Τις προηγούμενες ημέρες ως πρόσωπο και ως ιστολόγιο δεχτήκαμε από διαφόρους φίλους προτροπές και κριτική γιατί δεν πήραμε ξεκάθαρη στάση για το Μνημόνιο-2.
Τώρα, κατόπιν εορτής οφείλουμε να κάνουμε μια εξήγηση.
Κατά την άποψή μου, και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είχαν τα επιχειρήματά τους.
Έκανα μια προσπάθεια να τα καταγράψω και διαπίστωσα ότι ήταν πολύ κοντά το ένα με το άλλο, δηλαδή να αποφασίσει κάποιος ΝΑΙ ή ΟΧΙ.
Συμπερασματικά, το ΝΑΙ ανοίγει το δρόμο για δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα και υποθήκευση της εθνικής περιουσίας και -κατά πάσα πιθανότητα- μας κρατάει στο ευρώ, την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και το πρόγραμμα που ψηφίστηκε, σύμφωνα με πολλούς ειδήμονες, δεν βγαίνει, υπάρχει η προσδοκία ότι τους επόμενους μήνες θα εκδοθεί ευρωομόλογο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα "κόψει" ευρώ, από το οποίο η Ελλάδα, αν είναι στην ευρωζώνη, μπορεί να επωφεληθεί και να βγει τελικά από την κρίση, με την προϋπόθεση ότι θα κάνει τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές.
Όσον αφορά στο ΟΧΙ, έδινε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να κάνει τη χρήση της ασυλίας στο ζήτημα του χρέους, να μην πληρώσει τις υποχρεώσεις, να μην υποθηκεύσει την εθνική της περιουσία, και να τραβήξει το δικό της εθνικά υπερήφανο πλην όμως μοναχικό δρόμο. Η άποψη που θέλει την Ελλάδα να απορρίπτει το Μνημόνιο-2 και να μπορεί να παραμείνει στο ευρώ και την ευρωζώνη, είναι εντελώς αστήρικτη και μάλλον θα πρέπει να θεωρείται άλμα στο κενό.
Σε στρατηγικό επίπεδο, η Ελλάδα με το ΝΑΙ αν και ανυπόληπτη και αποδυναμωμένη παραμένει στην Ευρωζώνη και μαζί με την Κύπρο από τούδε και στο εξής προσπαθεί να ανασυνταχθεί και να υποστηρίξει τα στρατηγικά συμφέροντα του Ελληνισμού, ενώ με το ΟΧΙ θα έχανε σοβαρότατα ερείσματα στην Ε.Ε., θα ετίθετο σε κίνδυνο και η θέση και το μέλλον της Κύπρου στην Ευρώπη, ενώ -θεωρητικά- θα είχε τη δυνατότητα να αναδιατάξει τις επιλογές και τις προτεραιότητές της, όσον αφορά το γεωπολιτικό της προσανατολισμό.
Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι όταν σε δυο περιπτώσεις τον 20ό αιώνα (Α' και Β' Παγκόσμιοι Πόλεμοι), αναπτύχθηκαν δυο τάσεις στο πολιτικό σύστημα, που επιχειρούσαν την αλλαγή του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας, ενέργειες που προκάλεσαν ρήγμα και στο λαό, ο Ελληνισμός βίωσε δυο μείζονες καταστροφές, τη Μικρασιατική και τον Εσωτερικό (Εμφύλιο) Πόλεμο.
Για να γυρίσουμε στα πρόσφατα, το πρόβλημα και στις δυο περιπτώσεις είναι ότι ούτε οι δυνάμεις του ΝΑΙ ούτε οι δυνάμεις του ΟΧΙ είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν το σχέδιο που υποτίθεται ότι υπάρχει πίσω από κάθε επιλογή.
Από τη μια πλευρά έχουμε ένα απολύτως διεφθαρμένο δίπολο κομμάτων εξουσίας*, που η εξουσιομανία έχει ακυρώσει ακόμα και τις υγιείς φωνές που υπάρχουν και στο ένα και στο άλλο κόμμα, και από την άλλη έναν χώρο κατακερματισμένο, που έχει πολλές περγαμηνές στην άρνηση και την κατεδάφιση ό,τι κατά την άποψη των πολλών ιθυνόντων των διαφόρων πόλων και ομάδων που το απαρτίζουν είναι φθαρμένο ή αντίθετο στα ιδεολογήματά τους, πολύ καλές επιδόσεις στην κατανάλωση των κονδυλίων του κράτους, το οποίο μάχονται με πολλούς τρόπους -όποιος κατάλαβε, κατάλαβε- και απολύτως καμία περγαμηνή στην πρόταση και την άσκηση εξουσίας.
Εν πάση περιπτώσει, για να ξαναγυρίσουμε στα του οίκου μας, για όλους τους παραπάνω λόγους και για έναν επιπλέον, αποφύγαμε να πάρουμε θέση στο θέμα του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ. Ο επί πλέον λόγος ήταν τα επεισόδια που είδαμε χθες το βράδυ, οι βανδαλισμοί και η καταστροφή της Αθήνας και της πατρίδας μας, μια καταστροφή που συντελέστηκε στη σκιά των διαδηλώσεων υπέρ του ΟΧΙ.
Τέλος, αυτό που μας μένει να πούμε, είναι να διδαχτεί ο ελληνικός λαός από όλα όσα μας συμβαίνουν ως άτομα, ως κοινωνία και ως έθνος, και τις προσεχείς εκλογές να κάνει τις σωστές επιλογές.
*Όσον αφορά στο ΟΧΙ μιας σοβαρής μερίδας των 21 βουλευτών της ΝΔ, να σημειώσουμε ότι -σύμφωνα με πληροφορίες- επηρεάστηκαν από τρεις "ομαδάρχες". Ο ένας ομαδάρχης (Δεξί Εξτρέμ: μιλάει για τον Χαρακόπουλο και τον Ζώη) είναι χολωμένος με το κόμμα γιατί είναι θεσμικά αναβαθμισμένος ο εσωκομματικός αντίπαλος σε νομό της κεντρικής Ελλάδος, και ο άλλος γιατί ο εσωκομματικός του αντίπαλος εσχάτως απέκτησε προσβάσεις στον αρχηγό του κόμματος και τον βοηθά στο άνοιγμα στη Ρωσία (Δεξί Εξτρέμ: μιλάει για Κεδίκογλου-Μαρκόπουλο). Αδιευκρίνιστα παραμένουν τα κίνητρα του τρίτου ομαδάρχη (;;). Πάντως, αν είναι σωστά τα παραπάνω, που δεν τα διέρρευσε κανείς αλλά μας τα είπαν φίλοι που εμπιστευόμαστε, είναι να λυπάται κανείς για τους ομαδάρχες, που μετέτρεψαν το προσωπικό σε κομματικό, πολιτικό και εν μέρει εθνικό πρόβλημα, αλλά και για το κριτήριο των βουλευτών που παρασύρθηκαν, αφού δεν μπόρεσαν να δουν τη "φάκα". Κρίμα!
http://infognomonpolitics.blogspot.com/