«Αρκετές φορές έχουν αναδειχθεί προχειρότητες και επικίνδυνοι πειραματισμοί της κυβέρνησης στον κρίσιμο τομέα της φορολογικής πολιτικής. Τα δημόσια έσοδα που προκύπτουν από τις φορολογικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, πρέπει να αποτελούν σταθερό και διαρκή στόχο του Υπουργείου Οικονομικών.
Τα εργαλεία για την επίτευξη των πιο πάνω στόχων, πρέπει να είναι συγκεκριμένα και να κινούνται σε ένα ευδιάκριτο και διαφανές πλαίσιο κανόνων, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται το μέγιστο όφελος απόδοσης φορολογικών εσόδων και να ικανοποιείται ταυτόχρονα το αίσθημα φορολογικής δικαιοσύνης.
Η γενική, αόριστη και ασαφής διάταξη του άρθρου 17 του Ν.3842/2010, βάσει της οποίας παραχωρείται το δικαίωμα διενέργειας ελέγχου προς έκδοση φορολογικού πιστοποιητικού σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες, σε συνδυασμό με το άρθρο 10 του προσχεδίου του φορολογικού Νόμου, βάσει του οποίου περιορίζεται η δυνατότητα διενέργειας ελέγχων από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Δημοσίου, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και γκρίζες ζώνες στο φορολογικό σύστημα της χώρας μας.
Η διασφάλιση των φορολογικών εσόδων αποτελεί μία πολύ σοβαρή υπόθεση στην οποία δεν χωρούν ούτε πειραματισμοί ούτε ενδεχόμενες σκοπιμότητες.
Τα φορολογικά έσοδα σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο δεν πρέπει να αφεθούν στον απόλυτο και μόνο έλεγχο και δικαιοδοσία των ιδιωτικών ελεγκτικών εταιριών, οι οποίες παρέχουν ταυτόχρονα και λογιστική - φορολογική επίβλεψη. Αντίθετα, η διενέργεια έλεγχων των οικονομικών καταστάσεων και των φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων, από ελεγκτικές εταιρίες στα πλαίσια των καθηκόντων τους, θα πρέπει να λειτουργούν ταυτόχρονα και συμπληρωματικά προς το φορολογικό έλεγχο του Δημοσίου, ως μία επιπλέον ασφαλιστική δικλίδα για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου»
Η γενική, αόριστη και ασαφής διάταξη του άρθρου 17 του Ν.3842/2010, βάσει της οποίας παραχωρείται το δικαίωμα διενέργειας ελέγχου προς έκδοση φορολογικού πιστοποιητικού σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες, σε συνδυασμό με το άρθρο 10 του προσχεδίου του φορολογικού Νόμου, βάσει του οποίου περιορίζεται η δυνατότητα διενέργειας ελέγχων από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Δημοσίου, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και γκρίζες ζώνες στο φορολογικό σύστημα της χώρας μας.
Η διασφάλιση των φορολογικών εσόδων αποτελεί μία πολύ σοβαρή υπόθεση στην οποία δεν χωρούν ούτε πειραματισμοί ούτε ενδεχόμενες σκοπιμότητες.
Τα φορολογικά έσοδα σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο δεν πρέπει να αφεθούν στον απόλυτο και μόνο έλεγχο και δικαιοδοσία των ιδιωτικών ελεγκτικών εταιριών, οι οποίες παρέχουν ταυτόχρονα και λογιστική - φορολογική επίβλεψη. Αντίθετα, η διενέργεια έλεγχων των οικονομικών καταστάσεων και των φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων, από ελεγκτικές εταιρίες στα πλαίσια των καθηκόντων τους, θα πρέπει να λειτουργούν ταυτόχρονα και συμπληρωματικά προς το φορολογικό έλεγχο του Δημοσίου, ως μία επιπλέον ασφαλιστική δικλίδα για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου»