Θα αρχίσω με το μήνυμα του Τιτάνα για την σημερινή ημέρα που κανονικά πρέπει να είναι αφιερωμένη στον Κων/νο Καραμανλή που είχε το θάρρος να έρθει, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις που δέχθηκε και όχι μόνο να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία αλλά και να σταθεροποιήσει τη χώρα:
«Η 24η Ιουλίου, όπως κάθε ιστορική επέτειος, είναι ημέρα μνήμης και απόδοσης τιμής. Είναι, ταυτόχρονα, ημέρα προβληματισμού για το δικό μας χρέος.
«Η 24η Ιουλίου, όπως κάθε ιστορική επέτειος, είναι ημέρα μνήμης και απόδοσης τιμής. Είναι, ταυτόχρονα, ημέρα προβληματισμού για το δικό μας χρέος.
Τιμούμε σήμερα τους πολλούς γνωστούς και τους πολύ περισσότερους αφανείς αγωνιστές του αντιδιδακτορικού αγώνα. Τους πολίτες του κόσμου που στάθηκαν στο πλευρό της Ελλάδας στα δύσκολα χρόνια. Τους πρωταγωνιστές της Μεταπολίτευσης. Θυμόμαστε πάντα και τιμούμε τα θύματα της Κυπριακής τραγωδίας. Υπογραμμίζουμε ότι σταθερός στόχος μας είναι η επανένωση της Κύπρου και το ευρωπαϊκό μέλλον για όλους τους κατοίκους της.
Τον Ιούλιο του ’74, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σήκωνε στους ώμους του τις προσδοκίες των Ελλήνων και τις προκλήσεις των καιρών, η χαώδης εσωτερική κατάσταση καθιστούσε τις δυνατότητες της Ελλάδας ουσιαστικά ανύπαρκτες. Όλες και όλοι μαζί, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις, με εθνική υπευθυνότητα και πολιτική ωριμότητα, με πίστη στις δυνατότητές μας και εμπιστοσύνη μεταξύ μας, με συλλογική προσπάθεια, τα καταφέραμε. Αποκαταστήσαμε τη Δημοκρατία. Χτίσαμε στέρεες θεσμικές βάσεις, που την καθιστούν ακλόνητη και διασφαλίζουν πολιτική ομαλότητα και σταθερότητα. Συγκροτήσαμε μια σύγχρονη συντεταγμένη και ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία. Βγάλαμε την χώρα από την διεθνή απομόνωση και την καταστήσαμε ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αναδείξαμε την Ελλάδα σε χώρα - υπόδειγμα για όλους τους γείτονές της σε παράγοντα ειρήνης, συνεργασίας, ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μας.
...
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, διαχειριστές της πολύτιμης παρακαταθήκης που μας κατέλιπαν οι αγωνιστές της Δημοκρατίας, γνωρίζουμε ότι οι ακρότητες, οι απόπειρες αμφισβήτησης των θεσμών και ισοπέδωσης των πάντων, οι λογικές της απαξίωσης και του μηδενισμού, μόνον κινδύνους επιφυλάσσουν.
Η ιστορική μνήμη και διδαχή μας προτρέπουν να προκρίνουμε πάντα το συμφέρον του τόπου και των πολιτών. Να εργαζόμαστε, συνθέτοντας γόνιμες ιδέες και ρεαλιστικές προτάσεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται για τη συνεχή εμβάθυνση της δημοκρατίας, την περαιτέρω θωράκιση της διαφάνειας, την αδιάλειπτη ενίσχυση της ποιότητας του πολιτεύματος».
Το μόνο που έκαναν ήταν να γυρνάνε την Ευρώπη και την Αμερική, με λεφτά που έδιναν από το υστέρημά τους οι ταλαίπωροι οι μετανάστες, μαζί με την κουστωδία τους, που αποτελείτο από γκόμενες (πρώην και επόμενες), γυναίκες, παιδιά, μπράβους κλπ παράσιτα και με το τσιμπούκι στο στόμα να κάνουν βαθυστόχαστες αναλύσεις περί αντίστασης, ενώ στην πίσω πλευρά του παντελονιού τους φαινόταν ακόμα ο καφέ λεκές από την «περιπέτειά τους» το 1967...
Περισσότερα όμως το βραδάκι ή αν δεν προλάβω αύριο...
Τον Ιούλιο του ’74, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σήκωνε στους ώμους του τις προσδοκίες των Ελλήνων και τις προκλήσεις των καιρών, η χαώδης εσωτερική κατάσταση καθιστούσε τις δυνατότητες της Ελλάδας ουσιαστικά ανύπαρκτες. Όλες και όλοι μαζί, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις, με εθνική υπευθυνότητα και πολιτική ωριμότητα, με πίστη στις δυνατότητές μας και εμπιστοσύνη μεταξύ μας, με συλλογική προσπάθεια, τα καταφέραμε. Αποκαταστήσαμε τη Δημοκρατία. Χτίσαμε στέρεες θεσμικές βάσεις, που την καθιστούν ακλόνητη και διασφαλίζουν πολιτική ομαλότητα και σταθερότητα. Συγκροτήσαμε μια σύγχρονη συντεταγμένη και ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία. Βγάλαμε την χώρα από την διεθνή απομόνωση και την καταστήσαμε ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αναδείξαμε την Ελλάδα σε χώρα - υπόδειγμα για όλους τους γείτονές της σε παράγοντα ειρήνης, συνεργασίας, ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μας.
...
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, διαχειριστές της πολύτιμης παρακαταθήκης που μας κατέλιπαν οι αγωνιστές της Δημοκρατίας, γνωρίζουμε ότι οι ακρότητες, οι απόπειρες αμφισβήτησης των θεσμών και ισοπέδωσης των πάντων, οι λογικές της απαξίωσης και του μηδενισμού, μόνον κινδύνους επιφυλάσσουν.
Η ιστορική μνήμη και διδαχή μας προτρέπουν να προκρίνουμε πάντα το συμφέρον του τόπου και των πολιτών. Να εργαζόμαστε, συνθέτοντας γόνιμες ιδέες και ρεαλιστικές προτάσεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται για τη συνεχή εμβάθυνση της δημοκρατίας, την περαιτέρω θωράκιση της διαφάνειας, την αδιάλειπτη ενίσχυση της ποιότητας του πολιτεύματος».
Υπάρχουν βέβαια και γνωστοί μα πολύ γνωστοί που χωρίς καμία συμμετοχή στον Αντιδικτατορικό αγώνα έγιναν Πρωθυπουργοί...
Το μόνο που έκαναν ήταν να γυρνάνε την Ευρώπη και την Αμερική, με λεφτά που έδιναν από το υστέρημά τους οι ταλαίπωροι οι μετανάστες, μαζί με την κουστωδία τους, που αποτελείτο από γκόμενες (πρώην και επόμενες), γυναίκες, παιδιά, μπράβους κλπ παράσιτα και με το τσιμπούκι στο στόμα να κάνουν βαθυστόχαστες αναλύσεις περί αντίστασης, ενώ στην πίσω πλευρά του παντελονιού τους φαινόταν ακόμα ο καφέ λεκές από την «περιπέτειά τους» το 1967...
Περισσότερα όμως το βραδάκι ή αν δεν προλάβω αύριο...