Η Ευρώπη πρέπει να εξετάσει την εγγύηση του συνολικού χρέους της Ελλάδας, για να αποφευχθεί μία άτακτη χρεοκοπία που θα είχε μεγαλύτερο κόστος και θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική αναταραχή, δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας Άξελ Βέμπερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Wall Street Journal. Ο κ. Βέμπερ δήλωσε ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι βαθύ και χρειάζεται μακρύ χρονικό ορίζοντα, ενδεχομένως άνω των τριάντα ετών, για να λυθεί. «Το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο πρόβλημα και δεν προκλήθηκε από το κοινό νόμισμα», είπε ο κ. Βέμπερ, προσθέτοντας : «Αντίθετα, είναι ένα βαθιά ριζωμένο δημοσιονομικό και διαρθρωτικό πρόβλημα, το οποίο πιθανόν χρειάζεται έναν ορίζοντα μεγαλύτερο των τριάντα ετών για να λυθεί, παρά έναν τριετή έως πενταετή ορίζοντα. Τα μέτρα που πρέπει να υιοθετήσει η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει το θέμα είναι πολύ περισσότερα από την παροχή μόνο ρευστότητας».
Ο κ. Βέμπερ σημείωσε ότι η χορήγηση εγγυήσεων θα βοηθούσε να πεισθούν οι πιστωτές της Ελλάδας να ανταλλάξουν τα ομόλογα που έχουν του ελληνικού Δημοσίου με νέα ομόλογα με μεγαλύτερη διάρκεια, δίνοντας περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα να εξοφλήσει το χρέος της. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο κ. Βέμπερ είπε: «Τελικά, η λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους πρέπει να ασχοληθεί με το υφιστάμενο, παλαιό, ποσό του χρέους και, δυστυχώς, είναι περιορισμένες οι επιλογές: Είτε μία χρεοκοπία ή μερικά «κουρέματα» είτε μία εγγύηση για το ανεξόφλητο ποσό του», προσθέτοντας ότι «οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν ποια επιλογή θέλουν, αλλά η τρέχουσα τμηματική προσέγγιση των επαναλαμβανόμενων προγραμμάτων βοήθειας αναπόφευκτα οδηγούν στη δεύτερη λύση».
Ο κ. Βέμπερ σημείωσε ότι η χορήγηση εγγυήσεων θα βοηθούσε να πεισθούν οι πιστωτές της Ελλάδας να ανταλλάξουν τα ομόλογα που έχουν του ελληνικού Δημοσίου με νέα ομόλογα με μεγαλύτερη διάρκεια, δίνοντας περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα να εξοφλήσει το χρέος της. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο κ. Βέμπερ είπε: «Τελικά, η λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους πρέπει να ασχοληθεί με το υφιστάμενο, παλαιό, ποσό του χρέους και, δυστυχώς, είναι περιορισμένες οι επιλογές: Είτε μία χρεοκοπία ή μερικά «κουρέματα» είτε μία εγγύηση για το ανεξόφλητο ποσό του», προσθέτοντας ότι «οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν ποια επιλογή θέλουν, αλλά η τρέχουσα τμηματική προσέγγιση των επαναλαμβανόμενων προγραμμάτων βοήθειας αναπόφευκτα οδηγούν στη δεύτερη λύση».