Βλέπω στην ΝΕΤ την εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου" του Βασιλόπουλου, που έχει θέμα το άγνωστο ολοκαύτωμα του Κομμενού Άρτας, το 1943. Αναρωτιέμαι, συχνά πυκνά θυμόμαστε τις σφαγές των Καλαβρύτων, του Διστόμου και άλλων πόλεων που επλίγησαν από την βαρβαρότητα των Γερμανών.
Αφιερώματα έχουμε δει δεκάδες στην τηλεόραση, ενώ φυσικά η επίσημη πολιτεία δεν ξεχνά τους νεκρούς που σκοτώθηκαν από τους Γερμανούν κατακτητές.
Γιατί όμως ξεχνάμε κάποιες άλλες σφαγές; Γιατί ουδείς λέει ότι τα Καλάβρυτα κάηκαν για 2η φορά από τον ΕΛ.Α.Σ.;
Γιατί όμως ξεχνάμε κάποιες άλλες σφαγές; Γιατί ουδείς λέει ότι τα Καλάβρυτα κάηκαν για 2η φορά από τον ΕΛ.Α.Σ.;
Γιατί δεν μιλάει κανείς για την σφαγή του Κιλκίς,στις 4 Νοεμβρίου του 1944, η οποία ισοδυναμεί με γενοκτονία, καθώς ο ΕΛ.Α.Σ. ,σε συνεργασία με την ΣΝΟΦ και τους βούλγαρους,δολοφόνησαν εν ψυχρώ επτά χιλιάδες τετρακόσιους τριάντα δύο (7432) Έλληνες κατοίκους του Κιλκίς;
Γιατί, πλην της ηρωικής Δημάρχου, ουδείς μνημονεύει τους 1500 νεκρούς κατοίκους του Μελιγαλά; Δεν είχαν ψυχή; Μικρά παιδιά, μανάδες, όλοι αδιακρίτως!
Ποια λογική επιβάλει να θυμόμαστε μεν τις αγριότητες των Γερμανών-και σωστά-και να αδιαφορούμε για τις αγριότητες του ΕΛ.Α.Σ.; Και συμφωνώ κι εγώ, ότι δεν κρατάμε πια καμιά κακία, όπως δεν κρατάμε και στους Γερμανούς και τους Ιταλούς φυσικά.
Ποια λογική επιβάλει να θυμόμαστε μεν τις αγριότητες των Γερμανών-και σωστά-και να αδιαφορούμε για τις αγριότητες του ΕΛ.Α.Σ.; Και συμφωνώ κι εγώ, ότι δεν κρατάμε πια καμιά κακία, όπως δεν κρατάμε και στους Γερμανούς και τους Ιταλούς φυσικά.
Αλλά να ξεχνάμε; Να μην μνημονεύουμε τους νεκρούς μας; Να έχουμε επιλεκτική μνήμη;