Το χρονόμετρο έδειχνε το 80ό λεπτό. Ο Χεσέ Ροντρίγκεθ κάνει το 1-0 για την Ισπανία. Αυτόματα επιστρατεύεται από τον εκφωνητή, η δημοσιογραφία της φουστανέλας: "Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσει η ελληνική ψυχή;"
Πράγματι. Αφήνουμε το ποδόσφαιρο στην άκρη και το γυρίζουμε στο κατς. Σε Καρποζήλο-Λαμπράκη. Ή κι ακόμα πιο πίσω. Στον Τζιμ Λόντο με το αεροπλανικό κόλπο. Συστήματα και τακτικές, τέτοια ώρα πάνε περίπατο. Η δημόσια τηλεόραση, αναβιώνει τις καλύτερες στιγμές της. Σα να ακούς τον Γιώργο Φερέτη να μεταδίδει την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
Το αν η Ισπανία, ήταν σαφώς καλύτερη, το αν μας έπαιζε στο μισό γήπεδο, το αν οι δικοί μας ποδοσφαιριστές, είχανε μείνει από δυνάμεις δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Από τη στιγμή που υπήρχε το ενδεχόμενο να βάλουμε στο τραπέζι την ελληνική ψυχή.
Τελικά, όμως, η ελληνική ψυχή επέλεξε τη σιωπή. Δε θέλησε να μιλήσει και την κούπα τη σηκώσανε οι Ισπανοί. Για μία ακόμα φορά όμως η δημοσιογραφία της φουστανέλας, είχε θριαμβεύσει. Και για να μην αδικούμε τον γραπτό Τύπο, τις παραμονές του ματς, είχε δώσει από την πλευρά του, ρεσιτάλ. Ότι "αυτοί στην ΟΥΕΦΑ δεν ήταν αρκετά θαρραλέοι για να σβήσουν την κάρτα του Καπίνο".
Όταν όμως δεν έχεις παίξει μπάλα στη ζωή σου... Πράγματι, τους κανόνες του παιχνιδιού η δημοσιογραφία της φουστανέλας τους κάνει ρόμπα ξεκούμπωτη. Ότι παρέμβαση μπορεί να γίνει, μόνο για κάτι που δεν είδε ο διαιτητής. Για κάτι που είδε κι αποφάσισε ότι γράφει δεν ξεγράφει. Έστω κι αν είναι άδικο, όπως στην περίπτωση της αποβολής του Καπίνο. Είπαμε όμως: Η βλακεία και η φουστανέλα είναι ανίκητες. Όσο για το αν αυτοί που αποφασίζουν στην ΟΥΕΦΑ, έχουν παίξει μπάλα ή όχι την απάντηση τη δίνει ο Μισέλ Πλατινί.
Όσο, λοιπόν, έδειχνε τα ματς της Εθνικής των under 19 το Eurosport, κανένα πρόβλημα. Όσοι ήξεραν εγγλέζικα, άκουγαν τον εκφωνητή. Όσοι δεν ήξεραν είχαν τουλάχιστον το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δε θα ξεχάσουν τα ελληνικά ακούγοντας τον Παχατουρίδη να λέει ότι: "οι ποδοσφαιριστές, είναι γεννηθείς...".
Τώρα πλέον μπορώ να το πω. Ο συχωρεμένος ο Γιάννης ο Κυράστας, είχε επίγνωση ότι τα ελληνικά του, δεν ήταν και τόσο καλά. Κι είχε τεράστιο άγχος στις δηλώσεις που έκανε μετά τα παιχνίδια. Γι αυτό κι έλεγε όσο το δυνατόν λιγότερα και μίλαγε πάντα αργά. Εσύ ρε Παχατουρίδη, που πας; Να σχολιάζεις και να μιλάς για μιάμιση ώρα; Λογικά πήρε φωτιά το τουίτερ: "Σε ποια γλώσσα μιλάει ο Παχατουρίδης στους παίκτες της under 17 που είναι προπονητής;" "Μήπως θα μπορούσαν να τον βάλουν να παίξει; Διανοητικά, δε σου έδινε την εντύπωση πως είναι πάνω από 12".
Υπερβολές και κακοήθειες. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι βλέπουνε τα ματς στην τηλεόραση και μικρά παιδιά. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τα ελληνικά και σε ό,τι έχει να κάνει με την μπάλα. Από καθαρά ποδοσφαιρικής πλευράς λοιπόν οι μικροί της Ισπανίας, έχουν κοπιάρει το παιχνίδι των μεγάλων. Στηρίζονται δηλαδή στην κατοχή. Ο αντίπαλος κουράζεται και κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο κλατάρει.
Αρκετά παιχνίδια πάνε στο 1-0, με γκολ, που μπαίνει στο δεύτερο ημίχρονο. Κάπως έτσι χάσανε και οι δικοί μας. Κουράστηκαν, παίζανε και με παίκτη λιγότερο και το φάγανε. Ποια ήταν όμως η ποδοσφαιρική τοποθέτηση του εκφωνητή στο πρώτο ημίχρονο: Ότι "έτσι όπως μας πιέζουν οι Ισπανοί κι έχουν την πρωτοβουλία, θα κουραστούν". Όταν ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δεν κουράζεται αυτός που έχει την μπάλα στα πόδια του και την αλλάζει. Κουράζεται, πολύ περισσότερο, αυτός που τρέχει για να μαρκάρει. Και σωματικά και πνευματικά.
Στη δημόσια τηλεόραση όμως, έχουν δικούς τους ποδοσφαιρικούς κανόνες. Ας μην είμαστε μεμψίμοιροι όμως. Τα καλύτερα έρχονται. Έχουμε μπροστά μας ολόκληρους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η δημοσιογραφία της φουστανέλας θα επιστρέψει δριμύτερη. Η ΝΕΤ πιστή σε όλα τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα θα είναι εκεί. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Όπως πχ. ότι, όταν ένας πολίστας εκτελεί πέναλτι, έχει τόση μεγάλη αγωνία, που ο ιδρώτας τρέχει στο πρόσωπό του, σα νερό. Όπως η ατάκα του ακαταμάχητου Αντώνη Κατσαρού ότι στην Εθνική Ισπανίας δεν υπάρχει καλό κλίμα και γι αυτό οι ποδοσφαιριστές της δεν τραγουδάνε τον Εθνικό ύμνο.
http://www.sport24.gr/Columns/kaisaris/h_dhmosiografia_ths_foystanelas.1856686.html