Μετά από διαπραγμάτευση τριών ωρών, ο Βρετανός υπουργός οικονομικών «ξέκοψε» στους κεντροευρωπαίους την συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στην αύξηση των κεφαλαίων του ΔΝΤ, αφήνοντας τους Γάλλο-Γερμανούς να αναζητούν τρόπο να κλείσουν την τρύπα που δημιουργήθηκε, σε σχέση τουλάχιστον με την απόφαση της 9ης Δεκεμβρίου.
Ο Τζ. Όζμπορν απέσυρε για τη ώρα περί τα 25 δισ. που αναλογούσαν στη χώρα του και οι υπόλοιποι 26 επιχείρησαν να τα συμψηφίσουν. Αύξησαν αρχικά την ποσόστωση των χωρών του κοινού νομίσματος στα 150 από 140 δισ. που προέβλεπε η απόφαση και στη συνέχεια ζήτησαν από τους εναπομείναντες 9 (εκτός ευρώ χώρες) να καλύψουν τη διαφορά. Εκεί άρχισαν τα προβλήματα, αρχικά με τους Σουηδούς που απάντησαν «ναι μεν, αλλά να βάλουν και άλλοι το χέρι στην τσέπη» και τελικά δεσμεύτηκαν για 11,2 δισ. ευρώ «υπό αίρεση», ενώ από ό,τι έγινε γνωστό, την ίδια στάση κρατάνε και οι Πολωνοί, που συνεισφέρουν άλλα 6,3 δισ.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, στους δανειστές του ΔΝΤ δεν περιλαμβάνονται τα κράτη-μέλη που είναι εντεταγμένα σε προγράμματα στήριξης από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Βεβαίως, ο πολύ καλός οικονομολόγος και υπουργός οικονομικών της Σουηδίας κ. Άντερς Μπόργκ δεν ήταν ο μόνος που βγήκε εκνευρισμένος από την τηλεδιάσκεψη. Την ίδια δυσαρέσκεια εξέφρασε και ο Ολλανδός Ντε Κέες Γιάχερ, που πέραν των μομφών προς τον κ. Όζμπορν, διοχέτευσε στον τύπο και μια πρώτη δόση αμφισβήτησης της συμπαράταξης της χώρας του με τη Γερμανία της Μέρκελ.
Συνεπώς τα 200 δισ. της 9ης Δεκεμβρίου έγιναν σε 10 μέρες 150... και βλέπουμε. Ακόμα όμως και για αυτά δεν δόθηκε κανένα σαφές χρονοδιάγραμμα. Τα ερωτηματικά συνεπώς έγιναν πιο πολλά από αυτά που προϋπήρχαν και οι αγορές δεν βλέπουν με καλό μάτι τις αβεβαιότητες. Επιπλέον κανείς δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει την προέλευση των χρημάτων: «Θα είναι από τις κεντρικές τράπεζες, από τους εθνικούς λογαριασμούς, από εξωτερικό δανεισμό, δεν γίναμε σοφότεροι», σχολιάζει πηγή της Κομισιόν με επικοινωνιακή αρμοδιότητα που ενημέρωσε το Real.gr.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το σκηνικό δεν ξεκαθάρισε και σε ό,τι αφορά τα κεφάλαια του μόνιμου μηχανισμού ESM. Προέκυψαν, μάλιστα, νέα, νομικά αυτή τη φορά προβλήματα. Συγκεκριμένα, για να λειτουργήσει ο ESM από τις αρχές Ιουλίου, θα πρέπει η νέα διακυβερνητική συνθήκη περί δημοσιονομικής πειθαρχίας να «είναι σε ισχύ» και αυτή από τις αρχές Ιουλίου. Με βάση το χρονοδιάγραμμα επικύρωσης είναι ζήτημα αν οι επικυρώσεις από τα εθνικά κοινοβούλια θα αρχίσουν το Μάρτη και ακόμα χειρότερα, με βάση τα δεδομένα που αντάλλαξαν οι υπουργοί «είναι ζήτημα να βρεθούν οι εννέα τουλάχιστον χώρες που απαιτούνται για να θεωρηθεί η συνθήκη εν ισχύ», αναφέρουν διπλωμάτες του Συμβουλίου.
Μετά την Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Φιλανδία αλλά και η ίδια η Γερμανία δηλώνουν αβεβαιότητα και «νομικά προβλήματα περί τη συνθήκη», χωρίς φυσικά να έχει δει κανένας ακόμα το κείμενο. Αντιθέτως, η λέξη «δημοψήφισμα» αρχίζει και ακούγεται ως απειλή, από τους Ιρλανδούς προς τους Γάλλους, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται να πρόκειται απλά για έναν διαπραγματευτικό ελιγμό ώστε ο Έντα Κέννυ να διασώσει τους χαμηλούς φορολογικούς δείκτες των επιχειρήσεων που έχει βάλει στο μάτι ο Σαρκοζί περισσότερο και λιγότερο η Μέρκελ.
Με αυτά και με αυτά, οι 27 υπουργοί μάλλον συνέβαλλαν στη αποδόμηση της συμφωνίας της 9ης Δεκεμβρίου, παρά την ισχυροποίησαν, ενώ από ό,τι φαίνεται δικαίωσαν τον Ντομινίκ Στρος Καν που αναφερόμενος στην ευρωζώνη μίλησε για βάρκα που βυθίζεται. Κύκλοι της Κομισιόν σχολιάζουν ότι «βεβαίως ο κ. Στρος Κάν μπορεί να περιγράφει μια κατάσταση, επιζητώντας ένα νέο ρόλο, στον οποίον ίσως και να συμφωνούν αρχηγοί κρατών όπως ο κ. Γιούνκερ, δεν ξέρουμε ακόμα ποιος όμως θα είναι αυτός».
Όσο για τις αγορές αυτές στρέφονται προς την ΕΚΤ και τον κ. Ντράγκι που μπορεί να κατεβάζει τις προσδοκίες με δηλώσεις και συντηρητικές αγορές ομολόγων, όμως συνεχίζει να εμπνέει την ελπίδα πως ναι μεν «δεν θα σώσει το ευρώ μόνος του», αλλά θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο.
Θάνος Αθανασίου
real.gr