Εκείνοι που αντιτίθενται στην εκλογή του επόμενου προέδρου της Ν.Δ. με ευρεία λαϊκή συμμετοχή, προβάλλουν δύο επιχειρήματα.
Το πρώτο αφορά το καταστατικό του κόμματος το οποίο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Πράγματι το καταστατικό δεν προβλέπει κάτι τέτοιο αλλά ούτε το απαγορεύει αφού καταστατικά δίνεται η δυνατότητα στην οργανωτική επιτροπή να επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Πάντως η επιμονή στην κατά γράμμα εφαρμογή του καταστατικού είναι μάλλον άγονη έως υποκριτική.
Το πρώτο αφορά το καταστατικό του κόμματος το οποίο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Πράγματι το καταστατικό δεν προβλέπει κάτι τέτοιο αλλά ούτε το απαγορεύει αφού καταστατικά δίνεται η δυνατότητα στην οργανωτική επιτροπή να επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Πάντως η επιμονή στην κατά γράμμα εφαρμογή του καταστατικού είναι μάλλον άγονη έως υποκριτική.
Άγονη διότι φαίνεται ότι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της κοινωνίας έχουν ξεπεράσει ένα καταστατικό που δημιουργήθηκε πριν από 35 χρόνια. Εδώ το σύνταγμα έχει αναθεωρηθεί 4 φορές από το 75.
Υποκριτική διότι οι παλαιότεροι γνωρίζουμε από προσωπική εμπειρία ότι το καταστατικό έχει αγνοηθεί κατ επανάληψη από τις ηγεσίες της παράταξης στο όνομα της εσωκομματικής επικράτησης.
Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλλεται εναντίον της άποψης της παλλαϊκής συμμετοχής αφορά την αλλοίωση του αποτελέσματος. Αυτό μάλλον είναι το πιο σοβαρό ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί διότι η αλλοίωση του αποτελέσματος όχι απλά νοθεύει το αποτέλεσμα αλλά δυναμιτίζει επικίνδυνα το μέλλον της Ν. Δ.
Ας ξεκαθαρίσουμε τον όρο αλλοίωση κατ αρχήν. Προφανώς δεν εννοούμε την εσωκομματικής προέλευσης νοθεία. Δεν πιστεύουμε ότι θα βάλει κάποιος χέρι στις κάλπες για μαγειρέψει το αποτέλεσμα υπέρ του ενός ή του άλλου. Πέρα από το γεγονός ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (εφορευτικές κλπ) μια τέτοια ενέργεια δεν έχει ουσιαστική επίπτωση στο συνολικό αποτέλεσμα παρά μόνο αν γίνει συστηματικά και οργανωμένα σε ολόκληρη την επικράτεια κάτι φύσει αδύνατον (αν και στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές «ομορφιές» σε αυτή την ταλαίπωρη παράταξη από τους κομματικούς ευγενείς της).
Η κινητοποίηση πλήθους πολιτών από τους υποψηφίους αρχηγούς δεν συνιστά αλλοίωση του αποτελέσματος. Τέτοιου είδους κινητοποίηση γίνεται από όλα τα κόμματα στις ενικέ και νομαρχιακές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Εφόσον κάποιος μπορεί να κινητοποιεί περισσότερους ψηφοφόρους από κάποιον άλλον αυτό «κάτι» σημαίνει.
Η πρόκληση αυτή ακριβώς είναι: ποιός θα συσπειρώσει τους περισσότερους ώστε να πάρει την ηγεσία της Ν.Δ.
Η αλλοίωση την οποία κάποιοι επισείουν ως τον μέγα κίνδυνο, αφορά τις εξωκομματικής προέλευσης παρεμβάσεις.
Ακούγεται δηλαδή ως σενάριο συνωμοσίας, ότι αν η διαδικασία εκλογής είναι ανοιχτή στην κοινωνία τότε οπαδοί άλλων κομμάτων θα προσέλθουν κατόπιν εντολής και βάσει σχεδίου και θα ψηφίσουν συγκεκριμένο υποψήφιο, ώστε να εκλεγεί αυτός και όχι άλλος, ο οποίος άλλος θα εκλεγόταν αν ψήφιζαν μόνο οι οπαδοί της Ν.Δ.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υλοποιηθούν οι εξής προϋποθέσεις:
Η οργάνωση και η εκτέλεση ενός τέτοιου σχεδίου αντιμετωπίζει πολλές πρακτικές δυσχέρειες. Υπάρχει στενότητα χρόνου και το στοιχείο της εχεμύθειας είναι κρίσιμο αλλά ανέφικτο. Αν σχεδιασμός αυτός γίνει αντιληπτός εγκαίρως τότε η ΝΔ θα αλλάξει την διαδικασία, θα καταγγείλει δημοσίως την απόπειρα νοθείας και θα εκθέσει άσχημα τους πολιτικούς της αντιπάλους λόγω του συνωμοτικού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα του εγχειρήματος. Ούτε σε ακραία συνωμοτικά σενάρια δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν οι προϋποθέσεις αυτές με δυσκολότερη ίσως αυτή της μυστικότητας και της εχεμύθειας.
Όλα τα παραπάνω είναι σενάρια παράνοιας και είναι απορίας άξιο πως τα ξεστομίζουν κάποια στελέχη της ΝΔ στα κανάλια. Είτε δεν έβαλαν το μυαλό τους να δουλέψει (συμβαίνει συχνά σε ορισμένους από αυτούς), είτε έχουν καταλάβει ότι άλλη δυναμική έχουν οι συσχετισμοί στο κόμμα και άλλη στην κοινωνία.
Νομίζει κανένας ότι άλλη σκασίλα δεν έχει ο κόσμος παρά το ποιος θα γίνει αρχηγός στη ΝΔ; Άλλη καούρα δεν έχει ο λαός παρά το πώς θα πάει να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές;
Και στο κάτω κάτω αν κάποιοι πολίτες –συγνώμη περαστικοί εννοώ- οι οποίοι ανήκουν σε άλλους χώρους, πιστεύουν ότι το πολιτικό σκηνικό θα βελτιωθεί και η χώρα θα προοδεύσει αν ηγέτης της ΝΔ είναι ο Α ή ο Β, τότε ναι, γιατί να μην ψηφίσουν;
Και εμείς έχουμε άποψη για τα εσωκομματικά των άλλων χώρων. Ποιος είναι έντιμος, ποιος είναι σοβαρός κλπ. Αν μας δινόταν η δυνατότητα θα ψηφίζαμε στα εσωκομματικά τους γιατί πραγματικά οι έντιμοι και οι σοβαροί δεν είναι προνόμιο ενός κόμματος και αυτοί είναι που πρέπει να αναδεικνύονται.
Ο πολιτικός αυτισμός, ο αυτεγκλωβισμός στους εσωκομματικούς συσχετισμούς και οι γκρίζες διαδικασίες των μηχανισμών, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αυξάνουν την δυσπιστία των πολιτών και να τους απομακρύνουν μετατρέποντάς τους σε περαστικούς.
ΥΓ. Δεν τίθεται θέμα αλάθητου και η κριτική είναι ευπρόσδεκτη ακόμα και σε υψηλούς τόνους με την προϋπόθεση ότι θα συνοδεύεται και από επιχειρήματα.
Υποκριτική διότι οι παλαιότεροι γνωρίζουμε από προσωπική εμπειρία ότι το καταστατικό έχει αγνοηθεί κατ επανάληψη από τις ηγεσίες της παράταξης στο όνομα της εσωκομματικής επικράτησης.
Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλλεται εναντίον της άποψης της παλλαϊκής συμμετοχής αφορά την αλλοίωση του αποτελέσματος. Αυτό μάλλον είναι το πιο σοβαρό ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί διότι η αλλοίωση του αποτελέσματος όχι απλά νοθεύει το αποτέλεσμα αλλά δυναμιτίζει επικίνδυνα το μέλλον της Ν. Δ.
Ας ξεκαθαρίσουμε τον όρο αλλοίωση κατ αρχήν. Προφανώς δεν εννοούμε την εσωκομματικής προέλευσης νοθεία. Δεν πιστεύουμε ότι θα βάλει κάποιος χέρι στις κάλπες για μαγειρέψει το αποτέλεσμα υπέρ του ενός ή του άλλου. Πέρα από το γεγονός ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (εφορευτικές κλπ) μια τέτοια ενέργεια δεν έχει ουσιαστική επίπτωση στο συνολικό αποτέλεσμα παρά μόνο αν γίνει συστηματικά και οργανωμένα σε ολόκληρη την επικράτεια κάτι φύσει αδύνατον (αν και στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές «ομορφιές» σε αυτή την ταλαίπωρη παράταξη από τους κομματικούς ευγενείς της).
Η κινητοποίηση πλήθους πολιτών από τους υποψηφίους αρχηγούς δεν συνιστά αλλοίωση του αποτελέσματος. Τέτοιου είδους κινητοποίηση γίνεται από όλα τα κόμματα στις ενικέ και νομαρχιακές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Εφόσον κάποιος μπορεί να κινητοποιεί περισσότερους ψηφοφόρους από κάποιον άλλον αυτό «κάτι» σημαίνει.
Η πρόκληση αυτή ακριβώς είναι: ποιός θα συσπειρώσει τους περισσότερους ώστε να πάρει την ηγεσία της Ν.Δ.
Η αλλοίωση την οποία κάποιοι επισείουν ως τον μέγα κίνδυνο, αφορά τις εξωκομματικής προέλευσης παρεμβάσεις.
Ακούγεται δηλαδή ως σενάριο συνωμοσίας, ότι αν η διαδικασία εκλογής είναι ανοιχτή στην κοινωνία τότε οπαδοί άλλων κομμάτων θα προσέλθουν κατόπιν εντολής και βάσει σχεδίου και θα ψηφίσουν συγκεκριμένο υποψήφιο, ώστε να εκλεγεί αυτός και όχι άλλος, ο οποίος άλλος θα εκλεγόταν αν ψήφιζαν μόνο οι οπαδοί της Ν.Δ.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υλοποιηθούν οι εξής προϋποθέσεις:
1. Να συνεννοηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί των άλλων κομμάτων (έστω κάποιοι από αυτούς) μεταξύ τους ότι τους συμφέρει να εκλεγεί ο Α ή ο Β υποψήφιος και ότι θα πρέπει να «παρέμβουν».Πόσο εύκολο είναι να συμβούν όλα αυτά; Καθόλου εύκολο έως αδύνατον. Τα συμφέροντα κάθε αντίπαλου πολιτικού σχηματισμού είναι διαφορετικά και δεν ταυτίζονται. Αν δεν συνεννοηθούν μεταξύ τους τότε οι δράσεις του ενός μπορεί να εξουδετερώνουν τις δράσεις του άλλου. Φυσικά για κάποιους αρχηγούς μπορεί να είναι πολιτικά αδιάφορο ποιος θα γίνει αρχηγός στη ΝΔ με την έννοια ότι η πολιτική του κόμματός του έτσι και αλλιώς δεν θα αλλάξει.
2. Να ορίσουν στελέχη υπεύθυνα για την επιχείρηση αυτή τα οποία θα πρέπει να συνεδριάζουν από κοινού και με απόλυτη μυστικότητα.
3. Να έχουν πολύ καλή γνώση του εκλογικού τοπίου στη ΝΔ δηλαδή να γνωρίζουν στοιχεία όπως πχ σε ποιες περιοχές προηγείται ο Α ή ο Β υποψήφιος με πόση διαφορά, να έχουν κάνει δικές τους αξιόπιστες δημοσκοπήσεις κλπ
4. Να δημιουργήσουν «ατμόσφαιρα» βάζοντας ελεγχόμενα από αυτούς κανάλια, ραδιόφωνα και έντυπα να «σκηνοθετήσουν» τον εκλεκτό τους με τρόπο ώστε να γίνει αρεστός στους οπαδούς της ΝΔ.
5. Το άτυπο αυτό «επιτελείο» θα πρέπει να κατανείμει ψήφους σε διάφορα μέρη της χώρας ώστε τα αποτελέσματα να φαίνονται «φυσιολογικά» και χωρίς εντυπωσιακές διακυμάνσεις.
6. Να ειδοποιηθούν οι «ψηφοφόροι» οι οποίοι θα πρέπει να είναι πολλές δεκάδες χιλιάδες (τουλάχιστον) ώστε να γνωρίζουν που θα πάνε να ψηφίσουν και ποιόν, με απόλυτη μυστικότητα και εχεμύθεια.
Η οργάνωση και η εκτέλεση ενός τέτοιου σχεδίου αντιμετωπίζει πολλές πρακτικές δυσχέρειες. Υπάρχει στενότητα χρόνου και το στοιχείο της εχεμύθειας είναι κρίσιμο αλλά ανέφικτο. Αν σχεδιασμός αυτός γίνει αντιληπτός εγκαίρως τότε η ΝΔ θα αλλάξει την διαδικασία, θα καταγγείλει δημοσίως την απόπειρα νοθείας και θα εκθέσει άσχημα τους πολιτικούς της αντιπάλους λόγω του συνωμοτικού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα του εγχειρήματος. Ούτε σε ακραία συνωμοτικά σενάρια δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν οι προϋποθέσεις αυτές με δυσκολότερη ίσως αυτή της μυστικότητας και της εχεμύθειας.
Όλα τα παραπάνω είναι σενάρια παράνοιας και είναι απορίας άξιο πως τα ξεστομίζουν κάποια στελέχη της ΝΔ στα κανάλια. Είτε δεν έβαλαν το μυαλό τους να δουλέψει (συμβαίνει συχνά σε ορισμένους από αυτούς), είτε έχουν καταλάβει ότι άλλη δυναμική έχουν οι συσχετισμοί στο κόμμα και άλλη στην κοινωνία.
Νομίζει κανένας ότι άλλη σκασίλα δεν έχει ο κόσμος παρά το ποιος θα γίνει αρχηγός στη ΝΔ; Άλλη καούρα δεν έχει ο λαός παρά το πώς θα πάει να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές;
Και στο κάτω κάτω αν κάποιοι πολίτες –συγνώμη περαστικοί εννοώ- οι οποίοι ανήκουν σε άλλους χώρους, πιστεύουν ότι το πολιτικό σκηνικό θα βελτιωθεί και η χώρα θα προοδεύσει αν ηγέτης της ΝΔ είναι ο Α ή ο Β, τότε ναι, γιατί να μην ψηφίσουν;
Και εμείς έχουμε άποψη για τα εσωκομματικά των άλλων χώρων. Ποιος είναι έντιμος, ποιος είναι σοβαρός κλπ. Αν μας δινόταν η δυνατότητα θα ψηφίζαμε στα εσωκομματικά τους γιατί πραγματικά οι έντιμοι και οι σοβαροί δεν είναι προνόμιο ενός κόμματος και αυτοί είναι που πρέπει να αναδεικνύονται.
Ο πολιτικός αυτισμός, ο αυτεγκλωβισμός στους εσωκομματικούς συσχετισμούς και οι γκρίζες διαδικασίες των μηχανισμών, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αυξάνουν την δυσπιστία των πολιτών και να τους απομακρύνουν μετατρέποντάς τους σε περαστικούς.
ΥΓ. Δεν τίθεται θέμα αλάθητου και η κριτική είναι ευπρόσδεκτη ακόμα και σε υψηλούς τόνους με την προϋπόθεση ότι θα συνοδεύεται και από επιχειρήματα.