Με αφορμή τα συμβαίνοντα, τα συμβάντα αλλά και τα συμβησόμενα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, είναι να αναρωτηθεί κάποιος αν έφτασε το τέλος της Πολιτικής με κεφαλαίο Π, σε αντιδιαστολή με την μικροπολιτική την οποία βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Δεν είναι τα διαπλεκόμενα, ούτε τα παρασκήνια. Δεν είναι οι ίντριγκες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Αυτά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν όπως προφήτευσε ο μεγάλος Θουκυδίδης "έως αν η αυτή φύσις των ανθρώπων ειη".
Πραγματικά, αν μπορεί ας βρει κάποιος μια ιστορική εποχή , μια οποιαδήποτε πολιτική περίοδο που με τον ένα τρόπο ή τον άλλον τα παραπάνω δεν ήταν...παρόντα.
Αυτή όμως η κρίση στο ΠΑΣΟΚ είναι αφορμή να προβληματιστούμε σοβαρά όσοι πολίτες έχουμε μείνει σκεπτόμενοι, σε όποιον χώρο και αν ανήκουμε, για την κατάντια της πολιτικής και τις συνακόλουθες μικροπρέπειες που την συνοδεύουν. Δεν επιχαίρει κανείς για την υποτιθέμενη βέβαιη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, ούτε για την μακροχρόνια κρίση που ήδη σοβεί και θα οξυνθεί περισσότερο στους κόλπους του.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο διότι αναδυκνείεται ανάγλυφα η αδυναμία παραγωγής Πολιτικής (θλιβερό προνόμιο όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ). Με σαφή και συγκεκριμένα συμπτώματα, τα οποία οι πλέον εμβριθείς θα τα βρούν και στους άλλους χώρους, κυρίως της Αριστεράς. Τα απαριθμώ.....
1) το έλλειμμα πολιτικού λόγου, συγκροτημένου ιδεολογικά, σύγχρονου.
2) η αυθαίρετες απόπειρες διαχείρισης της κρίσης, λογιστικού επιπέδου, χωρίς αντιπρόταση υπέρβασης.
3) η εξαντλητική περιγραφή του αδιεξόδου χωρίς ανάλυση αιτίων, χωρίς αυτοκριτική προσώπων αλλά και θεσμών.
4) η ατολμία ρήξης με τα πάσης φύσεως κατεστημένα, αλλά αντίθετα εμμονή προσκόλλησης σε αυτά με στρατηγικές συμμαχίες.
5) η "απεμπλουτισμένη" φαντασία στον λόγο και στην σκέψη, η οποία περιστρέφεται γύρω από στερεότυπα της.... Γαλλικής Επανάστασης (δεξιά-αριστερά και άλλα θλιβερά)
6) η απουσία πολιτικού οράματος ικανού να εμπνεύσει, υποκαθιστάμενο από νεφελώδεις υποσχέσεις και αόριστες καταστάσεις του μέλλοντος.
7) η ανακύκλωση στο ίδια και τα ίδια πρόσωπα της ελληνικής μεταπολιτευτικής μιζέριας.
8) η εμμονή σε λέξεις, σε σύμβολα και σε συνταγές του χθες με πολύ γενναίες δόσεις λίφτινγκ.
9) η καθοδηγούμενη αποχαύνωση των μαζών με τρικ αντιπερισπασμού, με άρτο και θεάματα
10) η πολτοποίηση της ετερότητας-ταυτότητας του ατόμου, το οποίο αδυνατεί να εκφραστεί δημιουργικά (και επαναστατικά ακόμα) μέσα σε μια θάλασσα ηλιθίων οπαδών της πολιτικής ορθότητας μιας παραπαίουσας κατ επίφαση δημοκρατίας.
11) η ελλιπής πνευματική παραγωγή των διανοούμενων λόγω περιχαράκωσής τους μέσα σε ασφυκτικά ιδεολογικά πλαίσια που τους εξουσιάζουν και εκμηδενίζουν τον λόγο τους.
12) ο διεκπαιρεωτικός ο ρόλος του τύπου , ο οποίος έχει εκφυλιστεί είτε σε υπάλληλο-φερέφωνο. είτε σε συγκεκαλυμένο εργοδότη.
13) η παντελής αδιαφορία για την εθνική μας υπόσταση και ταυτότητα ενώ κυριαρχεί η διαπραγματευτικού τύπου λογική για τις διεθνείς συμβάσεις και σχέσεις.
14) η εγκατάλειψη της παιδείας στα συμφέροντα (οικονομικά και πολιτικά) που ήδη την λυμαίνονται, χωρίς αντίστοιχη τολμηρή πρόταση που θα .."σπάει" κόκαλα και θα ξαναδώσει στην μόρφωση την χαμένη της αίγλη.
15) η φεουδαρχικού τύπου οικογενειοκρατία. η κληρονομησιμότητα του πολιτικού αξιώματος (βλέπε επαγγέλματος) και τα συνακόλουθα πολιτικοικονομικά τζάκια (οι 300 οικογένειες που κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα.
Λύση είναι μόνο η ανατροπή, πρώτα και κύρια μέσα μας.
Να ξεπεράσουμε όλα αυτά που εμποδίζουν την σκέψη μας , τις πράξεις μας και τα λόγια μας.
Να επανιδρύσουμε όχι το κράτος, αλλά την έννοια του πολίτη και της πολιτείας.
Να σκεφτούμε επιτέλους ελληνικά.
Δεν είναι τα διαπλεκόμενα, ούτε τα παρασκήνια. Δεν είναι οι ίντριγκες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Αυτά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν όπως προφήτευσε ο μεγάλος Θουκυδίδης "έως αν η αυτή φύσις των ανθρώπων ειη".
Πραγματικά, αν μπορεί ας βρει κάποιος μια ιστορική εποχή , μια οποιαδήποτε πολιτική περίοδο που με τον ένα τρόπο ή τον άλλον τα παραπάνω δεν ήταν...παρόντα.
Αυτή όμως η κρίση στο ΠΑΣΟΚ είναι αφορμή να προβληματιστούμε σοβαρά όσοι πολίτες έχουμε μείνει σκεπτόμενοι, σε όποιον χώρο και αν ανήκουμε, για την κατάντια της πολιτικής και τις συνακόλουθες μικροπρέπειες που την συνοδεύουν. Δεν επιχαίρει κανείς για την υποτιθέμενη βέβαιη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, ούτε για την μακροχρόνια κρίση που ήδη σοβεί και θα οξυνθεί περισσότερο στους κόλπους του.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο διότι αναδυκνείεται ανάγλυφα η αδυναμία παραγωγής Πολιτικής (θλιβερό προνόμιο όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ). Με σαφή και συγκεκριμένα συμπτώματα, τα οποία οι πλέον εμβριθείς θα τα βρούν και στους άλλους χώρους, κυρίως της Αριστεράς. Τα απαριθμώ.....
1) το έλλειμμα πολιτικού λόγου, συγκροτημένου ιδεολογικά, σύγχρονου.
2) η αυθαίρετες απόπειρες διαχείρισης της κρίσης, λογιστικού επιπέδου, χωρίς αντιπρόταση υπέρβασης.
3) η εξαντλητική περιγραφή του αδιεξόδου χωρίς ανάλυση αιτίων, χωρίς αυτοκριτική προσώπων αλλά και θεσμών.
4) η ατολμία ρήξης με τα πάσης φύσεως κατεστημένα, αλλά αντίθετα εμμονή προσκόλλησης σε αυτά με στρατηγικές συμμαχίες.
5) η "απεμπλουτισμένη" φαντασία στον λόγο και στην σκέψη, η οποία περιστρέφεται γύρω από στερεότυπα της.... Γαλλικής Επανάστασης (δεξιά-αριστερά και άλλα θλιβερά)
6) η απουσία πολιτικού οράματος ικανού να εμπνεύσει, υποκαθιστάμενο από νεφελώδεις υποσχέσεις και αόριστες καταστάσεις του μέλλοντος.
7) η ανακύκλωση στο ίδια και τα ίδια πρόσωπα της ελληνικής μεταπολιτευτικής μιζέριας.
8) η εμμονή σε λέξεις, σε σύμβολα και σε συνταγές του χθες με πολύ γενναίες δόσεις λίφτινγκ.
9) η καθοδηγούμενη αποχαύνωση των μαζών με τρικ αντιπερισπασμού, με άρτο και θεάματα
10) η πολτοποίηση της ετερότητας-ταυτότητας του ατόμου, το οποίο αδυνατεί να εκφραστεί δημιουργικά (και επαναστατικά ακόμα) μέσα σε μια θάλασσα ηλιθίων οπαδών της πολιτικής ορθότητας μιας παραπαίουσας κατ επίφαση δημοκρατίας.
11) η ελλιπής πνευματική παραγωγή των διανοούμενων λόγω περιχαράκωσής τους μέσα σε ασφυκτικά ιδεολογικά πλαίσια που τους εξουσιάζουν και εκμηδενίζουν τον λόγο τους.
12) ο διεκπαιρεωτικός ο ρόλος του τύπου , ο οποίος έχει εκφυλιστεί είτε σε υπάλληλο-φερέφωνο. είτε σε συγκεκαλυμένο εργοδότη.
13) η παντελής αδιαφορία για την εθνική μας υπόσταση και ταυτότητα ενώ κυριαρχεί η διαπραγματευτικού τύπου λογική για τις διεθνείς συμβάσεις και σχέσεις.
14) η εγκατάλειψη της παιδείας στα συμφέροντα (οικονομικά και πολιτικά) που ήδη την λυμαίνονται, χωρίς αντίστοιχη τολμηρή πρόταση που θα .."σπάει" κόκαλα και θα ξαναδώσει στην μόρφωση την χαμένη της αίγλη.
15) η φεουδαρχικού τύπου οικογενειοκρατία. η κληρονομησιμότητα του πολιτικού αξιώματος (βλέπε επαγγέλματος) και τα συνακόλουθα πολιτικοικονομικά τζάκια (οι 300 οικογένειες που κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα.
Λύση είναι μόνο η ανατροπή, πρώτα και κύρια μέσα μας.
Να ξεπεράσουμε όλα αυτά που εμποδίζουν την σκέψη μας , τις πράξεις μας και τα λόγια μας.
Να επανιδρύσουμε όχι το κράτος, αλλά την έννοια του πολίτη και της πολιτείας.
Να σκεφτούμε επιτέλους ελληνικά.