Στην προηγούμενη ανάρτηση έγραψα για γνωστούς μα πολύ γνωστούς που χωρίς καμία συμμετοχή στον Αντιδικτατορικό αγώνα έγιναν Πρωθυπουργοί...
Φυσικά εννοούσα τον Ανδρέα Παπανδρέου που αφού πέρασε ζωή χαρισάμενη στην «εξορία» :))) ήρθε το 1974 να δρέψει τους καρπούς του «αγώνα» του...
Αρχικά ο Ανδρέας συνελήφθη τον Απρίλιο του 1967 και κρατήθηκε σε συνθήκες «λούξ» για μερικούς μήνες. Όταν βαρέθηκε έβαλε την Μάργκαρετ, σαν Αμερικανίδα υπήκοος που ήταν, να απευθυνθεί σε διάφορους Αμερικάνους ώστε να πιέσουν για την απελευθέρωσή του.
Φυσικά εννοούσα τον Ανδρέα Παπανδρέου που αφού πέρασε ζωή χαρισάμενη στην «εξορία» :))) ήρθε το 1974 να δρέψει τους καρπούς του «αγώνα» του...
Αρχικά ο Ανδρέας συνελήφθη τον Απρίλιο του 1967 και κρατήθηκε σε συνθήκες «λούξ» για μερικούς μήνες. Όταν βαρέθηκε έβαλε την Μάργκαρετ, σαν Αμερικανίδα υπήκοος που ήταν, να απευθυνθεί σε διάφορους Αμερικάνους ώστε να πιέσουν για την απελευθέρωσή του.
Από συνέντευξη της Μάργκαρετ στο Βήμα:
«Αυτό το γράμμα, μαζί με άλλα, έφυγαν από την Ελλάδα την επόμενη ημέρα με έναν φίλο που τυχαία πήγαινε στις ΗΠΑ και ταχυδρομήθηκαν από τη Νέα Υόρκη. Εστειλα γράμμα επίσης στον Στιβ Ρουσσέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης με πρόσβαση στην κυβέρνηση, και στον Γιώργο Λιάνη, καθηγητή Αεροναυτικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Περντιού, στην Ιντιάνα. Του είπα να κινητοποιήσει όλους τους ακαδημαϊκούς φίλους του Ανδρέα στην εκστρατεία να σωθεί η ζωή του. Εστειλα επίσης στον Στάνλεϊ Σέινμπαουμ, έναν προοδευτικό αμερικανό καθηγητή Οικονομικών που είχε πολλές διασυνδέσεις.
Μάλλον ήταν ο Γκαλμπρέιθ που μετέδωσε το μήνυμα στον Τζόνσον. Δεν έγραψα απευθείας στον πρόεδρο. Κάποια στιγμή αργότερα έμαθα ότι ο Τζόνσον είχε γυρίσει στον ανώτατο σύμβουλό του και του είχε πει: "Πάρε αυτούς τους τύπους που κυβερνούν στην Ελλάδα και πες τους να σταματήσουν να σαχλαμαρίζουν με αυτόν τον Παπανδρέου. Δεν θέλουμε να σκοτωθεί κανένας"». »
Το ψεματάκι που λέει ότι δεν έστειλε επιστολή στον Τζόνσον, το προσπερνάμε απλά παραθέτοντας το ευχαριστήριο γράμμα της προς τον Τζόνσον για την γρήγορη ανταπόκρισή του στο «πρόβλημά» της. Απλά η απορία μου είναι αν δεν έστειλε γράμμα ή SMS για να του κλαφτεί, γιατί αισθάνεται την ανάγκη να πει χωρίς να ερωτηθεί ότι δεν «έγραψα απευθείας στον πρόεδρο» και προπάντων αφού μας λέει ότι δεν του έγραψε για να του ζητήσει ρουσφέτι, τότε γιατί του έγραψε για να τον ευχαριστήσει για το ρουσφέτι;
Τελικά ο Ανδρέας «απελευθερώθηκε» την παραμονή των Χριστουγέννων του 1967 αφού στις 23 Δεκεμβρίου ο Παπαδόπουλος χορήγησε αμνηστία σε όσους εμπλέκονταν στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».
Στις 16 Ιανουαρίου 1968 «δραπέτευσε» (καλά μη γελάτε...) από τη χώρα με τον γνωστό τρόπο.
Ο Ανδρέας για να ανταποδώσει την χάρη του έδωσε μερικές συμβουλές για την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας, μιας και περνούσε τον εαυτόν του για μέγα οικονομολόγο. Η αναχώρησή του έγινε κανονικά και με το νόμο, με αεροπλάνο της γραμμής για Παρίσι και με αποχαιρετισμό από φίλους, όπως λέει η Μαργαρίτα στο «Βήμα»:
«H άλλη σκηνή που θυμάμαι είναι η άφιξή μας στο αεροδρόμιο, στις 6 π.μ., με τα νυσταγμένα παιδιά μας πίσω από την κυρία Σοφία, τη μητέρα του Ανδρέα. Δεν καταλάβαιναν γιατί έπρεπε να τα ξυπνήσουμε στη μέση της νύχτας για να φύγουμε προς έναν άγνωστο τόπο και γιατί δεν θα πήγαιναν στο σχολείο την επόμενη ημέρα. Οι καλοί μας φίλοι Τίτος και Κυβέλη και κάποιοι άλλοι, τους οποίους είχαμε εμπιστευτεί να είναι παρόντες κατά την αναχώρησή μας, μας χαιρετούσαν καθώς μπαίναμε στο αεροπλάνο και μετά πήγαν σε ένα σημείο στην οροφή του αεροδρομίου στο Ελληνικό για να μας χαιρετίσουν όταν το αεροπλάνο θα απογειωνόταν».
Για να φανταστείτε ο Ανδρέας, ο δήθεν «αντιστασιακός», ο δήθεν «φυλακισμένος στην απομόνωση» (δεν θα επιμείνω στις συνθήκες φυλάκισής του γιατί τα περί ουίσκι στην φυλακή τα είπε ο Παττακός και δεν «θεωρείτε» αξιόπιστος...) έλαβε διαβατήριο από τους Συνταγματάρχες τον Ιανουάριο του 1968 και ο Ράλλης, ο δεξιός, έλαβε διαβατήριο και του επετράπη να βγει από την χώρα τον Νοέμβριο του 1970!! Ο δε Μητσοτάκης διέφυγε κρυφά στις 15 Αυγούστου 1968 με πλοίο από τη Ραφήνα και έφτασε στην Τουρκία. Παρ' ότι συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα οι Συνταγματάρχες έδωσαν στην οικογένειά του άδεια εξόδου από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1969!!
Έτσι έφυγε λοιπόν ο Ανδρέας, το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα στο εξωτερικό, από την Ελλάδα...
Το τι αντιδικτατορικό αγώνα έκαναν βέβαια, με συναυλίες και κονσέρτα, στο εξωτερικό δεν θα γράψω τώρα γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα... Θα γράψω μόνο ότι κάποιοι εδώ στην Ελλάδα ήταν όντως μάγκες και έκαναν αντίσταση (Μαγκάκης, Παναγούλης κλπ) αλλά τα λαμόγια του εξωτερικού τους έφαγαν λάχανο με την Μεταπολίτευση...
Αργότερα θα συνεχίσω με άλλα δύο δείγματα της «ανδρείας» και του «αντιδικτατορικού αγώνα» του Ανδρέα, γιατί μου βγήκε μεγάλη η ανάρτηση...
«Αυτό το γράμμα, μαζί με άλλα, έφυγαν από την Ελλάδα την επόμενη ημέρα με έναν φίλο που τυχαία πήγαινε στις ΗΠΑ και ταχυδρομήθηκαν από τη Νέα Υόρκη. Εστειλα γράμμα επίσης στον Στιβ Ρουσσέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης με πρόσβαση στην κυβέρνηση, και στον Γιώργο Λιάνη, καθηγητή Αεροναυτικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Περντιού, στην Ιντιάνα. Του είπα να κινητοποιήσει όλους τους ακαδημαϊκούς φίλους του Ανδρέα στην εκστρατεία να σωθεί η ζωή του. Εστειλα επίσης στον Στάνλεϊ Σέινμπαουμ, έναν προοδευτικό αμερικανό καθηγητή Οικονομικών που είχε πολλές διασυνδέσεις.
Μάλλον ήταν ο Γκαλμπρέιθ που μετέδωσε το μήνυμα στον Τζόνσον. Δεν έγραψα απευθείας στον πρόεδρο. Κάποια στιγμή αργότερα έμαθα ότι ο Τζόνσον είχε γυρίσει στον ανώτατο σύμβουλό του και του είχε πει: "Πάρε αυτούς τους τύπους που κυβερνούν στην Ελλάδα και πες τους να σταματήσουν να σαχλαμαρίζουν με αυτόν τον Παπανδρέου. Δεν θέλουμε να σκοτωθεί κανένας"». »
Το ψεματάκι που λέει ότι δεν έστειλε επιστολή στον Τζόνσον, το προσπερνάμε απλά παραθέτοντας το ευχαριστήριο γράμμα της προς τον Τζόνσον για την γρήγορη ανταπόκρισή του στο «πρόβλημά» της. Απλά η απορία μου είναι αν δεν έστειλε γράμμα ή SMS για να του κλαφτεί, γιατί αισθάνεται την ανάγκη να πει χωρίς να ερωτηθεί ότι δεν «έγραψα απευθείας στον πρόεδρο» και προπάντων αφού μας λέει ότι δεν του έγραψε για να του ζητήσει ρουσφέτι, τότε γιατί του έγραψε για να τον ευχαριστήσει για το ρουσφέτι;
Τελικά ο Ανδρέας «απελευθερώθηκε» την παραμονή των Χριστουγέννων του 1967 αφού στις 23 Δεκεμβρίου ο Παπαδόπουλος χορήγησε αμνηστία σε όσους εμπλέκονταν στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».
Στις 16 Ιανουαρίου 1968 «δραπέτευσε» (καλά μη γελάτε...) από τη χώρα με τον γνωστό τρόπο.
Ο Παττακός τον κάλεσε στο γραφείο του και του παρέδωσε ιδιοχείρως το διαβατήριο.
Ο Ανδρέας για να ανταποδώσει την χάρη του έδωσε μερικές συμβουλές για την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας, μιας και περνούσε τον εαυτόν του για μέγα οικονομολόγο. Η αναχώρησή του έγινε κανονικά και με το νόμο, με αεροπλάνο της γραμμής για Παρίσι και με αποχαιρετισμό από φίλους, όπως λέει η Μαργαρίτα στο «Βήμα»:
«H άλλη σκηνή που θυμάμαι είναι η άφιξή μας στο αεροδρόμιο, στις 6 π.μ., με τα νυσταγμένα παιδιά μας πίσω από την κυρία Σοφία, τη μητέρα του Ανδρέα. Δεν καταλάβαιναν γιατί έπρεπε να τα ξυπνήσουμε στη μέση της νύχτας για να φύγουμε προς έναν άγνωστο τόπο και γιατί δεν θα πήγαιναν στο σχολείο την επόμενη ημέρα. Οι καλοί μας φίλοι Τίτος και Κυβέλη και κάποιοι άλλοι, τους οποίους είχαμε εμπιστευτεί να είναι παρόντες κατά την αναχώρησή μας, μας χαιρετούσαν καθώς μπαίναμε στο αεροπλάνο και μετά πήγαν σε ένα σημείο στην οροφή του αεροδρομίου στο Ελληνικό για να μας χαιρετίσουν όταν το αεροπλάνο θα απογειωνόταν».
Για να φανταστείτε ο Ανδρέας, ο δήθεν «αντιστασιακός», ο δήθεν «φυλακισμένος στην απομόνωση» (δεν θα επιμείνω στις συνθήκες φυλάκισής του γιατί τα περί ουίσκι στην φυλακή τα είπε ο Παττακός και δεν «θεωρείτε» αξιόπιστος...) έλαβε διαβατήριο από τους Συνταγματάρχες τον Ιανουάριο του 1968 και ο Ράλλης, ο δεξιός, έλαβε διαβατήριο και του επετράπη να βγει από την χώρα τον Νοέμβριο του 1970!! Ο δε Μητσοτάκης διέφυγε κρυφά στις 15 Αυγούστου 1968 με πλοίο από τη Ραφήνα και έφτασε στην Τουρκία. Παρ' ότι συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα οι Συνταγματάρχες έδωσαν στην οικογένειά του άδεια εξόδου από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1969!!
Έτσι έφυγε λοιπόν ο Ανδρέας, το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα στο εξωτερικό, από την Ελλάδα...
Το τι αντιδικτατορικό αγώνα έκαναν βέβαια, με συναυλίες και κονσέρτα, στο εξωτερικό δεν θα γράψω τώρα γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα... Θα γράψω μόνο ότι κάποιοι εδώ στην Ελλάδα ήταν όντως μάγκες και έκαναν αντίσταση (Μαγκάκης, Παναγούλης κλπ) αλλά τα λαμόγια του εξωτερικού τους έφαγαν λάχανο με την Μεταπολίτευση...
Αργότερα θα συνεχίσω με άλλα δύο δείγματα της «ανδρείας» και του «αντιδικτατορικού αγώνα» του Ανδρέα, γιατί μου βγήκε μεγάλη η ανάρτηση...