Η μετάλλαξη, δηλαδή η αλλαγή προς το καλύτερο ή το χειρότερο είναι παντού δυνατή, γι’ αυτό το λόγο τελευταία συμβαίνει πολύ συχνά στην κοινωνία μας. Πολλές φορές η μετάλλαξη δεν είναι φυσιολογική, αλλά συμβαίνει να είναι κατευθυνόμενη ή προγραμματισμένη προς όφελος πάντα αυτών που την επιζητούν. Συμβαίνει όμως να έχει και θετικά αποτελέσματα όταν η δυναμική της είναι προς όφελος της κοινωνίας με τον όρο ότι η κοινωνία έχει ωριμάσει πολιτικά και αποτελεί τρόπο ζωής των πολιτών.
Επιδίωξη της τοπικής εξουσίας και της λαϊκής θέλησης είναι μέσα από την μετάλλαξη να παραχθεί μια νέα κοινωνία, αυτό όμως μπορεί να συμβεί μόνον αν τα προγράμματα της εξουσίας και οι επιθυμίες της κοινωνίας ταυτίζονται και φυσικά να υπάρχει πολιτικός πολιτισμός. Για να υπάρξει όμως πολιτικός πολιτισμός πρέπει τα πάντα να γίνονται με αίσθημα υψηλής ευθύνης, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς υποσχέσεις που δεν γίνονται πράξεις, με διαφάνεια και το κυριότερο, με την συναίνεση των πολιτών.
Τι συμβαίνει ή μάλλον τι συνέβη τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας; Υπάρχει αυτός ο πολιτικός πολιτισμός; Εφαρμόσθηκε στην πράξη; Ποια είναι τα αποτελέσματά του; Παρακάτω θα αναλύσουμε όσο γίνεται καλύτερα την περιπέτειά μας.
Στην Πάρο πάντα εκλέγονταν στο δημαρχιακό αξίωμα, πολίτες που δεν είχαν στο αίμα τους αυτό που λέμε «πολιτικό μικρόβιο», αλλά ήταν άτομα καθημερινά, που είχαν μεράκι και πάθος να προσφέρουν στα κοινά του τόπου τους. Η πρακτική αυτή, ξαφνικά μεταλλάχθηκε (άλλαξε) με την έλευση του Ραγκούση στην Πάρο. Η εμφάνιση του, ήταν καλά σχεδιασμένη από τον ίδιο και αποσκοπούσε μόνο στην δική του πολιτική ανέλιξη, ο πολιτικός πολιτισμός που περιγράψαμε πιο πάνω, είχε πάει περίπατο. Τελικά κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος και μάλιστα με μεγάλα ποσοστά. Στα προεκλογικά του σχέδια η Πάρος φάνταζε παραδεισένια και επειδή ο απλός λαός εντυπωσιάζετε με κάθε τι καινούργιο που του παρουσιάζεται ως άγνωστο και πρωτόγνωρο, πείσθηκε και τον στήριξε.
Κατά την διάρκεια της δημαρχίας του η μετάλλαξή του ήταν εμφανής, κανείς δεν είχε την δυνατότητα να τον δει, να του μιλήσει, το ρόλο αυτό τον είχαν αναλάβει έμμισθοι σύμβουλοι του, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τους πάντες, προς επίτευξη αυτού του σκοπού χρησιμοποίησε το νεοσύστατο τότε λιμενικό ταμείο, για την κατασκευή έργων πέραν των σκοπών του, τις περισσότερες φορές τα έργα αυτά εξυπηρετούσαν μόνο εν δυνάμει ψηφοφόρους του και όχι το κοινωνικό σύνολο. Αντίθετη άποψη στο συνδυασμό του, σχεδόν δεν υπήρχε άλλωστε είχε φροντίσει να εκλεγούν άτομα που ήταν φίλοι του, κουμπάροι του, μέχρι και η πεθερά του.
Για τους αντιπάλους του επεφύλασσε μεθόδους άγνωστες και αντίθετες στα ήθη της Πάρου, χρησιμοποίησε μία κατ’ εξοχήν εφημερίδα και από εκεί άρχισε τις επιθέσεις του, μετέτρεψε το Δημοτικό συμβούλιο σε λαϊκό δικαστήριο, χρησιμοποιώντας ως πληροφοριοδότη την παραπάνω εφημερίδα, προκειμένου να εξαφανίσει πολιτικά τον αντίπαλό του στις εκλογές του 2006, Λούη Κοντό, μετέπειτα επιτέθηκε στους διευθυντές των άλλων εφημερίδων, επειδή του ασκούσαν κριτική.
Αφού κατάφερε να «αποκοιμίσει» όλους όσους τον εμπιστεύθηκαν, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και εγκατέλειψε την Πάρο, οι δε παριανοί έμαθαν για την «απόδραση» του, από την τηλεόραση και όπως τελευταίως ανέφερε το έκανε για το καλό της Πάρου και της χώρας μας. Μετά από αυτό το σοκ, οι παριανοί δείχνουν αποστασιοποιημένοι από τα κοινά, η ανάληψη της δημαρχίας από τον Βλαχογιάννη δεν κατόρθωσε να μεταβάλλει τα πράγματα, παρά την άποψή μου ότι ο Βλαχογιάννης είναι καλό και έντιμο άτομο, δεν έπεισε γιατί κουβαλάει μαζί του την μετάλλαξη Ραγκούση.
Το αύριο φαντάζει ζοφερό για την Πάρο, οι επίγονοι «σφάζονται» για την δημαρχία, οι ανοιχτές επιστολές δημιουργούν σύγχυση, η απραξία, οι αγκυλώσεις, η αναξιοπιστία, τα ιδιοτελή συμφέροντα κάθε άλλο παρά πολιτικό πολιτισμό προϊδεάζουν.
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα, η κοινωνική μετάλλαξη που μας έταξαν κάποιοι δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, απλά εδραίωσε τη μωροφιλοδοξία κάποιων, που πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν «γαλίφηδες στη θέση του χαλίφη» μέσα από ανίερες συμμαχίες, τουλάχιστον αυτό διακρίνεται τις τελευταίες ημέρες από αυτά που βλέπουμε, διαβάζουμε και ακούμε, σε μερικές περιπτώσεις δε, το χρήμα ρέει αφθονο.
Για τον απλό πολίτη η Πάρος χρειάζεται δήμαρχο και όχι πολιτικό.
ΠΗΓΗ:
