Όσοι βαριούνται να τη διαβάσουν ας πάνε κατευθείαν στο ζουμί και εκεί που μπορεί να διαφοροποιούνται οι υποψήφιοι, είναι το 3° σημείο για την ιδεολογική μας ταυτότητα που την κρύβουμε, το 5° σημείο για την οργάνωση του κόμματος και τα δημοψηφίσματα και το 7° σημείο για το πως μπορεί να κερδίσουμε τις εκλογές συσπειρώνοντας πρώτα τη βάση του κόμματος και τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους και μετά κυνηγώντας τους ταλαντευόμενους του «μεσαίου χώρου».
Ακολουθεί η ομιλία και στο τέλος ένα βίντεο από τον Hellas-Orthodoxy:
Ακολουθεί η ομιλία και στο τέλος ένα βίντεο από τον Hellas-Orthodoxy:
Φίλες και φίλοι,
Βλέπω μπροστά μου ένα απέραντο μήνυμα ενότητας. Η βάση του Κόμματος είναι ενωμένη, μια γροθιά Και ψηφίζει Ελπίδα! Ελπίδα για μεγαλύτερη και καλύτερη Νέα Δημοκρατία.
Ελπίδα ότι θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα. Ελπίδα για νέα οργάνωση που σέβεται τον πολίτη, τον ψηφοφόρο, το μέλος, που ακούει τον νέο άνθρωπο, που αγαπάει το διάλογο.
Ελπίδα για ισχυρή ιδεολογική ταυτότητα, όπου ο Νεοδημοκράτης έχει θέσεις, ξέρει γιατί πιστεύει στην παράταξη, και δεν ντρέπεται να λέει τι είναι
Ελπίδα για ισχυρή αντιπολίτευση, έντιμη όπου συμφωνούμε, αλλά αυστηρή κι αποφασισμένη εκεί που θα διαφωνήσουμε.
Κι αυτό, γιατί οι Πρωθυπουργοί των ατελείωτων υποσχέσεων έχουν πάντα σύντομη ημερομηνία λήξης.
Φίλες και φίλοι,
Από την πρώτη στιγμή που έθεσα υποψηφιότητα θεώρησα απαραίτητο να διατυπώσω τις θέσεις μου.
Να λοιπόν, τα επτά πιο κρίσιμα ζητήματα, αυτής της αναμέτρησης:
* Το πρώτο περικλείεται σε τρείς λέξεις:
Να ψηφίσετε όλοι!
Έχετε τη μεγάλη ευκαιρία να πάρετε στα χέρια σας το μέλλον του Κόμματος. Γι’ αυτό πρέπει να ψηφίσετε όλοι! Έχετε τη μονοδική ευκαιρία να κάνετε τη μεγάλη αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Και η αλλαγή ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία θα έχει επιπτώσεις, σε όλο το πολιτικό φάσμα. Θα φέρει ανατροπές παντού. Γιατί για πρώτη φορά θα εκφραστεί ο λαός. Και ο λαός της Νέας Δημοκρατίας, θα εκφραστεί κόντρα στη λογική των περιχαρακώσεων που απομακρύνουν τη βάση από την ηγεσία, κόντρα στους κατεστημένους μηχανισμούς.
Και το 2004 είχαμε, για πρώτη φορά, εκλογή του αρχηγού από τη βάση, στο ΠΑΣΟΚ. Όμως τότε η διαδοχή είχε ήδη γίνει και την επικύρωσαν σε ένα δημοψήφισμα χωρίς αντίπαλο.
Και το 2007 έγινε ξανά εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, με δύο υποψηφίους. Αλλά η διαφορά είναι ότι τότε την εκλογή στη βάση την επέβαλε από πάνω ο κομματικός τους μηχανισμός.
Στη δική μας την περίπτωση, την εκλογή την επέβαλε η βάση, κόντρα στην αρχική αντίθεση των μηχανισμών.
Μαζί με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο το παλέψαμε. Μαζί το πετύχαμε. Κι ήταν μεγάλη νίκη δημοκρατικότητας. Που ξεπερνά τα όρια της Νέας Δημοκρατίας. Για πρώτη φορά, η εκλογή εκφράζει αληθινό λαϊκό κίνημα που ανατρέπει συσχετισμούς και ισορροπίες.
Γι’ αυτό σας λέω, να πάτε όλοι να ψηφίσετε. Να πάρετε και τους φίλους σας μαζί.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ την 4η Οκτωβρίου δεν αύξησε τις ψήφους του. Πήρε όσο ακριβώς είχε πάρει το 2004. Όταν συνετρίβη! Τότε υπέστη ιστορική ήττα. Σήμερα με τις ίδιες ψήφους κυβερνά!
Γιατί εμάς μας εγκατέλειψε μεγάλη, πολύ μεγάλη, ομάδα ψηφοφόρων μας. Κι απ’ αυτούς που μας εγκατέλειψαν, οι περισσότεροι δεν πήγαν σε άλλα κόμματα. Έμειναν σπίτι τους, έκαναν αποχή. Αυτούς να φέρετε ξανά. Να ψηφίσουν νέα ηγεσία. Να τους εξηγήσετε ότι δεν εντάσσονται σε ένα κόμμα. Εντάσσονται σε ένα κίνημα λαού. Απελευθερώνουν την Πολιτική από τον ασφυκτικό έλεγχο μηχανισμών και κατεστημένων.
Κι αυτό που θα λειτουργήσει στο Κόμμα μας, θα επηρεάσει μετά όλα τα κόμματα. Και θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Γι’ αυτό σας λέω, να πάτε όλοι να ψηφίσετε. Δώστε στην παράταξη τη φωνή της κοινωνίας.
* Το δεύτερο που θέλω να σας πω, είναι η Ενότητα:
Δεν είναι μια λεξούλα που τη λέμε όλοι, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είναι βαθύ μου πιστεύω.
Θα πώ μόνο ένα:
Είτε βγεί η Ντόρα, είτε ο Παναγιώτης είτε ο Αντώνης, όλοι, μια ενωμένη γροθιά ενότητας θα είμαστε την επόμενη μέρα!
Αυτό ζήτησε η βάση μας:
Δύναμη στο αύριο, Προοπτική και Ελπίδα! Γι’ αυτό δεν απαντώ στις όποιες προσβολές. Δεν με αγγίζουν. Προχωράω μπροστά.
Έχω ευθύνη απέναντί σας. Έχω ευθύνη απέναντι στην ενότητα της παράταξης. Και θα τιμήσω αυτή την ευθύνη.
Η ιστορία ασφαλώς δεν ξαναγράφεται. Ούτε παραγράφεται. Αλλά και η Ιστορία δεν λησμονιέται. Ούτε σε δέκα ούτε σε εκατόν δέκα χρόνια!
Προσοχή, λοιπόν, να διαφυλάξουμε την Ενότητα. Ιδιαίτερα τώρα στις κρίσιμες στιγμές. Όλοι μας. Και πριν απ’ όλους οι υποψήφιοι. Και να συγκρατούμε όποιους προσπαθούν να τη δυναμιτίσουν.
Το λέω γιατί, το θέμα είναι να έρθει να ψηφίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερος αριθμός Νεοδημοκρατών. Και να βγούμε ενισχυμένοι. Όχι να διώξουμε τον κόσμο σκιαμαχώντας με το χθές.
Ενότητα λοιπόν! Και πάνω απ’ όλα Ενότητα. Και Ενότητα στηριγμένη σε καθαρές κουβέντες.
* Το τρίτο ζήτημα είναι η ταυτότητα.
Η ιδεολογική μας ταυτότητα, που μέχρι τώρα δίναμε την εντύπωση ότι την κρύβαμε.Και στο εξής πρέπει να την προβάλλουμε, να την κάνουμε σημαία μας.
Στην Ελλάδα σήμερα, αν είναι κάποιος αριστερός αισθάνεται και υπερήφανος. Σεβόμαστε του καθενός τις απόψεις...
Αλλά, οι Νεοδημοκράτες δεν μπορούν να είναι υπερήφανοι; Για τις ιδέες τους; Για την παράταξή τους;
Θέλουν δε θέλουν, είμαστε η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα όρθια σε δύσκολες στιγμές
-- Είμαστε η παράταξη που ανόρθωσε την κατεστραμμένη πατρίδα μας στα μεταπολεμικά χρόνια
-- Είμαστε η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που απεκατέστησε και στερέωσε τη Δημοκρατία.
-- Είμαστε η παράταξη που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη.
--Και, στα πολύ τελευταία χρόνια, είμαστε η παράταξη που υπό τον Κώστα Καραμανλή,
ματαίωσε το Σχέδιο Ανάν,
-- έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για τα Σκόπα,
-- έβαλε την Ελλάδα στη διεθνές δίκτυο των αγωγών ενεργείας.
Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι. Πολύ υπερήφανοι, για την Ιστορία μας, την παλαιότερη και την πρόσφατη,
-- Αλλά είμαστε υπερήφανοι και για τις ιδέες μας.
Τις μεγάλες και διαχρονικές αξίες, τις πανανθρώπινες αρχές που υπερασπιζόμαστε:
Την Ελευθερία, την Αξιοπρέπεια, την Αξιοκρατία,
Την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Ισονομία,
τη Δημοκρατία και την Πατρίδα.
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει Ελευθερία. Υπάρχει μόνο ο «ρεαλισμός» της Υποταγής.
Ότι δεν υπάρχει Αξιοπρέπεια. Υπάρχει μόνο η σκοπιμότητα της ανέλιξης.
Ότι δεν υπάρχει Αξιοκρατία. Ο καθένας ότι φάει, ό,τι πιεί, κι ό,τι προλάβει,
Ότι δεν υπάρχει Κοινωνική Δικαιοσύνη. Μόνο κοινωνική ισοπέδωση,
Ότι δεν υπάρχει Ισονομία. Αλλά η κυριαρχία των «ημετέρων»,
Ότι δεν υπάρει Δημοκρατία. Μόνο η επιβολή των συμφερόντων, των εξωθεσμικών κέντρων και των συντεχνιών,
Ότι δεν υπάρχει Πατρίδα. Μόνο αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες «πληθυσμού».
Εμείς αντιστεκόμαστε. Κι επιμένουμε στις αξίες μας.
Τις προβάλλουμε. Και πιάνουμε τον παλμό της κοινωνίας. Που τις κουβαλά μέσα της. Τις ασπάζεται, τις πιστεύει και περιμένει από μας να τις υπερασπιστούμε, όχι να τις κρύβουμε.
* Κι αυτό μας φέρνει στο τέταρτο σημαντικό ζήτημα:
Δεν αρκεί να επανέλθουμε στις παραδοσιακές αξίες και στις διαχρονιές αρχές μας:
Πρέπει να τις συνθέσουμε με τις πιο σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις.
Να συνθέσουμε την Πατρίδα με την Ανταγωνιστικότητα.
Να συνθέσουμε την Ελευθερία στην επιχειρηματικότητα με το κράτος-διαιτητή, που δεν υποκαθιστά τον επιχειρηματία, αλλά εξαλείφει τις στρεβλώσεις των αγορών και διευκολύνει την διάχυση ευημερίας και ευκαιριών.
Έτσι ώστε, όταν αναπτύσσεται ένας κλάδος, να συμπαρασύρει και τους άλλους, χωρίς στεγανά, χωρίς ολιγοπώλεια, χωρίς καρτέλ.
Κάθε αληθινός φιλελεύθερος συγκρούεται πάντα με τις στρεβλώσεις, τα ολιγοπώλεια και τα καρτέλ.
Να συνθέσουμε την Ανάπτυξη και με την Κοινωνική Δικαιοσύνη, γιατί αληθινή ανάπτυξη δεν είναι η κερδοφορία των λίγων σε βάρος της κοινωνίας.
Αληθινή ανάπτυξη είναι όταν η επιτυχία κάποιων παρασύρει και τους υπόλοιπους. Όταν ευκαιρίες και η ευημερία διαχέονται σε όλους τους κλάδους, σε όλη την οικονομία, σε όλη την κοινωνία.
Η σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων φιλελεύθερων αντιλήψεων, συνοψίζεται σε δύο λέξεις κοινωνικός φιλελευθερισμός.
Κι ένα όραμα:
ανταγωνιστικότητα παντού, διάχυση της ανάπτυξης παντού, ευκαιρίες για όλους, ευημερία για όλους.
Αυτό είναι η πραγματική ανάπτυξη, οικονομική, κι όχι μόνο. Κοινωνική, και όχι μόνο. Είναι η Πολιτιστική άνθιση και η δημοκρατική ωρίμανση ενός λαού. Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού συγκρούεται με τον κρατισμό αλλά και με τον νεοφιλελευθερισμό.
-- Συγκρούεται με τον κρατισμό που υποδουλώνει την προσωπική ελευθερία και την επιχειρηματικότητα, στη γραφειοκρατία.
-- Αλλά συγκρούεται και με τον νεοφιλελευθερισμό που υποτάσσει την κοινωνία στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία.
Η κερδοφορία δεν είναι κερδοσκοπία. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι απατεωνιά. Η ελευθερία δεν είναι ασυδοσία. Η δημοκρατία δεν είναι επιβολή των συντεχνιών πάνω στην πλειονότητα.
Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι η ισορροπία, που απελευθερώνει δυνάμεις, αλλά συγκρατεί ακρότητες. Απελευθερώνει τη δημιουργικότητα όλων, αλλά συγκρατεί τη βουλιμια των πιο αδίστακτων. Περιφρουρεί την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του ατόμου, αλλά συγκρατεί την αλαζονεία των ισχυρών.
Αυτή η ισορροπία δίνει στη δύναμή μας ανθεκτικότητα, Μέτρο και Αρετή.
Όσο σαφέστερα κατανοήσουμε και πιστέψουμε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, τόσο πιο αποφασιστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση θα κάνουμε σήμερα και τόσο πιο αποφασιστική και αποτελεσματική διακυβέρνηση θα ασκήσουμε αύριο.
Τόσο πιο πειστικά θα απαντήσουμε:
-- Στην ακυβερνησία που δημιουργεί μια κυβέρνηση χωρίς Γενικούς Γραμματείς
-- Στην αβεβαιότητα που προκαλεί μια νέα κυβέρνηση που αμφισβητεί κρίσιμες αποφάσεις που υπέγραψε η προηγούμενη, για τους αγωγούς και για το λιμάνι του Πειραιά.
-- Στη σύγχυση που δημιουργεί η κατάργηση υπουργείων με βαρύ συμβολικό φορτίο, όπως το Μακεδονίας-Θράκης ή με κρίσιμο ρόλο στην Εθνική Οικονομία, όπως το Ναυτιλίας.
-- Και στην οργή που πυροδοτεί αναισθησία και η εκδικητικότητα που επιδείχθηκε με τα stages
-- Και τόσο πιο πειστικά θα απαντήσουμε στη φοροεπιδρομή που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ. Κυρίως στην επιβάρυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην αύξηση των έμμεσων φόρων που ετοιμάζουν, όπως στα καύσιμα.
Γιατί αν πιεστούν κι άλλο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αυξηθεί η ανεργία και θα μειωθούν τα δημόσια έσοδα κι αν αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι θα πληγούν πρωτίστως τα νοικοκυριά που βρίσκονται ήδη στα όριά τους.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δίνει, λοιπόν, απάντηση στα σημερινά μας προβλήματα και στις αγωνίες για το αύριο...
* Κι αυτό μας οδηγεί στο επόμενο σημαντικό που θέλω να σας αναφέρω:
Ότι πρέπει να τελειώνουμε με τα στερεότυπα - ή μάλλον τα συμπλέγματα - της μεταπολιτευτικής περιόδου. Που μας υποχρέωναν να απολογούμαστε για ο,τιδήποτε είναι αναπτυξιακό ή εθνικό...
Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε σε κανένα. Είμαστε υπερήφανοι για τις ιδέες μας. Είμαστε πατριώτες και κοσμοπολίτες. Είμαστε πολύ πιο κοσμοπολίτες απ’ όσους ορκίζονται στην «παγκοσμιοποίηση» και ας μην έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο. Απ’ όσους ορκίζονται στην «Ευρώπη» κι ας μην έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη.
Παράδειγμα: ο πατριάρχης της Ενωμένης Ευρώπης, Ο Ζάκ Ντελόρ, που δήλωσε πριν λίγα χρόνια, ότι σεβόμαστε τα εθνικά κράτη, και ότι η διάλυση των εθνών ουδέποτε υπήρξε μέρος του σχεδίου του για την Ενωμένη Ευρώπη.
Γιατί άραγε ο Σοσιαλιστής Ντελόρ, ένιωσε την ανάγκη να πεί ότι η διάλυση των εθνών ουδέποτε υπήρξε μέρος του σχεδίου του;
Διότι υπάρχουν κάποιοι, πραγματικά ακραίοι, που μπερδεύουν την Ένωση της Ευρώπης, με τη διάλυση των εθνών της, δηλαδή με την αναίρεση της Ιστορίας της.
Αλλά η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση είναι σύγκλιση εθνικών κρατών, όχι διάλυσή τους. Είναι σύγκλιση εθνικών πολιτισμών, όχι ισοπέδωσή τους.
Εμείς είμαστε οι Ευρωπαϊστές, όχι όσοι χρησιμοποιούν την Ευρώπη ως πρόσχημα για να καταργήσουν τις εθνικές ταυτότητες.
Εμείς είμαστε αληθινοί εκσυγχρονιστές, όσοι ζητάμε ανταγωνιστικότητα παντού. Και στην οικονομία, και στην παραγωγή, και στη διεκδίκηση ξένων αγορών και στην τήρηση των «κόκκινων γραμμών» στα εθνικά θέματα.
Όχι όσοι αναζητούν «προστάτες» και θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Νομαρχία της Ευρώπης.
H Ευρωπαϊκή Ένωση δεν οικοδομείται από Νομαρχίες πληθυσμών, αλλά από λαούς που συγκλίνουν ελεύθερα και δημοκρατικά.
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης. Να απελευθερώσουμε τις ιδέες μας και να γίνουμε σύγχρονοι Ευρωπαίοι.
* Κι εδώ περνάμε στο έκτο σημείο:
το ξεπέρασμα των στερεότυπων της Μεταπολίτευσης, θα οδηγήσει σε μια νέα Μεταπολίτευση, ή, αν προτιμάτε, σε μια νέα φάση Δημοκρατικής ωρίμανσης:
Όπου τα κόμματα θα είναι πιο κοντά στους πολίτες και τα κομματικά μέλη θα έχουν γνώμη και ρόλο στη λήψη των αποφάσεων.
Όπου το δημόσιο συμφέρον θα κυριαρχεί και θα το σέβονται όλοι.
Όπου ο νόμος θα κυριαρχεί και θα τον σέβονται όλοι.
Όπου οι πολίτες θα μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα σε δημοψηφίσματα, όπως συμβαίνει παντού στις προηγμένες δημοκρατικές χώρες.
Δεν θα φοβούνται οι πολιτικοί τη γνώμη των πολιτών. Δεν θα φοβούνται οι ηγέτες τη γνώμη των οπαδών τους.
Οπου η πλειοψηφία θα κυριαρχεί και οι μειοψηφίες θα γίνονται σεβαστές, δεν θα καταδυναστεύουν οι εκάστοτε μειοψηφίες την πλειοψηφία.
Όπου ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας θα ανθεί και θα οδηγεί την ανάπτυξη, αλλά δεν θα καταδυναστεύει την Κοινωνία, ούτε θα χειραγωγεί την Πολιτική.
Όπου ο βουλευτής και ο υπουργός που κάνουν τροχαία παράβαση θα παίρνουν κλήση και θα την πληρώνουν (ΣΣ. Προεκλογικά λέμε και καμιά υπερβολή για να περνάει η ώρα :)).
Κι όπου δεν θα διανοείται κανείς, ποτέ, να ξεστομίσει τη φοβερή εκείνη φράση:
-- Ξέρεις ποιός είμαι εγώ, ρέ;
Γιατί απέναντι στο Νόμο και τη δικαιοσύνη δεν έχει σημασία ποιός είσαι, αλλά τι έκανες. Κι οι νόμοι που ισχύουν για τον απλό πολίτη θα ισχύουν και για τους ισχυρούς (ΣΣ. Εντάξει Αντώνη κάνε τα υπόλοιπα για το κόμμα... και αυτό άστο για αργότερα ;)).
Μια νέα δημοκρατική κοινωνία, όπου οι νέοι θα έχουν ισότητα στις ευκαιρίες και προοπτικές σταδιοδρομίας. Όπου οι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες θα ανταγωνίζονται με ίσους όρους. Όπου ο Πολίτης θα νιώθει ασφάλεια και ο κατηγορούμενος θα έχει εμπιστοσύνη στην απονομή δικαιοσύνης.
Όλα αυτά που ίσως σας ακούγονται μακρινά, εμείς πρέπει να τα κάνουμε πραγματικότητα.
Είναι στοιχεία της ιδεολογίας μας. Είναι πολιτικά μας οράματα.
Εμείς μόνο μπορούμε να τα κάνουμε πραγματικότητα. Όπως κάνουν τα Κεντροδεξιά κόμματα παντού στον κόσμο.
Το χρωστάμε στον εαυτό μας. Το χρωστάμε στην Ελλάδα. Το χρωστάμε, στην Ιστορία της παράταξής μας. Το χρωστάμε, πάνω απ’ όλα, στη νεολαία. Τη νεολαία της Ελλάδας που σήμερα πρέπει να της προσφέρουμε τα ιδανικά μας.
Για μιαν Ελλάδα καλύτερη. Για μια κοινωνία καλύτερη.
Το χρωστάμε και στην ίδια την δική μας νεολαία, την ΟΝΝΕΔ στις τάξεις της οποίας είχα την τιμή να είμαι από τους πρώτους ΟΝΝΕΔίτες κι από την οποία άρχισα τη σταδιοδρομία μου σε αυτή την παράταξη.
Την ΟΝΝΕΔ που δίνει σκληρό αγώνα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Και απαιτεί, με το δίκιο της, να κρατάμε ψηλά τις αρχές και τα ιδανικά μας.
Να καταρρίψουμε τις εμμονές και τα συμπλέγματα της Μεταπολίτευσης. Να κάνουμε τις ιδέες μας μαγνήτη για την κοινωνία. Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.
Αυτό θα είναι το πρωταρχικό βήμα εκσυγχρονισμού της Ελληνικής κοινωνίας που μένει καθηλωμένη σε παρωχημένα στερεότυπα.
Το χρωστάμε, λοιπόν, στη νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο. Και δίνει τη μάχη της καθημερινά με το χθες...
* Πράγμα που μας φέρνει στο έβδομο και τελευταίο σημείο:
Πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά πραγματικότητα;
Πώς θα έλθουμε στην εξουσία και θα πολιτευθούμε διαφορετικά;
Κάποιοι μας λένε τη γνωστή «συνταγή»:
Να κυνηγήσουμε τον ταλαντευόμενο, τον οριακό ψηφοφόρο. Αυτόν που ψήφισε, ίσως, κάποτε Νέα Δημοκρατία. Και να τον φέρουμε πίσω. Καμία αντίρρηση.
Αλλά μόνον αφελής μπορεί να πιστεύει ότι έτσι θα ξανάλθουμε στην εξουσία.
Γιατί οι μεγάλες απώλειές μας δεν ήταν ούτε προς το ΠΑΣΟΚ ούτε προς το ΛΑΟΣ.
Οι μεγάλες μας απώλειες ήταν προς την αποχή.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε ψήφους από το 2004, όταν υπέστη στρατηγική ήττα. Τις ίδιες ψήφους πήρε τότε και τώρα.
Εμείς χάσαμε, κυρίως προς την αποχή.
Κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο, τον ταλαντευόμενο, - αυτόν που πότε ψηφίζει έτσι και πότε αλλιώς - χάσαμε τελικά τον πυρήνα των οπαδών μας, αυτούς που μας ψήφιζαν πάντα και τώρα μας γύρισαν την πλάτη, και περιμένουν σπίτι τους να τους ξανακερδίσουμε
Κι αν δεν κερδίσουμε ξανά τις εκατοντάδες χιλιάδες των παραδοσιακών οπαδών μας, που μας εγκατέλειψαν και πήγαν σπίτι τους, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε εξουσία, κυνηγώντας τους «ταλαντευόμενους».
Αν δεν πείσουμε πρώτα τους ίδιους τους οπαδούς μας πώς θα πείσουμε τους παραέξω;
Είναι άλλο πράγμα να προσπαθούμε να κερδίσουμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μετατοπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι προς το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί αν αρχίσουμε να «μοιάζουμε» με το ΠΑΣΟΚ δεν θα κερδίσουμε κανένα από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί έχουν που να ψηφίσουν.
Απλώς εμείς θα χάσουμε ακόμα περισσότερους παραδοσιακούς δικούς μας ψηφοφόρους.
ΠΑΣΟΚ υπάρχει ένα και μας φθάνει. Δεν χρειαζόμαστε άλλο...
Χρειαζόμαστε μια Νέα Δημοκρατία που εμφανίζεται ως εναλλακτική λύση προς το ΠΑΣΟΚ.
Που δεν προσπαθεί να γίνει ένα «καλύτερο ΠΑΣΟΚ».
Πρέπει να δώσουμε διαφορετική, καλύτερη και πιο ελκυστική προοπτική στην ελληνική κοινωνία απ’ αυτήν που δίνει το ΠΑΣΟΚ. Όχι να προσπαθούμε να του μοιάσουμε. Αυτό είναι ολέθριο σφάλμα.
Κυνηγώντας τις όχθες του ποταμού, χάσαμε την κοίτη του. Κυνηγώντας τον οριακό ψηφοφόρο, αφήσαμε να αδειάσει η βασική δεξαμενή μας. Αυτό το λάθος πρέπει να το σταματήσουμε.
Κοιτάξτε τι έκανε ο Σαρκοζύ στην Γαλλία. Την κρίσιμη στιγμή, όταν ξέσπαγαν ταραχές στα προάστεια του Παρισιού ο Σαρκοζύ δεν δίστασε... απεκατέστησε την τάξη. Συσπείρωσε πρώτα την παράταξή του γύρω του, και ύστερα συσπείρωσε όλη την κοινωνία. Τον έβριζαν από τα αριστερά, τον αποδοκίμαζαν αντίπαλοί του ακόμα και ομοϊδεάτες του. Αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε. Τελικώς, στις εκλογές σάρωσε κυριολεκτικά: Κέρδισε απο τα Δεξιά κι από το Κέντρο κι από την Αριστερά. Κέρδισε από παντού.
Η στρατηγική αυτή:
Πρώτα κερδίζω την ψυχή της παράταξης κι ύστερα απελευθερώνω τη δύναμη των ιδεών της,
Πρώτα πείθω αυτούς που είναι δίπλα μου κι ύστερα πείθω κι όσους είναι απέναντί μου,
Είναι η μόνη στρατηγική ικανή να αντιστρέψει την κατάσταση γρήγορα.
Και να θυμάστε,
Σύντομα θα χρειαστεί να παρουσιάσουμε εναλλακτική λύση για την ελληνική κοινωνία. Σύντομα θα φανούν τα μεγάλα προβλήματα που έχει το ΠΑΣΟΚ και τα αδιέξοδα στα οποία έχει εμπλακεί.
Φίλες και φίλοι,
* Θέτω υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, για να κρατήσουμε τα ουσιώδη και να αλλάξουμε όσα μας βαραίνουν και μας κρατάνε πίσω.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές και αξίες μας, για να προβάλλουμε τις ιδέες μας, όχι να τις κρύβουμε, για να τις μετατρέψουμε σε μαγνήτη και να κερδίσουμε την κοινωνία.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για να ξεπεράσουμε τα συμπλέγματα, τις εμμονές και τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης, για να μπούμε σε μια νέα φάση περισσότερης αυθεντικότερης και καλύτερης δημοκρατίας
* Θέτω υποψηφιότητα για να σταματήσει πλέον μέσα στο κόμμα το παιγνίδι των μηχανισμών. Για να πάρουν το κόμμα στα χέρια τους τα μέλη του. Και για να εξαλειφθούν, μια για πάνταοι περιχαρακώσεις και οι κλειστοί μηχανισμοί.
Κι επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, όταν λέμε «μηχανισμοί», δεν εννοούμε τον κομματικό μηχανισμό, δεν εννοούμε την οργανωτικη δομή του κόμματος, που αποτελείται από αιρετά στελέχη.
Εννοούμετους άτυπους μηχανισμούς στήριξης προσώπων, πέρα από τα κομματικά όργανα:
Που μοιράζουν «κουκιά». Που αποκλείουν άξια στελέχη υπέρ των «ημετέρων». Που διαιρούν το κόμμα και διώχνουν τα μέλη.
Αυτούς τους μηχανισμούς θα εξαλείψουμε.
Γιατί υπήρξαν και λειτούργησαν τέτοιοι μηχανισμοί. Κι έχουν κι αυτοί το μερίδιό τους για τη βαριά ήττα της 4ης Οκτωβρίου.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν μιλάω για τα κομματικά «βιλαέτια», για τα κομματικά «φέουδα».
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν τέτοια «φέουδα». Κι όλοι ξέρουμε, επίσης, ότι τώρα πια, με το άνοιγμα της εκλογής στη βάση, αυτοί οι μηχανισμοί έχασαν τον έλεγχο.
Γιατί, προσέξτε: Όταν μιλούν τα μέλη οι μηχανισμοί σιωπούν.
Ακούστε:
Λέω όχι στους μηχανισμούς, λέω ναι στο διάλογο με τη βάση. Γιατί ο μηχανισμός γίνεται από φόβο και παράγει φόβο. Ενώ ο διάλογος γίνεται από αγάπη και παράγει ενότητα!
* Θέτω λοιπόν υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας για να εξαλείψουμε αυτούς τους μηχανισμούς και να αποκτήσουμε σύγχρονη οργάνωση, Ευρωπαϊκού Κεντροδεξιού κόμματος.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, για να γίνει ξανά το δημόσιο ήθος σημαία της παράταξής μας. Είμαστε άνθρωποι που βάζουμε πολύ υψηλά τον πήχη του δημόσιου ήθους. Το στοίχημα της διαφάνειας και της προσωπικής ακεραιότητας των στελεχών μας θα το κερδίζουμε καθημερινά.
Χωρίς «γκρίζες ζώνες» ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό. Καμία έκπτωση στα ζητήματα δημοσίου ήθους. Καμία ανοχή σε πρακτικές που πλήγωσαν την παράταξη.
Θέτω υποψηφιότητα γιατί δίνω υψίστη προτεραιότητα στο ζήτημα αυτό,
Ξέρετε ποιός είμαι. Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για Πρόεδρος του Κόμματος, γιατί από σας αντλώ Ελπίδα. Για να μεταδώσω αυτή την Ελπίδα παντού. Μια υποψηφιότητα Ελπίδας, ένα μήνυμα Ελπίδας, μια υπόσχεση Ελπίδας.
Σε δύσκολες ώρες, σε κρίσιμες στιγμές, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από πολλά πράγματα, μα περισσότερο χρειάζονται ένα:
Ελπίδα.
Όλα τα άλλα αν τους τα δώσετε, χωρις Ελπίδα νιώθουν χαμένοι. Όλα τα άλλα αν τους λείψουν κι έχουν Ελπίδα, μπορούν να ορθοποδήσουν.
Τώρα ζούμε δύσκολες ώρες. Γιατί μας χτύπησε η διεθνής κρίση. Αλλά, ειδικά στη Νέα Δημοκρατία, υποστήκαμε και μια βαριά ήττα. Αυτή τη στιγμή, χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα Ελπίδα! Χειροπιαστή Ελπίδα και συγκεκριμένη Προοπτικη.
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να εκφράσω ποτέ ως πολιτικός,
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να εμπνεύσω και να συμβολίσω,
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να αντλήσω από τους γύρω μου και να μεταδώσω παντού,
Η Ελπίδα είναι το πιο ευγενικό, το πιο αστραφτερό, το πιο δυνατό
Και στις μέρες μας το πιο επίκαιρο, το πιο απαραίτητο...
Η Ελπίδα ότι μαζί θα πάμε την παράταξη ψηλά
Η Ελπίδα ότι μαζί θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα
Η Ελπίδα που σας ταιριάζει,
Η Ελπίδα που σας αξίζει,
Η Ελπίδα που παίρνω από σας, τους αγωνιστές της παράταξης
Και θέλω να την μεταδώσω παντού, σε όλους τους Έλληνες.
Θέτω υποψηφιότητα για την Προεδρία του Κόμματος
Για να κάνουμε ξανά τη Νέα Δημοκρατία την Ελπίδα της Ελλάδας,
ώστε μαζί να χτίσουμε την Ελλάδα της Ελπίδας.
Ελπίδα ότι θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα. Ελπίδα για νέα οργάνωση που σέβεται τον πολίτη, τον ψηφοφόρο, το μέλος, που ακούει τον νέο άνθρωπο, που αγαπάει το διάλογο.
Ελπίδα για ισχυρή ιδεολογική ταυτότητα, όπου ο Νεοδημοκράτης έχει θέσεις, ξέρει γιατί πιστεύει στην παράταξη, και δεν ντρέπεται να λέει τι είναι
Ελπίδα για ισχυρή αντιπολίτευση, έντιμη όπου συμφωνούμε, αλλά αυστηρή κι αποφασισμένη εκεί που θα διαφωνήσουμε.
Κι αυτό, γιατί οι Πρωθυπουργοί των ατελείωτων υποσχέσεων έχουν πάντα σύντομη ημερομηνία λήξης.
Φίλες και φίλοι,
Από την πρώτη στιγμή που έθεσα υποψηφιότητα θεώρησα απαραίτητο να διατυπώσω τις θέσεις μου.
Να λοιπόν, τα επτά πιο κρίσιμα ζητήματα, αυτής της αναμέτρησης:
* Το πρώτο περικλείεται σε τρείς λέξεις:
Να ψηφίσετε όλοι!
Έχετε τη μεγάλη ευκαιρία να πάρετε στα χέρια σας το μέλλον του Κόμματος. Γι’ αυτό πρέπει να ψηφίσετε όλοι! Έχετε τη μονοδική ευκαιρία να κάνετε τη μεγάλη αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Και η αλλαγή ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία θα έχει επιπτώσεις, σε όλο το πολιτικό φάσμα. Θα φέρει ανατροπές παντού. Γιατί για πρώτη φορά θα εκφραστεί ο λαός. Και ο λαός της Νέας Δημοκρατίας, θα εκφραστεί κόντρα στη λογική των περιχαρακώσεων που απομακρύνουν τη βάση από την ηγεσία, κόντρα στους κατεστημένους μηχανισμούς.
Και το 2004 είχαμε, για πρώτη φορά, εκλογή του αρχηγού από τη βάση, στο ΠΑΣΟΚ. Όμως τότε η διαδοχή είχε ήδη γίνει και την επικύρωσαν σε ένα δημοψήφισμα χωρίς αντίπαλο.
Και το 2007 έγινε ξανά εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, με δύο υποψηφίους. Αλλά η διαφορά είναι ότι τότε την εκλογή στη βάση την επέβαλε από πάνω ο κομματικός τους μηχανισμός.
Στη δική μας την περίπτωση, την εκλογή την επέβαλε η βάση, κόντρα στην αρχική αντίθεση των μηχανισμών.
Μαζί με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο το παλέψαμε. Μαζί το πετύχαμε. Κι ήταν μεγάλη νίκη δημοκρατικότητας. Που ξεπερνά τα όρια της Νέας Δημοκρατίας. Για πρώτη φορά, η εκλογή εκφράζει αληθινό λαϊκό κίνημα που ανατρέπει συσχετισμούς και ισορροπίες.
Γι’ αυτό σας λέω, να πάτε όλοι να ψηφίσετε. Να πάρετε και τους φίλους σας μαζί.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ την 4η Οκτωβρίου δεν αύξησε τις ψήφους του. Πήρε όσο ακριβώς είχε πάρει το 2004. Όταν συνετρίβη! Τότε υπέστη ιστορική ήττα. Σήμερα με τις ίδιες ψήφους κυβερνά!
Γιατί εμάς μας εγκατέλειψε μεγάλη, πολύ μεγάλη, ομάδα ψηφοφόρων μας. Κι απ’ αυτούς που μας εγκατέλειψαν, οι περισσότεροι δεν πήγαν σε άλλα κόμματα. Έμειναν σπίτι τους, έκαναν αποχή. Αυτούς να φέρετε ξανά. Να ψηφίσουν νέα ηγεσία. Να τους εξηγήσετε ότι δεν εντάσσονται σε ένα κόμμα. Εντάσσονται σε ένα κίνημα λαού. Απελευθερώνουν την Πολιτική από τον ασφυκτικό έλεγχο μηχανισμών και κατεστημένων.
Κι αυτό που θα λειτουργήσει στο Κόμμα μας, θα επηρεάσει μετά όλα τα κόμματα. Και θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Γι’ αυτό σας λέω, να πάτε όλοι να ψηφίσετε. Δώστε στην παράταξη τη φωνή της κοινωνίας.
* Το δεύτερο που θέλω να σας πω, είναι η Ενότητα:
Δεν είναι μια λεξούλα που τη λέμε όλοι, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είναι βαθύ μου πιστεύω.
Θα πώ μόνο ένα:
Είτε βγεί η Ντόρα, είτε ο Παναγιώτης είτε ο Αντώνης, όλοι, μια ενωμένη γροθιά ενότητας θα είμαστε την επόμενη μέρα!
Αυτό ζήτησε η βάση μας:
Δύναμη στο αύριο, Προοπτική και Ελπίδα! Γι’ αυτό δεν απαντώ στις όποιες προσβολές. Δεν με αγγίζουν. Προχωράω μπροστά.
Έχω ευθύνη απέναντί σας. Έχω ευθύνη απέναντι στην ενότητα της παράταξης. Και θα τιμήσω αυτή την ευθύνη.
Η ιστορία ασφαλώς δεν ξαναγράφεται. Ούτε παραγράφεται. Αλλά και η Ιστορία δεν λησμονιέται. Ούτε σε δέκα ούτε σε εκατόν δέκα χρόνια!
Προσοχή, λοιπόν, να διαφυλάξουμε την Ενότητα. Ιδιαίτερα τώρα στις κρίσιμες στιγμές. Όλοι μας. Και πριν απ’ όλους οι υποψήφιοι. Και να συγκρατούμε όποιους προσπαθούν να τη δυναμιτίσουν.
Το λέω γιατί, το θέμα είναι να έρθει να ψηφίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερος αριθμός Νεοδημοκρατών. Και να βγούμε ενισχυμένοι. Όχι να διώξουμε τον κόσμο σκιαμαχώντας με το χθές.
Ενότητα λοιπόν! Και πάνω απ’ όλα Ενότητα. Και Ενότητα στηριγμένη σε καθαρές κουβέντες.
* Το τρίτο ζήτημα είναι η ταυτότητα.
Η ιδεολογική μας ταυτότητα, που μέχρι τώρα δίναμε την εντύπωση ότι την κρύβαμε.Και στο εξής πρέπει να την προβάλλουμε, να την κάνουμε σημαία μας.
Στην Ελλάδα σήμερα, αν είναι κάποιος αριστερός αισθάνεται και υπερήφανος. Σεβόμαστε του καθενός τις απόψεις...
Αλλά, οι Νεοδημοκράτες δεν μπορούν να είναι υπερήφανοι; Για τις ιδέες τους; Για την παράταξή τους;
Θέλουν δε θέλουν, είμαστε η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα όρθια σε δύσκολες στιγμές
-- Είμαστε η παράταξη που ανόρθωσε την κατεστραμμένη πατρίδα μας στα μεταπολεμικά χρόνια
-- Είμαστε η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που απεκατέστησε και στερέωσε τη Δημοκρατία.
-- Είμαστε η παράταξη που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη.
--Και, στα πολύ τελευταία χρόνια, είμαστε η παράταξη που υπό τον Κώστα Καραμανλή,
ματαίωσε το Σχέδιο Ανάν,
-- έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για τα Σκόπα,
-- έβαλε την Ελλάδα στη διεθνές δίκτυο των αγωγών ενεργείας.
Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι. Πολύ υπερήφανοι, για την Ιστορία μας, την παλαιότερη και την πρόσφατη,
-- Αλλά είμαστε υπερήφανοι και για τις ιδέες μας.
Τις μεγάλες και διαχρονικές αξίες, τις πανανθρώπινες αρχές που υπερασπιζόμαστε:
Την Ελευθερία, την Αξιοπρέπεια, την Αξιοκρατία,
Την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Ισονομία,
τη Δημοκρατία και την Πατρίδα.
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει Ελευθερία. Υπάρχει μόνο ο «ρεαλισμός» της Υποταγής.
Ότι δεν υπάρχει Αξιοπρέπεια. Υπάρχει μόνο η σκοπιμότητα της ανέλιξης.
Ότι δεν υπάρχει Αξιοκρατία. Ο καθένας ότι φάει, ό,τι πιεί, κι ό,τι προλάβει,
Ότι δεν υπάρχει Κοινωνική Δικαιοσύνη. Μόνο κοινωνική ισοπέδωση,
Ότι δεν υπάρχει Ισονομία. Αλλά η κυριαρχία των «ημετέρων»,
Ότι δεν υπάρει Δημοκρατία. Μόνο η επιβολή των συμφερόντων, των εξωθεσμικών κέντρων και των συντεχνιών,
Ότι δεν υπάρχει Πατρίδα. Μόνο αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες «πληθυσμού».
Εμείς αντιστεκόμαστε. Κι επιμένουμε στις αξίες μας.
Τις προβάλλουμε. Και πιάνουμε τον παλμό της κοινωνίας. Που τις κουβαλά μέσα της. Τις ασπάζεται, τις πιστεύει και περιμένει από μας να τις υπερασπιστούμε, όχι να τις κρύβουμε.
* Κι αυτό μας φέρνει στο τέταρτο σημαντικό ζήτημα:
Δεν αρκεί να επανέλθουμε στις παραδοσιακές αξίες και στις διαχρονιές αρχές μας:
Πρέπει να τις συνθέσουμε με τις πιο σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις.
Να συνθέσουμε την Πατρίδα με την Ανταγωνιστικότητα.
Να συνθέσουμε την Ελευθερία στην επιχειρηματικότητα με το κράτος-διαιτητή, που δεν υποκαθιστά τον επιχειρηματία, αλλά εξαλείφει τις στρεβλώσεις των αγορών και διευκολύνει την διάχυση ευημερίας και ευκαιριών.
Έτσι ώστε, όταν αναπτύσσεται ένας κλάδος, να συμπαρασύρει και τους άλλους, χωρίς στεγανά, χωρίς ολιγοπώλεια, χωρίς καρτέλ.
Κάθε αληθινός φιλελεύθερος συγκρούεται πάντα με τις στρεβλώσεις, τα ολιγοπώλεια και τα καρτέλ.
Να συνθέσουμε την Ανάπτυξη και με την Κοινωνική Δικαιοσύνη, γιατί αληθινή ανάπτυξη δεν είναι η κερδοφορία των λίγων σε βάρος της κοινωνίας.
Αληθινή ανάπτυξη είναι όταν η επιτυχία κάποιων παρασύρει και τους υπόλοιπους. Όταν ευκαιρίες και η ευημερία διαχέονται σε όλους τους κλάδους, σε όλη την οικονομία, σε όλη την κοινωνία.
Η σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων φιλελεύθερων αντιλήψεων, συνοψίζεται σε δύο λέξεις κοινωνικός φιλελευθερισμός.
Κι ένα όραμα:
ανταγωνιστικότητα παντού, διάχυση της ανάπτυξης παντού, ευκαιρίες για όλους, ευημερία για όλους.
Αυτό είναι η πραγματική ανάπτυξη, οικονομική, κι όχι μόνο. Κοινωνική, και όχι μόνο. Είναι η Πολιτιστική άνθιση και η δημοκρατική ωρίμανση ενός λαού. Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού συγκρούεται με τον κρατισμό αλλά και με τον νεοφιλελευθερισμό.
-- Συγκρούεται με τον κρατισμό που υποδουλώνει την προσωπική ελευθερία και την επιχειρηματικότητα, στη γραφειοκρατία.
-- Αλλά συγκρούεται και με τον νεοφιλελευθερισμό που υποτάσσει την κοινωνία στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία.
Η κερδοφορία δεν είναι κερδοσκοπία. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι απατεωνιά. Η ελευθερία δεν είναι ασυδοσία. Η δημοκρατία δεν είναι επιβολή των συντεχνιών πάνω στην πλειονότητα.
Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι η ισορροπία, που απελευθερώνει δυνάμεις, αλλά συγκρατεί ακρότητες. Απελευθερώνει τη δημιουργικότητα όλων, αλλά συγκρατεί τη βουλιμια των πιο αδίστακτων. Περιφρουρεί την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του ατόμου, αλλά συγκρατεί την αλαζονεία των ισχυρών.
Αυτή η ισορροπία δίνει στη δύναμή μας ανθεκτικότητα, Μέτρο και Αρετή.
Όσο σαφέστερα κατανοήσουμε και πιστέψουμε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, τόσο πιο αποφασιστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση θα κάνουμε σήμερα και τόσο πιο αποφασιστική και αποτελεσματική διακυβέρνηση θα ασκήσουμε αύριο.
Τόσο πιο πειστικά θα απαντήσουμε:
-- Στην ακυβερνησία που δημιουργεί μια κυβέρνηση χωρίς Γενικούς Γραμματείς
-- Στην αβεβαιότητα που προκαλεί μια νέα κυβέρνηση που αμφισβητεί κρίσιμες αποφάσεις που υπέγραψε η προηγούμενη, για τους αγωγούς και για το λιμάνι του Πειραιά.
-- Στη σύγχυση που δημιουργεί η κατάργηση υπουργείων με βαρύ συμβολικό φορτίο, όπως το Μακεδονίας-Θράκης ή με κρίσιμο ρόλο στην Εθνική Οικονομία, όπως το Ναυτιλίας.
-- Και στην οργή που πυροδοτεί αναισθησία και η εκδικητικότητα που επιδείχθηκε με τα stages
-- Και τόσο πιο πειστικά θα απαντήσουμε στη φοροεπιδρομή που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ. Κυρίως στην επιβάρυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην αύξηση των έμμεσων φόρων που ετοιμάζουν, όπως στα καύσιμα.
Γιατί αν πιεστούν κι άλλο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αυξηθεί η ανεργία και θα μειωθούν τα δημόσια έσοδα κι αν αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι θα πληγούν πρωτίστως τα νοικοκυριά που βρίσκονται ήδη στα όριά τους.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δίνει, λοιπόν, απάντηση στα σημερινά μας προβλήματα και στις αγωνίες για το αύριο...
* Κι αυτό μας οδηγεί στο επόμενο σημαντικό που θέλω να σας αναφέρω:
Ότι πρέπει να τελειώνουμε με τα στερεότυπα - ή μάλλον τα συμπλέγματα - της μεταπολιτευτικής περιόδου. Που μας υποχρέωναν να απολογούμαστε για ο,τιδήποτε είναι αναπτυξιακό ή εθνικό...
Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε σε κανένα. Είμαστε υπερήφανοι για τις ιδέες μας. Είμαστε πατριώτες και κοσμοπολίτες. Είμαστε πολύ πιο κοσμοπολίτες απ’ όσους ορκίζονται στην «παγκοσμιοποίηση» και ας μην έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο. Απ’ όσους ορκίζονται στην «Ευρώπη» κι ας μην έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη.
Παράδειγμα: ο πατριάρχης της Ενωμένης Ευρώπης, Ο Ζάκ Ντελόρ, που δήλωσε πριν λίγα χρόνια, ότι σεβόμαστε τα εθνικά κράτη, και ότι η διάλυση των εθνών ουδέποτε υπήρξε μέρος του σχεδίου του για την Ενωμένη Ευρώπη.
Γιατί άραγε ο Σοσιαλιστής Ντελόρ, ένιωσε την ανάγκη να πεί ότι η διάλυση των εθνών ουδέποτε υπήρξε μέρος του σχεδίου του;
Διότι υπάρχουν κάποιοι, πραγματικά ακραίοι, που μπερδεύουν την Ένωση της Ευρώπης, με τη διάλυση των εθνών της, δηλαδή με την αναίρεση της Ιστορίας της.
Αλλά η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση είναι σύγκλιση εθνικών κρατών, όχι διάλυσή τους. Είναι σύγκλιση εθνικών πολιτισμών, όχι ισοπέδωσή τους.
Εμείς είμαστε οι Ευρωπαϊστές, όχι όσοι χρησιμοποιούν την Ευρώπη ως πρόσχημα για να καταργήσουν τις εθνικές ταυτότητες.
Εμείς είμαστε αληθινοί εκσυγχρονιστές, όσοι ζητάμε ανταγωνιστικότητα παντού. Και στην οικονομία, και στην παραγωγή, και στη διεκδίκηση ξένων αγορών και στην τήρηση των «κόκκινων γραμμών» στα εθνικά θέματα.
Όχι όσοι αναζητούν «προστάτες» και θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Νομαρχία της Ευρώπης.
H Ευρωπαϊκή Ένωση δεν οικοδομείται από Νομαρχίες πληθυσμών, αλλά από λαούς που συγκλίνουν ελεύθερα και δημοκρατικά.
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης. Να απελευθερώσουμε τις ιδέες μας και να γίνουμε σύγχρονοι Ευρωπαίοι.
* Κι εδώ περνάμε στο έκτο σημείο:
το ξεπέρασμα των στερεότυπων της Μεταπολίτευσης, θα οδηγήσει σε μια νέα Μεταπολίτευση, ή, αν προτιμάτε, σε μια νέα φάση Δημοκρατικής ωρίμανσης:
Όπου τα κόμματα θα είναι πιο κοντά στους πολίτες και τα κομματικά μέλη θα έχουν γνώμη και ρόλο στη λήψη των αποφάσεων.
Όπου το δημόσιο συμφέρον θα κυριαρχεί και θα το σέβονται όλοι.
Όπου ο νόμος θα κυριαρχεί και θα τον σέβονται όλοι.
Όπου οι πολίτες θα μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα σε δημοψηφίσματα, όπως συμβαίνει παντού στις προηγμένες δημοκρατικές χώρες.
Δεν θα φοβούνται οι πολιτικοί τη γνώμη των πολιτών. Δεν θα φοβούνται οι ηγέτες τη γνώμη των οπαδών τους.
Οπου η πλειοψηφία θα κυριαρχεί και οι μειοψηφίες θα γίνονται σεβαστές, δεν θα καταδυναστεύουν οι εκάστοτε μειοψηφίες την πλειοψηφία.
Όπου ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας θα ανθεί και θα οδηγεί την ανάπτυξη, αλλά δεν θα καταδυναστεύει την Κοινωνία, ούτε θα χειραγωγεί την Πολιτική.
Όπου ο βουλευτής και ο υπουργός που κάνουν τροχαία παράβαση θα παίρνουν κλήση και θα την πληρώνουν (ΣΣ. Προεκλογικά λέμε και καμιά υπερβολή για να περνάει η ώρα :)).
Κι όπου δεν θα διανοείται κανείς, ποτέ, να ξεστομίσει τη φοβερή εκείνη φράση:
-- Ξέρεις ποιός είμαι εγώ, ρέ;
Γιατί απέναντι στο Νόμο και τη δικαιοσύνη δεν έχει σημασία ποιός είσαι, αλλά τι έκανες. Κι οι νόμοι που ισχύουν για τον απλό πολίτη θα ισχύουν και για τους ισχυρούς (ΣΣ. Εντάξει Αντώνη κάνε τα υπόλοιπα για το κόμμα... και αυτό άστο για αργότερα ;)).
Μια νέα δημοκρατική κοινωνία, όπου οι νέοι θα έχουν ισότητα στις ευκαιρίες και προοπτικές σταδιοδρομίας. Όπου οι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες θα ανταγωνίζονται με ίσους όρους. Όπου ο Πολίτης θα νιώθει ασφάλεια και ο κατηγορούμενος θα έχει εμπιστοσύνη στην απονομή δικαιοσύνης.
Όλα αυτά που ίσως σας ακούγονται μακρινά, εμείς πρέπει να τα κάνουμε πραγματικότητα.
Είναι στοιχεία της ιδεολογίας μας. Είναι πολιτικά μας οράματα.
Εμείς μόνο μπορούμε να τα κάνουμε πραγματικότητα. Όπως κάνουν τα Κεντροδεξιά κόμματα παντού στον κόσμο.
Το χρωστάμε στον εαυτό μας. Το χρωστάμε στην Ελλάδα. Το χρωστάμε, στην Ιστορία της παράταξής μας. Το χρωστάμε, πάνω απ’ όλα, στη νεολαία. Τη νεολαία της Ελλάδας που σήμερα πρέπει να της προσφέρουμε τα ιδανικά μας.
Για μιαν Ελλάδα καλύτερη. Για μια κοινωνία καλύτερη.
Το χρωστάμε και στην ίδια την δική μας νεολαία, την ΟΝΝΕΔ στις τάξεις της οποίας είχα την τιμή να είμαι από τους πρώτους ΟΝΝΕΔίτες κι από την οποία άρχισα τη σταδιοδρομία μου σε αυτή την παράταξη.
Την ΟΝΝΕΔ που δίνει σκληρό αγώνα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Και απαιτεί, με το δίκιο της, να κρατάμε ψηλά τις αρχές και τα ιδανικά μας.
Να καταρρίψουμε τις εμμονές και τα συμπλέγματα της Μεταπολίτευσης. Να κάνουμε τις ιδέες μας μαγνήτη για την κοινωνία. Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.
Αυτό θα είναι το πρωταρχικό βήμα εκσυγχρονισμού της Ελληνικής κοινωνίας που μένει καθηλωμένη σε παρωχημένα στερεότυπα.
Το χρωστάμε, λοιπόν, στη νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο. Και δίνει τη μάχη της καθημερινά με το χθες...
* Πράγμα που μας φέρνει στο έβδομο και τελευταίο σημείο:
Πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά πραγματικότητα;
Πώς θα έλθουμε στην εξουσία και θα πολιτευθούμε διαφορετικά;
Κάποιοι μας λένε τη γνωστή «συνταγή»:
Να κυνηγήσουμε τον ταλαντευόμενο, τον οριακό ψηφοφόρο. Αυτόν που ψήφισε, ίσως, κάποτε Νέα Δημοκρατία. Και να τον φέρουμε πίσω. Καμία αντίρρηση.
Αλλά μόνον αφελής μπορεί να πιστεύει ότι έτσι θα ξανάλθουμε στην εξουσία.
Γιατί οι μεγάλες απώλειές μας δεν ήταν ούτε προς το ΠΑΣΟΚ ούτε προς το ΛΑΟΣ.
Οι μεγάλες μας απώλειες ήταν προς την αποχή.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε ψήφους από το 2004, όταν υπέστη στρατηγική ήττα. Τις ίδιες ψήφους πήρε τότε και τώρα.
Εμείς χάσαμε, κυρίως προς την αποχή.
Κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο, τον ταλαντευόμενο, - αυτόν που πότε ψηφίζει έτσι και πότε αλλιώς - χάσαμε τελικά τον πυρήνα των οπαδών μας, αυτούς που μας ψήφιζαν πάντα και τώρα μας γύρισαν την πλάτη, και περιμένουν σπίτι τους να τους ξανακερδίσουμε
Κι αν δεν κερδίσουμε ξανά τις εκατοντάδες χιλιάδες των παραδοσιακών οπαδών μας, που μας εγκατέλειψαν και πήγαν σπίτι τους, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε εξουσία, κυνηγώντας τους «ταλαντευόμενους».
Αν δεν πείσουμε πρώτα τους ίδιους τους οπαδούς μας πώς θα πείσουμε τους παραέξω;
Είναι άλλο πράγμα να προσπαθούμε να κερδίσουμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μετατοπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι προς το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί αν αρχίσουμε να «μοιάζουμε» με το ΠΑΣΟΚ δεν θα κερδίσουμε κανένα από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί έχουν που να ψηφίσουν.
Απλώς εμείς θα χάσουμε ακόμα περισσότερους παραδοσιακούς δικούς μας ψηφοφόρους.
ΠΑΣΟΚ υπάρχει ένα και μας φθάνει. Δεν χρειαζόμαστε άλλο...
Χρειαζόμαστε μια Νέα Δημοκρατία που εμφανίζεται ως εναλλακτική λύση προς το ΠΑΣΟΚ.
Που δεν προσπαθεί να γίνει ένα «καλύτερο ΠΑΣΟΚ».
Πρέπει να δώσουμε διαφορετική, καλύτερη και πιο ελκυστική προοπτική στην ελληνική κοινωνία απ’ αυτήν που δίνει το ΠΑΣΟΚ. Όχι να προσπαθούμε να του μοιάσουμε. Αυτό είναι ολέθριο σφάλμα.
Κυνηγώντας τις όχθες του ποταμού, χάσαμε την κοίτη του. Κυνηγώντας τον οριακό ψηφοφόρο, αφήσαμε να αδειάσει η βασική δεξαμενή μας. Αυτό το λάθος πρέπει να το σταματήσουμε.
Κοιτάξτε τι έκανε ο Σαρκοζύ στην Γαλλία. Την κρίσιμη στιγμή, όταν ξέσπαγαν ταραχές στα προάστεια του Παρισιού ο Σαρκοζύ δεν δίστασε... απεκατέστησε την τάξη. Συσπείρωσε πρώτα την παράταξή του γύρω του, και ύστερα συσπείρωσε όλη την κοινωνία. Τον έβριζαν από τα αριστερά, τον αποδοκίμαζαν αντίπαλοί του ακόμα και ομοϊδεάτες του. Αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε. Τελικώς, στις εκλογές σάρωσε κυριολεκτικά: Κέρδισε απο τα Δεξιά κι από το Κέντρο κι από την Αριστερά. Κέρδισε από παντού.
Η στρατηγική αυτή:
Πρώτα κερδίζω την ψυχή της παράταξης κι ύστερα απελευθερώνω τη δύναμη των ιδεών της,
Πρώτα πείθω αυτούς που είναι δίπλα μου κι ύστερα πείθω κι όσους είναι απέναντί μου,
Είναι η μόνη στρατηγική ικανή να αντιστρέψει την κατάσταση γρήγορα.
Και να θυμάστε,
Σύντομα θα χρειαστεί να παρουσιάσουμε εναλλακτική λύση για την ελληνική κοινωνία. Σύντομα θα φανούν τα μεγάλα προβλήματα που έχει το ΠΑΣΟΚ και τα αδιέξοδα στα οποία έχει εμπλακεί.
Φίλες και φίλοι,
* Θέτω υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, για να κρατήσουμε τα ουσιώδη και να αλλάξουμε όσα μας βαραίνουν και μας κρατάνε πίσω.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές και αξίες μας, για να προβάλλουμε τις ιδέες μας, όχι να τις κρύβουμε, για να τις μετατρέψουμε σε μαγνήτη και να κερδίσουμε την κοινωνία.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για να ξεπεράσουμε τα συμπλέγματα, τις εμμονές και τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης, για να μπούμε σε μια νέα φάση περισσότερης αυθεντικότερης και καλύτερης δημοκρατίας
* Θέτω υποψηφιότητα για να σταματήσει πλέον μέσα στο κόμμα το παιγνίδι των μηχανισμών. Για να πάρουν το κόμμα στα χέρια τους τα μέλη του. Και για να εξαλειφθούν, μια για πάνταοι περιχαρακώσεις και οι κλειστοί μηχανισμοί.
Κι επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, όταν λέμε «μηχανισμοί», δεν εννοούμε τον κομματικό μηχανισμό, δεν εννοούμε την οργανωτικη δομή του κόμματος, που αποτελείται από αιρετά στελέχη.
Εννοούμετους άτυπους μηχανισμούς στήριξης προσώπων, πέρα από τα κομματικά όργανα:
Που μοιράζουν «κουκιά». Που αποκλείουν άξια στελέχη υπέρ των «ημετέρων». Που διαιρούν το κόμμα και διώχνουν τα μέλη.
Αυτούς τους μηχανισμούς θα εξαλείψουμε.
Γιατί υπήρξαν και λειτούργησαν τέτοιοι μηχανισμοί. Κι έχουν κι αυτοί το μερίδιό τους για τη βαριά ήττα της 4ης Οκτωβρίου.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν μιλάω για τα κομματικά «βιλαέτια», για τα κομματικά «φέουδα».
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν τέτοια «φέουδα». Κι όλοι ξέρουμε, επίσης, ότι τώρα πια, με το άνοιγμα της εκλογής στη βάση, αυτοί οι μηχανισμοί έχασαν τον έλεγχο.
Γιατί, προσέξτε: Όταν μιλούν τα μέλη οι μηχανισμοί σιωπούν.
Ακούστε:
Λέω όχι στους μηχανισμούς, λέω ναι στο διάλογο με τη βάση. Γιατί ο μηχανισμός γίνεται από φόβο και παράγει φόβο. Ενώ ο διάλογος γίνεται από αγάπη και παράγει ενότητα!
* Θέτω λοιπόν υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας για να εξαλείψουμε αυτούς τους μηχανισμούς και να αποκτήσουμε σύγχρονη οργάνωση, Ευρωπαϊκού Κεντροδεξιού κόμματος.
Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, για να γίνει ξανά το δημόσιο ήθος σημαία της παράταξής μας. Είμαστε άνθρωποι που βάζουμε πολύ υψηλά τον πήχη του δημόσιου ήθους. Το στοίχημα της διαφάνειας και της προσωπικής ακεραιότητας των στελεχών μας θα το κερδίζουμε καθημερινά.
Χωρίς «γκρίζες ζώνες» ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό. Καμία έκπτωση στα ζητήματα δημοσίου ήθους. Καμία ανοχή σε πρακτικές που πλήγωσαν την παράταξη.
Θέτω υποψηφιότητα γιατί δίνω υψίστη προτεραιότητα στο ζήτημα αυτό,
Ξέρετε ποιός είμαι. Ξέρετε ότι το μπορώ. Μαζί το μπορούμε.
* Θέτω υποψηφιότητα για Πρόεδρος του Κόμματος, γιατί από σας αντλώ Ελπίδα. Για να μεταδώσω αυτή την Ελπίδα παντού. Μια υποψηφιότητα Ελπίδας, ένα μήνυμα Ελπίδας, μια υπόσχεση Ελπίδας.
Σε δύσκολες ώρες, σε κρίσιμες στιγμές, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από πολλά πράγματα, μα περισσότερο χρειάζονται ένα:
Ελπίδα.
Όλα τα άλλα αν τους τα δώσετε, χωρις Ελπίδα νιώθουν χαμένοι. Όλα τα άλλα αν τους λείψουν κι έχουν Ελπίδα, μπορούν να ορθοποδήσουν.
Τώρα ζούμε δύσκολες ώρες. Γιατί μας χτύπησε η διεθνής κρίση. Αλλά, ειδικά στη Νέα Δημοκρατία, υποστήκαμε και μια βαριά ήττα. Αυτή τη στιγμή, χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα Ελπίδα! Χειροπιαστή Ελπίδα και συγκεκριμένη Προοπτικη.
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να εκφράσω ποτέ ως πολιτικός,
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να εμπνεύσω και να συμβολίσω,
Απ’ όλα τα πράγματα που θα ήθελα να αντλήσω από τους γύρω μου και να μεταδώσω παντού,
Η Ελπίδα είναι το πιο ευγενικό, το πιο αστραφτερό, το πιο δυνατό
Και στις μέρες μας το πιο επίκαιρο, το πιο απαραίτητο...
Η Ελπίδα ότι μαζί θα πάμε την παράταξη ψηλά
Η Ελπίδα ότι μαζί θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα
Η Ελπίδα που σας ταιριάζει,
Η Ελπίδα που σας αξίζει,
Η Ελπίδα που παίρνω από σας, τους αγωνιστές της παράταξης
Και θέλω να την μεταδώσω παντού, σε όλους τους Έλληνες.
Θέτω υποψηφιότητα για την Προεδρία του Κόμματος
Για να κάνουμε ξανά τη Νέα Δημοκρατία την Ελπίδα της Ελλάδας,
ώστε μαζί να χτίσουμε την Ελλάδα της Ελπίδας.