Πόσο λάθος είναι η συνταγή που ακολουθήθηκε κατά το Μνημόνιο 1 είναι γνωστό. Πόσο λάθος είναι το Μνημόνιο 2 ακόμη δεν μπορούμε να το πούμε, ας ελπίσουμε ότι θα διαψευστούν οι Κασσάνδρες.
Όμως και το Μνημόνιο 2, που ψήφισαν οι 199, στηρίζεται σε «πήλινα» πόδια. Και εννοώ φυσικά ότι τα μέτρα εφαρμόζονται επί δικαίων και αδίκων.
Οι μειώσεις στους μισθούς και συντάξεις είναι οριζόντιες, οι απολύσεις που έρχονται σε ΔΕΚΟ και Οργανισμούς επίσης, τα δε φορολογικά μέτρα επιβαρύνουν μόνο τα συνήθη υποζύγια, δηλαδή και πάλι μισθωτούς και συνταξιούχους.
Διότι, πολύ απλά, εάν καταργήσεις όλες τις φοροαπαλλαγές, ή έστω την πλειονότητα αυτών, όπως στεγαστικά δάνεια, ιατροφαρμακευτικές δαπάνες, ασφάλιστρα, δεν πλήττεις τους έχοντες.
Αν από την άλλη αυξήσεις το ΦΠΑ σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα, ή τις αντικειμενικές αξίες, ή και τους ΕΦΚ ειδικά στο πετρέλαιο, σίγουρα δεν θα... «παγώσουν» οι έχοντες.
Μέχρι σήμερα έχουμε αντιγράψει πολλές «συνταγές» made in USA. Κυρίως βέβαια για τη σύλληψη της φοροδιαφυγής και των μεγαλοοφειλετών. Το αποτέλεσμα δεν χρήζει σχολιασμού, αφού όλοι γνωρίζουμε ,καλύτερα δε η κυβέρνηση, πόσο επιτυχημένες ήταν οι προσπάθειες.
Όμως, ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, κατέθεσε χθες στο κογκρέσο το νέο προϋπολογισμό ο οποίος, πέρα από όλα τα άλλα, περιλαμβάνει πρόταση για την εξάλειψη των φοροαπαλλαγών της εποχής Μπους για όλους όσοι εμφανίζουν ετήσια εισοδήματα άνω των 250.000 δολαρίων. Αναζητούν δηλαδή φόρους από εκείνους οι οποίοι μπορούν να τους δώσουν και όχι από αυτούς που έχουν ετήσια εισοδήματα 30.000, ή 40.000 ευρώ.
Θα σκεφτεί κανείς ότι άλλο μια «δεξαμενή» 7 εκατ. φορολογουμένων. Αυτό δεν σημαίνει ότι το σκεπτικό του Μπαράκ Ομπάμα είναι λάθος. Απλώς οι ασκούντες την οικονομική πολιτική σχεδιάζουν ταυτόχρονα και την κοινωνική πολιτική.
Στη χώρα μας όμως ξεκινάνε τα πάντα ανάποδα. Ακόμη και με το νέο Μνημόνιο. Οι αθώοι, οι συνεπείς, έχουν εκ των προτέρων καταδικαστεί να σηκώσουν τα βάρη. Προθέσεις για την επιβολή μέτρων με εισοδηματικά κριτήρια ακούμε, αλλά κριτήρια δεν βλέπουμε. Αντίθετα, αυξήσεις φόρων καταγράφουμε ανά εξάμηνο.
Θα ήταν δύσκολο άραγε, η αυξημένη πλειοψηφία που διαθέτει σήμερα η Βουλή να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές για όλους όσοι έχουν εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ; Φυσικά και όχι. Όμως το εύλογο ερώτημα είναι πού να τους βρει, πόσοι είναι;
Ίσως θα πρέπει να καλέσουμε το IRS, την Οικονομική Αστυνομία των ΗΠΑ που φημίζεται για την αποτελεσματικότητά της. Θα ήταν πράγματι ενδιαφέρον να δούμε τι θα έκανε το IRS απέναντι στην ελληνική πραγματικότητα και πότε θα σήκωναν τα χέρια ψηλά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ
naftemporiki.gr