Ο Γ. Παπανδρέου συνεχίζει να κομπάζει στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ότι μας έσωσε από την πτώχευση. Πώς είναι δυνατόν ένας λαός να πιστεύσει ότι «σώθηκε», όταν βλέπει ότι το δημόσιο χρέος καθημερινώς αυξάνει και σε τρία έτη, από 110% του ΑΕΠ, που ήταν, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία, θα φθάσει, κατά τους υπολογισμούς όλων, στο 165% του ΑΕΠ; Στην πραγματικότητα, βέβαια, θα είναι πολύ μεγαλύτερο, δεδομένου ότι δια της υφέσεως της οικονομίας μας, μειούται το ΑΕΠ και επομένως το ποσοστό του χρέους, σε σχέση με αυτό, θα αυξηθεί.Και πώς είναι δυνατόν να πιστεύσουν οι Έλληνες ότι «σώθηκαν», αφού το εισόδημα των περισσοτέρων μειώθηκε κατά 30 έως 50%, ενώ σημαντικό μέρος των εργαζομένων έχει μείνει άνεργο και αντιμετωπίζει το φάσμα της πείνης; Η κυβέρνηση περιόρισε μισθούς και συντάξεις. Τον ίδιο χρόνο όμως διέθεσε ποσό 84 εκατομμυρίων ευρώ, για να ικανοποιήσει τους λιμενεργάτες συνδικαλιστές του Πειραιώς, προκειμένου να αποδεχθούν την COSCO. Συνεχίζει δε τις σπατάλες σε πολλούς τομείς.
Ο πρωθυπουργός της χώρας πλήρωσε 7.500 ευρώ για να διανυκτερεύσει σε σουίτα ξενοδοχείου της Ν. Υόρκης μία μόνο βραδιά. Έχει προσληφθεί στρατιά συμβούλων, που ασφαλώς μισθοδοτούνται. Πληρώνονται αποζημιώσεις στους βουλευτές, που μετέχουν στις Εξεταστικές Επιτροπές, αν και η συμμετοχή τούτων εις αυτές είναι μέρος των κυρίων καθηκόντων τους. Μετακινούνται υπουργοί με πολυδάπανη συνοδεία. Και γενικώς το κράτος, ενώ αξιώνει από τους πολίτες αιματηρές στερήσεις, εξακολουθεί την κακή διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Αρκεί να αναδράμει κανείς στα γεγονότα της τελευταίας τριετίας, για να αντιληφθεί πώς και γιατί εφθάσαμε στην σημερινή εξαθλίωση. Προηγήθηκε η συμφωνία Ελλάδος και Ρωσίας για τη μεταφορά του αερίου της τελευταίας, που ενόχλησε σφοδρώς τους Αμερικανούς. Επακολούθησε η απόφαση της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, δια της οποίας αποκλείσθηκε η πρόσκληση των Σκοπίων να γίνουν μέλος της Συμμαχίας, κατόπιν σχετικού διαβήματος του Έλληνος πρωθυπουργού. Δια της αποφάσεως αυτής διαψεύσθηκε ο κ. Μπους, που είχε προαναγγείλει την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, τόσο κατά την αναχώρησή του από τις Η.Π.Α., όσο και αμέσως μετά την άφιξή του στο Βουκουρέστι.
Οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, κατά τη συνήθειά τους, δε συγχωρούν προσβολές και μειώσεις. Το θέρος του 2007, υπό περίεργες συνθήκες, πυρπολήθηκε η Ελλάδα με φωτιές, που άναψαν συγχρόνως σε πολλές περιφέρειές της, τις πρώτες νυκτερινές ώρες και υπό άπνοια. Καταστράφηκαν πολλές περιοχές της Πελοποννήσου, όπου υπήρξαν και περί τα 70 ανθρώπινα θύματα.
Παρά ταύτα και ενώ αναμενόταν η ήττα της Ν. Δημοκρατίας από τους πολιτικούς αντιπάλους της, ο ελληνικός λαός, με το αισθητήριό του, αντιλήφθηκε τα επιδιωκόμενα και έδωσε τη νίκη στον Κ. Καραμανλή. Όμως το Δεκέμβριο του επομένου έτους, με αφορμή τον θάνατο ενός μαθητή από εξοστρακισμό βλήματος όπλου ενός αστυνομικού, πυρπολήθηκε το κέντρο των Αθηνών.
Από την άνοιξη του 2009 είχε καταστεί σαφές ότι επιδιώκετο η ανατροπή της κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, δια παντός τρόπου, ίσως δε και δια της Βουλής. Επακολούθησε διάλυση αυτής και προκήρυξη πρόωρων εκλογών, με σχεδόν βεβαιότητα για την ήττα του τότε κυβερνώντος κόμματος.
Τα ΜΜΕ στην πλειονότητά τους ανέλαβαν την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, λησμονήσαντα όσα κατά καιρούς έλεγαν κατά του αρχηγού του. Ανεδείχθη νικητής το «κίνημα» τούτο. Αλλά ο αρχηγός του, από τις πρώτες ημέρες, δήλωσε στο εξωτερικό, ότι οι προκάτοχοί του παραποιούσαν τα στοιχεία της οικονομίας, η οποία είχε περιέλθει στα πρόθυρα της πτωχεύσεως.
Το κράτος είναι η μεγαλυτέρα επιχείρηση μιας χώρας. Αν ο διευθύνων σύμβουλος μίας οιασδήποτε άλλης επιχειρήσεως κατηγορούσε αυτή στο εξωτερικό, γνωρίζων ότι πρόκειται να απευθυνθεί στις αγορές για δανεισμό, θα τον ανέμενε άμεση καθαίρεση και επαγγελματικός θάνατος. Όμως ο Γ. Παπανδρέου, εμφανίσθηκε από όλα τα ΜΜΕ της Ευρώπης και των Η.Π.Α. ως «σωτήρας» της πατρίδος του.
Και ενώ είχε δηλώσει, ότι ουδέποτε η χώρα θα απευθυνθεί στο Δ.Ν.Τ., διότι όπου αυτό αναμείχθηκε ακολούθησε ύφεση και οικονομική καταστροφή, εν τούτοις άρχισε αμέσως διαβουλεύσεις συνάψεως δανείου με τον πρόεδρο του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος Καν, αν και συνέχισε να λέει στον ελληνικό λαό, ότι θα αντιμετωπίσουμε μόνοι το χρέος και δεν έχουμε ανάγκη βοηθείας κανενός.
Στο μεταξύ τα εξυπηρετούντα την προπαγάνδα ορισμένων κέντρων εξουσίας ΜΜΕ της Ευρώπης και των Η.Π.Α., διακήρυσσαν ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Όμως τα χρέη αυτής δεν είναι περισσότερα των 400 δις ευρώ, όταν οι Η.Π.Α. έχουν χρέος 13,5 τρις ευρώ. Αν γίνει διαίρεση του δημοσίου χρέους Ελλάδος και Η.Π.Α. δια του αριθμού των κατοίκων τους, κάθε Αμερικανός οφείλει πολύ περισσότερα από τον Έλληνα πολίτη. Εξάλλου η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία, έχουν χρέος πολύ μεγαλύτερο της Ελλάδος εν σχέσει με το ΑΕΠ τούτων. Αλλά δεν θεωρούνται ότι κινδυνεύουν να πτωχεύσουν.
Στο βιβλίο με τίτλο: «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του Τζων Πέρκινς, περιγράφεται ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. στα οικονομικά προβλήματα πολλών χωρών του κόσμου και ιδιαίτερα σε χώρες στρατηγικά σημαντικές για τις Η.Π.Α.
Μέσω της υπερχρεώσεως αυτών και δια της οικονομικής και πολιτικής εξαρτήσεώς τους από δάνεια του Δ.Ν.Τ., οι «οικονομικοί δολοφόνοι» διασφαλίζουν τα αμερικανικά συμφέροντα, από οιονδήποτε «ασυμβίβαστο» ή «ιδεαλιστή» ή «τρελλό» κυβερνήτη, που δεν θα δεχθεί λύσεις, προσφερόμενες από αμερικανικές εταιρείες, προκειμένου να κερδίσουν συμβόλαια αγοράς επιχειρήσεων, ώστε να εκμεταλλευτούν προνομιακά και ασύδοτα, τον πλούτο της οικείας χώρας.
Η μέθοδος είναι πάγια. Η παγκόσμια τράπεζα χορηγεί πλουσιοπάροχα δάνεια, εν γνώσει του ότι δεν είναι δυνατή η αποπληρωμή τους. Σε λίγα χρόνια τα δάνεια αυτά έχουν καταστήσει τη χώρα όμηρο των διεθνών οικονομικών κύκλων και του Δ.Ν.Τ. Η παγκόσμια τράπεζα επιβάλει αυστηρά μέτρα, που προκαλούν την ύφεση και μεγαλύτερη πενία. Ακολουθούν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Και λίγο πριν την πλήρη οικονομική κατάρρευση, οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες αγοράζουν σε τιμές ευκαιρίας τις δημόσιες επιχειρήσεις. Μήπως μας θυμίζουν όλα αυτά, τα συμβαίνοντα σήμερα στην Ελλάδα;
Το ερώτημα είναι πώς επέτρεψαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ την κυκλοφορία του βιβλίου τούτου και την επιβίωση του συγγραφέως του. Η απάντηση, ότι μπορεί να συνεχίζει την αποστολή του και την παροχή των υπηρεσιών του από άλλη σκοπιά, δεν είναι πειστική. Πάντως εντυπωσιάζει το περιεχόμενο του βιβλίου τούτου, λόγω της μεγάλης συμπτώσεως των συμβαινόντων στην Ελλάδα και των περιγραφών, που γίνονται εις αυτό.
Εχει διατυπωθεί στο διαδίκτυο το ερώτημα: πώς γίνεται να ταυτίζονται τόσο πολύ οι απόψεις ορισμένων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων με αυτές των κερδοσκοπικών κύκλων της διεθνούς αγοράς. Διατυπούται ακόμη η εκδοχή ότι ίσως είμεθα προ του μεγαλυτέρου παιγνίου χρηματιστικής κυβείας, που στήνεται από την εποχή των δανείων υψηλού ρίσκου στις Η.Π.Α. Για το σκοπό αυτό, οι διαχειριστές των κεφαλαίων πιέζουν να προχωρήσει τάχιστα η μεταφορά των αρμοδιοτήτων άσκησης της δημοσιονομικής και γενικά της οικονομικής πολιτικής των κρατών μελών στα όργανα της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Και να αρχίσει άμεσα η έκδοση κοινού ομολόγου, που θα αντικαταστήσει αυτά, που εκδίδει τώρα κάθε κράτος μέλος.
Το γιατί οι επενδυτές λατρεύουν την ιδέα των κοινών ομολόγων, εξήγησε ένας ανώνυμος τραπεζίτης στους Financial Times (16/1). Συγκεκριμένως είπε: «Οι επενδυτές λατρεύουν αυτά τα ομόλογα γιατί προσφέρουν την ασφάλεια ενός τριπλού Α στην πιστοληπτική ικανότητα, ενώ την ίδια ώρα παρέχουν κάτι το επιπλέον στο επιτόκιο πάνω από τα γερμανικά ομόλογα».
Το κοινό ομόλογο της Ευρωζώνης θα κληθεί να καλύψει, όχι μόνον τις τεράστιες χρηματοδοτικές ανάγκες των κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και του μηχανισμού στήριξης. Υπολογίζεται, ότι με την Πορτογαλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Ιταλία ως άμεσες υποψήφιες χώρες για τον μηχανισμό στήριξης το Ε.Τ.Χ.Σ. θα χρειασθεί γύρω στα 2 τρις ευρώ για να μπορεί να παρέμβει σ΄ αυτές. Δηλαδή θα χρειασθεί πάνω από το 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, για χρηματοδότηση, την οποία βέβαια καμία αγορά δεν πρόκειται να παράσχει χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις.
Αυτοί που προσπαθούν να κατευθύνουν την εξέλιξη της οικονομικής κρίσεως, εκπλήσσονται διότι η ύφεση, αντί της πτώσεως των τιμών επέφερε άνοδο του πληθωρισμού και ανησυχούν ιδιαιτέρως για την αύξηση της τιμής των αγαθών διατροφής, που έδωσε και την αφορμή των ταραχών της Τυνησίας και της Αιγύπτου.
Τέλος, στο διαδίκτυο, μεταξύ άλλων, έχουν διατυπωθεί και τα εξής κρίσιμα ερωτήματα: Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13,5 τρις ευρώ που χρωστάν οι Η.Π.Α., τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία κ.λπ., αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς; Και ακόμα: Πώς γίνεται, ολόκληρος ο πληθυσμός της γης να χρωστάει το 98% των χρημάτων του και ποίοι έχουν τόσα πολλά χρήματα ώστε να αντέχουν να δανείσουν τόσα κεφάλαια; Μήπως τα δάνεια αυτά είναι ένας τρόπος για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ειδικώς για τον έλεγχο της χώρας μας, πολλοί πιστεύουν ότι χρησιμοποιούνται επιπλέον, τόσο η Τουρκία όσο και τα Σκόπια, με τις εκάστοτε υποβολιμαίες βλέψεις τους.
Ο πρωθυπουργός της χώρας πλήρωσε 7.500 ευρώ για να διανυκτερεύσει σε σουίτα ξενοδοχείου της Ν. Υόρκης μία μόνο βραδιά. Έχει προσληφθεί στρατιά συμβούλων, που ασφαλώς μισθοδοτούνται. Πληρώνονται αποζημιώσεις στους βουλευτές, που μετέχουν στις Εξεταστικές Επιτροπές, αν και η συμμετοχή τούτων εις αυτές είναι μέρος των κυρίων καθηκόντων τους. Μετακινούνται υπουργοί με πολυδάπανη συνοδεία. Και γενικώς το κράτος, ενώ αξιώνει από τους πολίτες αιματηρές στερήσεις, εξακολουθεί την κακή διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Αρκεί να αναδράμει κανείς στα γεγονότα της τελευταίας τριετίας, για να αντιληφθεί πώς και γιατί εφθάσαμε στην σημερινή εξαθλίωση. Προηγήθηκε η συμφωνία Ελλάδος και Ρωσίας για τη μεταφορά του αερίου της τελευταίας, που ενόχλησε σφοδρώς τους Αμερικανούς. Επακολούθησε η απόφαση της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, δια της οποίας αποκλείσθηκε η πρόσκληση των Σκοπίων να γίνουν μέλος της Συμμαχίας, κατόπιν σχετικού διαβήματος του Έλληνος πρωθυπουργού. Δια της αποφάσεως αυτής διαψεύσθηκε ο κ. Μπους, που είχε προαναγγείλει την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, τόσο κατά την αναχώρησή του από τις Η.Π.Α., όσο και αμέσως μετά την άφιξή του στο Βουκουρέστι.
Οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, κατά τη συνήθειά τους, δε συγχωρούν προσβολές και μειώσεις. Το θέρος του 2007, υπό περίεργες συνθήκες, πυρπολήθηκε η Ελλάδα με φωτιές, που άναψαν συγχρόνως σε πολλές περιφέρειές της, τις πρώτες νυκτερινές ώρες και υπό άπνοια. Καταστράφηκαν πολλές περιοχές της Πελοποννήσου, όπου υπήρξαν και περί τα 70 ανθρώπινα θύματα.
Παρά ταύτα και ενώ αναμενόταν η ήττα της Ν. Δημοκρατίας από τους πολιτικούς αντιπάλους της, ο ελληνικός λαός, με το αισθητήριό του, αντιλήφθηκε τα επιδιωκόμενα και έδωσε τη νίκη στον Κ. Καραμανλή. Όμως το Δεκέμβριο του επομένου έτους, με αφορμή τον θάνατο ενός μαθητή από εξοστρακισμό βλήματος όπλου ενός αστυνομικού, πυρπολήθηκε το κέντρο των Αθηνών.
Από την άνοιξη του 2009 είχε καταστεί σαφές ότι επιδιώκετο η ανατροπή της κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, δια παντός τρόπου, ίσως δε και δια της Βουλής. Επακολούθησε διάλυση αυτής και προκήρυξη πρόωρων εκλογών, με σχεδόν βεβαιότητα για την ήττα του τότε κυβερνώντος κόμματος.
Τα ΜΜΕ στην πλειονότητά τους ανέλαβαν την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, λησμονήσαντα όσα κατά καιρούς έλεγαν κατά του αρχηγού του. Ανεδείχθη νικητής το «κίνημα» τούτο. Αλλά ο αρχηγός του, από τις πρώτες ημέρες, δήλωσε στο εξωτερικό, ότι οι προκάτοχοί του παραποιούσαν τα στοιχεία της οικονομίας, η οποία είχε περιέλθει στα πρόθυρα της πτωχεύσεως.
Το κράτος είναι η μεγαλυτέρα επιχείρηση μιας χώρας. Αν ο διευθύνων σύμβουλος μίας οιασδήποτε άλλης επιχειρήσεως κατηγορούσε αυτή στο εξωτερικό, γνωρίζων ότι πρόκειται να απευθυνθεί στις αγορές για δανεισμό, θα τον ανέμενε άμεση καθαίρεση και επαγγελματικός θάνατος. Όμως ο Γ. Παπανδρέου, εμφανίσθηκε από όλα τα ΜΜΕ της Ευρώπης και των Η.Π.Α. ως «σωτήρας» της πατρίδος του.
Και ενώ είχε δηλώσει, ότι ουδέποτε η χώρα θα απευθυνθεί στο Δ.Ν.Τ., διότι όπου αυτό αναμείχθηκε ακολούθησε ύφεση και οικονομική καταστροφή, εν τούτοις άρχισε αμέσως διαβουλεύσεις συνάψεως δανείου με τον πρόεδρο του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος Καν, αν και συνέχισε να λέει στον ελληνικό λαό, ότι θα αντιμετωπίσουμε μόνοι το χρέος και δεν έχουμε ανάγκη βοηθείας κανενός.
Στο μεταξύ τα εξυπηρετούντα την προπαγάνδα ορισμένων κέντρων εξουσίας ΜΜΕ της Ευρώπης και των Η.Π.Α., διακήρυσσαν ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Όμως τα χρέη αυτής δεν είναι περισσότερα των 400 δις ευρώ, όταν οι Η.Π.Α. έχουν χρέος 13,5 τρις ευρώ. Αν γίνει διαίρεση του δημοσίου χρέους Ελλάδος και Η.Π.Α. δια του αριθμού των κατοίκων τους, κάθε Αμερικανός οφείλει πολύ περισσότερα από τον Έλληνα πολίτη. Εξάλλου η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία, έχουν χρέος πολύ μεγαλύτερο της Ελλάδος εν σχέσει με το ΑΕΠ τούτων. Αλλά δεν θεωρούνται ότι κινδυνεύουν να πτωχεύσουν.
Στο βιβλίο με τίτλο: «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του Τζων Πέρκινς, περιγράφεται ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. στα οικονομικά προβλήματα πολλών χωρών του κόσμου και ιδιαίτερα σε χώρες στρατηγικά σημαντικές για τις Η.Π.Α.
Μέσω της υπερχρεώσεως αυτών και δια της οικονομικής και πολιτικής εξαρτήσεώς τους από δάνεια του Δ.Ν.Τ., οι «οικονομικοί δολοφόνοι» διασφαλίζουν τα αμερικανικά συμφέροντα, από οιονδήποτε «ασυμβίβαστο» ή «ιδεαλιστή» ή «τρελλό» κυβερνήτη, που δεν θα δεχθεί λύσεις, προσφερόμενες από αμερικανικές εταιρείες, προκειμένου να κερδίσουν συμβόλαια αγοράς επιχειρήσεων, ώστε να εκμεταλλευτούν προνομιακά και ασύδοτα, τον πλούτο της οικείας χώρας.
Η μέθοδος είναι πάγια. Η παγκόσμια τράπεζα χορηγεί πλουσιοπάροχα δάνεια, εν γνώσει του ότι δεν είναι δυνατή η αποπληρωμή τους. Σε λίγα χρόνια τα δάνεια αυτά έχουν καταστήσει τη χώρα όμηρο των διεθνών οικονομικών κύκλων και του Δ.Ν.Τ. Η παγκόσμια τράπεζα επιβάλει αυστηρά μέτρα, που προκαλούν την ύφεση και μεγαλύτερη πενία. Ακολουθούν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Και λίγο πριν την πλήρη οικονομική κατάρρευση, οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες αγοράζουν σε τιμές ευκαιρίας τις δημόσιες επιχειρήσεις. Μήπως μας θυμίζουν όλα αυτά, τα συμβαίνοντα σήμερα στην Ελλάδα;
Το ερώτημα είναι πώς επέτρεψαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ την κυκλοφορία του βιβλίου τούτου και την επιβίωση του συγγραφέως του. Η απάντηση, ότι μπορεί να συνεχίζει την αποστολή του και την παροχή των υπηρεσιών του από άλλη σκοπιά, δεν είναι πειστική. Πάντως εντυπωσιάζει το περιεχόμενο του βιβλίου τούτου, λόγω της μεγάλης συμπτώσεως των συμβαινόντων στην Ελλάδα και των περιγραφών, που γίνονται εις αυτό.
Εχει διατυπωθεί στο διαδίκτυο το ερώτημα: πώς γίνεται να ταυτίζονται τόσο πολύ οι απόψεις ορισμένων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων με αυτές των κερδοσκοπικών κύκλων της διεθνούς αγοράς. Διατυπούται ακόμη η εκδοχή ότι ίσως είμεθα προ του μεγαλυτέρου παιγνίου χρηματιστικής κυβείας, που στήνεται από την εποχή των δανείων υψηλού ρίσκου στις Η.Π.Α. Για το σκοπό αυτό, οι διαχειριστές των κεφαλαίων πιέζουν να προχωρήσει τάχιστα η μεταφορά των αρμοδιοτήτων άσκησης της δημοσιονομικής και γενικά της οικονομικής πολιτικής των κρατών μελών στα όργανα της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Και να αρχίσει άμεσα η έκδοση κοινού ομολόγου, που θα αντικαταστήσει αυτά, που εκδίδει τώρα κάθε κράτος μέλος.
Το γιατί οι επενδυτές λατρεύουν την ιδέα των κοινών ομολόγων, εξήγησε ένας ανώνυμος τραπεζίτης στους Financial Times (16/1). Συγκεκριμένως είπε: «Οι επενδυτές λατρεύουν αυτά τα ομόλογα γιατί προσφέρουν την ασφάλεια ενός τριπλού Α στην πιστοληπτική ικανότητα, ενώ την ίδια ώρα παρέχουν κάτι το επιπλέον στο επιτόκιο πάνω από τα γερμανικά ομόλογα».
Το κοινό ομόλογο της Ευρωζώνης θα κληθεί να καλύψει, όχι μόνον τις τεράστιες χρηματοδοτικές ανάγκες των κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και του μηχανισμού στήριξης. Υπολογίζεται, ότι με την Πορτογαλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Ιταλία ως άμεσες υποψήφιες χώρες για τον μηχανισμό στήριξης το Ε.Τ.Χ.Σ. θα χρειασθεί γύρω στα 2 τρις ευρώ για να μπορεί να παρέμβει σ΄ αυτές. Δηλαδή θα χρειασθεί πάνω από το 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, για χρηματοδότηση, την οποία βέβαια καμία αγορά δεν πρόκειται να παράσχει χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις.
Αυτοί που προσπαθούν να κατευθύνουν την εξέλιξη της οικονομικής κρίσεως, εκπλήσσονται διότι η ύφεση, αντί της πτώσεως των τιμών επέφερε άνοδο του πληθωρισμού και ανησυχούν ιδιαιτέρως για την αύξηση της τιμής των αγαθών διατροφής, που έδωσε και την αφορμή των ταραχών της Τυνησίας και της Αιγύπτου.
Τέλος, στο διαδίκτυο, μεταξύ άλλων, έχουν διατυπωθεί και τα εξής κρίσιμα ερωτήματα: Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13,5 τρις ευρώ που χρωστάν οι Η.Π.Α., τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία κ.λπ., αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς; Και ακόμα: Πώς γίνεται, ολόκληρος ο πληθυσμός της γης να χρωστάει το 98% των χρημάτων του και ποίοι έχουν τόσα πολλά χρήματα ώστε να αντέχουν να δανείσουν τόσα κεφάλαια; Μήπως τα δάνεια αυτά είναι ένας τρόπος για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ειδικώς για τον έλεγχο της χώρας μας, πολλοί πιστεύουν ότι χρησιμοποιούνται επιπλέον, τόσο η Τουρκία όσο και τα Σκόπια, με τις εκάστοτε υποβολιμαίες βλέψεις τους.