Βέβαια ο Γερμανός υπουργός γνωρίζει ότι οι όποιες αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβόνας με την συμμετοχή και των 27 κρατών - μελών της ΕΕ δεν θα είναι μόνον χρονοβόρες, αλλά ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην υλοποιηθούν ποτέ. Είτε επειδή αρκετά κράτη μέλη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη φοβούνται την ΕΕ των δύο ταχυτήτων, είτε επειδή εξ αρχής απορρίπτουν την ιδέα της απώλειας και άλλων εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ή επειδή, σύμφωνα με τον κ. Σόιμπλε, τα δημοσιονομικά ζητήματα δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν αντικείμενο δημοψηφίσματος:
«Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές δημοψηφισμάτων εδώ στην Γερμανία τόνιζαν πάντα, ότι τα ζητήματα που αφορούν τον κρατικό προϋπολογισμό αποτελούν εξαίρεση. Διότι γνωρίζουν πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς τη νομισματική σταθερότητα στην λαϊκή ετυμηγορία, αλλά σε έναν ανεξάρτητο θεσμό, όπως είναι η κεντρική τράπεζα. Σε αυτήν την λογική βασίζεται και η απόφαση για την καθιέρωση του δημοσιονομικού περιορισμού στο γερμανικό σύνταγμα. Και τα πράγματα δεν μπορούν να είναι διαφορετικά για την Ευρώπη.»
Με αυτά τα δεδομένα ο κ. Σόιμπλε προτείνει την εξής διαδικασία: «Είμαι της άποψης ότι χρειάζονται αλλαγές στη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Επίσης νομίζω ότι μπορούμε να τις πετύχουμε σε ένα ορατό χρονικό διάστημα ακολουθώντας μια συντομευμένη διαδικασία. Δηλαδή παίρνοντας ως βάση για τη δημιουργία δημοσιονομικής ένωσης το Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης της Λισαβόνας.»
Πρωτόκολλο 14: το κλειδί για την σύσταση ‘δημοσιονομικής ένωσης’
Το σχετικό πρωτόκολλο έχει ως αντικείμενο τη συνεργασία των κρατών - μελών της ευρωζώνης και διατυπώνει γενικά ότι στόχος των κρατών - μελών είναι «να αναπτύσσουν διαρκώς στενότερο συντονισμό των οικονομικών τους πολιτικών» και ότι αυτές τις πολιτικές τις «προετοιμάζουν» οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης.
Με βάση αυτή τη διατύπωση τα μέλη της ευρωζώνης εδώ και καιρό έχουν χαράξει μια «παράλληλη» πολιτική, παίρνουν δηλαδή αποφάσεις και τις εφαρμόζουν μόνον για τις χώρες μέλη της ΟΝΕ. Αυτή την πρακτική θέλει λοιπόν ο κ. Σόιμπλε να την επισημοποιήσει και να την διευρύνει καθιερώνοντας την ‘δημοσιονομική ένωση’ και ό,τι μέτρα συνεπάγονται.
Το ζητούμενο βέβαια είναι κατά πόσον θα αποδεχθούν τα άλλα κράτη - μέλη το γερμανικό μοντέλο.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πιστεύει ότι για τις αλλαγές στο Πρωτόκολλο 14 δεν πρόκειται να χρειαστεί ούτε καν μία διετία. Η αισιοδοξία του βασίζεται στην αρχή «η ικανότητα της μάθησης προωθείται από την πίεση που ασκούν τα παθήματα».
Πηγή: Deutsche Welle