Το Σαββατοκύριακο ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της Λιβύης και έχω την εντύπωση ότι πολύς κόσμος... ακόμα και κυβερνήσεις(!) δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει στην Λιβύη!Δοκίμασα αυτές τις μέρες να παρακολουθήσω δελτία ειδήσεων σε διάφορα ΜΜΕ μήπως και βγάλω άκρη.
Η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι “κάποιος” ήθελε να ρίξει τον Καντάφι, ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς και λόγω συμμαχιών και συμφερόντων ακολούθησαν διάφορα κράτη χωρίς πραγματικά να ξέρουν το γιατί.
Στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ όπου όλοι περίμεναν την Ρωσία ή την Κίνα να βάλουν veto... δεν το τόλμησε κανείς!
Έτσι, με το ΟΚ του συμβουλίου ασφαλείας, ξεκίνησε αυτό που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως “ο πόλεμος του Σαρκοζί”.
Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι κάτι κρύβεται πίσω από την σπουδή αλλά και την εμμονή των Γάλλων κατά του Καντάφι.
Ίσως να είναι τα πετρέλαια...
Ίσως πάλι να είναι το ότι έχουν μείνει εκτός έργων στην Λιβύη οι Γαλλικές εταιρίες...
Ίσως όμως και να υπάρχουν λόγοι τους οποίους δεν γνωρίζουμε...
Το σίγουρο είναι ότι οι Γάλλοι βιάστηκαν και αναγκαστικά οι σύμμαχοι και φίλοι τους ακολούθησαν.
Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσει τρις... άρχισαν να το ξανασκέφτονται!
Οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι “στόχος δεν είναι ο Καντάφι”(!!!), δεν πρόκειται να λάβουν μέρος σε χερσαίες επιχειρήσεις(!!!) και δεν υπάρχει λόγος ούτε επιζητούν την ανατροπή του Καντάφι και την αλλαγή εξουσίας!
Είναι αρκετά δύσκολη η θέση τους μια και έχουμε το παράδοξο να βομβαρδίζουν έναν ηγέτη ο οποίος εναντιώνεται στην Αλ-Κάιντα, ίσως τον μοναδικό στην περιοχή!
Οι Τούρκοι και μόνο που θεωρείται “πόλεμος του Σαρκοζί” με τον οποίο προφανώς δεν τα πάνε καλά, αντιδρούν έντονα!
Ο Αραβικός σύνδεσμος μια συμμετέχει (Κατάρ, Ιορδανία, κλπ) και μια δηλώνει ότι “παραπλανήθηκε” από τους δυτικούς και ποτέ δεν ήθελε τον βομβαρδισμό της Λιβύης!
Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να βγάλει ομόφωνη απόφαση, όπως απαιτείται, γιατί αντιδρούν όχι μόνο οι Τούρκοι αλλά και οι Γερμανοί!
Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι συνεχίζουν να αντιδρούν όχι όμως τόσο έντονα όσο αναμενόταν!
Οι Βρετανοί... κάνουν ότι τους πουν οι ΗΠΑ!
Γενικά δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη άποψη που να γίνεται αποδεκτή από όλους.
Στην ίδια την Λιβύη έχουμε από την μία πλευρά τους ένθερμους υποστηρικτές του Καντάφι και από την άλλη τους επαναστατημένους “Λίβυους”.
Ο διαχωρισμός με βάσει τις φυλές αλλά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι εμφανής.
Η φυλή του Καντάφι, η πολυπληθέστερη της χώρας, τον στηρίζει με πάθος.
Άλλες φυλές αλλά και οι μετανάστες της Λιβύης (Αιγύπτιοι, Τυνήσιοι, κλπ) είναι εναντίων του.
Αυτοί είναι και οι πιο φανατικοί μουσουλμάνοι εν αντιθέσει με τον Καντάφι που, όπως έχω ξαναγράψει, δεν ακολουθεί κατά γράμμα τις μουσουλμανικές προσταγές.
Το βιοτικό επίπεδο των Λίβυων έχει βελτιωθεί φοβερά με τον Καντάφι και έτσι έχει την στήριξη των πολιτών του οπότε δεν μπορούμε να τον συγκρίνουμε με τον Μπεν-Άλι ή τον Μουμπάρακ.
Είναι επίσης γεγονός ότι ο Καντάφι δεν είναι Σαντάμ.
Σαφώς και ζει άνετα και με πολύ χρήμα.
Σαφώς και πολλοί τον θεωρούν τρελό.
Όμως το θέμα είναι τι θέλουν οι Λίβυοι.
Το ότι δεν υπάρχει, όπως με τον Σαντάμ, κυβερνητική ελίτ ώστε κάποιος να αποστασιοποιηθεί και να αναλάβει την ηγεσία των επαναστατών δεν βοηθάει την επανάσταση.
Ας δούμε όμως και την δική μας θέση.
Το διεθνές “μπάχαλο” απόψεων και η μη ύπαρξη συγκεκριμένου στόχου υπάρχει και στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Ο ΓΑΠ, αν και οικογενειακός φίλος του Καντάφι, αναγκαστικά παίρνει το μέρος των συμμάχων μας.
Η ΝΔ, αν και θεωρώ ότι βιάστηκε, πήρε και αυτή με την σειρά της το μέρος των συμμάχων.
Για δικούς του λόγους ο καθένας, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ είναι εναντίων των βομβαρδισμών.
Και την έκπληξη την κάνει το ΚΚΕ όπου, λόγω ιδεολογίας είναι κατά των βομβαρδισμών από την δύση αλλά με αυτόν τον τρόπο βρέθηκε να στηρίζει τον Καντάφι!!!
Από την στιγμή που χώρες όπως η Γερμανία είναι... άφαντες(!) δεν μπορώ να καταλάβω τον οίστρο της Ελλάδας να πάρει θέση για το θέμα.
Η δικαιολογία ήταν απλή.
Χωρίς να λάβουμε θέση υπέρ ή κατά, διπλωματικά και “οδυσσειακά” δρώντας, μπορούσαμε απλώς να προτάξουμε το οικονομικό μας πρόβλημα και το 1,5 εκ. ευρώ που μας κοστίζει καθημερινά η συμμετοχή μας.
Μία τέτοια στάση της Ελλάδας θα ήταν διεθνώς αποδεκτή και μάλιστα πιθανότατα θα φαινόταν σαν άλλη μία απόδειξη της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουμε την κρίση μας.... (γέλασε κανείς;)
Από την στιγμή που τα πάντα είναι ρευστά και μπερδεμένα...
Από την στιγμή που απ' ότι φαίνεται κανείς (πλην Γάλλων!) δεν έχει καταλήξει ως προς το τι πρέπει να γίνει...
Προς τι η βιάση της κυβέρνησής μας;
Δυστυχώς, αυτή μου την ανάρτηση δεν μπορώ να την κλείσω με την γνωστή ατάκα μου “απλή κοινή λογική...” γιατί όσο και να την ψάξω δεν μπορώ να την βρω.
Κλείνω λοιπόν με ερωτήματα...
Ποιος είναι ο στόχος όλων αυτών;
Ποιο είναι το αύριο για την Λιβύη;
Ποιο είναι το αύριο για την περιοχή;...
Στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ όπου όλοι περίμεναν την Ρωσία ή την Κίνα να βάλουν veto... δεν το τόλμησε κανείς!
Έτσι, με το ΟΚ του συμβουλίου ασφαλείας, ξεκίνησε αυτό που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως “ο πόλεμος του Σαρκοζί”.
Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι κάτι κρύβεται πίσω από την σπουδή αλλά και την εμμονή των Γάλλων κατά του Καντάφι.
Ίσως να είναι τα πετρέλαια...
Ίσως πάλι να είναι το ότι έχουν μείνει εκτός έργων στην Λιβύη οι Γαλλικές εταιρίες...
Ίσως όμως και να υπάρχουν λόγοι τους οποίους δεν γνωρίζουμε...
Το σίγουρο είναι ότι οι Γάλλοι βιάστηκαν και αναγκαστικά οι σύμμαχοι και φίλοι τους ακολούθησαν.
Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσει τρις... άρχισαν να το ξανασκέφτονται!
Οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι “στόχος δεν είναι ο Καντάφι”(!!!), δεν πρόκειται να λάβουν μέρος σε χερσαίες επιχειρήσεις(!!!) και δεν υπάρχει λόγος ούτε επιζητούν την ανατροπή του Καντάφι και την αλλαγή εξουσίας!
Είναι αρκετά δύσκολη η θέση τους μια και έχουμε το παράδοξο να βομβαρδίζουν έναν ηγέτη ο οποίος εναντιώνεται στην Αλ-Κάιντα, ίσως τον μοναδικό στην περιοχή!
Οι Τούρκοι και μόνο που θεωρείται “πόλεμος του Σαρκοζί” με τον οποίο προφανώς δεν τα πάνε καλά, αντιδρούν έντονα!
Ο Αραβικός σύνδεσμος μια συμμετέχει (Κατάρ, Ιορδανία, κλπ) και μια δηλώνει ότι “παραπλανήθηκε” από τους δυτικούς και ποτέ δεν ήθελε τον βομβαρδισμό της Λιβύης!
Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να βγάλει ομόφωνη απόφαση, όπως απαιτείται, γιατί αντιδρούν όχι μόνο οι Τούρκοι αλλά και οι Γερμανοί!
Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι συνεχίζουν να αντιδρούν όχι όμως τόσο έντονα όσο αναμενόταν!
Οι Βρετανοί... κάνουν ότι τους πουν οι ΗΠΑ!
Γενικά δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη άποψη που να γίνεται αποδεκτή από όλους.
Στην ίδια την Λιβύη έχουμε από την μία πλευρά τους ένθερμους υποστηρικτές του Καντάφι και από την άλλη τους επαναστατημένους “Λίβυους”.
Ο διαχωρισμός με βάσει τις φυλές αλλά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι εμφανής.
Η φυλή του Καντάφι, η πολυπληθέστερη της χώρας, τον στηρίζει με πάθος.
Άλλες φυλές αλλά και οι μετανάστες της Λιβύης (Αιγύπτιοι, Τυνήσιοι, κλπ) είναι εναντίων του.
Αυτοί είναι και οι πιο φανατικοί μουσουλμάνοι εν αντιθέσει με τον Καντάφι που, όπως έχω ξαναγράψει, δεν ακολουθεί κατά γράμμα τις μουσουλμανικές προσταγές.
Το βιοτικό επίπεδο των Λίβυων έχει βελτιωθεί φοβερά με τον Καντάφι και έτσι έχει την στήριξη των πολιτών του οπότε δεν μπορούμε να τον συγκρίνουμε με τον Μπεν-Άλι ή τον Μουμπάρακ.
Είναι επίσης γεγονός ότι ο Καντάφι δεν είναι Σαντάμ.
Σαφώς και ζει άνετα και με πολύ χρήμα.
Σαφώς και πολλοί τον θεωρούν τρελό.
Όμως το θέμα είναι τι θέλουν οι Λίβυοι.
Το ότι δεν υπάρχει, όπως με τον Σαντάμ, κυβερνητική ελίτ ώστε κάποιος να αποστασιοποιηθεί και να αναλάβει την ηγεσία των επαναστατών δεν βοηθάει την επανάσταση.
Ας δούμε όμως και την δική μας θέση.
Το διεθνές “μπάχαλο” απόψεων και η μη ύπαρξη συγκεκριμένου στόχου υπάρχει και στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Ο ΓΑΠ, αν και οικογενειακός φίλος του Καντάφι, αναγκαστικά παίρνει το μέρος των συμμάχων μας.
Η ΝΔ, αν και θεωρώ ότι βιάστηκε, πήρε και αυτή με την σειρά της το μέρος των συμμάχων.
Για δικούς του λόγους ο καθένας, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ είναι εναντίων των βομβαρδισμών.
Και την έκπληξη την κάνει το ΚΚΕ όπου, λόγω ιδεολογίας είναι κατά των βομβαρδισμών από την δύση αλλά με αυτόν τον τρόπο βρέθηκε να στηρίζει τον Καντάφι!!!
Από την στιγμή που χώρες όπως η Γερμανία είναι... άφαντες(!) δεν μπορώ να καταλάβω τον οίστρο της Ελλάδας να πάρει θέση για το θέμα.
Η δικαιολογία ήταν απλή.
Χωρίς να λάβουμε θέση υπέρ ή κατά, διπλωματικά και “οδυσσειακά” δρώντας, μπορούσαμε απλώς να προτάξουμε το οικονομικό μας πρόβλημα και το 1,5 εκ. ευρώ που μας κοστίζει καθημερινά η συμμετοχή μας.
Μία τέτοια στάση της Ελλάδας θα ήταν διεθνώς αποδεκτή και μάλιστα πιθανότατα θα φαινόταν σαν άλλη μία απόδειξη της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουμε την κρίση μας.... (γέλασε κανείς;)
Από την στιγμή που τα πάντα είναι ρευστά και μπερδεμένα...
Από την στιγμή που απ' ότι φαίνεται κανείς (πλην Γάλλων!) δεν έχει καταλήξει ως προς το τι πρέπει να γίνει...
Προς τι η βιάση της κυβέρνησής μας;
Δυστυχώς, αυτή μου την ανάρτηση δεν μπορώ να την κλείσω με την γνωστή ατάκα μου “απλή κοινή λογική...” γιατί όσο και να την ψάξω δεν μπορώ να την βρω.
Κλείνω λοιπόν με ερωτήματα...
Ποιος είναι ο στόχος όλων αυτών;
Ποιο είναι το αύριο για την Λιβύη;
Ποιο είναι το αύριο για την περιοχή;...
http://koinos-topos.blogspot.com/2011/03/blog-post_21.html