(έρευνα του ΜΦ – απάντηση στη σειρά “τα φοβερά ντοκουμέντα” της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ”)
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ HARLING
Η S.O.E Καΐρου στις 25 Σεπτεμβρίου 1942 βγάζει διαταγή επιχείρησης με την κωδική ονομασία «HARLING». Δεν την παραθέτουμε εδώ (είναι 3 σελίδες), αλλά εν ολίγοις μιλάει για τη σημασία αποκοπής του ανεφοδιασμού του Άξονα από την ηπειρωτική Ελλάδα λόγω Ελ Αλαμέιν. Υπάρχουν κάποιες ανακρίβειες ως προς τον αριθμό των ανταρτών, που απλά επιβεβαιώνει τις αντικρουόμενες πληροφορίες της SOE.
Οι Βρετανοί καταδρομείς οργανώθηκαν σε τρεις 4μελείς ομάδες που η κάθε μία είχε εξοπλισμό ώστε να μπορέσει αν χρειαστεί να δράσει ανεξάρτητα.
Εν τω μεταξύ οι Έλληνες πράκτορες των βρετανών στην Αθήνα (Προμηθεύς ΙΙ), ειδοποιήθηκαν από τις 4 Σεπτεμβρίου για την ενέργεια και ήρθαν σε επαφή με το Ζέρβα ο οποίος συμφώνησε να υποστηρίξει τη Βρετανική ομάδα καταδρομών.
Τέλος πάντων αφού έγινε μπέρδεμα με την αποκρυπτογράφηση του χωριού Σακαρέτσι που ορίστηκε ως τόπος ρίψης των αλεξιπτωτιστών οι ίδιοι πράκτορες ειδοποίησαν τη S.O.E ότι: «Εις την περιοχή εκείνη της Γκιώνας βρίσκεται κάποιος «ταγματάρχης Άρης» με μια ομάδα από 30 άνδρες όχι καλά οπλισμένοι και με υποδιοικητή τον Καραλίβανο»
Η πρώτη ομάδα είχε επικεφαλής τον Έντυ Μάγιερς (μόνιμος αντισυνταγματάρχης μηχανικού), η δεύτερη τον Κρίστοφερ ή Κρις Μόνταγκιου Γουντχάουζ (έφεδρος ταγματάρχης πυροβολικού) και η Τρίτη τον Τζων Κουκ (μόνιμος ταγματάρχης καταδρομών) στην οποία συμμετείχε ο μοναδικός Έλληνας, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού Θεμιστοκλής (Θέμης) Μαρίνος.
Μια παρένθεση: Η τρίτη ομάδα αφού έριξε με αλεξίπτωτα τα φορτία των υλικών της στην περιοχή της πρώτης ομάδας γύρισε στην Αίγυπτο και επέστρεψε πάλι στις 27 Οκτωβρίου, όπου στις 28 έπεσε συμπτωματικά στην ομάδα του «Νικηφόρου» (Ανθυπίλαρχος Δημητρίου Δημήτριος, ο συγγραφέας του βιβλίου που δίδεται με την εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”) και αυτός τους οδήγησε στον Βελουχιώτη…
Τις 2 πρώτες ομάδες θα τις βοηθήσουν άτομα του «Ελληνικού Απελευθερωτικού Στρατού» δηλαδή του μετέπειτα «5/42 Συντάγματος Δημητρίου Ψαρρού» αλλά και ο Γιάννης Τσιγάντες (Μίδας 614). Τους 2 μεγάλους άντρες (Ψαρρός, Τσιγάντες) οι κομμουνιστές τον πρώτο τον σκότωσαν, και για τον δεύτερο μετά το θάνατο του ύστερα από συμπλοκή με Ιταλούς έβγαλαν ανακοίνωση : «πέθανε ο προδότης».
Όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια ο Άρης Βελουχιώτης απέφευγε επί 1 μήνα (!) να συναντηθεί με τους καταδρομείς γιατί αυτή ήταν η θέση του κόμματος (όχι πολλά πάρε δώσε κατά του εχθρού!). Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης; Θα τα δείτε παρακάτω…
Λοιπόν ο Γουντχάουζ μαζί με τον Ανδρέα Μήταλα και τον Γεώργιο Ντούρο συναντήθηκε στην Άμφισσα στις 3 Οκτωβρίου 1942 με το μέλος της «Παλιάς Κεντρικής Επιτροπής» του ΚΚΕ και υπεύθυνου του ΕΑΜ Φωκίδας δημοσιογράφο Νίκο Καρβούνη. Αυτός χρησιμοποίησε πολλούς χωρικούς και βοσκούς ως «ταχυδρόμους» για να υπάρξει επαφή με τον Άρη. Όλες όμως οι προσπάθειες… ΤΖΙΦΟΣ!
Ο συγγραφέας Χένρυ Μολ στο βιβλίο του «Πως σώθηκε η Ελλάς το 1944» γράφει : «…Αλλά ο Βελουχιώτης δεν απάντησε καν στα επανειλημμένα μηνύματα που του έστειλε ο Βρετανός (Μάγιερς) με διάφορους βοσκούς οι οποίοι ήξεραν τα λημέρια του…»
Επί 1 ολόκληρο μήνα ο Μάγιερς ψάχνει τον «ταγματάρχη» Άρη. Τέτοιος ηρωισμός! Ο Βελουχιώτης γνωρίζει πολύ καλά από τις οργανώσεις του ΕΑΜ στα χωριά της Στερεάς την άφιξη των καταδρομέων, αλλά και ότι τον ψάχνουν και για αυτό γυρίζει στην περιοχή της Ευρυτανίας. Ο λόγος αυτής της συμπεριφοράς οφείλεται στην εντολή που είχε πάρει από την κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ (ΚΚΕ) προκειμένου να μη συνεργαστεί σε επιχειρήσεις τέτοιας κλίμακας με τους Βρετανούς και να αποφύγει την αντιπαράθεση με τον εχθρό..!
Αυτό φυσικά δεν είναι αυθαίρετο, όλοι γνωρίζουμε ότι ΤΕΛΙΚΑ ο Βελουχιώτης αναγκάστηκε και ενήργησε παρά τις εντολές του κόμματος, ότι απολογήθηκε μετά για αυτό.
Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ; Στο τρίτο μέρος του αφιερώματος…
ΠΗΓΗ: blackblogofcommunism.com