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, για άλλη μια φορά, ο Βενιζέλος αποφάσισε να δράσει διπλωματικά...Στις 15 Ιουνίου 1914 αποδέχθηκε την τουρκική πρόταση για την ανταλλαγή πληθυσμών !!! Δηλ. δέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη την αποχώρηση των Ελλήνων από την Μ. Ασία...Για το σκοπό δημιούργησε με την Τουρκία Μικτή επιτροπή που θα εκτιμούσε τις περιουσίες των ανταλλάξιμων (κοντά 200.000 Έλληνες με 57.000 Τούρκους) και αν προέκυπτε διαφορά υπέρ κάποιας από τις δύο κοινότητες, προφανώς υπέρ των Ελλήνων, θα θεωρούνταν ότι θα βάρυνε (άλλη λέξη για «άμα δείτε λεφτά να μας χεσ...) το άλλο Κράτος, προφανώς την Τουρκία. Φυσικά δεν γινόταν λόγος για αποζημίωση ή αποκατάσταση ζημιών που είχαν προκληθεί σε Έλληνες που δεν είχαν αποχωρήσει από την Τουρκία...

Αν αυτό δεν είναι λοιπόν ξεβράκωμα, τότε τι είναι;

Φυσικά οι επιτροπές δεν λειτούργησαν ποτέ, εκτίμηση δεν έγινε και οι 200.000 χιλιάδες Έλληνες που έφυγαν τότε από την Τουρκία δεν αποζημιώθηκαν για τίποτα. Τελικά ο Βενιζέλος την αποστολή του την ολοκλήρωσε αργότερα, με τη Συνθήκη της Λοζάνης και τη Συμφωνία της Άγκυρας...

Στο σημείο αυτό να κάνω μια παρένθεση για να πω, ότι οι απόψεις του βέβαια για την Τουρκία και τον Κεμάλ ήταν από χρόνια γνωστές, αλλά περνάνε πάντα στα ψιλά γράμματα της Ιστορίας. Σε άρθρο του το 1908 στην εφημερίδα "Κήρυξ" των Χανίων, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο του Κ. Σβολόπουλου (Συγγραφέα του βιβλίου για τους καθηγητές της Ιστορίας της Γ' Λυκείου), «Ελληνική Εξωτερική Πολιτική 1900- 1945», σ. 65 και υπάρχει και στο βιβλίο Ιστορίας του Καθηγητή για την Γ' Λυκείου στη σελ. 77, έγραφε τα εξής «διορατικά»:

«Όλος ο Ελληνισμός, άμα τη μεταπολιτεύσει του παρελθόντος Ιουλίου (Σ.Σ. εννοεί την επιτυχία του κινήματος του Κεμάλ και των Νεότουρκων το 1908, που είχε σαν αποτέλεσμα την καθαίρεση του Σουλτάνου από ανώτατο άρχοντα και την επαναφορά του Συντάγματος που είχε καταργηθεί το 1876), συνησθάνθη βαθύτατα και ως εξ ενστίκτου, ότι η επιτυχία του νεοτουρκικού κινήματος έσωζεν όχι μόνον το τουρκικόν κράτος, αλλά και τον Ελληνισμόν από του διαμελισμού και της καταστροφής. Επειδή δε ο Ελληνισμός δεν υπήρξε ποτέ δύναμις κατακτητική, αλλ' εκπολιτιστική, έσχεν αμέσως την συναίσθησιν ότι η παγίωσις του συνταγματικού πολιτεύματος εν Τουρκία απετέλει, υπό άλλον βεβαίως τύπον, πολύ μετριόφρονα, αλλά τον οποίον πλήρως απεδέχετο η ελληνική συνείδησις, πραγμάτωσιν της Μεγάλης Ιδέας, αφού το εν Τουρκία διαβιούν, ασυγκρίτω τω λόγω μεγαλύτερον μέρος του Ελληνισμού, ηδύνατο ούτω, εν ελευθέρα συνταγματική πολιτεία, να επιτελέση εξίσου την εκπολιτιστικήν του αποστολήν, με το όχι ευκαταφρόνητον πλεονέκτημα της εξωτερικής ασφαλείας, την οποίαν εγγυάται εις αυτόν η αναγέννησις της ευρείας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Τι μας λέει λοιπόν με απλά λόγια ο «διορατικός», «μεγαλοιδεάτης», ποιητής Βενιζέλος;

η επιτυχία του Κεμάλ και του κινήματος των Νεότουρκων, σώζει τον ελληνισμό από τον διαμελισμό και την καταστροφή!!!

η παγίωση του Κεμάλ στην εξουσία αποτελεί πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας!!! και

η αναγέννηση της ευρείας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τον Κεμάλ στο τιμόνι, εγγυάται στον ελληνισμό της Τουρκίας την εξωτερική του ασφάλεια!!!...εννοεί προφανώς από το Ελληνικό Κράτος που την επιβουλεύεται με τις μαλακ... κάποιων «χουντοβασιλικών» με τα περί «Μεγάλης Ιδέας» κλπ...

Στο μεταξύ προχωρούσε κανονικά το μεγάλο έργο της αναμόρφωσης του κράτους με την επιβολή νέων φόρων, όπως του φόρου κληρονομιάς (κάντε click στην εικόνα δεξιά), μιας και τα έτοιμα που βρήκε το 1910 είχαν αρχίσει να τελειώνουν...και την επιλογή του δανείου την κρατούσε για τον επερχόμενο Α' Π.Π.
Παράλληλα βέβαια σε συσκέψεις με τον Μεταξά...για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...αποφασίζονταν και η σύλληψη και η απέλαση κανενός κομμουνιστή, όπως πχ. του Μπεναρόγια το 1914, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται δειλά δειλά στο προσκήνιο και τους οποίους περιποιήθηκε για τα καλά μετά το 1928...

Τον Αύγουστο 1914 ξέσπασε ο Α' Π.Π. Με τις δολοπλοκίες όμως του «Εθνάρχη» Βενιζέλου προκειμένου να μπούμε στον πόλεμο που μας οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή και τον «Εθνικό διχασμό» θα ασχοληθούμε στην επόμενη ανάρτηση...