Σήμερα έγινε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Αθηνών "Μακρυγιάννη", το καθιερωμένο μνημόσυνο στη μνήμη των περίπου 200 ανδρών της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων και της Πυροσβεστικής, που έπεσαν αντιστεκόμενοι στις επί μέρες επιθέσεις των ΕΛΑΣιτών, το Δεκέμβριο του 1944.
Για άλλη μια φορά, παρέστησαν εκατοντάδες απότρατοι αξιωματικοί, συγγενείς και απόγονοι των θυμμάτων, ενώ η επίσημη Πολιτεία έλαμψε δια της απουσίας της όπως κάνει άλλωστε τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη επιμέλεια. Αν και ήταν αναμενόμενο, πλην όμως διατηρούσαμε κάποιες ελπίδες ότι η υπό νέα ηγεσία ΝΔ θα έστελνε κάποιον εκπρόσωπό της, όπως είχε κάνει το 1997 ο νεοεκλεγείς Καραμανλής, που είχε στείλει τον βουλευτή Αν. Νεράντζη, εκπρόσωπος της νέας Νέας Δημοκρατίας δεν παρέστη στο μνημόσυνο. Κι έτσι, η θρησκευτική αυτή τελετή, έγινε για μια ακόμη φορά αντικείμενο εκμμετάλευσης από την Χρυσή Αυγή, που ήρθε μισή ώρα μετά την καθορισμένη ώρα, κραύγασε τα γνωστά συνθήματά της, και μετά αποχώρησε(!) αυτοϊκανοποιημένη προφανώς για τις "υπηρεσίες" που προσέφερε σε όσους χαρακτηρίζουν "γιορτές μίσους" τέτοιες τελετές. Φυσικά, δεν φταίει η Χρυσή Αυγή, που βρίσκει και τα κάνει. Στον Μελιγαλά, που το μνημόσυνο διοργανώνει ο δήμος και η Δήμαρχος, δεν τολμάει κανείς να εκμμεταλευτεί τίποτα. Αλλά στου Μακρυγιάννη η Πολιτεία, ακόμη και στην μορφή του Δήμου Αθηναίων, απουσιάζει. Φαντάζει μακρινή η εποχή που ο χώρος κατακλιζόταν από κόσμο, έστω και σε δύο διαφορετικές εκδηλώσεις, μιας και από τότε η Δεξιά στην Ελλάδα δεν μπορούσε να "τα βρει" ούτε σε ένα μνημόσυνο. Γι'αυτό και προηγείτο το μνημόσυνο που έκανε η ΕΠΕΝ και ακολουθούσε αυτό της ΝΔ.
Συγκινιτική η παρουσία του 99χρονου τελευταίου ζώντος πολεμιστή του Μακρυγιάννη, Μοίραρχου Θεοδωρόπουλου, που κατέθεσε στεφάνι και εξιστορούσε συγκινημένος το τι έγινε τότε. Το θαύμα του Μακρυγιάννη, το νέο Τολέδο, χάρη στο οποίο σήμερα είμαστε ελεύθεροι, κι όχι εργάτες για 80 ευρώ το μήνα.