Αν είχε υπάρξει ουσιαστική διαπραγμάτευση εδώ και δύο χρόνια, δεν θα ήμασταν σήμερα με την πλάτη στο τοίχο.
Πετύχαμε, παρ’ όλα αυτά, αρκετά πράγματα:
–Αποτρέψαμε την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Το ζήτημα αυτό δεν είχε «κλείσει από μέρες», όπως διαδίδουν κάποιοι.
Μόλις χθες το απόγευμα, μας στάλθηκε κείμενο συμφωνίας που περιείχε ακόμα την κατάργηση των δύο μισθών! Τελικά το ματαιώσαμε.
–Ματαιώσαμε την οριζόντια περικοπή των επικουρικών συντάξεων. Επέμεινα
να εξαιρεθούν από κάθε νέα μείωση οι χαμηλότερες επικουρικές και οι
κύριες συντάξεις. Και έτσι έγινε…
Δεν τέθηκε ποτέ θέμα να «διαλέξουμε» αν τάχα θα περισώσουμε τις κύριες ή
τις επικουρικές. Η Τρόικα επέμενε να γίνουν περικοπές και σε κύρια και
σε επικουρικά ταμεία.
Υπήρξε ολονύχτια διαπραγμάτευση για το θέμα αυτό. Ολοκληρώθηκε πριν
λίγες ώρες. Μετά από μεγάλη επιμονή δέχθηκαν οι συνολικές περικοπές να
είναι οι μισές απ’ αυτές που ζητούσαν, ώστε να παραμείνουν άθικτες οι
αποδοχές των χαμηλοσυνταξιούχων.
– Απορρίψαμε τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, που θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση των πάντων.
– Δώσαμε ακόμα τη μάχη, ώστε η μείωση του κατώτατου μισθού να μην επεκταθεί και στους υπόλοιπους μισθούς. Κι αυτό έγινε.
Με δύο λόγια, παλέψαμε για να αποτρέψουμε πρόσθετη ύφεση, πρόσθετη ανεργία, πρόσθετα λουκέτα…
Σήμερα διαχειριζόμαστε τη ζημιά που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια. Διότι το χρέος μας τώρα έγινε μη βιώσιμο.
Το 2009 ήταν μεγάλο, αλλά ήταν βιώσιμο ακόμα.
Τώρα, όλοι επιδιώκουν, να φτάσει το χρέος, μετά από οκτώ χρόνια… εκεί που ήταν το 2009, όταν ξεκίνησε αυτό το μαρτύριο!
Αυτό και μόνο δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που έγινε τη μοιραία αυτή διετία.
Με τη τωρινή συμφωνία, άνοιξε ο δρόμος για να «κουρευτεί» σημαντικά το
ελληνικό χρέος. Αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος. Που μας επιτρέπει να
ελπίζουμε ξανά.
Μπορεί να αποφύγαμε τα χειρότερα – και πιο υφεσιακά – από όσα μας ζήτησαν. Κάποια, όμως, δεν αποφεύχθηκαν…
Εμείς παραμένουμε σταθεροί σε αυτό που κυρίως χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: μέτρα Ανάκαμψης.
Γιατί ρωτώ τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο Ευρωπαίο: όταν βρίσκεσαι για
πέμπτη χρονιά σε ύφεση, όταν η χώρα σου παραπαίει και η κοινωνική συνοχή
της απειλείται, είναι δυνατό το μόνο «αντίδοτο» στην κρίση, να είναι
ακόμα περισσότερη ανεργία και… άλλα δύο χρόνια ύφεσης;
Η μάχη που δίνουμε σήμερα για τη σωτηρία της Ελλάδας αφορά και ολόκληρη
την Ευρώπη. Που μπαίνει πια σε γενικευμένη ύφεση. Πολύ επικίνδυνη και
για τις κοινωνίες της, αλλά και για την ενότητά της.
Στη Νέα Δημοκρατία έγκαιρα διαβλέψαμε ότι ήταν λάθος η συνταγή κι έγκαιρα προβλέψαμε που θα οδηγούσε.
Εκείνοι που την πρότειναν, εκείνοι που την υπερασπίστηκαν και εκείνοι
που την εφάρμοσαν, ας δουν κατάματα σήμερα τις συνέπειές της.
Αυτή την ώρα οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου έχουμε πράγματι ανάγκη να
αλλάξουμε πορεία στην Οικονομία μας. Όμως το καθημερινό βασανιστήριο της
ακραίας λιτότητας, δεν βοηθάει. Εκτρέφει την κοινωνική έκρηξη και έναν
επικίνδυνο αντί-ευρωπαϊσμό.
Γιατί κανένας λαός δεν αντέχει στις συνεχείς θυσίες, χωρίς κάποιο φώς στην άκρη του τούνελ…
Και φοβάμαι, ότι αυτό η Ευρώπη το έχει ξεχάσει…
Αυτή τη στιγμή η ΝΔ δίνει τη μάχη ταυτόχρονα σε πολλαπλά μέτωπα:
– Να αποκαταστήσουμε την πληγωμένη αξιοπιστία της χώρας.
– Να αναδείξουμε την άμεση προτεραιότητα της Ανάκαμψης.
– Να διασώσουμε την Κοινωνική Συνοχή. Με ανθρώπους έχουμε να κάνουμε όχι με γκρίζους αριθμούς.
– Να αποφύγουμε τα μικροπολιτικά παιγνίδια που εξακολουθούν να παίζουν κάποιοι σε βάρος της χώρας, ακόμα και τώρα.
– Να δείξουμε στους Ευρωπαίους ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα σύντομα
θα διαχυθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν δεν αλλάξει η πολιτική της
ατέλειωτης μονομερούς λιτότητας.
Θα τα επιτύχουμε όλοι μαζί, ως υπερήφανοι άνθρωποι, όχι ως μόνιμοι επαίτες. Πώς;
Με μια νέα κυβέρνηση που θα έχει νωπή και ισχυρή εντολή!
Ποτέ δεν είχε περισσότερο ανάγκη η Ελλάδα εκλογές, απ’ ό,τι τις έχει σήμερα!
Δύο λόγια για χθες βράδυ: Με ξέρετε. Και ξέρετε ότι ούτε δειλιάζω ούτε
υποχωρώ. Όταν, όμως, γνωρίζω τις συνέπειες, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν
τις βλέπω. Ιδίως αν είναι τόσο καταστροφικές. Ούτε ψάχνω χειροκροτήματα
για μια βδομάδα…
Είμαι εδώ μόνο από υποχρέωση να βοηθήσω την Πατρίδα. Και αυτό κάνω. Στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Δύο χρόνια δεν άκουσε κανείς τη φωνή μας για αλλαγή πολιτικής. Και
σήμερα το τραύμα έγινε πολύ βαθύ, για να πω ότι δεν θα πονέσει.
Εμείς δεν μιλάμε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για τα σενάρια της δραχμής,
για τη φτώχεια που μας άγγιξε την πόρτα και για τα χειρότερα δεινά που
μας απειλούν.
Σας λέμε μόνον ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Κι όταν θα έλθει η δική μας ώρα, θα κρατήσουμε ακέραιη τη μεγάλη
υπόσχεση, τη μία και μόνη που δώσαμε: Ελπίδα στην Ελλάδα μέσα από
Ανάπτυξη!
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα τα καταφέρουμε.
Το ισχυρότερο επιχείρημα δεν είναι ο Φόβος για όσα μας περιμένουν…
Αλλά η σιγουριά γι’ αυτά που μπορούμε.
Να έχετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Έλληνα
Που συχνά δεν τις ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι…